Huwelijkstherapie/tips voor huwelijk

[Reinolda]

Heeft er hier iemand ervaring met huwelijkstherapie en heeft dat geholpen?

Wij gaan er namelijk binnenkort mee starten omdat we vaak ruzie in onze relatie hebben. Onze ruzie's komen op het volgende neer, we hebben beiden een andere liefdestaal:
- De liefdestaal van mijn man is overduidelijk 'dienen'. Hij vind het erg fijn als het huis netjes is, de was in de kast ligt en het eten voor hem klaar staat. Hij werkt de hele week en ik ben de hele week thuis, dus daar heb ik ook tijd voor. Ik ben niet zo'n huishoud-type.
Als hij voor mij bijv. de afwas gedaan heeft, vind ik dat leuk. Maar ik heb dan niet het idee dat hij daardoor laat merken dat hij van mij houd.
Want...
- Mijn liefdestaal is niet 'dienen'. Mijn liefdestaal is 'verrassingen' en 'samen zijn'. Ik vind het heerlijk als hij uit zichzelf gelijk uit zijn werk thuis komt en gezellig met mij koffie drinkt. Hij is vaak 's avonds weg en dan met zijn hobby bezig. We hebben nu afgesproken dat we de woensdagavond voor ons tweetjes houden, daar ben ik al heel blij mee. Maar ik mis zijn initiatief. Ik heb zoiets van: als hij van mij houd, dan wil hij uit zichzelf met mij samen zijn. Dan maakt hij tijd voor mij vrij. Dan schuift hij uit zichzelf eens een keertje de zang opzij, zodat hij voor mij kan kiezen. Mijn liefdestaal is dus ook verrassingen. Ik vind het leuk om bijv. een briefje in zijn broodtrommel te stoppen en hem blij te maken. Zoiets zal hij nooit doen, omdat dit niet bij hem past.
- Mijn man vind dat ik me teveel met hem bemoei.
- Ik vind het jammer dat hij zo nuchter is en niet praat over zijn gevoelens. Ik denk dat dat ook meer 'mannelijk' is, maar ik kan ook mannen die wel over hun gevoelens praten. Is dit ook te leren om over je gevoelens te praten?
We houden heel veel van elkaar, maar elke keer komen de bovenstaande punten weer bovendrijven. We zijn meestal gelukkig met elkaar, we kunnen niet zonder elkaar, maar we willen ook een stabiel en veilig thuis voor ons zoontje.

Wie herkent hier misschien wat uit en heeft er wat tips?
En ja, (ik zal even een eventuele reactie voor wezen) we zijn jong getrouwd omdat we al een paar jaar verkering hadden, wisten dat we niet zonder elkaar konden en wisten dat we van elkaar hielden/houden.
O ja, en nog iets.. Misschien zegt er wel een van jullie, nou dan zorg je er toch voor dat je man tevreden is en dat het huis netjes is enz..? Ja tuurlijk kan ik dat, maar als hij zijn liefde niet aan mij geeft (op de manier waar ik het dan door voel) dan heb ik ook geen zin om het aan hem te geven. Het is toch geven en nemen..? Of denk ik nu te egoistisch?

P.S. Wij zijn er achter gekomen dat dit onze liefdestalen zijn door het boekje 'de 5 talen van de liefde'.

[ajl]

Tips over een huwelijkstherapie heb ik niet, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat je een beetje overdrijft Natuurlijk is het leuk en fijn om tijd samen door te brengen, maar je man hoeft toch niet elke avond naast je op de bank te zitten?
Hoe is jouw eigen invulling van de dag/week? Heb je hobby's, werk etc? Als je dat niet hebt, kan ik mij voorstellen dat je je man gaat 'claimen'. Ik zou nl ook tegen de muren opvliegen als ik alleen het huishouden zou hebben en 1 kind.

En het uiten van zijn gevoelens? Hoe ging dat in jullie verkeringstijd? Liep je er toen ook al tegenaan? Natuurlijk kan je het deels wel leren om over dingen te praten, maar de aard van het beestje verander je niet

[Reinolda]

Tips over een huwelijkstherapie heb ik niet, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat je een beetje overdrijft Natuurlijk is het leuk en fijn om tijd samen door te brengen, maar je man hoeft toch niet elke avond naast je op de bank te zitten?
Hoe is jouw eigen invulling van de dag/week? Heb je hobby's, werk etc? Als je dat niet hebt, kan ik mij voorstellen dat je je man gaat 'claimen'. Ik zou nl ook tegen de muren opvliegen als ik alleen het huishouden zou hebben en 1 kind.

En het uiten van zijn gevoelens? Hoe ging dat in jullie verkeringstijd? Liep je er toen ook al tegenaan? Natuurlijk kan je het deels wel leren om over dingen te praten, maar de aard van het beestje verander je niet

Nee, dat hoeft ook absoluut niet van mij! Maar ik kan het niet gezellig vinden dat hij de hele dag werkt, na het eten weg gaat en om 10 uur thuiskomt. De woensdagavond hebben we nu voor elkaar, daar ben ik zeker blij mee! Misschien is het ook wel zo dat ik het overdrijf, maar ik ben toch niet getrouwd zodat ik gezellig in m'n eentje in huis kan zitten?
Ik heb geen werk, omdat ik zelf voor mijn zoontje wil zorgen. Ik ben op zoek naar werk dat ik 's avonds kan doen. Mijn hobby is vooral lezen.
Dus je bedoelt eigenlijk dat ik iets voor mezelf moet zoeken/bedenken?

[MissF]

Dat van de talen van de liefde is wel herkenbaar. Mijn man en ik hebben ook een heel verschillende taal (gehad). Tijdens onze verkeringstijd hebben we het boekje gelezen. sindsdien doen we beiden ons best om elkaar taal te spreken. Dus een briefje in zijn brooddoos of een cadeautje kopen heeft weinig nut, omdat ík het wel leuk kan vinden, maar hij wordt er niet warm of koud van. Dus is het de kunst om zijn taal te gaan spreken, en dan het liefst zonder bijbedoelingen (dus zonder: als ik dat voor hem doe, verwacht ik het terug). We vergeten het wel eens een poosje, maar zeggen dat dan gewoon tegen elkaar. Zo zeg ik af en toe eens dat het weer tijd wordt voor een bosje bloemen. we helpen elkaar er ook bij.

Mijn man is eigenlijk ook bijna alle avonden weg, maar ik heb zelf ook een druk leven, dus heb weinig tijd om op hem te gaan zitten wachten en te verwachten dat hij thuis is. We plannen zo af en toe een avondje samen. IN onze verkeringstijd was dat 1 avond per week, dat is nu niet haalbaar, en hoeft voor ons ook niet. Maar eens in de maand ofzo, gaan de kids vroeg naar bed en gaan wij uitgebreid koken samen en lekker lang eten en natafelen (tip kwam van ajl volgens mij ). Dan laden we weer lekker op . Verder hebben we ook ons eigen leven wel, ik werk ook 3 dagen, en daarnaast hebben we binnen de kerk tal van taken, vrijwilligerswerk, politiek, vrienden.

Ik denk dat de tip van ajl wel goed is, iets voor jezelf zoeken voor je je man gaat claimen. Als je zelf ook regelmatig avonden weg bent, of overdag, dan is het des te fijner om weer lekker samen te zijn. Die ene avond in de maand is zo heerlijk voor ons, juist omdat we tussendoor best wel druk zijn allebei.

[juffiejuf]

Ben het met ajl en missF eens; misschien goed om zelf een goede dag/avondinvulling te krijgen. Woont er familie/vrienden dichtbij met wie je vaker kan afspreken? Misschien toch werk zoeken om niet 'in je eigen gedachten' te blijven rond dwalen. Als je weinig hebt, behalve jullie zoontje, dan heb je ook meer tijd om te twijfelen aan jullie relatie, daarom wil je waarschijnlijk ook dat hij veel bij je is (omdat je heel de dag al thuis zit)
Ervaring met huwelijkstherapie heb ik niet maar ken je het boek van Tim Keller? "Het huwelijk". Erg mooi/goed boek om te lezen!

[Reinolda]

Jullie zijn geweldig, bedankt voor de tips .
Het is inderdaad zo dat als ik een avondje alleen weg ben, dat ik dan dubbel er naar verlang om bij hem te zijn. En als ik dan thuis kom, merk ik dat hij mij ook miste.
Ik kan alleen niet echt wat bedenken om weg te gaan eigenlijk. Ik heb een broer en zus hier wonen, maar meer ook niet. Ik heb ook geen vrienden hier wonen. Ik ben een type die nogal op zichzelf is.. Ik zal dat boek eens gaan opzoeken, dat lijkt mij wel wat!
Het is niet zo dat ons huwelijk op knappen staat ofzo, maar gewoon dat je af en toe opgelaad moet worden, dat je er weer energie uit kan krijgen!
Ik hoop dat het ons gaat lukken

[ajl]

En inderdaad wat missf zegt; een briefje in de brooddoos wordt hij niet blij van, dus zoek inderdaad iets waar hij blij van wordt. En als je werk zoekt voor 's avonds, dan zou ik zeker iets zoeken waar je ook aanspraak van krijgt. Anders zit je nl nog in je eigen wereldje.

Is het mogelijk om overdag iets voor de kerk te doen ofzo? Ik weet bij ons in de gemeente dat er altijd mensen nodig zijn om ouderen te bezoeken. En die vinden het meestal geweldig als er een kleintje meekomt.

Of plan voor jezelf ook een avond uit in. Ga naar een bijbelkring, doe een cursus, schilderles etc. Dan ontmoet je mensen, doe je nieuwe contacten op, en heb je meer te vertellen als je thuis komt. Die ene aonv samen heb je toch nu wel te pakken. Dus met andere woorden; bouw een leven op ook los van elkaar.

@ missf die tip van dat etentje thuis kwam inderdaad van mij. Moeten wij eigenlijk weer eens doen, is nl een beetje in het slob geraakt

[schelpje3]

Ha Reinolda, leuk dat je er bij bent, welkom.
Ik ben al wat langer getrouwd en heb moeten leren dat mijn man een andere taal spreekt dan ik.
Hij is niet van de koosnaampjes of lieve woordjes, maar heeft hele lieve dingen die ik heb moeten leren zien als houden van.
Toen het vorige weken zo slecht weer was, schrapte hij smorgens vroeg mijn ruiten ook mee. Hij zorgt dat ik nooit zonder ruitensproeiervloeistof sta, op zaterdagmorgen staat hij al vroeg bij de bakker en neemt een lekker vers croissantje voor me.
Dat soort dingetjes. Hij is van: geen woorden - maar daden. Net als de bekende voetbalclubslogan.
Als je wat langer bij elkaar bent, gaat het ook om andere dingen, zoals:
- op elkaar aan kunnen
- TROUW blijven, het heet niet voor niets geTROUWd!
- gewoon jezelf kunnen zijn, in een flanellen pyjama en warme sloffen op de bank kunnen zitten
- kameraadschap
- en een hele avond kunnen zwijgen, zonder dat dit ongemakkelijk aanvoelt.

[Duschka]

Misschien zegt er wel een van jullie, nou dan zorg je er toch voor dat je man tevreden is en dat het huis netjes is enz..? Ja tuurlijk kan ik dat, maar als hij zijn liefde niet aan mij geeft (op de manier waar ik het dan door voel) dan heb ik ook geen zin om het aan hem te geven. Het is toch geven en nemen..? Of denk ik nu te egoistisch?
.

Mmmm had een heel verhaal getikt, maar hocus spocus... en weg!

Enfin, nog maar een keer .

Wat is nu egoïstisch? Ik denk meer, als jij zo denkt en je man ook, dan komt er geen beweging in de zaak!

Ik kan me best voorstellen dat jij uitkijkt naar zijn thuiskomst. Je bent nog heel jong en dan je dagen vullen met alleen huishouden en kindje is wel erg eentoning, denk ik.
Ga idd iets doen. Een hobby, vrijwilligerswerk noem maar op.
Dan heb je ook wat te vertellen.

Probeer bijvoorbeeld eens twee avonden af te spreken per week, dat jullie leuke dingen gaan doen. De ene avond kiest hij de invulling, de andere avond jij. (en geen lang gezicht, gewoon doen wat de ander heeft ingepland)
Zo blijft er ook genoeg tijd over voor jezelf.
Want ik kan me namelijk ook voorstellen dat je man, na een hele dag te hebben gewerkt, wel behoefte heeft om zijn eigen "ding" te doen.

Het geeft niets dat jij anders denkt / bent dan hij, zo waren jullie voor je huwelijk ook al en toch wilde je met elkaar trouwen.
Het is denk ik belangrijk om voor ogen te houden, dat je niet alleen andere levens hebt gekregen (jij bent mama geworden en blijft thuis, hij is papa maar werkt en samen ben je ook getrouwd maar dus ook papa en mama), maar dat je ook verschillende verwachtingen hebt en karakters.
Respecteer elkaar zoals je bent met de behoefte die je hebt en probeer dat niet te veranderen.
Als jullie dat allebei weten op te brengen, dan kun je elkaar echt zonder ruzie in het midden ontmoeten.
Want je wilt de ander toch ook gelukkig zien, neem ik aan!

Overigens, wat goed dat jullie in therapie gaan!

[Reinolda]

Eerlijk gezegd zit ik hier met tranen in mn ogen de reacties te lezen..
Niet omdat ze negatief zijn, maar omdat ze gewoon zo eerlijk zijn!
Ik heb er echt heel veel aan .
Nu heb ik echt zoiets van: het gaat ons lukken!! Ook al weet ik dat er dipjes zullen zijn,
het moet ons gewoon gaan lukken.
We zijn niet voor niets met elkaar getrouwd. We houden van elkaar en dan moet toch alles goedkomen..?
Ik kan als vrijwilligster bij een blad gaan werken ('s avonds), misschien dat ik dat toch maar ga doen!
Ik ben iemand die graag thuis is en ik zoek dingen die ik thuis kan doen (thuiswerk enz.) omdat ik me thuis veilig voel.
Maar ik moet er gewoon uit gaan, letterlijk en figuurlijk de drempel overstappen.

Liefs

[sis]

Hallo Reinolda,
Nog welkom op het forum!
Ik moet zeggen dat ik je verhaal wel herken... ben dan wel geen moeder maar zit momenteel wel thuis door werkloosheid. Ken ook niet veel mensen hier omdat ik hier nog maar pas woon.
Ik ben dus overdag altijd alleen thuis en ben blij als mijn man thuis komt. Dan heb ik lekker voor hem gekookt en is het huis schoon. Hij waardeert dat, maar wil ook graag wat tijd voor zichzelf. Soms botst dat. We moeten daarom allebei wel eens wat inleveren.
Voordat ik verhuisde werkte ik 30 uur per week en was ik ook blij dat ik thuis was en wat tijd had voor voor mezelf. Misschien is het een idee als je iets zoekt om te doen als je man weg is? Vrijwilligerswerk ofzoiets?

[Evelien]

Tsja, de meeste dingen zijn al gezegd. En in het begin van een huwelijk is het altijd even wennen en nog meer wennen is het als er een kindje bij is (gekomen) die ook veel aandacht/tijd vergt.

Hier was het ook vaak zo en wij hebben elkaar ook wat meer de ruimte gegeven. Het is som gewoon even zoeken. En je kan je man niks opleggen en veranderen he... (qua liefdes taal) en soms heeft het zijn tijd nodig (dat kan soms lang duren voor je gevoel).

Mijn man en ik merken wel sinds we een kind hebben (zoontje van bijna 17 maanden) het echt nog flink zoeken is hoe we onze dag invulling hebben. Toen wij zwanger waren was bij mij al 1 ding duidelijk: ik blijf wel werken maar dan vanuit huis en wil er gewoon helemaal zijn voor mijn zoon. Helaas liep alles anders en ben ik blij dat ik wat vrijwilligers werk doe en dat mijn zoontje het enorm gezellig heeft op het KDV.
Daarnaast wil ik in de toekomst (welke termijn het ook is) een baan zoeken, want het thuis zitten begint me toch te vervelen (ook al werk ik wat uurtjes vanuit huis). Het is een hele omschakeling.

[654321]

Ik vind het toch wel een beetje 'ongezond' hoor, als ik soms leest dat een man bijna alle avonden weg is...!

Hier is mijn man i.p. 1 avond weg en ik 1 avond weg. Dan hebben we iets voor onszelf. Ik heb alleen lang niet altijd zin om 's avonds nog weg te gaan, mijn energie is dan wel een beetje op. Manlief is wel voor 22u thuis, wij drinken dan wel wat samen. De andere avonden zijn we gewoon samen thuis. We doen heus wel wat voor onszelf dan (hobby's, krantlezen, computeren) maar drinken in ieder geval samen koffie, fris. Gewoon gezellig, knus, huiselijk .

Ik ben ook hele dagen thuis bij de kids. Dit heeft ons juist veel rust gegeven in huis. En ik voel mij prettiger (niet moe vant werken) en voldaner (niet tekortschieten tegenover kids en ik vind het fijn om alles klaar te hebben in huis als man thuiskomt en het eten op tafel enzo). En ik vind mijzelf best druk (4 keer op en neer naar school, eten/drinken/ fruiteten/ vieze billen schoonmaken, opruimen, eten klaarzetten, boodschappen doen, even eruit met de kids, naar bed brengen/ uit bed halen, af en toe langs opa's en oma's, wat bezoekjes voor de kerk, enz. enz.)

Je moet beiden werken aan je huwelijk, nadenken wat de ander gelukkig maakt. Als je van elkaar houd en je doet hierin beide je best komt het vast goed .

[juffiejuf]

@ 654321; misschien scheelt het ook wat de reden is dat hij elke avond weg is??
Is de reden dat hij er s avonds niet is overwerken of is hij elke avond alleen wat leuks voor zichzelf aan het doen?
Zelf zou ik het ook niet waarderen als m'n man elke avond leuke dingen zou doen voor zichzelf en ik maar oppassen... Mn man werkt nu regelmatig over en daar heb ik weer geen moeite mee. Dan vermaak ik me prima zonder hem.

@ Reinolda; wat fanatastisch als je in de avond bij een blad kan gaan werken! Spreek je tijdens die avond dan ook andere mensen? Zou zeker zoiets gaan ondernemen als ik jou was!

[meribel]

Hoi Reinolda,


even heel wat anders; weet je zeker dat je je eigen foto plaatst bij zo'n berichtje? Ik bedoel, mensen uit je kerk/straat of je mans werk herkennen je makkelijk en het is toch best privé wat je over je huwelijk verteld.


Dan on-topic.
Ik denk dat het best een kwestie van wennen is. Ik kan me heel goed voorstellen dat je man na een hele dag werken zin heeft voor wat tijd voor zichzelf. Ik heb dat ook vaak als ik gewerkt heb ( ga het liefst dan ook nog even liggen ) terwijl de eerste neiging van de thuiszijnde partner; hier het kind, en nu wil ik je ook graag mijn hele dag even vertellen.
Ik werk zelf vaak avonddiensten en mijn man vind dat helemaal niet erg. Doet hij zijn dingen even achter de computer. En als hij weg is naar zijn sport of wat dan ook geniet ik van een 'vrije avond'.
Zo genieten we extra van de meestal ongeveer 2 avonden in de week dat we wel samen zijn.

Daarnaast, fulltime thuismoeder met 1 kindje ( die ook nog niet naar school gaat, en ook nog niet praat of wat dan ook ) kan best heel saai zijn. ( sorry, dat vond ik ). Ik had toen zo'n ongelooflijk zin om weer te gaan werken.
Echter als je er meerderen heb, je bent geïntegreerd in je dorp en kerk ( dus veel bezoekjes te doen ), je moet 4 keer op en neer naar school en je huis er nog bij wat veel sneller vies wordt met meer en grotere kinderen. Nou, nu ben ik blij dat ik 'maar' 16 uur werk. ( en zou me zeker niet vervelen als thuisblijfmoeder )

Van liefdestalen heb ik geen verstand, maar ik weet wel dat een man die niet over zijn gevoelens praat ze meestal ook gewoon niet heeft. Ja, ik wil niet bot zijn hoor, maar als ik superblij of verdrietig over iets ben, of melancholisch terug denk aan verkeringstijd.....dat soort dingen heeft mijn man gewoon niet. Sterker nog , ik zou me een hoedje schrikken als hij ineens over dat soort dingen zou beginnen. ik denk ook niet dat je een man dat soort dingen kan aanleren.