Huwelijkstherapie/tips voor huwelijk

[Reinolda]

Hallo Reinolda,
Nog welkom op het forum!
Ik moet zeggen dat ik je verhaal wel herken... ben dan wel geen moeder maar zit momenteel wel thuis door werkloosheid. Ken ook niet veel mensen hier omdat ik hier nog maar pas woon.
Ik ben dus overdag altijd alleen thuis en ben blij als mijn man thuis komt. Dan heb ik lekker voor hem gekookt en is het huis schoon. Hij waardeert dat, maar wil ook graag wat tijd voor zichzelf. Soms botst dat. We moeten daarom allebei wel eens wat inleveren.
Voordat ik verhuisde werkte ik 30 uur per week en was ik ook blij dat ik thuis was en wat tijd had voor voor mezelf. Misschien is het een idee als je iets zoekt om te doen als je man weg is? Vrijwilligerswerk ofzoiets?

Hoi Sis,

wat fijn dat je mijn verhaal herkent. Niet fijn voor jou, maar gewoon fijn om ook een reactie te krijgen van iemand die hetzelfde soms ervaart.
Ik kan nu 's avonds bij een blad gaan werken, zodat ik minder de aandacht 100% op mijn man kan richten, maar op iets anders dan mijn man. Misschien dat dat gaat helpen..

Groetjes Reinolda

[Kvinna]

En blijft je man dan thuis op die avonden?

[hieke]

Ik vind het niet heel gek dat jij er moeite mee hebt dat je man alle avonden weg is. Je kunt je man niet elke avond claimen, en iets voor jezelf doen helpt absoluut. Maar wanneer mensen elkaar bijna nooit zien, of nauwelijks tijd voor elkaar hebben, dat vind ik persoonlijk niet goed. Natuurlijk kunnen er periodes zijn waarin dat zo is, maar ik vind vooral in refoland dat dit wel eens te normaal gevonden wordt.
Een avond per week samen thuis vind ik wel een vereiste. En wanneer jij verdag de zorg hebt voor huishouden en gezin, vind ik het niet meer dan normaal dat jij ook je tijd hebt om iets voor jezelf te doen.

Het is maar waar je tevreden mee bent natuurlijk, maar als mijn man elke avond weg zou zijn, zou ik een gesprek aangaan. En dat zou mijn man ook met mij doen wanneer ik elke avond weg was. Natuurlijk heb je je eigen dingen, maar elkaar nooit zien, of alleen met de kinderen er bij, ik zou daar niet mee kunnen leven. Ik ben niet voor niks getrouwd

[Lalage]

Pfoe lastig hoor, als je blijkbaar toch zo van elkaar verschilt in dit opzicht. Ik vind het helemaal niet gek als je je man vraagt om meer thuis te zijn. Jullie hebben toch samen een zoontje, die ziet hij dan ook niet veel. Brengt hij hem weleens naar bed?
En hoe gaat het in het weekend, doen jullie dan wel iets samen?
Zelf vind ik het prettig om een paar avonden in de week samen thuis te zijn, ook al doen we dan ieder ons eigen ding.

Dat van die liefdestalen herken ik ook wel: mijn man is erg van de complimentjes en die kwamen eerst nooit bij me aan, maar nu besef ik dat hij het meent en vind het erg leuk als hij bijvoorbeeld zegt dat hij me mooi vindt. Ook doe ik mijn best om hem complimenten te geven, omdat ik weet dat hij dat nodig heeft. Soms voelt dat wel wat kunstmatig, maar oefening baart kunst Je hebt al een grote stap gezet nu je van elkaar weet wat je hoofdtaal is. En dan kan je daar ook afspraken over maken, zoals je eigenlijk al gedaan hebt over één avond per week thuis blijven.

Ik vraag me trouwens wel af waar je man de energie vandaan haalt om elke avond weg te zijn. Zit hij dan bij vrienden? Vindt hij het daar gezelliger dan thuis? En wat zouden jullie kunnen doen om het thuis gezelliger te maken, misschien kunnen de vrienden ook eens bij jullie komen? (Ik stel me ook maar wat voor...)

[Reinolda]

Hoi Reinolda,


even heel wat anders; weet je zeker dat je je eigen foto plaatst bij zo'n berichtje? Ik bedoel, mensen uit je kerk/straat of je mans werk herkennen je makkelijk en het is toch best privé wat je over je huwelijk verteld.


Dan on-topic.
Ik denk dat het best een kwestie van wennen is. Ik kan me heel goed voorstellen dat je man na een hele dag werken zin heeft voor wat tijd voor zichzelf. Ik heb dat ook vaak als ik gewerkt heb ( ga het liefst dan ook nog even liggen ) terwijl de eerste neiging van de thuiszijnde partner; hier het kind, en nu wil ik je ook graag mijn hele dag even vertellen.
Ik werk zelf vaak avonddiensten en mijn man vind dat helemaal niet erg. Doet hij zijn dingen even achter de computer. En als hij weg is naar zijn sport of wat dan ook geniet ik van een 'vrije avond'.
Zo genieten we extra van de meestal ongeveer 2 avonden in de week dat we wel samen zijn.

Daarnaast, fulltime thuismoeder met 1 kindje ( die ook nog niet naar school gaat, en ook nog niet praat of wat dan ook ) kan best heel saai zijn. ( sorry, dat vond ik ). Ik had toen zo'n ongelooflijk zin om weer te gaan werken.
Echter als je er meerderen heb, je bent geïntegreerd in je dorp en kerk ( dus veel bezoekjes te doen ), je moet 4 keer op en neer naar school en je huis er nog bij wat veel sneller vies wordt met meer en grotere kinderen. Nou, nu ben ik blij dat ik 'maar' 16 uur werk. ( en zou me zeker niet vervelen als thuisblijfmoeder )

Van liefdestalen heb ik geen verstand, maar ik weet wel dat een man die niet over zijn gevoelens praat ze meestal ook gewoon niet heeft. Ja, ik wil niet bot zijn hoor, maar als ik superblij of verdrietig over iets ben, of melancholisch terug denk aan verkeringstijd.....dat soort dingen heeft mijn man gewoon niet. Sterker nog , ik zou me een hoedje schrikken als hij ineens over dat soort dingen zou beginnen. ik denk ook niet dat je een man dat soort dingen kan aanleren.

Het is niet mijn eigen foto hoor, dus komt goed .
Maar iedereen heeft toch gevoelens? Ik kan me gewoon geen leven indenken zonder gevoelens, ik bedenk bij elk ding wel hoe ik me voel (gaat gewoon automatisch!).
Ja ik zou ook heel hard schrikken ja als mijn man opeens over zijn gevoelens zou praten, dat is de andere kant dan weer ja. Het heeft opzich ook wel voordelen, want nu hij minder zijn gevoelens toont komt hij nuchterder/zekerder/minder twijfelachtig over als er wat is.

[Reinolda]

En blijft je man dan thuis op die avonden?

Zal wel moeten, want er moet oppas zijn

[Kvinna]

Zal wel moeten, want er moet oppas zijn

Nou ja, kennelijk is het op doordeweekse avonden lastig om hem thuis te houden dus of hij dat nu wel wil? Staat hij er achter dat je op avonden gaat werken (of in ieder geval iets voor jezelf gaat doen)?

Overigens denk ik dat veel mensen de eerste jaren van hun trouwen een beetje moeten balanceren wie wat doet en hoe je dingen invult. Als de basis maar goed is.

[meribel]

Maar iedereen heeft toch gevoelens? Ik kan me gewoon geen leven indenken zonder gevoelens, ik bedenk bij elk ding wel hoe ik me voel (gaat gewoon automatisch!).
Ja ik zou ook heel hard schrikken ja als mijn man opeens over zijn gevoelens zou praten, dat is de andere kant dan weer ja. Het heeft opzich ook wel voordelen, want nu hij minder zijn gevoelens toont komt hij nuchterder/zekerder/minder twijfelachtig over als er wat is.

ja ieder mens heeft wel gevoelens natuurlijk. Maar niet alle mensen ( of mannen ) denken daar veel over na, of ervaren het heel extreem. Bijv. sommige mannen zie je staan huilen bij de bevalling van hun kind. Nou, mijn man was blij dat het eruit was maar hoefde daar niet van te huilen. Zo ook niet op zijn trouwdag of wat dan ook. Hij is gewoon op dat punt veel stabieler. Niet in extremen. En al helemaal niet dat hij erover praat.
Zowiezo is het geen prater, laat staan over 'gevoelens. ' En als je dat niet hebt, komt dat ook nooit denk ik.

[Reinolda]

Nou ja, kennelijk is het op doordeweekse avonden lastig om hem thuis te houden dus of hij dat nu wel wil? Staat hij er achter dat je op avonden gaat werken (of in ieder geval iets voor jezelf gaat doen)?

Overigens denk ik dat veel mensen de eerste jaren van hun trouwen een beetje moeten balanceren wie wat doet en hoe je dingen invult. Als de basis maar goed is.

Ja dat vind hij prima, hij laat mij daar gewoon vrij in. We hebben het er daar al over gehad en hij wil die avonden op ons zoontje passen. Ik zie nu in dat het ook van mijn kant komt. Ik had telkens het idee dat het aan zijn kant alleen lag, maar ik kan zelf ook stappen ondernemen door bijv. een paar avonden te gaan werken.

[refo]

[...]
Wie herkent hier misschien wat uit en heeft er wat tips?
En ja, (ik zal even een eventuele reactie voor wezen) we zijn jong getrouwd omdat we al een paar jaar verkering hadden, wisten dat we niet zonder elkaar konden en wisten dat we van elkaar hielden/houden.

Waar heb je in de verkeringstijd eigenlijk over gesproken?
Was je aanstaande toen ook alle avonden foetsie?
Hoe kwam je erachter dat je niet zonder elkaar kon als je echtgenoot nu al iedere avond zonder jou kan?

Een huwelijk is geen slavernij, maar een avondje per week voor 'een hobby' lijkt me wel genoeg. Wat is het voor hobby?

[Reinolda]

Waar heb je in de verkeringstijd eigenlijk over gesproken?
Was je aanstaande toen ook alle avonden foetsie?
Hoe kwam je erachter dat je niet zonder elkaar kon als je echtgenoot nu al iedere avond zonder jou kan?

Een huwelijk is geen slavernij, maar een avondje per week voor 'een hobby' lijkt me wel genoeg. Wat is het voor hobby?

In de verkeringstijd ben je normaal gesproken toch niet elke avond bij elkaar? Wij waren elke woensdag, vrijdag, zaterdag en zondagavond bij elkaar. Toen we in het huis gingen klussen waren we meer avonden bij elkaar, maar nog niet elke avond.
Van mij hoeft het ook niet speciaal elke avond. Daar gaat het mij niet om. Ik zou het fijn vinden als hij uit zichzelf graag bij mij wil zijn.
Gisteravond hebben we er lang met elkaar over gepraat en is hij (uit zichzelf!) gezellig thuis gebleven. Het was echt heel fijn, gezellig, knus..
Als wij ruzie hadden of elkaar een poos niet gezien hadden, dan wilden we gewoon weer graag bij elkaar zijn.
Maar soms word het zo saai en eentonig. Ik wil gewoon graag wat meer energie eruit krijgen, wat meer pit in m'n huwelijk zeg maar.

[kamille1984]

Ha Reinolda,
kijk eens samen de film fireproof en koop dan voor jezelf het boek uitdaging van de liefde

http://www.gideonboeken.nl/boeken/titel ... /terug/53/

(ik probeer het boekje ook te doen, maar dat valt echt niet mee, het is een stukje 'zelfverloochening'. moeilijk maar heel waardevol)

Wat ook een mooi boek is om te lezen: vrouw naar Gods hart van Elizabeth George.

misschien denk je wat moet ik met dat boek,maar daar staan ook veel waardevolle tips in voor je huwelijk/relatie, niet alleen naar je man maar ook naar andere toe

[Reinolda]

Ha Reinolda,
kijk eens samen de film fireproof en koop dan voor jezelf het boek uitdaging van de liefde

http://www.gideonboeken.nl/boeken/titel ... /terug/53/

(ik probeer het boekje ook te doen, maar dat valt echt niet mee, het is een stukje 'zelfverloochening'. moeilijk maar heel waardevol)

Wat ook een mooi boek is om te lezen: vrouw naar Gods hart van Elizabeth George.

misschien denk je wat moet ik met dat boek,maar daar staan ook veel waardevolle tips in voor je huwelijk/relatie, niet alleen naar je man maar ook naar andere toe

Bedankt voor de tip kamille1985, ik zal de film en boeken eens zoeken!

[schelpje3]

In de verkeringstijd ben je normaal gesproken toch niet elke avond bij elkaar? Wij waren elke woensdag, vrijdag, zaterdag en zondagavond bij elkaar. Toen we in het huis gingen klussen waren we meer avonden bij elkaar, maar nog niet elke avond.
Van mij hoeft het ook niet speciaal elke avond. Daar gaat het mij niet om. Ik zou het fijn vinden als hij uit zichzelf graag bij mij wil zijn.
Gisteravond hebben we er lang met elkaar over gepraat en is hij (uit zichzelf!) gezellig thuis gebleven. Het was echt heel fijn, gezellig, knus..
Als wij ruzie hadden of elkaar een poos niet gezien hadden, dan wilden we gewoon weer graag bij elkaar zijn.
Maar soms word het zo saai en eentonig. Ik wil gewoon graag wat meer energie eruit krijgen, wat meer pit in m'n huwelijk zeg maar.

Je wilt meer pit. Ik vraag me af welke pit jij precies bedoelt? Spanning? Onverwachte dingetjes?
En als je het nu al saai en eentonig vindt, hoe denk je dan over 30 jaar? Die spanning zul je er zelf ook in moeten brengen.
Maar wat verwacht jij nu precies van hem, dat hij jouw lege avonden "opvult"?
Is er geen vrouw in jullie kerk waar het leuk mee klikt? Of gewoon in de buurt, hoeft niet persé van dezelfde kerk te zijn.

[Reinolda]

Je wilt meer pit. Ik vraag me af welke pit jij precies bedoelt? Spanning? Onverwachte dingetjes?
En als je het nu al saai en eentonig vindt, hoe denk je dan over 30 jaar? Die spanning zul je er zelf ook in moeten brengen.
Maar wat verwacht jij nu precies van hem, dat hij jouw lege avonden "opvult"?
Is er geen vrouw in jullie kerk waar het leuk mee klikt? Of gewoon in de buurt, hoeft niet persé van dezelfde kerk te zijn.

Wat ik met pit bedoel dat ik dit: dat je allebei naar elkaar verlangt, dat je dat ook aan elkaar laat merken, dat je niet om de kleine dingen ruzie gaat maken, dat je beide energie in je huwelijk steekt, dat je er energie voor terugkrijgt. Of verlang ik dan teveel van het huwelijk?
Waarom denk je dat ik het hier dan heb over huwelijkstherapie en tips voor huwelijk? Ik wil niet dat het over 30 jaar nog zo is. Ik zeg toch niet dat mijn man er alleen aan moet werken, ik net zo goed!
Nee, ik verwacht niet dat hij elke avond naast mij zit en mijn handje vasthoud. Ik heb dat ook al aangegeven volgens mij dat hij van mij niet verplicht elke avond thuis hoeft te zijn. Maar is het zoveel gevraagd dat hij uit zichzelf een avondje thuis blijft? En dan vind ik het al o zo gezellig als hij gewoon bijv. aan het puzzelen is, of een kastje aan het repareren is (ik zeg maar iets doms). Gewoon dat huiselijke! Verlang ik nou naar zoiets onbereikbaars dan?! Is het zo raar dat ik dit zeg?!
Jawel die zijn er wel, maar ik vind het moeilijk om er zo contact mee te maken eigenlijk.