'Houden van'... valt dat te leren?

[Simile]

Ik vroeg God om me te helpen de juiste man te ontmoeten. Niet lang nadat ik Hem dat vroeg realiseerde ik me dat ik op het moment de juiste man niet zou kunnen herkennen. Mijn hart heb ik verloren en kan ik daarom niemand schenken. Als ik denk aan de wereld denk ik aan de bossen die plaatst moesten maken voor geasfalteerde wegen met stinkende en lawaai makende auto’s. Als ik denk aan de mens denk ik aan hoe hij zondigt in zijn denken, zijn spreken, zijn doen. Als ik denk aan het leven denk ik aan de vele miserabele jaren achter en voor mij. Ik zit zo vol woede, angst, verdriet en haat dat ik onmogelijk de juiste man zou kunnen herkennen, omdat ik nog niet geleerd heb lief te hebben, te houden van.

Wanneer ik naar mensen kijk erger ik me aan hun kuddegedrag en hun individuele gebreken. Steeds wanneer ik mensen leer kennen stapelen de nare herinneringen zich op, zo hoog dat ze uiteindelijk alle positieve herinneringen onderdrukken en ik besluit de vriendschap niet meer te onderhouden. Ik heb er slechts mezelf mee, want ik erger me en woede is zo’n nare emotie… Als ik niet oppas, zo besef ik best, dan duurt het niet lang eer ik alleen zal zijn…

Heer, help me niet een goede man te vinden, help me een goede vrouw te worden..

Maar hoe leer ik lief te hebben en te houden van? Er is zoveel naars, is het werkelijk mogelijk daar doorheen te kijken en de wereld, de mens en het leven toch te waarderen? Zal ik ooit kunnen en meemaken wat in Corinthiërs 13 staat geschreven?

[Jess]

Ja dat kan, niet als je ziet op jezelf maar als je al je hulp van Jezus verwacht die jouw helpen wil kan en zal.

Ga met al je zorgen, verdriet en gebreken, moeilijkheden en al het vuil dat je in je hebt naar God. Leg het allemaal voor Hem neer en zeg dat jij het niet kunt. Leeg je hart voor Hem en Hij zal het vullen met Zichzelf. Laat je vervullen door God's Geest en je beker zal overvloeien van liefde.

Dit is niet iets wat je zomaar kunt, het is een proces dat zich voltrekt in je leven.

[Mortlach]

naast Jezus en de Bijbel is misschien een bezoekje aan de psycholoog een optie. Niet omdat je gek bent, dat ben je niet, maar omdat dit soort problemen lastig zijn om zelf op te lossen...

[Simile]

Hehe, het ironische is dat ik dit jaar zelf afstudeer tot psycholoog ^-^ Desalniettemin is de kijk van anderen onontbeerlijk om je eigen blik te verruimen =) Maar ik heb al jarenlang bij psychologen rondgelopen en uiteindelijk raak je uitgepraat. Ik kon er niet mee leven slechts een willekeurige celdeling te zijn (dat heb ik m'n leven lang geloofd) die bovendien toewerkt naar haar eigen ondergang. Wat let je dan je leven vroegtijdig te beëindigen :/

Maar on-topic, ik probeer het Jess =) Ik werd enigszins moedeloos toen ik las dat God ons in zijn evenbeeld had gemaakt, want als God is als wij, dan is de wereld surely doomed :p Daar heb ik wat uitleg bij gezocht en één informatiebron stelde dat de hele mensheid als geheel, God reflecteert. Dat vind ik een mooie gedachte. Dus in ieder mens zit een stukje van Hem. Ik zal pogen God in de mensen om mij heen te vinden =)

Liefhebben lijkt me toch een essentieel deel van mens, maar specifiek, christen zijn. Ben ik de enige die hierin zo zwaar faalt? :/ Hoe gaan anderen hiermee om?

[Mortlach]

Ik kon er niet mee leven slechts een willekeurige celdeling te zijn (dat heb ik m'n leven lang geloofd)

Dat zijn we dan ook niet.

Wat let je dan je leven vroegtijdig te beëindigen :/

Chocolademelk!

[Boaz]

Ik werd enigszins moedeloos toen ik las dat God ons in zijn evenbeeld had gemaakt

Waar lees jij dat in de Bijbel?
Adam en Eva werden naar Gods beeld geschapen, Adam kreeg kinderen naar zijn beeld :

Gen 5: : 'Op de dag dat God Adam schiep, schiep Hij hem naar de gelijkenis van God'
Gen 1: 27: 'En God schiep de mens (Adam) naar Zijn beeld, naar het beeld van God schiep hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.'
Gen 5: 3 'Adam leefde 138 jaar, en verwekte een zoon naar zijn gelijkenis, naar zijn beeld.'

Dat werpt toch een ander licht op de zaak..

[schaapje]

Waar lees jij dat in de Bijbel?
Adam en Eva werden naar Gods beeld geschapen, Adam kreeg kinderen naar zijn beeld :

Gen 5: : 'Op de dag dat God Adam schiep, schiep Hij hem naar de gelijkenis van God'
Gen 1: 27: 'En God schiep de mens (Adam) naar Zijn beeld, naar het beeld van God schiep hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.'
Gen 5: 3 'Adam leefde 138 jaar, en verwekte een zoon naar zijn gelijkenis, naar zijn beeld.'

Dat werpt toch een ander licht op de zaak..

Nog nooit zo gelezen! Bedankt Boaz.

[Wilsophie]

Adam werd naar ( in de richting van) Gods beeld geschapen, maar het gaat over de 2e Adam die het uitgedrukte beeld Gods is.
Het zou heel vreemd zijn dat elk mens inclusief de ongelovigen Gods beeld zijn, dat is niet zo.
De gelovigen zou in zijn groei naar het zoonschap Gods Beeld gelijk WORDEN.

Dat is een proces binnen het geloof.

Wat je vraag betreft, denk ik dat je alleen van iemand kan houden als je ook van jezelf houdt.
Vrede met God>>> vrede met jezelf>> vrede met de ander.
Houden van valt niet te meten. Soms houdt de man veel meer van zijn vrouw dan v.v., maar dat zullen we nooit weten.

Ik heb geen idee wat het begrip precies inhoudt.

Ik meet het af aan resultaten denk ik.
Ik denk hier mijn hele leven al over na en hoef er niet voor naar een psycholoog hoor, dat is onzin, het is een heel normale vraag.

[Simile]

Chocolademelk!

Heeft me inderdaad jaren in leven gehouden, hehe :p

Hmm ja Boaz, zo kun je het ook lezen Maar als God Adam creëerde naar Zijn beeld, en Adam zijn kinderen naar Adams beeld, dan blijft er toch altijd een link naar God, toch? Als Adam is als God, dan is iemand die als Adam is, (indirect) ook als God. Dit doet wel vermoeden dat de gelijkenis aan God per geboorte kleiner wordt en zo het beeld wellicht niet in stand gehouden kan worden. Arg, daar gaat mijn mooie gedachte :p

Lastig... Ik heb er totaal geen moeite mee om van dieren en kinderen te houden. Het lijkt wel dat, zodra iemand in staat is zelfstandig, weloverwogen keuzes te maken, ik wat meer moeite heb met de keuzes die zij maken; de dingen die zij doen, en daardoor met het 'houden van'. Houden van mezelf is dan helemaal lastig, want ik heb in m'n leven ook veel domme keuzes gemaakt en maak ze vrees ik elke dag weer :/ ... Zo zou ik nu eigenlijk moeten studeren

[Mortlach]

Lastig... Ik heb er totaal geen moeite mee om van dieren en kinderen te houden. Het lijkt wel dat, zodra iemand in staat is zelfstandig, weloverwogen keuzes te maken, ik wat meer moeite heb met de keuzes die zij maken; de dingen die zij doen, en daardoor met het 'houden van'. Houden van mezelf is dan helemaal lastig, want ik heb in m'n leven ook veel domme keuzes gemaakt en maak ze vrees ik elke dag weer :/ ...

Laat me een persoon zien die geen domme fouten maakt.

Het lijkt er behoorlijk op dat je nogal wat eisen aan jezelf en aan anderen stelt. Onhaalbare eisen.

[Jozo]

Houden van mezelf is dan helemaal lastig, want ik heb in m'n leven ook veel domme keuzes gemaakt en maak ze vrees ik elke dag weer :/

Leer van je eigen fouten zonder extreem perfectionistisch te zijn. Dat kan enorm lastig zijn (weet ik uit eigen ervaring) en kan ook vrij lang duren voordat je er goed mee om kunt gaan.

Ik kon er niet mee leven slechts een willekeurige celdeling te zijn (dat heb ik m'n leven lang geloofd) die bovendien toewerkt naar haar eigen ondergang.

We zijn niet slechts een willekeurige celdeling (Als je een willekeurige celdeling was dan was bijvoorbeeld communiceren al onmogelijk).

En ook al is het leven eindig, het impliceert niet dat het leven ZELF waardeloos is (buiten beschouwing gelaten of er een hiernamaals is).

Misschien is het boek Siddhartha van Herman Hesse wel wat voor je.

Zo zou ik nu eigenlijk moeten studeren

Als dit al een domme keuze is dan wordt het tijd om jezelf minder serieus te nemen

[Simile]

Mwe, perfectionistisch ben ik niet, maar veeleisend misschien, ja... Ok, laat me schetsen:

Je bent op bezoek bij je vriendin in Duitsland. Zij vraagt je mee te gaan naar haar kerk. Je Duits is niet opperbest (nicht zu sagen, völlig scheiße) en je ziet er wat tegenop om een hele groep vreemde Duitsers te ontmoeten, maar besluit toch mee te gaan. Aldaar loopt je vriendin regelrecht op de voor haar bekende mensen af om jou haardraaiend in de ingang achter te laten. Later op de avond gaat ze onnozele gesprekken in het Nederlands met jou aan om de Duitsers verstelt te laten staan van haar talenkennis en de complimenten daarop gespeeld bescheiden in ontvangst te nemen. Om de avond mooi af te kunnen sluiten vraagt ze jou nog 'dreckiges früchtchen' uit te spreken zodat ze met z'n allen kunnen lachen om jouw beroerde uitspraak.

Samen met andere kennis over deze vriendin kom je tot een volgende karakterschets: graag het middelpunt van aandacht, enigszins egoïstisch, dominant, weinig 'gevoelig', slecht inlevingsvermogen, zoekt naar bevestiging voor haar positieve zelfbeeld, heeft lol ten koste van anderen, weinig verantwoordelijkheidsgevoel, iemand die haar eigen gang gaat...

En wanneer ik dan zo'n karakterschets heb gemaakt, vraag ik me soms af waarom ik eigenlijk het contact zou onderhouden... Maar argg, ik weet best dat het probleem bij mij ligt.. Misschien is deze vriendin ook wel aardig, zorgzaam, bereid tot helpen, sociaal vaardig en wellicht zou ik me daarop moeten focussen. Of had ik niet haardraaiend in de ingang moeten blijven staan maar brutaal achter haar aan moeten gaan en me uit mezelf moeten voorstellen aan al die Duitsers... Bah In haar plaats had ik me zo schuldig gevoeld. Juist omdat ik zou hebben bedacht dat mijn Nederlandse vriendin zich waarschijnlijk niet gemakkelijk zou voelen, zou ik er alles aan hebben gedaan om haar toch op haar gemak te stellen. Wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet. Dit poog ik zo goed als ik kan, als anderen dit dan niet doen, hmm.. dan neem ik hen dat kwalijk. Maar om de link te leggen met het onderwerp: dat maakt het wel erg lastig om van mensen te houden :/

@Jozo, ik vind het wel belangrijk dat je weet dat ik -vroeger- dacht niet meer dan een willekeurige celdeling te zijn, nu geloof ik dit niet meer =) En het leven vond ik toen waardeloos, maar nu al een stuk minder.

[Simile]

Tussen verschillende geloven, maar ook binnen geloven is er vaak veel onenigheid. Het nieuwe testament beschrijft vaak hoe makkelijk het is om je familie, vrienden en gelijkgezinden lief te hebben en er voor hen te zijn, maar hoe belangrijk het juist is er voor mensen te zijn met wie je wellicht minder goed kunt. Hebben jullie door onenigheden weleens moeite met mensen? Moeite om hen te mogen en te accepteren, respecteren en waarderen voor de persoon die zij zijn? En hoe gaan jullie daar dan mee om?

[lekkerbek]

Een ander kun je niet veranderen, je zal zelf je houding moeten veranderen.
Als je net zo leuk doet als dat je schrijft komt het helemaal goed met je.

Even overnieuw: morgen ga je naar je vriendin in Duitsland, ze troont je mee naar de kerk. Ze gaat op een groepje vrienden af, je gaat mee (nee, er niet achteraan, maar er naast). Voordat zij wat kan zeggen stel je je voor, je zegt meteen in je beste Duits dat je het Duits niet zo onder de knie hebt. Ze haasten zich om te zeggen dat het prima gaat, dat ze het verstaan en dat jouw Duits beter is dan hun Nederlands. Je hebt meteen een gesprek, en iedereen gaat z'n best doen zodat je alles kunt volgen.
Je moet wat meer zeker van jezelf zijn, je niet weg (laten) stoppen, dat werkt blijkbaar irritaties bij de ander op.

Jij zou dit andersom niet met je vriendin doen schrijf je, maar dat is waarschijnlijk helemaal niet aan de orde, jouw vriendin is zekerder van zichzelf, ook al zou ze zich verkeerd in het Nederlands uitdrukken, ze zou er zelf het hardst om lachen. (en ze zou ook niet in de hal van de kerk blijven staan!)

[Jozo]

@Jozo, ik vind het wel belangrijk dat je weet dat ik -vroeger- dacht niet meer dan een willekeurige celdeling te zijn, nu geloof ik dit niet meer =) En het leven vond ik toen waardeloos, maar nu al een stuk minder.

Goed om te weten.

Mwe, perfectionistisch ben ik niet, maar veeleisend misschien

Dat zei ik ook altijd van mezelf.

dreckiges früchtchen

Ach, dat is toch geinig? Een beetje zelfspot kan geen kwaad. En tegenwoordig kan ik heinchelmänchen zeggen (die heb ik geleerd van een groep duitsers op een soortgelijke avond). We hadden de grootste lol (en ja, ik voelde me wel een beetje in de zeik genomen)

En wanneer ik dan zo'n karakterschets heb gemaakt, vraag ik me soms af waarom ik eigenlijk het contact zou onderhouden... Maar argg, ik weet best dat het probleem bij mij ligt.

Misschien ben je veel te analytisch bezig?

Hebben jullie door onenigheden weleens moeite met mensen?

Zeker. Dat is vrijwel onvermijdelijk. Je hoeft ook niet met iedereen beste maatjes te zijn. Ik probeer wel als ik dit bij mezelf merk, mezelf een spiegel voor te houden. Om eens te bedenken waarom die ander zo botst met mij (dus vanuit de ander zijn perspectief). Dan kun je vaak aardig relativeren, omdat je zelf vaak heel goed weet waarom die ander jou niet mag.