'Houden van'... valt dat te leren?

[Simile]

Een boel gepsychologiseer! :p

Dat is precies mijn uitgangspunt, een ander kun je niet veranderen, dus verander jezelf. Daarom reflecteer ik veel en poog ik constant aan mezelf te werken. Maar mensen hebben nog nooit aangegeven problemen met mij te hebben en uit niets blijkt dat ze problemen met mij hebben. Als ik weer wat voorbeelden mag geven: die vriendin noemt mij 'schrratje' (naar uitspraak van haar moeder), zegt constant dat ze mij mist en graag af wil spreken. Also, het lijkt er niet op dat zij zich aan mij stoort. Verder heb ik ook nog nooit in m'n leven echt ruzie gehad. Ik probeer altijd oplettend te zijn: sta ik met m'n rug naar iemand toe, betrek ik iedereen in dit gesprek, zou zij zich ok voelen.. Dus eigenlijk krijg ik niet het gevoel dat ik veel verkeerd doe wat dat betreft. Het is ook nog nooit zo geweest dat iemand geen contact meer met mij wilde hebben, maar wel altijd andersom :/

Dus de vraag is niet: 'hoe maak ik het mogelijk dat anderen van mij 'houden'' maar echt meer: hoe leer ik van anderen houden :/ Overal in de Bijbel staat dat liefde zo belangrijk is, houd van je naasten.. maar hoe dan..

Ik heb het steeds over mezelf, maar dat is echt meer als voorbeeld. Ik ben vooral benieuwd naar hoe jullie ermee omgaan.

[mw]

Pfoeee... je bent veel te druk met 'het zo goed mogelijk doen en waarnodig bijschaven' om een straaltje liefde toe te kunnen laten

Hier heeft 'relaxed' proberen te worden en kijken door de bril van Jezus liefde voor mij&anderen wonderen gedaan met mijn kijk op en liefde voor anderen. Ivm meelezers ga ik daarover niet meer hier neerzetten, maar pb'en mag altijd.

[Mortlach]

Ik probeer altijd oplettend te zijn: sta ik met m'n rug naar iemand toe, betrek ik iedereen in dit gesprek, zou zij zich ok voelen.. Dus eigenlijk krijg ik niet het gevoel dat ik veel verkeerd doe wat dat betreft. Het is ook nog nooit zo geweest dat iemand geen contact meer met mij wilde hebben, maar wel altijd andersom :/

Oei, het lijkt erop dat je overmatig veel bezig bent met de gevoelens van anderen. Dat is op zich niet slecht, maar het is opmerkelijk. Het is dan ook logisch dat je je dan ergert als anderen niet hetzelfde met jou doen, terwijl zij het eigenlijk zijn die normaal gedrag vertonen. Dat bedoel ik dus met hoge verwachtingen hebben. Doe maar eens wat verkeerd, dat is helemaal geen ramp.

En als je dan merkt dat anderen je toch wel aardig blijven vinden, ook al doe je soms onhandige dingen, dan is het hopelijk ook makkelijker anderen voor hun fouten te vergeven. Niet dat je dan alles maar moet pikken natuurlijk, een plagerijtje onder vrienden kan best, maar daar mag je zeker wel je grens in aangeven. Gaat iemand daar (bewust) overheen, dan kun je ervoor kiezen zo iemand te weren. Je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn.

Dus de vraag is niet: 'hoe maak ik het mogelijk dat anderen van mij 'houden'' maar echt meer: hoe leer ik van anderen houden :/ Overal in de Bijbel staat dat liefde zo belangrijk is, houd van je naasten.. maar hoe dan..

Niet langer verwachten dat anderen zich aan jouw ingebeelde maatstaf houden, zal misschien al helpen. En het klinkt misschien tegenintuitief, maar je minder druk maken om die anderen. Die komen wel voor zichzelf op als dat nodig is, dat hoef jij niet voor hen te doen.

Ik heb het steeds over mezelf, maar dat is echt meer als voorbeeld. Ik ben vooral benieuwd naar hoe jullie ermee omgaan.

Ik kies mijn vrienden zorgvuldig uit, dan heb je dat probleem niet zo Mensen die met mij botsen, zijn mijn vrienden niet.

[Wilsophie]

Vreemd dat men het houden van koppelt aan foutloos leven.
Aimer in het Frans is beminnen. En dat beminnen wordt nog gebruikt in bepaalde liederen vertaald in Mijn Jezus ik houd van U, maar ik bemin u vind ik gevoelsmatiger een prettiger woord.
Het heeft weinig met verstand te maken en is meten geen weten in dit geval.
Beminnen doe je met je hart.

Als je niet van jezelf kunt houden dan is er iets niet in orde en kun je onmogelijk van een ander houden.
Vrede met God, vrede met jezelf en vrede met je broeders en zusters die je naasten zijn.
Vrede met de wereld is niet aan de orde want we zijn die wereld juist uit getrokken en hebben er niets mee.

[Wilsophie]

Simile, ik heb nog even goed dat verhaal van die vriendin in Duitsland gelezen en vind het zeer onbeschoft gedrag van je vriendin.
Toevallig had ik onlangs een vergelijkbare situatie en ik pakte voorzichtig de hand van mijn vriendin, en nam haar mee naar mijn vrienden om haar voor te stellen, zij was op dat moment het belangrijkste als mijn gast.
Doorgaans richt men zich dan tot haar en stelt haar eventueel wat vragen of vraagt aan mij één en ander en dan leg ik uit dat we elkaar na 50 jaar weer gevonden hebben, ( ze was een schoolvriendin en een straatvriendin).
Ze kent dus niemand en is bijna blind, maar dat kun je niet zien en dat wil ze ook niet weten als het niet nodig is, al haar overige zintuigen doen wat de ogen verzuimen te doen.
Ik ben trots op haar, ik houd van haar, dus ik wil haar laten zien aan mijn dierbaren.
Dit was dus na de kerkdienst op Urk.

Eerder op zaterdag hadden we een feest omdat ik 65 werd en precies hetzelfde , ware het nu dat ze al mijn broers en zussen die nu vijftigers en zestigers zijn en mijn moeder nog van vroeger kende.
Dus ik stel haar voor en leg het één en ander uit en de familie ontfermt zich over haar omdat ik als gastvrouw veel te doen had.
Ik houd vanuit mijn ooghoek in de gaten of ze niet alleen zit en dat was zo, dus stap ik er weer op af of ga bij haar zitten.

Ben ik nu zo een goed mens? Ben je gek, helemaal niet.
Maar ik wil net als jij dat een ander zich op zijn gemak voelt....en dat is niets meer dan dat je dit soort handelen automatisch doet.

Nu naar het punt van je eigen gedrag t.o.v. anderen.
Mijn hele leven ben ik net een hond die zijn baasje wil "pleasen". ... en de hele trucendoos van "pootjes geven" en kwispelen heb ik de revue laten passeren.
Nu is de koek op. Ik heb de energie niet meer en ben uitgeput wat veel dingen betreft.
Dat is geen drama, maar ik leef nu in een veel kleinere wereld en heb mezelf wat beperkingen op moeten leggen.
Maar ik heb meer rust dan ooit.

En al die anderen leven vrolijk verder en dat vind ik heel terecht.
Nu zeg ik dat zo makkelijk, maar als je soms met mensen 1op 1 praat dan kom ik veel eenzaamheid tegen en zorgen en verdriet, dus verkijk je niet op dat vrolijk verder leven.

Er is denk ik een groot verschil tussen jou en mij en dat is de leeftijd, ik ben 65 geworden en ben klaar met leven en jij staat aan het begin van een glanzende carrière ( hoop ik voor je).

Mijn trouwtekst was ooit "Aanvaard elkander zoals Christus U aanvaard heeft tot heerlijkheid Gods".
Probeer die ander niet te maken zoals jij zoudt willen, maar accepteer zoals hij is en maak het luchtiger door iets over de situatie te zeggen, en als je dat niet kunt opbrengen, neem dan in stilte afscheid van zo een vriendin.
Ze is het niet waard(ig).

Deze mensen veroorzaken zoveel onrust en ik heb legio voorbeelden van afstand nemen en ook dat geeft niet altijd een prettig gevoel, maar het zij zo dan maar.
Het blijkt achteraf dat mijn verwachting veel te hoog is geweest.
Weer een lang verhaal, dan baal ik ook van mezelf hoor, dat ik het niet beknopt kan vertellen.
Ik wens je fijne feestdagen. Je bent een lieverd.

[Simile]

Daar slaan jullie geloof ik met z’n alleen de spijker op z’n kop =) Het brengt me in ieder geval tot meer inzicht.

De enige die ik kan controleren ben ik zelf. Als ik een ander iets kwalijk wil kunnen nemen, moet ik ervoor zorgen dat die ander mij niet ook hetzelfde kwalijk kan nemen. Maar bovenal, alles wat ik voor hem doe, krijg ik mogelijk op een dag op een manier wel terug, zo hoop ik dan :p.
Dus ben ik

mijn hele leven net een hond die zijn baasje wil "pleasen". ... en de hele trucendoos van "pootjes geven" en kwispelen de revue laat passeren”.

Totdat ik het beu ben en inzie dat

anderen zich nooit aan mijn ingebeelde maatstaf zullen houden

en ik dat wat ik geef nooit terug zal krijgen. Zo ben ik eigenlijk constant

te druk met 'het zo goed mogelijk doen en waar nodig bijschaven' om een straaltje liefde toe te kunnen laten.

Het grappige in dit geval is, dat die vriendin waar ik het over had, mijn naam vaak ‘per ongeluk’ verwisseld met de naam van haar hond :p

Maar ik voel me jarenlang schuldig wanneer ik iets doe dat een ander mogelijk kwetst. De mens is al egoïstisch genoeg, dit is mijn poging om minder ‘menselijk’ te zijn :$ Weinigen hielden rekening met Jezus, maar Hij hield rekening met iedereen.. Het enige dat hierbij echt in de weg staat is dat ik het op een gegeven moment niet volhoud :/

Nu heb ik gelukkig van één persoon mogen ervaren dat het anders kan. Als ik weer een situatie mag schetsen: hij wilde me perse naar een kroeg meenemen hoewel hij wist dat ik daar bepaald niet van harte kom. Hij kende daar allemaal mensen en stelde mij netjes voor, liet me niet eenmaal alleen, sprak voor mij wanneer ik geen inhoudsloze dronkenmansspraak wist uit te kramen, stond niet met z’n rug naar mij toe en toen jongens aan mij zaten nam hij me ergens anders mee naartoe. De eerste keer dat ik verliefd was, met vlinders en al! Maar hij was alcoholverslaafde, rookte, gebruikte drugs, was destijds depressief en psychotisch dus.. het is niets geworden.. Maar toch een fijne herinnering.

Dank voor het delen Wilsophie Ik kan enorm van iemand houden wanneer diegene mij wat liefde toont, maar tegenwoordig pogen mensen liefde te tonen in de vorm van objecten en geld. Dat zijn juist dingen waar ik niets om geef en niets uit haal… Dus heb ik al vaak in stilte afscheid van mensen genomen. Nu vrees ik een kluizenaarsleven tegemoet te gaan… Je verhaal is niet te lang hoor, ik lees het graag!

[Mortlach]

Maar ik voel me jarenlang schuldig wanneer ik iets doe dat een ander mogelijk kwetst.

Terwijl die ander dat na 10 minuten allang weer is vergeten. Wat doe je jezelf aan?

De mens is al egoïstisch genoeg, dit is mijn poging om minder ‘menselijk’ te zijn :$ Weinigen hielden rekening met Jezus, maar Hij hield rekening met iedereen.. Het enige dat hierbij echt in de weg staat is dat ik het op een gegeven moment niet volhoud :/

Het komt allemaal wat misantropisch op me over, om eerlijk te zijn. Ik zie mensen over het algemeen niet als egoistisch. Als je je afvraagt waarom ze toch niet wat meer rekening met jou houden, wie is er dan egoistisch?

[visje36]

Beetje late reactie

Herken je verhaal, heb ook wel hoge verwachtingen gehad van mensen, vriendschappen komen bij mij vaak niet verder dan oppervlakkig kennissen niveau.

Maar enkele vriendschappen gehad die wel intensief waren maar die bleken dan achteraf niet goed te zijn geweest , 1 vriendin was heel erg aan het claimen. Altijd moest ik er zijn , bij problemen helemaal. Maar ze was er nooit voor mij, en 2de nadeel (achteraf) ze leefde van mijn geld. Heel dom natuurlijk dat ze dat allemaal voor elkaar kreeg op dat moment (jaren lang) niet bij stil gestaan.

Toen ze haar man leerde kennen, bestond ik in eens niet meer, en als ze wel met mij omging had ze ruzie met hem. Dus dat kostte mij haar vriendschap met mij. Achteraf blij mee, hij had nu het probleem van iemand die op zijn zak zou gaan leven (want dat deed ze met nog meer mensen ''kaal plukken'' ).

Weet dat ze 2 jaar geleden gescheiden is, en een zoontje heeft met die man. Maar in contact komen met haar nooit meer ! .

En verder wel vriendschappen gehad, die dus echt van 1 kant kwamen de mijne alsof mensen dat door hebben en het zich lekker allemaal laten aanleunen. Die mensen eten je energie en tijd op. En je krijgt zelden iets terug.
Door de jaren heen heb ik heel wat van die mensen gekend, en het gewoon dood laten bloeden zelf ook geen contact meer leggen ermee. En dan hoor je niks meer, alsof je binnen een dag vergeten bent (na aantal jaar contact ). Heel raar net of ze dan 10 anderen voor jou hebben en je niet eens lijken te missen.

En ja echt goed contact met iemand ontstaat ook niet 1 2 3, daar heb je tijd en aandacht voor nodig. En goede vrienden kan jaren duren voor het echt zo ver is, of close met iemand. En houden van ja volgens mij overkomt dat je, en maakt het je dan niet zoveel uit hoe die ander is.

En wens/eisen lijstje mag best alleen ben je dan niet te streng/heel streng voor jezelf ? of ga je daarin te veel op de details letten. dan loop je risico om je te gaan ergeren inderdaad, want aan iedereen zitten wel dingen waarvan je kan denken BLEGH. Maar zou een ander dat ook niet met jou hebben ?. (beetje).

[Marnix]

Hehe, het ironische is dat ik dit jaar zelf afstudeer tot psycholoog ^-^ Desalniettemin is de kijk van anderen onontbeerlijk om je eigen blik te verruimen =) Maar ik heb al jarenlang bij psychologen rondgelopen en uiteindelijk raak je uitgepraat. Ik kon er niet mee leven slechts een willekeurige celdeling te zijn (dat heb ik m'n leven lang geloofd) die bovendien toewerkt naar haar eigen ondergang. Wat let je dan je leven vroegtijdig te beëindigen :/

Maar on-topic, ik probeer het Jess =) Ik werd enigszins moedeloos toen ik las dat God ons in zijn evenbeeld had gemaakt, want als God is als wij, dan is de wereld surely doomed :p Daar heb ik wat uitleg bij gezocht en één informatiebron stelde dat de hele mensheid als geheel, God reflecteert. Dat vind ik een mooie gedachte. Dus in ieder mens zit een stukje van Hem. Ik zal pogen God in de mensen om mij heen te vinden =)

Liefhebben lijkt me toch een essentieel deel van mens, maar specifiek, christen zijn. Ben ik de enige die hierin zo zwaar faalt? :/ Hoe gaan anderen hiermee om?

Er is maar 1 antwoord en dat is Jezus.

De mens is naar Gods beeld gemaakt maar koos tegen God en werd zo zondig. Jezus kwam naar de aarde om dat te doen wat wij hadden moeten doen maar niet doen: Leven als evenbeeld van God. En daardoor kunnen we weer rein worden voor God. Hij vergeeft, maakt ons schoon en verandert ons. Als je wil leren lief te hebben moet je kijken naar Gods liefde. Dan leer je om van mensen te houden ondanks je eigen gebreken en die bij de ander. Dan leer je omgaan met onvolmaaktheden, om te vergeven.... omdat Hij jou ook heeft vergeven en je onvoorwaardelijk liefheeft. En dat is ook de enige manier om van je negatieve mensbeeld af te komen. Niet door je op de mens te richten want dan word je inderdaad niet altijd even vrolijk.

Heel kort samengevat: Zie mijn onderschrift. Daarin staat alles in 1 regel samengevat.

[irmo]

Het grappige in dit geval is, dat die vriendin waar ik het over had, mijn naam vaak ‘per ongeluk’ verwisseld met de naam van haar hond :p

Dat noem jij grappig? Ik vind het beledigend, en zo iemand zou niet lang mijn vriend zijn...Iemand die jou roept bij de naam van haar hond, is die het wel waard om energie aan te geven?