geen sex in ons huwelijk

[lekkerbek]

Wat fijn dat er toch een stap in de goede richting gezet wordt!
Jullie zijn al jaren aan het tobben, op deze manier doorgaan kan niet en wil je ook niet.
Waarschijnlijk wil je man dat ook niet, maar was het voor hem erg lastig om hulp te zoeken. Op een gegeven moment kom je in een patroon terecht, en houd je het toch nog erg lang vol. Duidelijk is dat het een soort overleven was en is.
Ik hoop en bid dat de juiste hulp gevonden gaat worden en dat jullie elkaar weer mogen terug vinden.
Laat sommige reacties je ene oor in en het andere oor uitgaan, dat doen wij ook

[Madeliefke]

Een kleine update:
We gaan volgende week voor een intake gesprek bij een therapeut. Ik heb mijn man toch nog wel weer wat moeten stimuleren om er werk van te maken maar grappig; we lijken allebei al een beetje opgeluchter terwijl nu alleen nog maar de intake staat. Voor mij voelt het in elk geval alsof de deur naar verbetering van onze relatie (hopelijk!), weer wat open staat.

Ik vind het heel fijn dat ik mijn hart bij jullie heb kunnen luchten toen ik me zo alleen voelde. Nu mijn man en ik samen (en/of apart) in therapie gaan, sluit ik dit topic hier voor mijzelf af. Het voelt niet goed om hier, achter de rug van mijn man, het verloop van onze therapie te gaan vertellen.
Wel zal ik over een poos laten weten hoe het dan met ons gaat.

Nogmaals: dank voor al jullie meedenken en meeleven!

[schelpje3]

Een kleine update:
We gaan volgende week voor een intake gesprek bij een therapeut. Ik heb mijn man toch nog wel weer wat moeten stimuleren om er werk van te maken maar grappig; we lijken allebei al een beetje opgeluchter terwijl nu alleen nog maar de intake staat. Voor mij voelt het in elk geval alsof de deur naar verbetering van onze relatie (hopelijk!), weer wat open staat.

Ik vind het heel fijn dat ik mijn hart bij jullie heb kunnen luchten toen ik me zo alleen voelde. Nu mijn man en ik samen (en/of apart) in therapie gaan, sluit ik dit topic hier voor mijzelf af. Het voelt niet goed om hier, achter de rug van mijn man, het verloop van onze therapie te gaan vertellen.
Wel zal ik over een poos laten weten hoe het dan met ons gaat.

Nogmaals: dank voor al jullie meedenken en meeleven!

Bedankt voor je update. Ik hoop dat het positief uitpakt, voor jullie allebei!
Enne... je weet me te vinden Sterkte toegewenst.

[Memmem]

Heel veel sterkte samen!

[Mortlach]

Goed nieuws, maar het harde werk begint nu pas net.

Veel sterkte!

[trijntjejohanna]

sterkte!

[beantsje]

Een kleine update:
We gaan volgende week voor een intake gesprek bij een therapeut. Ik heb mijn man toch nog wel weer wat moeten stimuleren om er werk van te maken maar grappig; we lijken allebei al een beetje opgeluchter terwijl nu alleen nog maar de intake staat. Voor mij voelt het in elk geval alsof de deur naar verbetering van onze relatie (hopelijk!), weer wat open staat.

Ik vind het heel fijn dat ik mijn hart bij jullie heb kunnen luchten toen ik me zo alleen voelde. Nu mijn man en ik samen (en/of apart) in therapie gaan, sluit ik dit topic hier voor mijzelf af. Het voelt niet goed om hier, achter de rug van mijn man, het verloop van onze therapie te gaan vertellen.
Wel zal ik over een poos laten weten hoe het dan met ons gaat.

Nogmaals: dank voor al jullie meedenken en meeleven!

heel verstandig. Sterkte en succes!

[LeChat]

Sterkte én succes samen, en begrijpelijk dat je over/tijdens de therapie niet hier gaat schrijven!

[cindy]

Ik ben een vrouw van 43. ruim 13 jaar samen met mijn man. Na 3 mnd veranderde hij in sexloos. Heeft geen ander geen pc alleen zijn werk waar vreemdgaan onmogelijk is. We hebben een prachtig kind gekregen toen ik 40 was mede door zijn sexloosheid. Wij hebben gemeenschap 3 max 4 keer per jaar en soms zelfs minder. De gemeenschap is dan alleen voor hem een minuut of 3 en ik kan t uitzoeken, geen zoen geen knuffel alleen de daad. Ik spreek hem er al jaren op aan geen reactie, ik moet mij niet aanstellen. Ik ben inmiddels 33 kilo aangekomen dat ging al vlug door het stress hormoon. Maar ook toen ik erg mooi en slank was wilde hij niets. Ik kan er niets aan doen maar ik fantaseer over vreemdgaan. maar ik ben christen en ben bang dat god straft. Maar op deze manier ben ik alleen moeder een voetveeg meer niet. Ik ben vorig jaar bijna overleden (pancreatitis met necrose ik drink niet) en heb het gered door vele gebeden kwam ik van de IC af. Maar nu 9 mnd later en goed hersteld is er niets veranderd. Vraag ij af waarom hij niets wil. Ik leef alleen voor mijn kind want verder had ik graag dood gewild. Ik spreek dit uit maar zonder resultaat. Als ik over vreemd ga spreek dan zegt hij alleen als je oorlog zoekt dan kan dat. Ons kind huilt hele nachten dat kan een oorzaak zijn maar het was al jaren voor haar komst. Ik zou het liefst weg lopen maar ben onzeker. Wie heeft tips. mag ik van God weg?

[Pcrtje]

Ik ben een vrouw van 43. ruim 13 jaar samen met mijn man. Na 3 mnd veranderde hij in sexloos. Heeft geen ander geen pc alleen zijn werk waar vreemdgaan onmogelijk is. We hebben een prachtig kind gekregen toen ik 40 was mede door zijn sexloosheid. Wij hebben gemeenschap 3 max 4 keer per jaar en soms zelfs minder. De gemeenschap is dan alleen voor hem een minuut of 3 en ik kan t uitzoeken, geen zoen geen knuffel alleen de daad. Ik spreek hem er al jaren op aan geen reactie, ik moet mij niet aanstellen. Ik ben inmiddels 33 kilo aangekomen dat ging al vlug door het stress hormoon. Maar ook toen ik erg mooi en slank was wilde hij niets. Ik kan er niets aan doen maar ik fantaseer over vreemdgaan. maar ik ben christen en ben bang dat god straft. Maar op deze manier ben ik alleen moeder een voetveeg meer niet. Ik ben vorig jaar bijna overleden (pancreatitis met necrose ik drink niet) en heb het gered door vele gebeden kwam ik van de IC af. Maar nu 9 mnd later en goed hersteld is er niets veranderd. Vraag ij af waarom hij niets wil. Ik leef alleen voor mijn kind want verder had ik graag dood gewild. Ik spreek dit uit maar zonder resultaat. Als ik over vreemd ga spreek dan zegt hij alleen als je oorlog zoekt dan kan dat. Ons kind huilt hele nachten dat kan een oorzaak zijn maar het was al jaren voor haar komst. Ik zou het liefst weg lopen maar ben onzeker. Wie heeft tips. mag ik van God weg?

@Cindy, Wat een noodkreet! Ehm, ik heb niet meteen een direct antwoord klaarstaan en al helemaal niet meteen een antwoord op de vraag waarom je man dat niet wil. Wat zegt hij zelf als je het hem vraagt?

Ik kan er niets aan doen maar ik fantaseer over vreemdgaan. maar ik ben christen en ben bang dat god straft.

Dat gaan we eerst even meteen de wereld uit helpen: GOD STRAFT NIET OP AARDE!! Alle straf IS al gedragen, 2000 jaar geleden.
En onderdruk je gevoelens niet. Het is een heel logisch gevolg dat je denkt dat fantaseren over vreemdgaan een zonde is jegens God. Haal die gedachte uit je hoofd! Je bent een MENS! Je bent met seksuele gevoelens en verlangens geschapen!

Ik ben inmiddels 33 kilo aangekomen dat ging al vlug door het stress hormoon. Maar ook toen ik erg mooi en slank was wilde hij niets.

Waarom niet? Wat zegt hij dan? Hoe reageert hij? Wat is zijn houding?

Als ik over vreemd ga spreek dan zegt hij alleen als je oorlog zoekt dan kan dat.

En wat zegt hij nog meer? Wat bedoelt hij hiermee, denk je?

Meid, met vreemdgaan schiet je niets op, dat helpt je alleen verder de afgrond in...

Wie heeft tips. mag ik van God weg?

Je kunt proberen wat je wil, maar weg van God gaan gaat je niet lukken. En dat is niet zonder reden, want God wil juist dat je precies de andere kant op gaat: naar hem toe bewegen! Dat is belangrijk! Je zegt dat je door gebeden de IC uit gekomen bent. Dat betekent dat je dus veel gebeden hebt. Doe je dat nu nog? Ook over deze zaken? Ben je wel eens boos geweest naar God (dat mag!)? En je man? Noemt hij zich christen? En is hij dat ook? Bidt hij? Bidden jullie wel eens samen?

En of ik tips heb? Ik zie te weinig van je situatie vooralsnog, maar dit lijkt me het absolute tegenovergestelde van een fijn huwelijk. Bekijk het eens zo: als jouw man hier geen ommekeer in wil maken en ook in andere zaken (als bijvoorbeeld toegenegen zijn en geïnteresseerd zijn in jou) dan lijkt tijdelijk en uiteindelijk permanent scheiden de beste oplossing.

Maar voor nu. Wat je NU het beste kunt doen? Zoek iemand om dit te vertellen! Om je hart te luchten! Ga naar een vriend! Een oude kennis! Maak een afspraak met de ouderling of dominee (of pastoor)! En als je niet (meer) kerkelijk bent: zoek dat eens op! Het belangrijkste wat jij nu nodig hebt is iemand die naast je staat!

[cindy]

Hallo Mineur
Dank voor Uw reactie.
Dat ik dik ben boeit hem niet hij houd van mij zoals het is (zegt hij). Dat het door zijn afwijzing is ontstaan geloofd hij niet. Ik ben namelijk alleen op de buik dik en dan bedoel ik dus echt een 7 maanden buik.
Ik krijg als antwoord je moet eens in mijn lijf zitten, hij heeft reuma maar kan wel regelmatig 12 tot 14 uur werken. Als ik over vreemdgaan spreek dan zegt hij dan maak ik je af en de ander erbij. Ik ben geen vreemdganger dat bewijzen de eerste 4 jaar wel, na 3 mnd was het over, dat hij snel ermee klaar is kwamen allerlei smoezen van je moet het meer doen en zo en zo etc ik heb alles uit de kast getrokken. Maar het blijft 1 richting verkeer. Dat hij ziek is begrijp ik best en als t niet langer dan 3 min kan ook best maar daar is toch nog veel omheen..handen bijvoorbeeld? gut wat erg om alles zo duidelijk tegen U te melden. maar ik zit er echt mee, ik ben eigenlijk wel klaar met hem. Als ik morgen een ander zou ontmoeten dan ben ik weg.
Hij geloofd wel maar tegen buitenstaanders of vrienden is hij ineens van alle geloven en zal er ergens wel een kern zitten. Hij zegt dat ik hem maar moet 'opwinden' als ik hem aanraak dan stoot hij mij af en alleen als hij zin heeft ben ik goed. Wat resulteert dat ik na jaren altijd klaar gestaan te hebben nu zeg stop m maar in de grond. Ik weet dat het niet aan mij ligt mijn exen (3) zeggen tot heden dat het gedeelte van de liefde prima was. Ja ik ben boos op God en ja ik bid nog steeds en weet dat HIJ er is artsen hadden mij zelf al opgegeven. Maar waarom God dit niet veranderd weet ik niet. Ik ben nu een verbitterde vrouw en wil zo niet verder. Ik ben heel onzeker dat ben ik nu 11 jaar(ruim 13 samen), zoals ik al schreef na enkele maanden veranderde hij in sexloos, zo van ik ben nu voorzien. Hij gluurt wel naar andere vrouwen vooral als ze er ordinair uitzien. Ik ben echt een leuke vrouw om te zien klinkt wel gek dit van jezelf te zeggen. Hij valt op hele lange vrouwen die best vol mogen zijn maar echt vanaf 180. Ik ben 160 dat wist hij toen ook. En mijn grootste vrees is dat God mij verwerpt als ik weg ga zodra de kans zich zou voordoen. Ik kan praten als brugman maar hij weigerd te veranderen. En dan te bedenken dat hij samen met zijn beste vriend jeugd herrienering (elke keer als zij elkaar zien) ophalen waar ik bij ben, hoe goed hij wel niet was met (meisje weet ik veel). Echter merk ik daar al jaren niets van, niemand begrijpt dat ik dit volhoud dat doe ik ook niet ik huil bijna elke dag.
De kerk kom ik niet meer ik kijk via de tv de diensten.

[Pcrtje]

Hallo Mineur

Dat is mijn rang, de naam die ik hier gebruik is Pcrtje. Staat erboven.

Ik krijg als antwoord je moet eens in mijn lijf zitten, hij heeft reuma maar kan wel regelmatig 12 tot 14 uur werken.

Het hangt er dus van af wat voor werk hij doet. En 12 tot 14 uur per dag? Per week?

Als ik over vreemdgaan spreek dan zegt hij dan maak ik je af en de ander erbij.

Enig idee waaróm hij dat zegt? Is het omdat het idee hem niet aanstaat? Is het omdat dat volgens zijn religieuze overtuigingen of maatschappelijk-sociale normen het onaanvaardbaar is? Of is het misschien toch omdat hij écht van je houdt? Dat is belangrijk om helder te hebben...

Ik ben geen vreemdganger dat bewijzen de eerste 4 jaar wel, na 3 mnd was het over, dat hij snel ermee klaar is kwamen allerlei smoezen van je moet het meer doen en zo en zo etc ik heb alles uit de kast getrokken. Maar het blijft 1 richting verkeer.

Heummm... Hij houdt zich meer in zegt tegen jou: je moet het meer doen? Begrijp ik dat zo goed?

Dat hij ziek is begrijp ik best en als t niet langer dan 3 min kan ook best

Dat zou inderdaad heel goed kunnen. Ervaart hij bijvoorbeeld pijn bij het vrijen? Dan kan ik snappen dat hij een afkeer krijgt van seksuele omgang. Niet omdat hij het niet fijn vindt, maar omdat het meer spanning opbouwt, stress geeft en pijnlijk is...

maar daar is toch nog veel omheen..handen bijvoorbeeld?

Ook dat kan ook pijnlijk voor hem zijn.

Vraag het eens: hoe ervaart hij seksuele omgang? Waarom ervaart hij het zo? Ervaart hij bijvoorbeeld stress, spanning of pijn? Waarom is hij erop 'uitgekeken'? Waarom is de seks, áls je het hebt, zo kort? Vraag eens heel nadrukkelijk naar zijn gevoelens. Neem daar dan ook echt de tijd voor: maak een afspraak en trek daar een hele avond voor uit. En als hij dat niet wil: schrijf een brief die je aan hem geeft (en dan geen dreigbrief, maar geef jezelf open: hoe jíj alles ervaart; wat jíj van dit alles vindt; enz).

gut wat erg om alles zo duidelijk tegen U te melden.

Openheid over seksualiteit is heel belangrijk. En als je dat niet gewend bent dan doe je het nu heel goed

maar ik zit er echt mee, ik ben eigenlijk wel klaar met hem. Als ik morgen een ander zou ontmoeten dan ben ik weg.

Dat gevoel is heel logisch en moet je vooral niet beschouwen als 'zondig' of 'onnatuurlijk'!!!

Hij geloofd wel maar tegen buitenstaanders of vrienden is hij ineens van alle geloven en zal er ergens wel een kern zitten.

Hij gelooft wel, zeg je. Wat dan? Waar gelooft hij dan in? Wat betekent geloven voor hem? In hoeverre speelt het een (centrale) rol in zijn leven? Wat vindt hij van andere religies en anders denkenden? Wie zijn zijn vrienden en dier overtuigingen?

Hij zegt dat ik hem maar moet 'opwinden' als ik hem aanraak dan stoot hij mij af en alleen als hij zin heeft ben ik goed.

Maar die zin heeft hij dus nooit, zeg je.

Wat resulteert dat ik na jaren altijd klaar gestaan te hebben nu zeg stop m maar in de grond.

En? Wat zegt hij daarop? Heeft hij dat dan ook al eens gedaan (letterlijk en figuurlijk)? Gaat híj vreemd? Dat kan natuurlijk ook zo zijn...

Ik weet dat het niet aan mij ligt mijn exen (3) zeggen tot heden dat het gedeelte van de liefde prima was.

Je moet jouw omgang met je exen niet vergelijken met de omgang die je nu met je man hebt (gehad). Dat zijn twee verschillende werelden en vergelijken geeft meer spanningen dan dat het problemen oplost!

Ja ik ben boos op God en ja ik bid nog steeds en weet dat HIJ er is artsen hadden mij zelf al opgegeven.

Je bent boos op God en je bidt ook nog steeds. Uit je je boosheid?

Maar waarom God dit niet veranderd weet ik niet.

Ik ook niet. Maar wíl je het wel weten?

Kijk, God is niet een automatische wensput. Het is niet zo: ik bidt eventjes en God doet het voor mij. Dat snap je denk ik wel... Het is goed dingen van God te verwachten, maar God voor je karretje spannen (als in: God doet het wel dus ik hoef niets te doen) is absoluut níet de bedoeling. De basis voor verandering ligt bij jóu (en je man), niet bij God.

Ik ben nu een verbitterde vrouw en wil zo niet verder. Ik ben heel onzeker dat ben ik nu 11 jaar(ruim 13 samen), zoals ik al schreef na enkele maanden veranderde hij in sexloos, zo van ik ben nu voorzien.

Is deze interpretatie van zijn gedrag wel juist..?

Hij gluurt wel naar andere vrouwen vooral als ze er ordinair uitzien.

Dat doen álle gezonde mannen (en gezonde vrouwen ook, maar daar ligt veel meer taboe op). De vraag is hoe hij daarmee omgaat!!

Ik ben echt een leuke vrouw om te zien klinkt wel gek dit van jezelf te zeggen. Hij valt op hele lange vrouwen die best vol mogen zijn maar echt vanaf 180. Ik ben 160 dat wist hij toen ook.

Toch is het zo ver gekomen dat jullie trouwden. Wat dreef hem daartoe?

En mijn grootste vrees is dat God mij verwerpt als ik weg ga zodra de kans zich zou voordoen.

Ik weet niet zoveel over God (daar is Hij dan ook God voor ), maar als er één ding is dat ik weet dan is het wel dat God je NOOIT zal verwerpen als je vertrekt met een ander. God snapt die gevoelens die je nu hebt (naar je man, naar andere mannen en je 'hunkering' naar liefdevolle seksuele omgang) nog vele malen beter dan jij.

Kijk: een huwelijk wordt gesloten onder voorwaarden. Als aan die voorwaarden niet wordt voldaan dan is het gerechtelijk en Bijbels(gerechtelijk) gezien geen probleem om te scheiden. Je moet alleen een stap niet vergeten: probeer het eerst te redden. Scheiden is een uiterste mogelijkheid.

En dan te bedenken dat hij samen met zijn beste vriend jeugd herrienering (elke keer als zij elkaar zien) ophalen waar ik bij ben, hoe goed hij wel niet was met (meisje weet ik veel).

Hoe reageer jij daarop? En hoe reageren hij en zijn maten dáár weer op?

Echter merk ik daar al jaren niets van, niemand begrijpt dat ik dit volhoud dat doe ik ook niet ik huil bijna elke dag.

Dus je praat er wel met anderen over? Wat zeggen zij? Wat raden zij jou aan?

De kerk kom ik niet meer ik kijk via de tv de diensten.

Tijd om daar eens verandering in te brengen. Al ga je maar één keer: de kerk is er niet voor niets! Daar zijn mensen die voor je open staan. Het klinkt misschien heel hard, maar jíj zult een stap moeten zetten. Jíj moet nu een keuze maken: stap ik naar buiten met dit verhaal en zoek ik hulp bij een predikant, ouderling/oudste, pastor/priester, goede vriend(in) of kies je ervoor om zo door te gaan?

ps. ik ben een 'jij' en geen 'U'

[Rick1974]

Tja, misschien ook maar eens een reactie van een man die een beetje met hetzelfde probleem zit.... Bij ons gebeurd er ook vrijwel niets meer. Uiteraard levert dat bij ons ook spanningen en beloven we elkaar van alles.
Toen we net getrouwd waren ging het allemaal prima, maar de laatste jaren is het niet veel meer. Misschien dat het voor mannen toch anders is als voor vrouwen. Verder gaat het eigenlijk prima, knuffelen zoenen enzovoort, maar meer zit er nauwelijks in. En als het dan gebeurd is het in vijf minuten klaar.
Natuurlijk praat je er over, maak je er een keer ruzie over, je belooft elkaar dat er verandering in komt, maar dat duurt dan twee weken en het glijdt weer af naar hoe we het helaas gewend zijn.
Sexualiteit is niet het belangrijkste....blablabla, natuurlijk niet, maar als je van elkaar houdt heb je die behoefte toch?
Hoe leg je uit dat (even plat gezegd) sex tekort komt en dat er iets moet gebeuren?

[meribel]

door eens een ECHT goed gesprek met elkaar te hebben blijkbaar..


want de zin ' je belooft elkaar vanalles maar er gebeurt niets' klinkt niet als een gesprek.

[Pcrtje]

Misschien dat het voor mannen toch anders is als voor vrouwen.

Niet te snel vallen voor (in dit geval onjuiste) stereotypen!

Verder gaat het eigenlijk prima, knuffelen zoenen enzovoort, maar meer zit er nauwelijks in. En als het dan gebeurd is het in vijf minuten klaar.

Probeer voor ogen te krijgen waarom niet. Hebben jullie allebei een baan en daardoor geen tijd meer? Of zijn jullie daardoor te moe 's avonds? Of zitten wellicht kinderen in de weg?

Sexualiteit is niet het belangrijkste....blablabla, natuurlijk niet, maar als je van elkaar houdt heb je die behoefte toch?

Behoefte aan seksualiteit heb je altijd, ongeacht of je van iemand houdt of niet. En of seks niet het belangrijkste is? Het is geen absolute eerste levensbehoefte, maar mensen doen soms bizarre dingen als ze niet aan hun trekken komen (of als de parter dat niet doet ). Geldt voor zowel mannen als vrouwen!

Seks is een van de peilers, zoniet dé peiler, van een goed huwelijksleven en een mentaal/psychologisch en fysiek gezond lichaam.

Natuurlijk praat je er over, maak je er een keer ruzie over, je belooft elkaar dat er verandering in komt, maar dat duurt dan twee weken en het glijdt weer af naar hoe we het helaas gewend zijn. Hoe leg je uit dat (even plat gezegd) sex tekort komt en dat er iets moet gebeuren?

door eens een ECHT goed gesprek met elkaar te hebben blijkbaar..
want de zin ' je belooft elkaar vanalles maar er gebeurt niets' klinkt niet als een gesprek.

Ik sluit me aan bij meribel. In hoeverre zet je alles op alles om het eruit te krijgen wat eruit te halen valt? Hoe belangrijk is het werkelijk voor jou en je vrouw? Praat er eens écht góed over, leg jezelf helemaal open en laat anders haar dit hele topic lezen. Kwetsbaarheid is nu belangrijk, dat moet je allebei tonen.

Laatst las ik over een wetenschappelijk onderzoek dat was gedaan bij stellen die te weinig seks hadden met elkaar en daardoor over scheiden nadachten. De ene groep werd gezegd dat ze moesten proberen het op te lossen uit eigen initiatief en intuïtie, de andere groep werd verteld dat ze verplicht elke avond om half tien 's avonds minstens een half uur seks moesten hebben.

Raad eens welke groep met bijna scheidende stellen na een half jaar enorm naar elkaar (terug)gegroeid waren, 0% van de stellen nog over scheiden nadacht en hun fysieke én sociaal-psychologische gezondheid sterk vooruit was gegaan? Misschien is zoiets ook wel een idee.