Ik ben een vrouw, dus ondergeschikt aan de man?

[Dippie]

Ik volg het volgens mij niet meer helemaal? Ik lees net dat je zegt dat je al bijna 2 jaar heel gelukkig bent met je man?!

[Lisette.V]

Dat zag ik idd ook. Wilde het hier ook net gaan posten. Heb paar keer gekeken of de naam en registratiedatum overeen kwam en ja.....
Heb nu ????

[beantsje]

IN 2009 ben getrouwd, ook voor de kerk.
...
Maar zeg me alsjeblieft dat ik het goed gedaan heb, ik ben nu 3 jaar verder en ik ga er nog steeds aan onderdoor. Hij is opgenomen in een psychiatrische instelling, maar het blijft voor de buitenwereld blijkbaar nog steeds mijn fout.

Ik speelde samen met mijn man in het jeugdorkest, ik op bugel hij op trompet. We spraken elkaar eigenlijk niet, zaten ook in een andere sectie en het was best een groot orkest.
Toen kwam hij een keer invallen in mijn moederorkest, waar ik wél trompet speelde en hij ook. Hij zat naast me in de sectie en ik geloof niet dat we veel goede noten gespeeld hebben dat concert, we hebben ontzettend veel gelachen en zijn na het concert allebei blijven hangen. Ik heb hem naar huis gebracht (hij was eigenlijk met de dirigent meegereden) en 's avonds hebben we een filmpje gekeken bij mij thuis. Het werd steeds later en hij ging maar niet weg hihi De volgende ochtend is hij pas naar huis gegaan, we zijn nu bijna 2 jaar heel gelukkig samen en wonen samen sinds anderhalf jaar.

Het zou kunnen; 2009 getrouwd en binnen een jaar weer gescheiden en meteen na de scheiding dan een nieuwe relatie.

Toch blijf ik het een wat vreemd verhaal vinden:
*

een dominee die een trouwdienst voorbereidt zonder overleg met beide partners? zelfs binnen zeer behoudende kringen kan ik me dat nauwelijks voorstellen;

*

Zonder jouw medeweten jouw salaris op een ander rekeningnr laten storten? Dan zou jouw partner achter jouw rug om dat hebben geregeld met jouw werkgever. Bovendien zou jouw werkgever dat niet aan jou hebben bericht/bevestigd. Mijn professionele ervaring is, dat dat ondenkbaar is.

*

Jouw spaarrekening plunderen zonder jouw toestemming? Dat is onmogelijk, zelfs voor echtgenoten..

*

Als hij alle spaargeld op zijn rekening had, wat is er dan gebeurd met dat geld op het moment van de boedelscheiding? Dan zou je toch gewoon de helft hebben gekregen?

*

Duizenden euro's partneralimentatie na een huwelijk van enkele maanden met een 'gewone' baan in de zorg? Geen rechter die ermee instemt dat jouw studerende ex op basis van redelijkheid en billijkheid partneralimentatie kan eisen. Hij heeft zijn werk immers niet ten behoeve van jou of de kinderen laten lopen? En al zou het zo zijn, dan zou het met een zorg-inkomen maar een klein bedrag zijn en nooit langer dan de duur van je huwelijk, dus max 1 jaar.

Sorry hoor, maar jouw verhaal roept wel veel vragen op. Misschien kan je uitleggen hoe dat zo kon?

[Dippie]

Ik ben ook wel erg benieuwd....

[Memmem]

Mensen zullen we afwachten tot meisje1986 zelf reageert? We kunnen nu vanalles speculeren maar weten niet het hoe en wat.

[Lichtzwaard]

Het vermoeden is dan ook dat de forumleden hier voor de gek worden gehouden ;maar laat men afwachten hoe het verder gaat

[beantsje]

Mensen zullen we afwachten tot meisje1986 zelf reageert? We kunnen nu vanalles speculeren maar weten niet het hoe en wat.

ik speculeer niet; ik geef aan dat het qua tijd zou kunnen. Ik heb alleen wat bedenkingen bij de gebeurtenissen.

[meisje1986]

Beste mensen,

In juli 2009 ben ik getrouwd, 10 maanden later weggehaald door wat hij deed. Toen meteen echtscheiding aangevraagd en in het jeugdorkest waar ik toen al speelde mijn nieuwe liefde leren kennen. Helaas schoot mijn ex niet op mijn scheiden en had ik een nieuwe relatie voordat de echtscheiding (anderhalf jaar later) eindelijk eens uitgesproken werd.

Mijn ex en ik hadden een gezamelijke rekening, daar werd mijn salaris zijn stufi op overgeschreven. Omdat het een gezamenlijke rekening was had hij dus alle volmacht over het geld dat er gestort werd, ook het spaargeld.

Tijdens de rechtzaken gaf mijn ex aan dat ik geen woonlasten zou hebben, dan geldt de 60 procentsregeling wanneer men in gemeenschap van goederen getrouwd is. Omdat ik bij mijn ouders was ingetrokken had ik geen recht op de helft van de inboedel en moest ik dus 60 procent van mijn salaris afstaan. Ik had een goed betaalde baan in de zorg en het bedroeg dus een bedrag van boven de 1000 euro. Mijn ex was nog steeds studerend en had wel woonlasten waardoor deze eis gesteld mocht worden. Gelukkig is de partnerallimentatie na 6 maanden op nihil gesteld.

Jullie beschuldigen mij van hetzelfde als mijn ex en mijn ex-schoonfamilie, dat ik dus blijkbaar lieg, overspelig ben geweest en alleen maar mijn ex wil zwartmaken....

[Dippie]

Ik beschuldig je niet en geloof je nu ook echt wel, maar ik vond het een beetje vreemd over komen, ik hoop dat je dat begrijpt? Je bent een nieuw lid, ik lees je eerste post en die was niet echt om blij van te worden. Er kwam toch duidelijk in naar voren dat je er nu jaren laten nog steeds erg veel last van had en dat je een oplossing zoekt. Je verteld niets over een nieuwe liefde, waar je nu wel erg gelukkig mee bent, dus ik ging er vanuit dat je nu alleen was en behoorlijk in de put zat...
Vervolgens lees ik weer een post van je en zeg je dat je al 2 jaar onwijs gelukkig bent en nu ook samenwoond... Begrijpelijk toch dat ik er dan mijn vraagtekens bij zet?

[beantsje]

Jullie beschuldigen mij van hetzelfde als mijn ex en mijn ex-schoonfamilie, dat ik dus blijkbaar lieg, overspelig ben geweest en alleen maar mijn ex wil zwartmaken....

nee, ik beschuldigde jou niet van leugens. Ik heb ook aangegeven dat het chronologisch mogelijk was. Alleen jouw verhaal riep nogal wat vragen op.

Tja meis, harde wereld he? Ik denk gewoon dat je goed van vertrouwen, maar verregaand naïef bent geweest. Daarnaast heb je ronduit een beunhaas van een advocaat gehad. Hoezo geen recht op de helft van de inboedel? Dan had dat financieel gecompenseerd moeten worden, vooral omdat jij waarschijnlijk alles betaald had...

Dan kom ik nu weer uit bij vraag 1; hoe geef je jouw verleden een plekje? ik denk toch door zelf wat weerbaarder te worden, uit de slachtofferrol te komen. Als ik jou was, zou ik toch professionele hulp zoeken zodat je wat sterker en weerbaarder wordt.
Ik spreek uit ervaring, als ik zeg dat dat een wereld van verschil kan maken!
Succes!

[meisje1986]

Ik had volgens de rechter nergens recht op, want ik had namelijk dat barrel van een auto meegenomen (hij heeft geen rijbewijs) en ik had mn instrumenten meegenomen. Omdat dat bij elkaar meer waard was dan de helft van de inboedel (instrumenten zijn duuurrrrr) had ik nog mazzel dat ik niet bij hoefde te betalen.
Ik had op zich een goede advocaat, alleen hij heeft medelijden gewekt bij de rechtbank waardoor hij veel voor elkaar kreeg. Ook heeft hij brieven vervalst en zelf geschreven en daar zijn ze ingetrapt. Uiteindelijk hebben ze een deel van zijn eisen wel teruggedraaid.

Wat me het meest dwarszit is dat ik nu een traumaverwerkingsbehandeling moet ondergaan, ik moet alles weer oprakelen en de GGZ betalen omdat hij in het begin van het huwelijk,toen het dreigde mis te lopen, geen hulp wilde. Er werd ons hulp geboden vanuit het VU ziekenhuis, maar hij wilde alleen christelijke hulp aannemen en daar valt maatschappelijk werk en psychiatrie van het VU ziekenhuis niet onder volgens hem.
Ik heb gevraagd of de dominee tijdelijk wilde fungeren als maatschappelijk/pastoraal werker, dat wilde hij, maar toen hij zn zin niet kreeg ging hij gewoon naar een andere kerk waar ze zijn denkwijzen heel normaal vonden.

Wat betreft naïviteit, ik ga gewoon uit van het goede van de mens, zoals me dat geleerd is. Ik heb altijd geprobeerd te denken in mogelijkheden en niet in beperkingen. Doe ik dat niet dan kan ik mijn eigen beroep niet meer uitoefenen. Ook bij hem dacht ik in oplossingen en mogelijkheden. Maar toen ik eruit wilde stappen had hij al zoveel geregeld voor zichzelf, dat ik er bijna niet meer uit kwam. Omdat we getrouwd waren in gemeenschap van goederen kon hij veel dingen voor elkaar krijgen zonder daar toestemming van mij voor nodig te hebben. Mocht ik ooit nog eens trouwen, dan ga ik eerst even bij de notaris langs dus....

[jeepeecee]

Ik had op zich een goede advocaat, alleen hij heeft medelijden gewekt bij de rechtbank waardoor hij veel voor elkaar kreeg. Ook heeft hij brieven vervalst en zelf geschreven en daar zijn ze ingetrapt. Uiteindelijk hebben ze een deel van zijn eisen wel teruggedraaid.

Ik heb er geen verstand van verder hoor, maar brieven vervalsen

[Marloes1g]

Ik begrijp er ook niet alles van alleen dat de hele "nasleep" van die 10 maanden huwelijk erger is dan het hele huwelijk.
Sterkte ermee en ook voor je vriend want die moet toch wel erg veel begrip en geduld opbrengen lijkt me zo in deze situatie.

[pipgirl]

Ik begrijp er ook niet alles van alleen dat de hele "nasleep" van die 10 maanden huwelijk erger is dan het hele huwelijk.
Sterkte ermee en ook voor je vriend want die moet toch wel erg veel begrip en geduld opbrengen lijkt me zo in deze situatie.

Hoe weet jij nou dat de nasleep erger is dan het hele huwelijk, heb jezelf iets dergelijks meegemaakt, ken je de vrouw in kwestie?!

Waarom geloven we deze vrouw niet gewoon, ze heeft er ook niet om gevraagd om dit mee te maken.

Dingen vervalsen is natuurlijk fout, daar ben ik het mee eens.

En dat ze een vriend heeft die veel geduld heeft en begrip....is dat niet normaal in een relatie, wat denk je van
meisje1986 zelf, tuurlijk niet iedere man heeft dat of vrouw...maar ik vind dat er wel heel fel gereageerd wordt op haar.

[Marloes1g]

Dat is dan verkeerd begrepen.
Ik bedoelde dat de nasleep en de bijkomende ellende langer duurt dan die 10 maanden van het huwelijk.

En ja ik heb zelf iets dergelijks meegemaakt als partner van..
Die na sleep duurde zelfs vijf jaar!
Dus ik weet uit ervaring dat er van de nieuwe partner veel zelfverloochening wordt gevraagd dus het is zeker geen veroordeling, eerder medeleven.