Gezin en....opvoeding

[schelpje3]

Tja, het ene jaar moeten de baby's op hun zij slapen, het andere jaar op hun rug
Bij het ene kind moest ik beginnen met liga met sinaasappel, bij het volgende kind was het : neeee, groente.
Enne jonge moeders, als je er middenin zit, denk je: o hellup, dit wordt nooit wat.
Maar opeens is het een jongedame of jongeman, heel stabiel, van 18 jaar.
Dan denk je: waar bleef de tijd

[Sophie77]

Als het over angsten gaat: ik zou soms weleens willen dat een paar van onze kinderen iets meer gevaar in sommige dingen zien ... Ze klimmen en klauteren hier overal op en in (hoe hoger hoe liever), ze springen over brede sloten (ook toen ze nog geen zwemdiploma's hadden), bij onweer wachten ze vol spanning hoe hard de volgende klap wel niet zal zijn en ga zo maar door . Ik denk dat kinderangsten er een beetje bij horen (als het niet te extreem is/wordt natuurlijk), en dat het ontbreken van angst voor wat dan ook eigenlijk minder 'normaal' is.

Over dat slapen in eigen bed: Bij ons is het ook de regel dat kinderen in hun eigen bed slapen, een enkele uitzondering daargelaten. Eén van onze jongens heeft regelmatig heftige oorpijn, dan wil het weleens helpen als hij een uurtje bij ons mag liggen. Ook erg naar dromen is een reden om even bij ons in bed te kruipen, maar ook dan gaat diegene na een poosje weer naar z'n eigen bed. 's Morgens mogen alle kinderen wel bij ons komen. Doordeweeks doet niet ieder kind dat (sowieso is mijn man er dan vaak al uit), maar in het weekend en dan m.n. op zondag is het bij ons een gezellig drukke boel op bed hoor !

[pannenkoek]

Ach de oudste is een dochter van 15, die heeft er geen behoefte meer aan om op zondag bij ons in bed te kruipen. De jongste 2 wel. Met een verjaardag komen ze wel alle4 in of op ons bed. Gelukkig is die 2.10 lang en 1.80 breed. De ene aan het hoofdeind, en voor de grap kruipen er 2 bij het voeteneind erin

[MissF]

Wij genieten er ook van als Jurian even tussen ons in ligt. Dan doen we niet 's nachts, dan blijft hij gewoon in zijn eigen bedje, en als hij heel erg overstuur is knuffel ik hem wel, maar altijd op zijn eigen kamer. Anders is het hek van de dam vermoed ik, bij hem. Maar meestal slapen Jurian en ik uit, mijn man is vaak veel vroeger zijn bed al uit, maar als we alledrie tegelijk wakker zijn, dan hebben we op zaterdagochtend zo'n heerlijk 'met-zijn-drietjes-momentje in het grote bed, zo gezellig

[jeepeecee]

heerlijk is dat he! doen wij ook, Hannah is altijd als eerste wakker, en wij dan van haar, en dan halen we haar even in ons bed, echt genieten. behalve als ze gaat haren trekken en in je neus knijpen en je lippen uit elkaar trekken en even met die scherpe nageltjes over je tandvlees raggen, dan is het wat minder

[*Annet*]

Ben niet zo'n voorstander om grote kinderen bij me in bed te nemen. De oudste 2 nodig ik er niet voor uit. De oudste wil het al helemaal niet meer, maar de tweede (bijna 10) wil nog wel maar vind ik te groot. Knuffel wel op de bank met hem.

[Sophie77]

Echt geknuffeld wordt er dan niet vaak hoor, daar is het met z'n 8-en te vol voor in bed , maar gezellig is het meestal wel (tot er iemand uit bed kukelt ... )
Sowieso liggen de oudste 2 meestal op het voeteneind, dus een eindje uit de buurt om te kunnen knuffelen.

[MissF]

Ooh, wij lagen toen we nog thuis woonden (en dat was toen mijn zus denk ik 21 was, en ik dus 19), nog met zijn allen bij mijn ouders zo heel af en toe Dan kropen we zo heel af en toe alle 4 erbij Je bent daar nooit te groot voor hoor! Toen ik me eens een keer als 19 jarige heel rot voelde, en mijn moeder al op bed lag, ben ik ook lekker naast haar gekropen, dat zijn toch de meest fijne plekjes hoor als je je rot voelt. (nu niet meer natuurlijk, nu kruip ik naast mijn man ).

[lammetje]

Sarah heeft regelmatig tussenin gelegen. Niet onze eerste keus, maar op een gegeven moment is het óf slapen met kind tussenin, óf niet slapen met kind in eigen bed. En dat na een aantal maanden...
Nu nog steeds, als ze niet lekker is mag ze tussenin, maar dat komt haast niet voor. Ik lig eerder eventjes bij haar in bed om haar te troosten en kan dan na 10 minuten gerust weer weggaan, ook al slaapt ze dan nog niet.
Eva Lynn is een woelwater en die mag beslist niet tussenin, ik doe geen oog dicht Toen ze ziek was, was het anders natuurlijk, maar dat is nog maar 1 keer voorgekomen gelukkig.

Ze heeft vannacht in een 'groot' bed geslapen en ze zei zelf gisteravond: niet uit komen dus ik: nee je mag niet uit je bed komen, dan ga je terug naar je ledikantje
heb dr niet meer gehoord, niet huilen, niet klieren, meteen gaan slapen Ben benieuwd hoe ze het vanavond gaat doen, gister was het vanaf 19 uur stil, dat was erg lang geleden, heerlijk!! weer een hele avond voor jezelf

[*Annet*]

Nou hoorde ik pas over een puber van 14 die zijn moeder een vreselijk grote mond gaf (hij ging echt uit zijn dak) en op 't laatst van de ernstige woordenwisseling dreigde hij om de kindertelefoon te bellen omdat het niet ging hoe meneer het wenste. Op dat moment dacht ik echt: wat is wijsheid om te doen als mijn kind het in zijn hoofd gaat halen om zo'n grote mond op te zetten en met zulke dreigementen uit?

[lammetje]

volgens mij zou ik zeggen : bel maar raak. met de gedachte: ik heb niks verkeerds gedaan. Wat kan iemand 'doen' die dat verhaal aanhoort? Je moet het verhaal wel heel erg verdraaien als 'puber' om het voor zo'n persoon positief te laten lijken volgens mij. Tenminste, als je niks verkeerd doe maar wel je grenzen aangeeft.
Al kan ik me zowieso niet voorstellen dat ik het zo hoop op laat lopen, volgens mij probeer ik zo'n gesprek af te kappen en er later op terug proberen te komen. Maar dan moet ik wel in een goede bui zijn anders kan ik dat waarschijnlijk niet

[*Annet*]

Gesprek afkappen lukt zomaar niet hoor. Een kind wil gehoord worden en praat gewoon door. Je kunt weglopen, dat is waar. Dan krijg je misschien niet het verwijt dat je je kind niet aan wilt horen?

[Merisja]

Misschien aangeven dat je er NU even niet over wilt praten? Dat je er verder over wilt praten als je allebei (!) wat rustiger bent? Wordt ie toch gehoord en jijzelf kan ook even een soort adem halen. Weet niet hoor, maar ik denk dat ik zoiets zou reageren. Heel erg in het klein doe ik het momenteel ook op deze manier bij onze dochter van zes. Die heeft gigantische woede-aanvallen en tijdens die aanvallen zeg ik ook: "Zo kan ik niet met je praten. We praten weer verder als je wat rustiger bent." Dat werkt bij haar als een trein. Maar ja, da's natuurlijk nog geen puber

[Sophie77]

Wij hebben een zoon die zegt dat hij de Kinderbescherming gaat bellen als hij bijv. de auto moet wassen op zaterdag. Hij vindt dat nl. kindermishandeling. Wij weten niet goed wat we eraan moeten doen en hoe we er mee om moeten gaan dus ik ben erg benieuwd naar jullie tips ...
Idd heb ik net als Lammetje de neiging om te zeggen: "Bel maar raak" omdat we natuurlijk niks verkeerd doen op zo'n moment, maar ik ben er huiverig voor om bekend te worden bij de Kinderbescherming. 'k Heb er hier in de buurt teveel nare dingen van gezien.

[*Annet*]

Nou kwam gister mijn man thuis met verhaal thuis van een collega wiens puberzoon daar ook mee aankwam. Hij had gezegd: ga maar bellen, ik blijf ernaast zitten zodat ik kan horen wat je zegt. Toen had hij niet zo'n haast meer om te bellen.