Vriendschap

[*Annette*]

Wat ontzettend rot Jans1! We zijn inmiddels een aantal weken verder, heb je het er nog met iemand over gehad? Ik snap dat het best moeilijk voor je is om het hier met je hulpverlener over te hebben, maar je hulpverlener mag niks zeggen tegen een ander je zou haar dus wel om advies kunnen vragen. Je kunt natuurlijk ook het woord vriendin gebruiken en niet haar naam... Ik zeg maar even wat. Natuurlijk is het gemeen van je dat je in haar telefoon hebt gekeken, maar zij is ook ontzettend gemeen! Niet dat jij het dan maar terug moet doen, maar je hebt nu wel bevestiging dat het wel over jou smst. Over wat voor soort dingen hebben ze het dan? Dingen die jij doet, zegt of jou persoonlijke dingen ed??

@ Evelien; Inderdaad hoef ik geen 10 vriendinnen te hebben, zoals ik het al eerder zij al is het er maar 1. Ik heb wel wat oppervlakkige vriendschappen, maar toch een 'echte' vriendschap mis ik. Voel me vaak alleen, vooral in de weekenden wanneer iedereen gezellige met elkaar dingen gaat doen. Misschien komt daar me verlangen naar een vriend ook wel uit naar voren , ik lees van genoeg hier op het forum dan vrijgezel zijn zo heerlijk is... Ik ervaar dat absoluut niet zo, tuurlijk op sommige momenten wel, je kunt gaan en staan waar je wilt... maar toch verlang ik naar liefde. En ik weet heel goed dat een relatie ook niet altijd rozegeur en manenschijn is.

Bij ons in de kerk heb je wel jeugdverenigingen, -16 en +16. Verder is er een soort van bijbelkring voor (jong) volwassenen. Dit is bedoeld voor degene die al belijdenis hebben gedaan... Dusja daar hoor ik niet bij. Op de jeugdvereniging voel ik me er niet bijhoren daar durf ik dus ook niet heen te gaan...

Laatst was er opening van het cathecesatie/verenigingsseizoen. Ik ging ergens zitten, komen er 2 jongens aan komen in dezelfde rij zitten maar er komt 1 stoel leeg tussen? Dit zijn vrienden van me broer, met verjaardagen kom ik er ook wel... Misschien hebben ze er helemaal geen bedoeling mee gehad, maar op mij komt het wel zo over. In de pauze wist ik absoluut niet waar ik staan of zitten moest, oei wat ging ik graag naar huis, maar ik was ingeparkeerd... Probeerde ik een gesprek aan te knopen met een wat jonger meisje, maar ze geeft een kort antwoord en loopt weg. Zie ik er dan zo spookachtig en eng uit?

Pas komt er een oude vriend van me pa, die elkaar jaren niet hadden gezien op visite, op een gegeven ogenblik is het en dat is zeker een dochter van je. Wat 'n leuke meid, blabla, die heeft vast en zeker een vriend. Nee ik heb geen vriend. Nou ik snap het niet zo'n leuke meid en dan ... Later zei me ma toen ze een rondje bedrijf waren wezen doen, dat hij het nog een aantal keren had gezegd. Dat is me wel vaker verteld... maar vaak het zijn het al getrouwde kerels... soms snap ik ook best dat ik geen vriend heb, ik kom 'nergens' dusja... ze komt niet aanvliegen. Maar het voelt soms zo tweestrijdig.

@ Dippie; Nee ik durf geen contacten te zoeken via internet, op de 1 of andere manier houd toch iets me daarin in tegen. Heb wel hier en daar eens wat contact gehad met refowebbers, maar het is vaak maar een moment. Dit ontstond dan vaker door een pb'tje n.a.v. een reactie ofzo. Voor me gevoel zit er ook vaak zo'n ontzettend grote afstand tussen je dan...

@ Elvira; Vorig jaar vierde ik me verjaardag, ik had er heel veel uitgenodigd ook met het idee van uitnodigen dan word het misschien wel erg gezellig. Me moeder zegt me ook wel eens, je moet er zelf ook wel wat voor doen. Ik had een mailtje rondgestuurd, nog even de vraag er onder gezet dat als ze niet kwamen of ze het even wilde laten weten, ook met het idee hoeveel boodschappen er gehaald moesten worden. 5 mensen melden zich af... maar op de avond zelf zit je met 5 mensen in de kamer en de andere 20?? Dit heeft mij zoveel pijn gedaan, ik was heel boos en heb besloten me verjaardag niet speciaal voor 'vrienden' meer te vieren. Als ik jarig ben is iedereen welkom, maar ik ga er niks extra's meer voor regelen.

Er ligt een uitnodiging voor een verjaardag binnenkort, daar ga ik dan wel heen. Al vind ik het wel heel spannend, wantja hoe verloopt de avond?? Zullen er mensen wel met mij willen praten enzo? Heb wel eens gehad dat er personen met de rug naar me toe gingen zitten.

Al heb ik laatst heerlijk genoten, van heerlijk gezellig ergens koffiedrinken en babbelen met een meid. We kunnen erg goed met elkaar opschieten, weten ook best veel van elkaar, ze is getrouwd woont een eindje uit de buurt en leeft zo een beetje haar eigen leventje. Al hebben we er beiden van genoten en hadden we zoiets van dit doen we vaker .

[*Annet*]

Annette, is het voor jouw niet mogelijk om in een heel ander deel van het land een baan te zoeken en daar helemaal 'overnieuw' te beginnen? Daar kun je ontzettend van opknappen. Niemand die je kent en weet van bepaalde dingen over je verleden. Je weet hoe en wat je niet wilt, je wilt bijvoorbeeld niet verlegen zijn, nou je kunt best leren om een beetje grote mond te hebben want jij hoeft niet over je heen te laten lopen en je mag zijn wie je bent! Ik spreek uit ervaring en het werkte in mijn geval echt!

[elvira (gast)]

Het idee van Annet lijkt me een heel goed plan!

[Mortlach]

Het idee van Annet lijkt me een heel goed plan!

Misschien wel, een andere omgeving kan wonderen doen - met mij ging het een heel stuk beter toen ik eenmaal dit werk had - maar aan de andere kant zijn er geen geografische oplossingen voor niet-geografische problemen.

[elvira (gast)]

@Mortlach: daar heb je natuurlijk gelijk in, maar ik had van Annette begrepen dat ze voor emotionele problemen inmiddels hulp heeft gezocht. En wanneer dat laatste nou veel beter gaat, dan kan ze misschien een goede nieuwe start ergens anders maken.

[pannenkoek]

legio vrienden en kennissen.
Eerst in het westen vh land voor ons trouwen, en nu na ons trouwen hier in het noorden weer een nieuwe vrienden kring opgebouwd vanuit de kerkelijk gemeente. De vrienden uit het westen zien we 1x per jaar. Maar we merken wel dat we uit elkaar groeien, zijn meest herrinneringen van vroeger. (18 jr geleden) De vrienden van het noorden zijn 'betere' vrienden, daar hebben we goede gesprekken mee waar wij meer waarde aan hechten. Gewoon een groep uitnodigen voor je verjaardag en de rest gaat bij ons vanzelf.

[mw]

@ Annette: ik herken best veel in jou verhaal. Het gevoel van 'nergens bij horen'. Vooral toen ik zo 15-16 jr was en het is nooit helemaal weggegaan. Het ommekeer was bij mij toen ik Jesaje 64: 8 las en besefte dat het niet uitmaakt hoe anderen over mij denken, wij zijn gemaakt door God en zijn dus goed zoals we gemaakt zijn.

Maar zoals ik al zei: het is altijd blijven hangen. Maak nog niet snel zelf contact en zit ook niet snel in een groep. Dat heb ik gewoon geaccepteerd van mijzelf. Waarom zou je bij een groep willen horen. Ik heb 3 hele goede vriendinnen, waar ik regelmatig contact mee heb (maar niet zo dat ik daar dagelijks mee bel, sms, spreek, enz). En dat vind ik genoeg.
Aansluiten bij een JV heb ik altijd moeilijk gevonden. Ben op een gegeven moment gewoon met een zus meegegaan, en nu zit ik 6jr op dezelfde en zit nu wel lekker in de groep. Heeft dus lang geduurd.

Ik ga, net als jij, ook niet veel uit. Kom dan af en toe op de jongerenavond, maar meestal met een vriendin. 1x per jaar een bijbelstudieconferentie van een weekend. Maar trek daar ook weer met dezelfde mensen op. COntacten leg ik daar dus ook niet snel.
En een vriend...nee. En die zal me net als jou ook niet aan komen waaien. Maar ik geloof vast en zeker dat er ergens een pracht kerel voor jou en mij rondloopt. En hoe dan ook: we komen hem een keer tegen En wat als ik toch alleen blijf: ik ben niet van plan om mijn hele leven dan te blijven kniezen. Ik ben er zeker van dat God een prachtplan met mijn leven heeft, en al zal het soms eenzaam zijn, het zal een prachtleven worden met Hem, ondanks alle problemen die er ook zijn.

Ik hoop dat je er wat aan hebt, pb gerust.

Laatst vroeg iemand waarom ik dan zo weinig vrienden heb en geen behoefte heb aan mee. Nou, omdat in 3 jr tijd twee, naar wat ik dacht diepe vriendschappen, om niks zijn misgelopen.
De een verbrak heel plosteling alle contacten. Leuke vriendschap, deden regelmatig leuke dingen, goede gesprekken. En in eens was het over omdat iemand haar had verteld dat ik over haar geroddeld had. Wat dus echt niet waar is. Maanden later hoorde ik het pas. En toen hoefde het voor mij ook niet meer. Iemand die maanden lang niet de moeite neemt om na te vragen wat ervan waar is hoef ik niet als vriendin
De tweede ook zo. ZIj kwam met de vraag of ik haar ergens mee wilde helpen. Ontzettend veel tijd in gestoken. Ook veel leuke dingen gedaan. Erge serieuze gesprekken gehad, maar ook veel lol. Ze kreeg verkering en het was over. Een hallo/hoi kan er niet eens meer af als ik haar tegenkom en krijg dus ook niet de gelegenheid om te vragen wat ik haar heb misdaan.
Kortom: ik ben harstikke tevreden wat ik nu heb: vriendinnen voor het leven.

[jans1]

Ik heb het er met mijn moeder en een andere vriendin over gehad... Intussen tijd zijn er weer veel dingen gebeurd... We hadden op voor de vakantie afgesproken dat we alles wat betreft het geld sam sam zouden doen. Ik had aan het begin van de vakantie voor 40 euro getankt voor de heen en terugreis naar het vliegveld. Mijn vriend heeft mijn auto vanaf het vliegveld mee naar huis genomen en een weekje te leen gehad. Toen hij terug kwam op het vliegveld had hij de tank vol gegooid.. In totaal zou ik nog 30 euro van haar krijgen (benzine + nog wat) Dus ik 2 weken geleden een sms gestuurd of ze die 30 euro nog een keer over wou maken, wou ze niet want ze was van mening dat dat niet hoefde omdat mijn vriend de tank weer had vol gegooid... Lijkt mij toch redelijk logisch: Ik was die 40 euro kwijt en ik had niet om die tank gevraagd en we rijden samen heen en weer naar het vliegveld... Begon ze er allemaal dingen bij te halen. Dan moest ik maar een deel van haar telefoonrekening betalen want we hadden 4x met haar telefoon gebeld en maar 2x met de mijne.. Ik heb toen oko tegen haar gezegd dat ze moest op houden met het opzoeken van dingen.. Komt ze opeens met het verhaal aan dat het niet om het geld gaat, maar om het idee (welk idee weet ik nog steeds niet) en dat ze geen zin had om dit via sms te doen, ik moest maar bellen. Ik ben toen totaal geflipt thuis.. Mijn moeder was jarig, mijn oom en tante waren er.. Ik las die smsjes en heb keihard mn telefoon op de grond gegooid... Ik was zo boos ik had me eigen totaal niet meer in de hand. Me vader moest me vast pakken om me rustig te krijgen. Toen begon ze savonds op msn weer dat ze wilde praten, maar ik heb haar toen duidelijk gemaakt dat ik daar totaal geen behoefte aan had op dat moment.. Ze wou ook niet zeggen waarover ze wou praten.. Ik was helemaal kapot.. Heb toen gezegd dat als ik wil praten ik wel contact met haar op zou nemen. Heb 2 weken niks laten horen, mede omdat ik ziek was en het erg druk had. Nou vroeg ze maandagavond of ze gisteravond mocht bellen.. Dus zij gisteravond bellen... Ik had verwacht dat ze alles uit ging leggen enz enz.. Maar ik kreeg de vraag: wat betekend onze vriendschap nog voor jou?
En daar zit je dan met een mond vol tanden.. Dat komt zomaar opeens over je heen... Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen, was helemaal dicht geklapt.. Vond dit een erg minne streek.. Maar ik weet dat ze dit van haar psycholoog moet doen. Ik herken alles, mede doordat ik bij dezelfde zit... Nu hebbe we volgende week dinsdag afgesproken om face to face te praten.. Tenminste.. zij gaat praten, zij heeft nl problemen met mij, ik heb/had ze neit met haar...
Maar voor mij is het duidelijk.. voor mij hoeft een vriendschap niet op deze manier.. dit heeft ze al vaker gedaan... Zo vaak voor haar klaargestaan.. en dan krijg je dit.. stank voor dank... Misschien onbewust toch teveel terug verwacht?

@*annette* Ik heb nu ook nog maar 2 echt goede vriendinnen... 1 hier thuis en 1 aan de andere kant van het land welke ik via refoweb heb leren kenne We zien elkaar maar een paar keer per jaar maar msnen/smsen enz vaak en we kunnen lekker op elkaar schelden, maar het voelt altijd goed... (ik zie de persoon in kwestie al grinniken ) Je ziet maar.. via refoweb kan je echt contacten opbouwen!! Regelmatig ga ik wel uit eten met oud klasgenootjes of ga ik op bezoek bij andere vriendinnen die ik via vakantie's e.d. heb leren kennen en dat is altijd erg gezellig!

Ik weet hoe het voelt om alleen te zijn ik heb dat ook gehad, ik had altijd het idee, iedereen vind mij stom... Ik had altijd best een grote mond en was soms in mijn gedrag meer jongen dan meisje... (nog wel es trouwens ) Ik dacht altijd ze willen toch niet met mij omgaan... Op een gegeven moment ben ik op de jv er gewoon bij gaan zitten en ben zelf wat kleine dingen gaan organiseren met bijv. jv-kamp... Mensen krijgen dan waardering voor je en dat is echt fijn!

Ik hoop echt voor je dat je echte vriendinnen krijgt want ik weet hoe naar het is als je alleen staat!

[*Annette*]

Door m'n vorige psycholoog is me ook al eens het advies gegeven om 'aan de andere kant' van het land te gaan wonen, daar een nieuwe 'strart' te maken, omdat ik me erg verantwoordelijk voel thuis was het ook beter dat ik niet ff snel thuis lang kon wippen. Doordat het thuis niet altijd helemaal soepel verliep, lag ook grotendeels aan mij omdat ik niet lekker in me vel zat. Het gaat nu weer stukken beter, al vind ik het soms ontzettend moeilijk om met een stel pubers in huis televen. Zo was er vanavond een ruzie om een heel simpel iets, omdat gewoon één persoon stug nee bleef volhouden. In die tijd dat gebekt, gescholden ed. werd was het allang klaar geweest... Gelukkig kan ik er al beter mee omgaan, een halfjaar geleden zou ik nog totaal flippen. Maargoed dat gaat het hier ook totaal niet om. Ik ben net met een opleiding begonnen, dus voorlopig zit het er niet in dat ik op mezelf zal gaan wonen. Finaciel is het niet haalbaar, en ik zie het ook niet zitten om op mezelf te wonen. Helemaal in de wintermaanden . Ik heb nog veel angst bij me. Voorlopig zal ik nog in therapie zitten, omdat ik eerder al negatieve ervaring heb gehad met de hulpverlening, wil ik het hier ook 'afmaken'...

Fijn dat er zijn die me begrijpen, ik voel me vaak alleen, en ik heb best mensen om mij heen, ook die de deur voor mij open hebben staan, maar geen echte vrienden en dat doet mij zo'n pijn. Ik zie ontzettend tegen de kerstdagen op... Als gezin gaan we vaak wel bij de familie op visite maar vaak worden de dagen verder rustig doorgebracht. Toch vraag ik me af, hoe ga ik ze doorbrengen?? Het liefst ga ik ergens logeren, maar ik wil mezelf ook niet uitnodigen bij een ander.

Laats heb ik een oudklasgenoot, waarmee het contact van één op andere moment over was, een mailtje gestuurd. Ik melde me na een lange tijd weer eens aan op msn en zij was online. Ik durfde op dat moment niet met haar in gesprek te gaan, maar ik dacht ik ga haar gewoon een mailtje sturen dat ik het jammer vind dat het contact zo opeens over was en dat ik me wel eens afvroeg waarom. Een aantal dagen daarna reageerde ze, dat inderdaad het contact opeens over was. Verder vroeg ze hoe het was ed. Ik heb haar terug gemaild... maar helaas... geen reactie weer... dat is duidelijk...

Wat een vreselijke rot situatie Jans1, maar vind het ook ontzettend gemeen hoe ze doet! Hopelijk krijgen jullie volgende week dinsdag een goed gespek, laat je niet op je kop zitten! Heb een beetje het idee dat ze allerlei dingen aan het zoeken is, wat gewoon nergens op slaat, maar om jou op te 'pakken'. Een vriendschap moet van twee kanten komen en het is geven en nemen!

Ik weet ook dat Hij een doel heeft met m'n leven, er een weg voor mij uitgestippeld is... er is mij zovaak verteld dat het allemaal wel goedkomt, ik een leuke meid ben, er ergens een leuke kerel voor mij rondloopt. Alleen op een moment als nu, ik voel me rot en verdrietig, twijfel ik zo ontzettend aan mezelf... Maargoed ik moet nog veel (af)leren.

[*Annette*]

Hoe ging het gesprek Jans1?

Vorige week had ik een gesprek met m'n psycholoog, vanuit de therapie is er ook steeds overleg tussen de therapeut en psycholoog. Toen kwam het onderwerp vriendschap ook nog even naar voren, ik vind dat wel zo ontzettend moeilijk dat gelijk de tranen in m'n ogen komen, het doet mij gewoon zo pijn dat ik vaak gepest ben en nu geen vriend heb. Nu wil m'n psycholoog tijdens het volgende gesprek gaan kijken of ze niet wat samen met mij hierin kan gaan doen, o.a. ook dat ik het steeds bij mezelf zoek, alle fout bij mezelf leg, natuurlijk speelt me grote onzekerheid hierin ook rol mee.

Deze maand al naar 2 verjaardagen geweest, vond het eigenlijks best een beetje knap van mezelf . Verder was ik het hele jaar er nog maar na 2 geweest en nu na 2 achter elkaar. Al voelde ik me er niet helemaal op me gemak, ik ben geweest. En nu hadden ze bedacht mij op een volgende verjaardag flink aan de pimp te zetten .

[jans1]

Ik zat een beetje terug te bladeren op het forum en kwam dit tegen...
Het gesprek was emotioneel echt vermoeiend! Ik had net een gesprek gehad met de psycholoog en ben toen gelijk door gegaan, dan was ik er maar vanaf. Heb het er met haar ook over gehad. Maar moet zeggen dat het met toen alleen maar meer in verwarring heeft gebracht. Zij kijken er toch weer van een andere kant tegen aan.
Ze had een brief aan me geschreven die ze aan me wou voorlezen en dan wou ze aan de hand daarvan vragen aan me stellen en bespreken.
Ik vond het nogal overdreven maar ja, als ze dat wil... Ik heb eerlijk gezegd met mijn oren zitten klapperen van verbazing. Ze begon over dingen waarvan ik nooit op zou komen... Over een smsje wat ik in enthousiaste paniek gestuurd heb en daarin zei dat ze iets MOEST doen.. Terwijl ik dat helemaal niet zo bedoeld heb en dan komt ze daar na een paar maanden nog eens mee. En na een aantal jaar mag ik toch denken dat je je vrienden een beetje kent qua karakter? En zo waren er nog van die kleine dingen waarvan ik denk, waar maak je je eigen druk over??
Ze verwachtte van mij dat ik me ging veranderen, en dat was Jans dus mooi niet van plan, men neemt mij maar zoals ik ben.
Aan het einde de vraag of ik nog met de vriendschap door wou gaan, heb toen keihard gezegd nee, en daar is ze hard voor geschrokken en begon ze heel hard te huilen. En ja toen begon ik door alle emoties e.d. ook te huilen. Om een lang verhaal kort te maken we hebben geen einde aan de vriendschap gemaakt maar toch kan ik het nu geen vriendschap meer noemen. We zeggen nog wel hoi tegen elkaar, maar het ergste vind ik dat ze volgens mij echt alles tegen haar vriendin verteld heeft, dat merk ik gewoon aan de reactie van haar vriendin op mij. Het zijn ook net een siamese 2ling... Niet prettig als dat voor je in de kerk zit

Ondertussen heb ik hier eigenlijk niet echt vrienden overgehouden... Een vriendin is een uur verderop gaan werken en werkt nu onregelmatige diensten, schiet echt niet op!! Zien elkaar nooit meer! En mijn andere vriendin is ook een uur verderop gaan werken en gaat daar zeer waarschijnlijk ook wonen, en dan nog een vriend die 1.5 uur verderop woont en ook al onregelmatig werkt.. Schiet niet allemaal op zo Heb net dus weer een saaie zaterdagavond achter de rug!..

Hoe is het met jou Annette???

[Annet76]

Het moeilijkste voor ons was wel, nieuwe mensen te leren kennen die ook in onze "levensfase" zaten: hoog opgeleide, afgestudeerde mensen, die al aan het werk zijn, maar nog niet volledig burgerlijk bezig zijn... mensen met wie we goed kunnen

Zo zo, jij stelt nogal hoge eisen.....

[Loucom]

Het moeilijkste voor ons was wel, nieuwe mensen te leren kennen die ook in onze "levensfase" zaten: hoog opgeleide, afgestudeerde mensen, die al aan het werk zijn, maar nog niet volledig burgerlijk bezig zijn... mensen met wie we goed kunnen

Zo zo, jij stelt nogal hoge eisen.....

Waarom pak je niet de hele zin die ze zegt?

Het moeilijkste voor ons was wel, nieuwe mensen te leren kennen die ook in onze "levensfase" zaten: hoog opgeleide, afgestudeerde mensen, die al aan het werk zijn, maar nog niet volledig burgerlijk bezig zijn... mensen met wie we goed kunnen discussiëren en over het leven filosoferen enzo...

Ik zou het niet eens echt hoge eisen stellen vinden. Je zoekt misschien niet altijd. Maar het is meestal wel zo dat mensen omgaan met mensen van hun eigen 'niveau' of interesses.

[Annet76]

Het moeilijkste voor ons was wel, nieuwe mensen te leren kennen die ook in onze "levensfase" zaten: hoog opgeleide, afgestudeerde mensen, die al aan het werk zijn, maar nog niet volledig burgerlijk bezig zijn... mensen met wie we goed kunnen

Zo zo, jij stelt nogal hoge eisen.....

Waarom pak je niet de hele zin die ze zegt?

Het moeilijkste voor ons was wel, nieuwe mensen te leren kennen die ook in onze "levensfase" zaten: hoog opgeleide, afgestudeerde mensen, die al aan het werk zijn, maar nog niet volledig burgerlijk bezig zijn... mensen met wie we goed kunnen discussiëren en over het leven filosoferen enzo...

Ik zou het niet eens echt hoge eisen stellen vinden. Je zoekt misschien niet altijd. Maar het is meestal wel zo dat mensen omgaan met mensen van hun eigen 'niveau' of interesses.

Daar denk ik duidelijk anders over. Het klikt of het klikt niet en daar doet niveau, opleiding, leeftijd helemaal niets aan af.

[Loucom]

Maar het klikt meestal wel met mensen van het zelfde niveau.