meribel schreef:hier staat een artikel over in de Ouders van Nu van november,
gaat ook over een meisje die bijna drie is maar al kan lezen, 3 talen spreken en tot vijftig tellen enzovoorts.
Kind is volgens ouders niet hoogbegaafd maar zijn net als jij begonnen, van begin af aan letters erbij plakken.
( en toevallig tweetalig opgevoed en nu ook engels erbij )
Ik kan er zelf niets mee hoor, ben juist het tegenovergestelde als opvoeder,
maar misschien wel een interessante lees tip .
Dank voor de tip.
Wij lezen zelf geen "Ouders van nu" (dat is écht mijn blad niet, want ben 't vaak niet met ze eens
) maar ik ga in de bieb eens even zien, want ben nu wel benieuwd.
@Pien
Dat herken ik heel erg, wat jij zegt.
"Je kind kind willen laten zijn" is zo een abstract begrip.
Overigens ook een valkuil waar ik zelf met grote regelmaat lekker in knikker hoor
.
Het is kennelijk ook inherent aan de "mens" en de "ouder" om dingen voor een ander "in te vullen".
En mijn volwassen visie op het "kindzijn "is zeker en vast een stuk bezijden mijn visie als kind destijds op het "kindzijn".
Dat is ook precies waarom wij bij onze gehele omgang en opvoeding met onze kids proberen te kijken naar 't kind en daarop willen anticiperen.
Dat neemt niet weg (daar komt die valkuil weer) dat je toch soms weer dingen gaat aannemen / invullen etc. één en ander dus ook gekleurd door eigen referentiekader.
@Jaccootje
Een klas overslaan moet mijns inziens ook om meer draaien dan om uitdaging op het gebied van lezen / schrijven.
Een kind extra uitdagen op specifieke gebieden moet tenslotte wel mogelijk zijn.
Naar mijn mening (en nu nog de school vinden die daar bij past
) moet een kind op grofweg alle gebieden (dus sociaal / emotioneel en cognitief) de klas ontgroeid zijn, om een overstap mogelijk te maken.
Maar goed, ik blaat ook maar wat, want alleen persoonlijke ervaring met onderpresteren, geen ervaring als ouder met een schoolgaand kind dat mogelijkerwijs "voor" zou lopen. Voor mij zou doorslag geven dat mijn kind in balans moet kunnen zijn en ik denk dat je vlot genoeg aan je kind merkt, als 't niet prettig in z'n vel zit.
Ik vind onze peuter ook heel niet zo "voorlijk", als ik nu echt eerlijk ben en als ik dus dergelijke uitlatingen van anderen krijg en hier ook tegenin ga, kijken ze me ook een beetje gek aan, maar in mijn optiek is DL meer gewoon oost-Indisch doof op bepaalde vlakken en gretig en ontwikkeld op andere gebieden. Maar dat is volgens mij inherent aan 't kind zijn...
Doe wat je wilt, gekletst wordt er toch...