Scheiding

[MissF]

En toch denk ik dat het alleen blijven toch idd een vervelend gevolg is van een scheiding. Ik ken dus een man die wel alleen is gebleven, en dat erg moeilijk vindt, maar er zo van overtuigd is dat scheiden niet mag van God, of dat hij dan tenminste alleen moet blijven, dat hij dit doet.
Soms zijn er toch ook gewoon dingen die niet oke zijn voor God, waarom mag het dan opeens wel als je in een gat valt als je alleen bent? Dat snap ik nooit zo in het hele Christelijk geloof. Dingen zijn soms echt wel helder, maar zodra er gevoelens bij komen die niet leuk zijn worden veel dingen afgedaan met: ja maar........' Ik vind het jammer
Daarmee zeg ik niet dat ik op basis van wat teksten meteen zeg dat ik het absoluut fout vind als mensen hertrouwen, maar ik twijfel er wel erg over.

[happy mom]

Nogmaals wil ik zelf benadrukken dat er een verschil in zit tussen wat God van ons vraagt, en hoe wij zelf ons leven willen invullen.
Ik denk dat als je een keuze moet maken tussen je eigen gevoel en Gods wil, je toch voor God wil (moet) kiezen.
Het mag ook een troost voor je wezen dat er ook zegen op rust als je Gods geboden volgt.

Ik geloof dat als je al je problemen binnen je huwelijk voor Hem neerligt en je ook in je gebed naar voren wil brengen dat je volgens Zijn wil, wil leven en daardoor niet uit elkaar wil gaan, Hij zeker in alles je te hulp wil schieten.
Dan kan vervolgens enkele dagen even uit elkaar of een andere korte tijd misschien wel goed zijn om tot rust te komen en alles in betere proporties te kunnen zien, om daarna toch weer samen verder te kunnen gaan.
Ook relatie therapie wil God zegenen om je weer dichter tot elkaar te brengen.

happy mom

[André]

Klopt sommige mensen besteden er zelfs 25 relatietherapie sessies aan en wonen een halfjaar gescheiden, om daarna nog weer een halfjaar een nieuwe start 'vol te houden'
Dus misschien is het een idee happy mom om niet zo in absoluten te spreken, want ook bij een echtscheiding kennen wij God's plannen en wegen niet als mens.

[Ansje]

Ik ben het eens met Andre, relatietherapie heeft lang niet altijd zin! Ten eerste moeten alletwee de echtelieden daar voor ruim 100% achterstaan en de wil ook hebben... En als die er niet is, wordt het lastig om zo'n sessie te laten slagen.
Zelf heb ik het ook geprobeerd, maar als de ander totaal niet wil en het wel goed vind zo, kan je er beter gelijk mee stoppen. Je zal dat echt samen moeten doen!

En uit elkaar gaan kan je ook proberen, maar ook daarvoor geldt, dat je alles wel moet gaan overdenken in die periode en gaan overwegen wat je misschien zou kunnen veranderen. Nadenken over alles wat mis ging.
Dat moet je ook wel willen... Wil je het niet en vind je het leven in je eentje geweldig, dan gaat ook die optie verloren...en heeft het tijdelijk uit elkaar gaan geen zin! Ook dit zeg ik uit ervaring!

[happy mom]

@ andre;
Ik vind het persoonlijk gezien toch raar om maar te scheiden, en dan te denken ook hierin gaat God met mij een weg...
zo van... als het niet meer gaat, vind God scheiding goed... en gaat hij gewoon een andere weg met mij.
Dit communiceert in mijn ogen niet als proberen meegaan in Gods wil.

Mijn schoonmoeder heeft meerdere keer gedacht in tijden van een zeer moeizame relatie; ik ga er vandoor, zij en mijn schoonvader mochten dit alles echt bij God neerleggen, en Hij heeft keer op keer alles weer goed gemaakt dat er ook tijden van geluk in hun relatie weer mochten aanbreken.
Ook ik heb in onze relatie een aantal keer een punt bereikt van; Ik trek dit niet meer, ik ga weg (dit lag overigens niet aan mijn man, maar aan mij) en ga ergens in mijn eentje verder, ook hierin mocht ik zeer duidelijk Gods wil zien, dat Hij dit niet goed vond en heeft Hij ook steeds onze relatie weer bemoedigt en mocht ik ook ervaren en geloven dat Hij ten alle tijden helpt en het goede met ons voor heeft.
Misschien spreek ik in absoluten, maar ik geloof dat er bij God geen tussenweg is om Hem te volgen.

@ansje; Ik begrijp dat er voor het redden van een relatie 2 mensen nodig zijn, en dat alle twee moeten willen, anders is er geen houden aan, als de ander vastbelsloten is kan alleen God deze nog omkeren.
Toch mag je hier ook voor bidden dat je partner zich omkeert van zijn weg en toch met degene verder wil gaan.
(ik zeg nu niet dat jij dit niet gedaan hebt)



Is het volgen van Jezus niet leven in absoluten?

gr happy mom

[André]

@ andre;
Ik vind het persoonlijk gezien toch raar om maar te scheiden, en dan te denken ook hierin gaat God met mij een weg...
zo van... als het niet meer gaat, vind God scheiding goed... en gaat hij gewoon een andere weg met mij.
Dit communiceert in mijn ogen niet als proberen meegaan in Gods wil.

Ik vind het wel knap van je dat jij Goddelijk kunt denken, want dat is wat je zegt. Misschien was scheiden in God's visie 'beter' dan voor de trein gaan liggen...
Ik ben er inderdaad van overtuigd dat God deze weg met mij gaat, ook dat Hij mij dagelijks ondersteund.
Verder vind ik dat je iets te makkelijk denkt over 25 relatie therapie gesprekken waar je samen voor kiest.

Mijn schoonmoeder heeft meerdere keer gedacht in tijden van een zeer moeizame relatie; ik ga er vandoor, zij en mijn schoonvader mochten dit alles echt bij God neerleggen, en Hij heeft keer op keer alles weer goed gemaakt dat er ook tijden van geluk in hun relatie weer mochten aanbreken.

Dat is fijn voor je vader en schoonmoeder, God's wegen zijn ondoorgrondelijk.

Ook ik heb in onze relatie een aantal keer een punt bereikt van; Ik trek dit niet meer, ik ga weg (dit lag overigens niet aan mijn man, maar aan mij) en ga ergens in mijn eentje verder, ook hierin mocht ik zeer duidelijk Gods wil zien, dat Hij dit niet goed vond en heeft Hij ook steeds onze relatie weer bemoedigt en mocht ik ook ervaren en geloven dat Hij ten alle tijden helpt en het goede met ons voor heeft.
Misschien spreek ik in absoluten, maar ik geloof dat er bij God geen tussenweg is om Hem te volgen.

Ik zie niet zo in dat je God niet (meer) zou kunnen volgen na een scheiding..

[Race406]

Is het volgen van Jezus niet leven in absoluten?

gr happy mom

Dat zou wel zo moeten zijn! Maar we leven in een gebroken wereld, dat blijft wel staan. Da's niet om maar raak te leven en dan te zeggen dat we nu eenmaal zondaar zijn, maar het blijft wel overeind dat we zondaar zijn en blijven tot onze laatste snik. En dan gebeurt er heel veel in ons leven, en doen we dingen die niet goed zijn. Zo is het nu eenmaal.
Jeus volgen is leven in absoluten, inderdaad. Maar MET onze zonden en gebreken!

[Riska]

Ik heb dit topic eens doorgelezen en wat mij te vaak is voorgekomen is de zin, 'dat men maar snel scheidt'. Het is echt niet zo dat je op een achternamiddag denkt: "jouw kop staat me niet aan, dus ik ga scheiden". Natuurlijk, dat is erg zwart-wit, maar het 'snel scheiden' is ook zwart-wit.
André geeft aan hoe er gevochten is, met veel relatietherapie. Als het dan nog niet lukt, heb je er echt alles aan gedaan om je huwelijk in stand te houden.
Het heeft bij mij negen jaar(!!!!!) van knokken geduurd, van kinderen beschermen, van spanningen. Een volstrekt dood huwelijk aan het einde.
Tot de dood ons scheidt? Welke dood? Lichamelijk? of de dood van het huwelijk? Mijn huwelijk was hartstikke dood. Mijn huwelijk was alleen nog maar spanning.
Ik verbaas mij erover dat er kerkenraden durven zeggen dat het niet mag. Hoezo niet? Wie beslist dat? Is het echt zo dat God vraagt dat je levenslang ongelukkig bent? En wat denk je dat het voor kinderen is zo op te groeien? Mijn kinderen waren 12 en 14 toen ik alleen ging wonen - en de kinderen kozen voor mij, maar met het beding dat ze te allen tijde ook terecht konden bij pa. Ze hebben er nooit gebruik van gemaakt, al kwamen ze overdag er wel regelmatig. (We woonden 500 meter van elkaar vandaan en ondanks een tweede verhuizing nog steeds).
De kinderen - nu volwassen - hebben vanaf het begin gezegd dat het goed was, wat er gebeurde. Er viel heel veel spanning weg.
Mijn ex en ik zijn nog steeds 'on speaking terms', want hij is en blijft de vader van mijn kinderen. Ik vind persoonlijk dat het soms beter is uit elkaar te gaan, maar dan wel zo, dat de kinderen bij beiden terecht kunnen en je dus je boosheid en alles eromheen inslikt.

[happy mom]

[/quote]Ik vind het wel knap van je dat jij Goddelijk kunt denken, want dat is wat je zegt. Misschien was scheiden in God's visie 'beter' dan voor de trein gaan liggen...
Ik ben er inderdaad van overtuigd dat God deze weg met mij gaat, ook dat Hij mij dagelijks ondersteund.
Verder vind ik dat je iets te makkelijk denkt over 25 relatie therapie gesprekken waar je samen voor kiest.[quote]

Hoi andre, ik snap niet zo goed wat je bedoelt met; dan voor de trein gaan liggen..?
zou je dit misschien willen uitleggen?

Verder heb ik nergens gezegd (hoop ik) dat ik vind dat dit alles makkelijk is, ik begrijp dat er in deze wereld vol gebrokenheid niets makkelijk is, en dat je overal voor moet vechten.

Ik wil hierin dit alles geen oordeel vellen over anderen of die goed of slecht bezig zijn, maar heb steeds (althans geprobeerd) om wel te vertellen hoe ikzelf hierin sta en geloof wat de juiste weg zou zijn.
Ik heb het gevoel dat je, je aangevallen voelt door mij, ik wil je zeggen dat, dat niet mijn intentie is, maar gewoon wil delen met anderen over het hoe of wat, en niet te beweren dat alleen mijn mening maar goed is, maar om ook hier weer van meningen van anderen te mogen leren of dingen in de Bijbel, door de mening van anderen, verder te onderzoeken.
Verder wil ik sorry zeggen als het overgekomen is alsof ik precies weet hoe God denkt of spreekt, want dat is zeker niet mijn bedoeling geweest maar probeer steeds weer te geven over hoe ik geloof dat het in de Bijbel staat.

gr happy mom

[Riska]

Ik wil hierin dit alles geen oordeel vellen over anderen of die goed of slecht bezig zijn, maar heb steeds (althans geprobeerd) om wel te vertellen hoe ikzelf hierin sta en geloof wat voor mij de juiste weg zou zijn.

De zin is pas goed als je dat 'voor mij' ertussen had gezet. Zonder lijkt het dus of mensen die scheiden/gescheiden zijn niet de juiste weg bewandelen/bewandeld hebben.

[André]

Ik vind het wel knap van je dat jij Goddelijk kunt denken, want dat is wat je zegt. Misschien was scheiden in God's visie 'beter' dan voor de trein gaan liggen...
Ik ben er inderdaad van overtuigd dat God deze weg met mij gaat, ook dat Hij mij dagelijks ondersteund.
Verder vind ik dat je iets te makkelijk denkt over 25 relatie therapie gesprekken waar je samen voor kiest.

Hoi andre, ik snap niet zo goed wat je bedoelt met; dan voor de trein gaan liggen..?
zou je dit misschien willen uitleggen?

Je zou psychisch zo kapot kunnen zijn geworden na al die gesprekken dat je (uit onmacht) niet zeker weet of je nog wel verder wilt leven.

Verder heb ik nergens gezegd (hoop ik) dat ik vind dat dit alles makkelijk is, ik begrijp dat er in deze wereld vol gebrokenheid niets makkelijk is, en dat je overal voor moet vechten.

Wilt vechten, was het.

Ik wil hierin dit alles geen oordeel vellen over anderen of die goed of slecht bezig zijn, maar heb steeds (althans geprobeerd) om wel te vertellen hoe ikzelf hierin sta en geloof wat de juiste weg zou zijn.
Ik heb het gevoel dat je, je aangevallen voelt door mij, ik wil je zeggen dat, dat niet mijn intentie is, maar gewoon wil delen met anderen over het hoe of wat, en niet te beweren dat alleen mijn mening maar goed is, maar om ook hier weer van meningen van anderen te mogen leren of dingen in de Bijbel, door de mening van anderen, verder te onderzoeken.
Verder wil ik sorry zeggen als het overgekomen is alsof ik precies weet hoe God denkt of spreekt, want dat is zeker niet mijn bedoeling geweest maar probeer steeds weer te geven over hoe ik geloof dat het in de Bijbel staat.

gr happy mom

Sory zeggen lijkt me niet nodig, ik voel me ook niet aangevallen maar probeer wat andere invalshoeken te belichten.
Verder, wat Riska zegt.

[happy mom]

Waar baseer je die andere invalshoeken dan op?
Op je eigen gevoel... de mening van de maatschappij... of op Gods woord?

gr happy mom

[André]

Waar baseer je die andere invalshoeken dan op?
Op je eigen gevoel... de mening van de maatschappij... of op Gods woord?

gr happy mom

Op Gods Woord.
De mening van de maatschappij doet niet terzake m.i.
Wat versta je precies onder 'op je eigen gevoel'?

[tante-tortel]

Ik wil hierin dit alles geen oordeel vellen over anderen of die goed of slecht bezig zijn, maar heb steeds (althans geprobeerd) om wel te vertellen hoe ikzelf hierin sta en geloof wat voor mij de juiste weg zou zijn.

De zin is pas goed als je dat 'voor mij' ertussen had gezet. Zonder lijkt het dus of mensen die scheiden/gescheiden zijn niet de juiste weg bewandelen/bewandeld hebben.

Daar ben ik het gewoon niet mee eens.
Scheiden blijft: niet de juiste weg bewandelen zoals God dat van ons vraagt.
Ook al zijn er situaties waarbij we kunnen begrijpen dat er wel eens geen andere weg is.
Het is en blijft niet de weg zoals God het wil.
Laten we nu gewoon niet goed praten wat niet goed is.
Het is niet goed om te scheiden.
Zo praten we ook doodslag niet goed, ook al zullen er ongetwijfeld situatie,s zijn waarin we kunnen begrijpen dat je weleens tot een bepaalde daad komt.
Laten we nu gewoon zonde noemen wat zonde is.
Echtbreuk is een openbare zonde tegen het gebod: Gij zult NIET echtbreken.
De juiste weg is: elkaar in voor en tegenspoed lief hebben. Ook als de liefde weg lijkt te zijn, elkaar lief hebben. Omdat ze je vrouw/man is, de moeder/vader van je kinderen, voor je zorgt, maar vooral omdat God je aan elkaar gegeven heeft. Daarin zit een opdracht. Dat is niet niks.
En alleen door de gebrokenheid van deze wereld heeft mozes een scheidbrief gegeven. Dus werd scheiden mogelijk, maar ook dat scheiden was aan regels gebonden. En geen verplichting als er aan de regels werd voldaan: dus bij overspel.
En ik weet het: niemand kan nog voldoen aan de eis van een zuiver huwelijk.

En ik kan me voorstellen dat er soms geen andere mogelijkheid is.
En dat je dan moet kiezen tussen twee kwaden de minst kwade.
Dat is verdrietig. Voor alle partijen.
Want scheiden doe je niet zomaar.
Dat moet dan toch echt de enig denkbare mogelijkheid zijn. Een noodoplossing.

[Riska]

maar vooral omdat God je aan elkaar gegeven heeft.

Is dat altijd zo?
Of zou het ook nog mogelijk kunnen zijn dat een mens dacht dat het Gods zegen had?