Riska schreef:Happy Mom schreef:Ik wil hierin dit alles geen oordeel vellen over anderen of die goed of slecht bezig zijn, maar heb steeds (althans geprobeerd) om wel te vertellen hoe ikzelf hierin sta en geloof wat voor mij de juiste weg zou zijn.
De zin is pas goed als je dat 'voor mij' ertussen had gezet. Zonder lijkt het dus of mensen die scheiden/gescheiden zijn niet de juiste weg bewandelen/bewandeld hebben.
Daar ben ik het gewoon niet mee eens.
Scheiden blijft: niet de juiste weg bewandelen zoals God dat van ons vraagt.
Ook al zijn er situaties waarbij we kunnen begrijpen dat er wel eens geen andere weg is.
Het is en blijft niet de weg zoals God het wil.
Laten we nu gewoon niet goed praten wat niet goed is.
Het is niet goed om te scheiden.
Zo praten we ook doodslag niet goed, ook al zullen er ongetwijfeld situatie,s zijn waarin we kunnen begrijpen dat je weleens tot een bepaalde daad komt.
Laten we nu gewoon zonde noemen wat zonde is.
Echtbreuk is een openbare zonde tegen het gebod: Gij zult NIET echtbreken.
De juiste weg is: elkaar in voor en tegenspoed lief hebben. Ook als de liefde weg lijkt te zijn, elkaar lief hebben. Omdat ze je vrouw/man is, de moeder/vader van je kinderen, voor je zorgt, maar vooral omdat God je aan elkaar gegeven heeft. Daarin zit een opdracht. Dat is niet niks.
En alleen door de gebrokenheid van deze wereld heeft mozes een scheidbrief gegeven. Dus werd scheiden mogelijk, maar ook dat scheiden was aan regels gebonden. En geen verplichting als er aan de regels werd voldaan: dus bij overspel.
En ik weet het: niemand kan nog voldoen aan de eis van een zuiver huwelijk.
En ik kan me voorstellen dat er soms geen andere mogelijkheid is.
En dat je dan moet kiezen tussen twee kwaden de minst kwade.
Dat is verdrietig. Voor alle partijen.
Want scheiden doe je niet zomaar.
Dat moet dan toch echt de enig denkbare mogelijkheid zijn. Een noodoplossing.