Zo, eerste reactie
Al heb ik nog niet echt langdurig verkering (bijna 5 maandjes) hebben wij zeker wel onze downs. Maar wij hebben ook niet echt een tijd gehad dat we elkaar goed moesten leren kennen, want we waren al erg goede vrienden voor we verkering kregen. Dus dat deel hebben we 'overgeslagen'.
Maar nu als we een down hebben, dan praten we het meestal helemaal uit. Wat is er aan de hand? Waarom is dat zo?
Dat gebeurt niet altijd, dan lachen we dr snel overheen ofzo, maar ik merk wel dat ik uitpraten veeeel lekkerder vind.
En wat wel heerlijk is: we zijn gewoon voor 200% zeker van onze liefde voor elkaar, en dan zijn downs niet zo'n erge ramp omdat we nooit gaan denken:' O help, zo meteen vindt hij of zij mij niet meer leuk.'
Als we dat wel denken dat zeggen we dat vaak meteen tegen elkaar en praten we ook daar weer over...
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...