Met liefde denk ik aan:
Mijn opa...Hem mis ik echt hele erg. Ook al was ik nog jong, ik herinner mij het allemaal nog goed. Zaterdag avond was ie bij ons, zoals altijd. Hij ging naar huis, wat vroeger dan normaal. Toen ging ie nog even wat drinken bij een vriend van hem (buurman 2 huizen verderop) waar hij tegen zei dat ie wat eerder nara huis ging omdat ie niet zo lekker was. Zondag ochtend worden we uit bed gebeld, met de mededeling dat opa zo 's ochtends vroeg al in de tuin zit, in ene vreemde houding. Mn pa nam het eerst niet zo nauw en bleef dus nog even liggen. Maar mn ma spoorde hem aan om toch even te gana kijken voor de zekerheid...Toen die daar was belde hij gelijk mn moeder op om te zeggen dat ze gelijk moest komen. Hij was overleden en heeft (naar wij denken en de artsen vermoeden) 's avonds laat voordat hij ging slapen nog even buiten gezeten, en is toen in zijn stoel overleden. Hij heeft dus heel die nacht dood in zn stoel gezeten....
Mijn collega...Die onderweg naar ons personeelsfeest is verongelukt. Hij bestuurde de auto, en zn vrouw en nog 3 andere collega's reden met hem mee. Hij was opslag dood, zijn vrouw zwaargewond, en de drie andere collega's ook gewond.
Mijn oma...Die twee jaar terug overleed aan kanker.
Het nichtje van mn vriendin die gister precies een jaar geleden op 4-jarige leeftijd overleed aan leukemie.
De buurman...Die paar maanden terug overleed aan kanker. Hij is mijn catechesatie ouderling geweest, zondagschoolmeester, kwam op huisbezoek, en was een leuke buurman met 7 kinderen. Ook was hij ene vriend van mn vader.