Zelfstandig wonen

[Aragorn]

Om mystery niet verder te kwellen maar een nieuw topic:

-blaat-

Waar slaat dit op Markie? Dit kun je echt niet maken!

Hij laat ons even zien dat MariaMagdalena echt gelijk had.

Ik vind het ook onbegrijpelijk dat iemand uberhaupt nog thuis wíl wonen op z'n dertigste. Ik ben nu 20 en sinds een half jaar weg (met nu even een tussenpauze) en dat vond ik al niets te vroeg. Terwijl ik thuis helemaal niet enorm onderdrukt word oid, ik vind dat ik best een aardige relatie met m'n ouders heb. Maar je (ik iig) wilt toch een keer echt je eigen plek hebben, helemaal je eigen leven hebben en voor jezelf zorgen. Ik vind het iig een stuk beter gevoel.

Voorderest geen argumenten?;)

Wat ik onbegrijpelijk vind is dat mensen in hun eentje op zichzelf gaan wonen. Ik denk toch echt dat er thuis iets niet lekker zit als je zo'n dringende behoefte voelt om op jezelf te gaan wonen. En dan nog in je eentje ook. Kijk als je een relatie hebt is het anders. Dus ik zou je relatie met je ouders nog is even onder de loep gaan nemen als ik jou was.
Ik kan écht zeggen dat ik een aardige relatie met mijn ouders heb. Die vinden het van de zotte als ik in mijn eentje op mezelf zou gaan wonen.
En voor jezelf zorgen is niet zo'n probleem lijkt me. Maar sommigen mensen bewandelen graag moeilijkere wegen. Waarom ook makkelijk doen als het moeilijk kan? Maar als er niets op tegen is houdt ik het makkelijk zolang als nodig is

Sorry voor het off topic trouwens! Zal het niet meer doen.

Ik kan je verzekeren dat er zich geen problemen voordoen in mijn thuissituatie en ook naar ik aanneem ook niet in die van de meeste andere mensen die toch een dringende behoefte voelen om het huis uit te gaan. Het is een beetje aanmatigend om dat te suggereren ook, waarmee je dezelfde fout maakt als mensen die dergelijke conclusies aan jouw situatie verbinden.

Waarom moeilijker doen? Omdat ik het veel aangenamer vind om bepaalde dingen in eigen hand te hebben en m'n programma niet te laten bepalen door bijv. vaste etenstijden en weer doorgeven als je daarvan afwijkt, etc. Niet dat dat an sich nu zo enorm gruwelijk erg is, maar het totaal van dat soort dingen geeft een groter gevoel van vrijheid en zelfstandigheid en daar heb ik dan op de eoa manier blijkbaar toch behoefte aan.

[madeliefje]

Op mezelf gaan wonen is een grote wens van mij. Het geeft je meer zelfstandigheid, ook de dingen die jij noemde Aragorn. Mijn ouders zijn ook tof, maar op bepaalde momenten komen bepaalde regels en dingen je toch de keel uit en denk je: als ik op mezelf woonde... Tegen de tijd dat ik op kamers ga, heb ik lang genoeg van me ouders gezag kunnen genieten en je moet toch eens de deur uit en op eigen poten leren staan. En dat kan ook weer een andere relatie geven met je ouders, wat meer op afstand, maar toch goed. En niet echt op elkaars lip. Hoe ouder je word, hoe meer je een eigen mening krijgt en ik heb de ervaring dat het dan nogal eens flink kan botsen en dan kan het ook wel eens de reden zijn dat je wel een keer uit huis moet, om een scheiding tussen je oudersen jezelf te voorkomen.

Ik zie echt op me zelf wonen als een heerlijke vrijheid 9ben dus nog echt een groentje..haha! )

[ezri]

* me promoot hier ook even het zelfstandig wonen.

Het is gewoon gezond op een bepaald moment afstand te nemen van je ouders en je eigen leven op te bouwen. Ik denk dat dat moment voor iedereen weer verschillend kan zijn... de een is er op zn 18e al aan toe, terwijl de ander met veel plezier tot zn 24e thuis woont. Maar volgens mij ligt de grens echt rond de 25, dat het na die leeftijd onverstandig is om thuis te wonen. Bij volwassenheid hoort ook zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid.

[Jannoek]

Toen ik klaar was met 't vwo vond ik mezelf er nog niet aan toe om op kamers te gaan. Ik had erg veel zin in het studeren en zo, maar er er verandert dan al zo veel dat op kamers gaan mij niet verstandig leek. Ik was dan ook totaal niet zelfstandig en genoot volop van hotel mama
Na een jaar heen en weer gependeld te hebben tussen utrecht en rijssen vond ik het toch wel welletjes. Ik ben nu echt enorm blij dat ik op kamers ben gegaan en kan het iedereen aanraden!
Ik zag er best tegen op om alles zelf te moeten doen, maar het valt me echt 200% mee!

En als ik eenmaal uitgestudeerd ben en geen relatie heb, dan zou ik er écht niet over peinzen om weer bij m'n ouders te gaan wonen, 'k heb er echt een goede band mee en ze zijn helemaal geweldig, maar de vrijheid, je eigen regels enz. dat zou echt gaan botsen met de regels thuis, van eten en zo, zoals dat al gezegd is.

[tinos]

tja, ik heb ook goede band met mn ouders. Maar nu was toch wel het moment gekomen dat ik weg moest ook enigzins door de reistijd die ik kwijt ben maar ik leefde wat meer mn eigen leven en dan is het lastig als je rekening moet houden met je ouders. Niet dat het niet goed ging ofzo.
M'n ouders stimuleren het wel dat ik weg ga.. eindelijk rust denk ik. aan de andere kant vinden ze het jammer want ik ben de laatste. ik geloof niet dat ik over vier jaar weer bij ze in zou trekken..

Ik zie er niet tegenop en ga lekker genieten van het zelfstandig zijn/worden

[Funlover]

Ik ben stiekem nu wel een x toe aan op kamers gaan...kheb een geweldige moeder, maar om wat meer zelfstandig te worden lijkt het me heerlijk om op kamers te gaan. En de laatste tijd botst het thuis om de onozelste dingen. Ik ga lekker op kamers....en 's weekends is het dan geweldig om thuis te zijn.

Het is ook wel gezond om een beetje voor jezelf te zorgen, daar leer je van, daar groei je van en wordt je volwassen van.

[MissF]

Tja, ik woon gewoon op kamers bij mijn ouders dat werkt perfect, lekker goedkoop, ik mag in en uitlopen wat ik wil, ik mag mee eten wanneer ik wil, als ik het maar ff meldt, dan rekenen ze dr op. En al irriteer ik me steeds meer aan mensen hier thuis, ik trek me er maar niet teveel van aan. Ik leef al best op mezelf, ga en sta gewoon waar ik wil enzo, en mijn ouders vinden prima, maar soms vind ik het heeeeerlijk om lekker even al mn gedachten enzo bij mn ouders neer te leggen. Dan ben ik weer blij dat ik niet ver weg, op mezelf woon.

Ik was eerst hard van plan om op mezelf te gaan vanaf december, omdat mijn ouders dan (weer) gaan verhuizen, maar ben er toch maar van afgezien. Nu ik verkering heb, ligt de toekomst toch een klein beetje anders, al weet ik dat je dat niet nu al vast kunt leggen, maar dan is nu al op mezelf gaan niet zo'n logische stap op dit moment...

[Gertje]

**

[Jannoek]

En de laatste tijd botst het thuis om de onozelste dingen. Ik ga lekker op kamers....en 's weekends is het dan geweldig om thuis te zijn.

Het is ook wel gezond om een beetje voor jezelf te zorgen, daar leer je van, daar groei je van en wordt je volwassen van.

Sinds ze wisten dat ik op kamers wilde gaan botste het bij mij ook om de kleinste dingen, voor ouders ook wel moeilijk natuurljik, dat los laten. 'k Ben daarbij ook nog eens de eerste en oudste..

Wat vrijheid betreft had ik zeker niet te klagen bij m'n ouders. Geen tijdstippen waarop ik thuis hoor te komen (hebben ze overigens nooit gedaan), geen moeilijkheden met eten e.d., maar toch, ik vind op kamers super

[snien]

och, ik heb op kamers gewoond tijdens mn studie, heb ver vna mn ouders vandaan gewoond toen ik in Paramaribo woonde/werkte, ben daarna weer tijdelijk bij mijn ouders gaan wonen maar dat tijdelijke duurde wat langer. Ik ben nu 30 en ga nu pas definitief het huis uit.

Ik heb een prima tijd gehad en iedereen (zoals mijn broers en schoonzussen bijvoorbeeld) die er moeite mee had dat ik nog thuis woon heeft zelf een probleem. Mijn ouders vonden t prima en ik ook, dus waarom moeilijk doen als t makkelijk kan.

Nu kan t me niet snel genoeg gaan dat ik daar weg ga maar ja, dat heeft tuuk wel heel speciale reden

[Markie]

Ja het is voor iedereen persoonlijk natuurlijk. Voor de een heeft op zichzelf wonen weer meer voordelen dan voor de ander. Het ligt misschien ook wel aan je mate van zelfstandigheid.
Ik kan hier thuis doen en laten wat ik wil. De enigste regels zijn dat mn ma graag op tijd eet, maar wil ik dat niet dan eet ik later of vroeger of niet. Simpel. Ze weten hiet thuis ook wel dat ze me geen regels op hoeven te leggen, en dit gebeurd dan ook niet. Verder kan ik uitstekend met mijn ouders overweg, en kan ik wel zeggen dat we een hechte band hebben. Ze staan altijd overal mee klaar voor me. Beter dan nu kan ik het beslist niet hebben, en mijn situatie is ook niet zo dat ik dat 1, 2, 3 zou kunnen. Ik heb een vriendin ook, dus waarom zou ik nu op mezelf gaan wonen. Ik zou dat zowiezo al never doen in mn eentje, want ik wil wel mensen om me heen hebben. Dan is het ook nog zo dat je zomaar geen huis hebt. In mijn eentje een huis kopen kan ik niet betalen, en voor je een huurhuis krijgt toegewezen ben je zo jaren verder, nadat je je ingeschreven hebt. Een kamer is 3x niks. Zou ik helemaal nooit willen. Heb je nog minder privacy dan ik nu thuis heb.

Ik weet zeker dat er weinig mensen zijn die op zichzelf wonen die het zo goed en makkelijk hebben dan mij En die hebben het vóórdat ze op zichzelf gingen wonen ook niet zo gehad dan mij, want anders woonden ze nu 100% zeker weten ook nog thuis.
Alles wordt voor me gedaan. Eten gekookt, gewassen, gestreken, slaapkamer opgeruimd, je kan het zo gek niet bedenken. Ik hoef hier thuis echt nooit een vinger uit te steken.
En het is niet zo dat ik dat niet zou kunnen ofzo, want ik houd zelf ook van orde en netheid en dat de zaak schoon is. Vroeger hielp ik thuis wel vaak met allerlei zaken. Aardappels schillen, stofzuigen, stoffen, afwassen, ramen lappen, soms welles koken. Eigenlijk alles, behalve wassen. K zou niet weten hoe een wasmachine werkt.
Zie je trouwens ook vaak. Mensen die op zichzelf wonen, maar wel de was thuis, bij hun ouders laten doen etc. Dan ben je dus in mijn ogen niet zelfstandig.
Als je dat bent was je zelf, en doe je alles zelf. Dan hoef je ook niet steeds om raad te vragen bij je ouders etc.
Zo zie ik het.

[Mariekje88]

Sinds gisteren woon ik officieel niet meer thuis, maar bij m'n zus. Eerst wilde ik absoluut niet weg, maarja, het moest wel, nu heb ik eigenlijk wel zoiets, stel dat het niet te doen is het reizen, dan vind ik het niet erg om echt alleen op kamers te moeten. Lijkt me ook wel leuk

(m'n was kan ik nu ook niet bij m'n moeder afleveren, dan ook niet, weinig verschil..)

[Pauline]

ik ben er enorm aan toe om het huis uit te gaan.
ik heb behoefte aan meer afstand tussen mijn ouders, mn broertje en zusje en mezelf.
bovendien wil ik ook gewoon leren om bepaalde dingen zelf te gaan leren.

ik ben ook al aan het regelen een kamer te krijgen, maar als ik er pas 1 heb vertel ik het mn ouders, omdat die me volgens mij liever niet zien vertrekken. dus ik vertel het hun als ik weer wanneer ik een kamer heb. ondertussen weten ze vast wel dat ik er mee bezig maak want een groot geheim is het niet,. maar ik bespreek het gewoon niet te vaak omdat ik er niet tegen kan als mn ma dan doet van alsof ze me liever thuis houd
xxx Plien

[kurtyo]

Ik las iets over verstoorde thuissituaties. Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat de drang om graag op jezelf te wonen, om graag bij je ouders weg te gaan voortkomt uit onbevredigende thuissituaties...

Ik kan je wel vertellen dat ik niet veel langer thuis had moeten blijven.. Ben op m'n achtiende vertrokken en het heeft mijn relatie met ouders alleen maar verbeterd. En het is fun...

[eddywally]

Ik woon nog niet op mij zelf, maar op de volgende punten zit ik nog te twijfelen:

1. huizen in de randstad zijn nogal duur( ik kom namelijk zlef uit de buurt van rotterdam.

2. als ik op mij zelf zit mis ik wel de mensen om mij heen bijvoorbeeld als ik thuis komt dan is altijd wel mijn broer of zus thuis buiten mijn ouders en die vragen altijd wel hoe het is gegaan.