Zelfstandig wonen

[Jannoek]

Zie je trouwens ook vaak. Mensen die op zichzelf wonen, maar wel de was thuis, bij hun ouders laten doen etc. Dan ben je dus in mijn ogen niet zelfstandig.
Als je dat bent was je zelf, en doe je alles zelf. Dan hoef je ook niet steeds om raad te vragen bij je ouders etc.
Zo zie ik het.

dan ben ik dus heel zelfstandig

Thuis werd alles voor me gedaan, hoefde ik ook nooit een poot uit te steken, werd mn kamer ook opgeruimd etc. Toch ben ik blij dat ik het nu allemaal zelf mag doen. Nooit geen gezeur meer van 'laat je kamer nu eens netjes, elke week is het hetzelfde!' enz.
Ik heb vaak gezegd dat als ik uit huis zou gaan dat ze nog versteld zouden staan hoe netjes ik zou zijn en dat is ook echt zo... Thuis von dik het heerlijk om alles te laten slingeren maar nu het allemaal van mezelf is, word ik al gek als er twee paar schoenen in mn kamer staan om maar wat te noemen

Verder neem ik ook geen was mee en zo. Heb daar een wasmachine dus doe dat ook allemaal zelf.

Mn ouders dachten dat er niet veel van mij terecht zou komen zo alleen, maar ik ben er juist super zelfstandig door geworden!

[spacy]

Ik ben op me 22e op mezelf gegaan,
ben de oudste thuis, en ondanks de erg goede relatie met mijn ouders, kon ik gewoon mijn troep wat ik om me heen verzamelde niet meer kwijt.
Dus tja ruimte gebrek was een hele grote reden

Ook wou ik graag zelfstandig zijn, voor mezelf verantwoordelijk zijn, eigen bodoschappen halen, zelf koken, (pas dan leer je ook echt de kookkunsten van je moeder of vader waarderen ) tevens leer je beter rekening te houden met vaste lasten en dergelijke.
en lekker de troep achter me kunnen laten slingeren zonder dat het voor de rest van het gezin lastig is

Een neef van mij die ook nog bij zijn ouders woonde en anderhalf jaar ouder is, zag opzichzelf gaan ook wel zitten, maar heeft niet echt een goed overzicht op wat daar allemaal bij komt kijken, dus hebben we samen een ruime flat betrokken, in beide gevallen maar een wijk verwijderd van waar onze ouders wonen hoor
Samen met een huisgenoot wonen leert je ook weer andere dingen zoals rekening met elkaar houden maar ook gebreken van elkaar leren accepteren.

Al met al ik kan het iedereen aanraden mocht je in de leeftijd zitten dat je voor jezelf verantwoordelijk kan zijn, en ook financieel rond zou kunnen komen op jezelf te gaan.

tip: mocht je tegen het afwassen opzien, regel dan een 2e hands vaatwasser
en maak als je dichtbij woont gewoon een vaste afspraak dat je op een bepaalde dag(en) in de week nog lekker bij je ouders gaat eten, scheelt tevens weer een keer koken.

[aurora]

Ik ben op m'n achtiende het huis uit gegaan, en woon nu al weer een jaar op kamers. Ik studeer in België, dus dat is 5 uur met de trein. Ben dan ook niet elk weekend thuis. Ik heb een kamer in een oud klooster, dat nu van de universiteit is. Daar wonen veel studenten, en is hetzelfde gebouw als waar ik les heb. Dus wel ideaal. Aan de ene kant helemaal van thuis weg, maar nog genoeg gezelligheid.
Voor mij was er geen andere mogelijkheid dan op kamers te gaan, vanwege de afstand. Maar was er ook wel aan toe. En nu woon ik vanwege de vakantie 2 maanden thuis, en dat is weer erg wennen. Heb ook niet zoveel vrijheid thuis. Dus ik kijk weer uit naar het nieuwe studiejaar.

[Aragorn]

Ik weet zeker dat er weinig mensen zijn die op zichzelf wonen die het zo goed en makkelijk hebben dan mij En die hebben het vóórdat ze op zichzelf gingen wonen ook niet zo gehad dan mij, want anders woonden ze nu 100% zeker weten ook nog thuis.
Alles wordt voor me gedaan. Eten gekookt, gewassen, gestreken, slaapkamer opgeruimd, je kan het zo gek niet bedenken. Ik hoef hier thuis echt nooit een vinger uit te steken.

Brr, als ik dit lees krijg ik echt de kriebels. Het mag dan allemaal wel makkelijk zijn (ik doe hier thuis ook bijzonder weinig tot niets), maar ik kook liever zelf dan dat ik dat altijd maar voor me laat doen. Dan weet ik tenminste dat ik ook voor mezelf kan zorgen, vrij ben en daar geen ander voor nodig heb. En m'n moeder mag m'n kamer niet eens opruimen.

Maargoed, ieder z'n ding zullen we maar zeggen.

Zie je trouwens ook vaak. Mensen die op zichzelf wonen, maar wel de was thuis, bij hun ouders laten doen etc. Dan ben je dus in mijn ogen niet zelfstandig.
Als je dat bent was je zelf, en doe je alles zelf. Dan hoef je ook niet steeds om raad te vragen bij je ouders etc.
Zo zie ik het.

Inderdaad, ik voel ook niet zoveel behoefte om m'n ouders bij van alles om raad te vragen en de was hoeven ze ook niet perse voor me te doen. Al is dat wel makkelijk natuurlijk.

[eddywally]

Ik woon helaas nog niet op mij zelf gezien de huizen erg hoog zijn, trouwens ik help wel veel in het huishouden.

En dat is voor mij ma prettig.

[Markie]

Ik woon helaas nog niet op mij zelf gezien de huizen erg hoog zijn, trouwens ik help wel veel in het huishouden.

En dat is voor mij ma prettig.

Ze hebben ook liften tegenwoordig

Lol, nee ik wil het ook wel, maar lekker met z'n tweeën, of telt dat niet mee? Want das nog niet op jezelf natuurlijk

[Lalage]

Heerlijk lijkt me dat, zelfstandig wonen...

Ik heb het he-le-maal gehad thuis maar m'n ouders laten me niet gaan... 'k Moet in ieder geval nog drie jaar studeren, en pas als ik een baan heb mag ik weg.
We hebben regelmatig ruzie er over, heb al gedreigd gewoon weg te gaan als ik een kamer kan krijgen, maar dan gaan m'n ouders helemaal over de rooie...
Ik kan het me aan de ene kant wel voorstellen hoor, ze zijn allebei gehandicapt en hebben het niet makkelijk, maar ik wil gewoon de vrijheid... zelf weten waar je heen gaat, wat je eet, hoeveel je eet... gewoon niet meer die bemoeienis overal mee.

Ben me er nu wel bij aan het neerleggen hoor, maar ja, leuk is anders.
(hoop niet dat ik nu te veel off-topic ben )

Pfoe moeilijk. Maar toch op een gegeven moment doen hoor! Je kunt je ouders wel vragen wat ze dan verwachten: dat je op je 40ste nog bij hen woont?

[Jos123]

Heerlijk lijkt me dat, zelfstandig wonen...

Ik heb het he-le-maal gehad thuis maar m'n ouders laten me niet gaan... 'k Moet in ieder geval nog drie jaar studeren, en pas als ik een baan heb mag ik weg.
We hebben regelmatig ruzie er over, heb al gedreigd gewoon weg te gaan als ik een kamer kan krijgen, maar dan gaan m'n ouders helemaal over de rooie...
Ik kan het me aan de ene kant wel voorstellen hoor, ze zijn allebei gehandicapt en hebben het niet makkelijk, maar ik wil gewoon de vrijheid... zelf weten waar je heen gaat, wat je eet, hoeveel je eet... gewoon niet meer die bemoeienis overal mee.

Ben me er nu wel bij aan het neerleggen hoor, maar ja, leuk is anders.
(hoop niet dat ik nu te veel off-topic ben )

Pfoe moeilijk. Maar toch op een gegeven moment doen hoor! Je kunt je ouders wel vragen wat ze dan verwachten: dat je op je 40ste nog bij hen woont?

So, lijkt me idd heel erg lastig zeg! Aan de ene kant heb je waarschijnlijk een verantwoordelijkheidsgevoel t.o.v. de ouders, aan de andere kant je vrijheid. Kun je er geen compromis in bereiken, in de zin van, toch op jezelf wonen maar een bepaald aantal dagen thuis meehelpen met dingen die moeten gebeuren? Succes iig!

[Marike..]

eej..
Mijn moeder zegt altijd: Ik ben blij als jij op kamer ga, of op jezelf ga wonen..

Wedde dat als ik net twee uur op mezelf zit, dat mn mob ofzo ga, en ik zie dat et mn ma is..
Ik zou graag op zelzelf gaan wonen als het ff kan.. Het is heerlijk rustig, an ik kan het ook wel. Voor mezelf zorgen bedoel ik, en anders zoek ik er wel iemand bij

[MissF]

Puuhh, als ik hier van allemaal mensen lees dat ze thuis niks doen, en dat zelfs hun kamer nog opgeruimd wordt.....brrrr, dat lijkt me echt vreselijk!!!!

Toen ik nog op de zolder sliep, in de uithoek van het huis, kwam er echt nooit iemand mijn kamer in. Soms deed ik hem zelfs overdag op slot, zodat niemand er in kon. Niemand die aan MIJN spullen komt enzo. Laat mij het maar lekker zelfs opruimen en stofzuigen en schoonmaken hoor.
Nu slaap ik gewoon op de 1e verdieping, en daar komt iedereen al sneller binnen, maar dat vind ik ook erg irritant!
Mijn kamer is van mij, en daar hoeft niemand in te komen Alleen mensen die ik uitnodig

Maarja, mijn moeder zou moeilijk ook nog eens mijn kamer op kunnen gaan ruimen. Ze werkt 3 hele dagen en mikjn vader 6, dus die voert ook niet zoveel uit
Maar ik vind het wel n beetje erg onzelfstandig als je als tiener/volwassene, niet eens je eigen kamer opruimt hoor!!!

[spacy]

Soms deed ik hem zelfs overdag op slot, zodat niemand er in kon. Niemand die aan MIJN spullen komt enzo.

Ow ja, nu herinner ik em weer een van de grote voordelen dat ik uit huis ben gegaan,
ik hoefde hier niet steeds meer al mijn cd's en diskettes weer op te zoeken in de kamers van mijn broertjes. Kunnen ze nu via internet van me ftp halen
Helaas heb ik op die manier ook weinig lego over gehouden,
omdat ik daar steeds minder in geinteresseerd was, werden steeds bij beetjes de legostukjes bij mij weggeroofd, toen ik uit huis ging, was het niet echt meer te doen om uit te zoeken wat van wie was... ach ja grote gezinnen hebben dit soort lenen (of is het toeëigenen) wel eens als nadeel.

[Aragorn]

Puuhh, als ik hier van allemaal mensen lees dat ze thuis niks doen, en dat zelfs hun kamer nog opgeruimd wordt.....brrrr, dat lijkt me echt vreselijk!!!!

Overigens kan ik me niet voorstellen dat iemand thuis zoveel moet doen/doet dat hij/zij er in dat opzicht op vooruit gaat bij het op kamers gaan.

[Gertje]

**

[Smurffie]

Mm, t lijkt me aan de ene kant wel lekker om op mezelf te gaan, maar eigenlijk heb ik er geen goede reden voor. Ik heb het thuis prima naar mn zin en heb weinig strubbeling met mn ouders. En idd...sommige regels komen me ook de neus uit, maar goed...dat is nog wel te overzien

Verder hoef ik maar bijna niks te doen thuis. Mn kamer houd ik gewoon netjes, er ligt geen rommel of wat dan ook. Schoonmaken doet mn moeder, want ik werk vrij veel, dus hoef ik dat niet te doen. (gelukkig!)

Maarrrrrr....ik betaal wel kostgeld.
K ben trouwens benieuwd wat jullie daar van vinden?

[Napoleon]

tja, ik heb twee jaar op mezelf gewoond, en woon nu weer bij mijn ouders. Tja, ik vond het zeker eerst helemaal niet leuk, voelde me heel erg gast in eigen huis, alsof ik ergens aan het logeren was. nu gaat het wel een stuk beter, zeker omdat mijn ouders nergens over zeuren, of me dingen wel of niet laten doen. ik help wel wat in het huishouden, d.w.z. ik ruim af en toe de tafel af, en ik laat regelmatig de hond uit

op zich zit ik er wel aan te denken om over een tijdje weer op mezelf te gaan wonen, maar geef mijn geld eigenlijk liever uit aan reizen