Marloes1g schreef:Je doet je eigen wil in deze zeg je.
Niet bij deze man weggaan ook niet omwille van je kind.
Maar ook niet omwille van jezelf.
Want wat gebeurt er nou als je weggaat?
Dan kun je jezelf niet meer beroemen op je onbaatzuchtige liefde, zelfverloochening, navolging van Jezus etc.
Wat blijft er dan nog voor je over?
Wees eens eerlijk.
Zeker weten daar heb ik mee gestreden.
Wat gebeurt er als ik wegga. Mijn kind heeft dan geen vader meer, want hij kan niet eens met hem omgaan of hem begrijpen. Mijn kind is autistisch. We zijn een aantal keer uit elkaar geweest. (nou ja 9 keer) Omgangsregelingen, ook onder begeleiding, van alles. Voor mijn kind weet ik sowieso dat dit de beste keus is. Hij functioneert ook het best nu.
Ja ik kan me dan nog steeds beroemen op onbaatzuchtige liefde, zelfverloochening, navolging van Jezus etc. Dat is nu eenmaal mijn vlees. Als er al iets is waar op te beroemen valt. Ik kan dit zelf niet hoor. Echt NIETS daarvan. Mijn vlees heeft geschreeuwd om alle vleselijke dingen die vlees nodig heeft. Het schreeuwt niet meer, het roept slechts af en toe nog. Mijn geest schreeuwt wel naar God, voor meer en meer van Hem. Elke keer dat ik dit ZELF ga doen, is de roem snel weg. Er is gewoon geen roem voor mijn vlees. Voor mijn geest echter wel! In Hem ben ik méér dan overwinnaar!
Ik pas er voor om me dan als een verliezer te gedragen. Al is het maar voor de schijn zodat jij weet dat ik niet beroem.
óf voor de schijn dat ik toch zo'n goede moeder ben die zulke onbaatzuchtige keuzes maakt voor haar kind. Want dat is de roem die ik sowieso ga krijgen. Van de instanties en van grootschalig refoweb. Het zijn juist de niet-christenen die wél zien wat ik leef, en vragen stellen hoe dát kan.