Mortlach schreef:Wauw, over het slachtoffer de schuld geven gesproken. Iemand die toch al zo onzeker is dat ze moet vragen of bizar gedrag normaal is, hoeft echt niet verder aan het twijfelen te worden gebracht.
Het gedrag dat het probleem is, is dat ze bij die zak hooi blijft. Ik geloof ook niet dat hij autisme heeft, maar het idee "waar er twee kijven, hebben er twee schuld", gaat echt niet altijd op.
Wel degelijk kun je ook als slachtoffer een aandeel hebben. Het aandeel van haar wat er sowieso al is, is dat ze zijn gedrag in stand houdt door haar eigen gedrag en reageren.
kinpruik schreef:Ik zou hier niet zo van op kijken. Deze vrouw betoogde een paar pagina's geleden nog hoe vroom het is om met je kind bij je mishandelende man te blijven.
Die omslag viel me dus ook op.
Marloes1g schreef:Gisteren sprak ik een meisje van 15 jaar, opgegroeid in een gewelddadige relatie.
Ze zei: Als ik later een baan heb dan wil ik voor mezelf een leuk huisje. Ik wil NOOIT een man, misschien wel kinderen.
Omdat ik niet, als ik thuis kom, daar een man zit die me maar zit te commanderen: Doe dit, doe dat, agressief wordt en me gaat mishandelen als ik niet naar hem wil luisteren.
Ik schoot helemaal vol en kon alleen maar uitbrengen: Ach meisje toch.
Is dit dan wat jullie willen voor jullie kinderen?
Of zou het bij jullie wel meevallen denk je?
Bij mij valt het dus erg mee, van de 5 kinderen willen ze allemaal trouwen en kinderen. Eén is getrouwd, 3 verkering en de jongste is nog maar 9, dus die wacht nog even..
Zelf kom ik uit een gezin van 8 kinderen, waarvan ik nog geen 1 heb horen zeggen dat ze niet getrouwd zouden willen zijn.
Ik denk dat het verschil is of ze zo groot gebracht worden terwijl het signaal afgegeven wordt dat dit normaal is, óf dat ze tijdens het opgroeien weten dat het niet normaal is dat papa zo doet. Ze zullen dan niet alle mannen over 1 kam scheren.
Mortlach schreef:En de werkelijkheid is nog veel harder. De kans zit er namelijk dik in dat dat precies is wat er gaat gebeuren. Het meisje wordt op een gegeven moment verliefd en denkt dat die ene vent echt anders is. En dat is hij niet...
Het duurt generaties voordat er iemand is die uit die cyclus weet uit te breken...
kinpruik schreef:Ik denk dat de meeste mensen doodnormaal zijn en een prima relatie hebben. Wel denk ik dat als je in zo'n ongezonde relatie zit als hierboven beschreven, dat het dan je plicht is aan jezelf en aan je kind om de relatie te beeindigen. Kinderen mogen niet in een gezin opgroeien waar geweld wordt gebruikt, ook al gaat dat ten koste van je eigen zieleheil.
Het is waar dat je tóch weer zo’n zelfde man kiest zolang je in de slachtofferrol zit (onwetend).
Toch zou ik maar eens goed om je heen kijken hoe weinig onbeschadigde mannen en vrouwen er zijn. Ongeacht uit welk gezin. En al helemaal uit gezinnen zonder huiselijk geweld. Je schrikt toch echt. De beschadigingen die dáár opgelopen worden mondden ook uit in huiselijk geweld als ze zijn getrouwd of in negeren en terugtrekken. Wat allemaal vormen van huiselijk geweld zijn. Verwaarlozing is trouwens de meest voorkomende vorm van huiselijk geweld, met dezelfde gevolgen. Dáár zit dus inmiddels weinig verschil.
Mortlach schreef:Het is allebei slecht, natuurlijk. Maar ik volg het niet helemaal, is je 'ontevreden moeder' het gevolg van de scheiding of de moeder terwijl ze nog in dat huwelijk zit.
Die 'ontevreden moeders' zie je overal. Als gevolg van óf lichamelijk misbruik óf verbaal misbruik óf emotioneel misbruik óf negeren óf afwezigheid óf verwaarlozing door de man. Allemaal huiselijk geweld en allemaal strafbaar volgens de wet. En dat is niet voor niets. Er is echter geen onderscheid van slecht en minder slecht tussen de verschillende vormen.
Mortlach schreef:Tja, zoals gezegd, dat is allebei slecht voor het kind. Veel beter dan om te scheiden zodat er tenminste een kans bestaat dat beide ouders afzonderlijk hun leven beteren en functionerende ouders worden.
En dus doet iedereen dat ook, met als gevolg vaderloze gezinnen en zonen die geen goede vaders kunnen zijn, omdat ze niet weten hoe en ook nog eens verlaten zijn door hun eigen vader. Zij trouwen doorgaans met gescheiden of alleenstaande vrouwen, met of zonder kinderen. Dit om het gedrag van hun eigen vader te compenseren.
En dit is al vele generaties aan de gang. Met nog méér scheidingen tot gevolg.