Hoe was het in Parijs Jans1? Lekker bijgeklets
(en gezongen?)? Wat ontzettend vervelend dat je vriend nu ook nog eens een burn-out heeft! Sterkte! En ik begrijp je gevoel helemaal! Ik denk net dat als wat jij zegt hoe je er zelf mee om gaat dat het ook meespeelt, de 1 kan dit veel gemakkelijker dan de ander. Maar ook je eigen gevoel en hoe jij in je vel zit enz.
Ik heb ook momenten dat ik me erg eenzaam en alleen voel, het gevoel heb dat er niemand is die om me geeft. Ik weet dat dit gevoel niet waar is, al voelt het vaak zo tweestrijdig
... Vorige week was ik een avond alleen thuis, maar o wat voelde ik me ellendig. Dan kunnen de muren zo op mij afvliegen, al spelen er dan meerdere dingen mee als gezondheid, opleiding enz.
Volgens me ma wordt het eens tijd dat ik een vriend krijg
... Laatst stond er op internet dat liefde een goed medicijn was, dus ben benieuwd
. Maar ff serieus ik weet gewoon dat ze me gelukkiger wil zien en het me gunt om net als andere te mogen en kunnen trouwen. Ik weet ook dat ik nog lekker jong ben en als goed is nog een hele tijd voor me heb er dus nog van alles op m'n pad kan komen.
Al denk ik soms misschien is het ook wel beter om eerst aan mezelf te werken. M'n opleiding en het psych. traject neemt erg veel energie van me in beslag, daarnaast zijn er nog andere activiteiten als koor, cathecisatie enz. Dat ik me wel eens afvraag sja waar haal ik de tijd en energie voor 'n relatie vandaan
? Maar het is afwachten wat de toekomst brengt...
Ik vind het gewoon erg moeilijk om contact te maken en hoe ik vriendschappen kan opbouwen. Al heeft laatst een vriendin een stuk over mij geschreven, het was 'n opdracht van de psych. om iemand te vragen om positieve eigenschappen en wat diegene van mij vindt op te schrijven, allereerst vond ik het al erg moeilijk wie ik daarvoor vragen moest... Daarin schreef ze juist dat ik makkelijker contact maakte en altijd in was voor 'n praatje
. Al scheelt het denk ik ook wel hoe vertrouwd ik me bij die persoon voel. Al kan ik altijd via de mail elle lange verhalen schrijven
...
Via de kerk en de kerken hier in de omgeving wordt er erg weinig georganiseerd voor de jeugd. Ik heb me voorgenomen om in de winter met 'n winterconferentie mee te doen van de jbgg. Daarbij lijkt het mij erg leuk om het aankomende seizoen met het HJK mee te doen. Al heb ik wel vaker plannen gehad en dan durfde ik niet meer of kwamen er andere dingen tussen waardoor het moeilijk werdt...
Laatst kwam ik bij de psych. en toen kreeg ik de vraag hoe het de afgelopen week was gegaan; thuis, opleiding enz. toen kwam het op vrienden neer... Ik vond dat zo ontzettend moeilijk dat ik gewoon in tranen uitbarste en zei dat er niemand was die om me gaf... Wat wie zijn nu me vrienden? Al wil ik absoluut niet zeggen dat ik helemaal met niemand contact heb... Maar als ik soms vriendengroepen zie, of via hyves vriendenfoto's, dan kan ik soms zo jaloers worden
. Dan hoop ik maar dat geluk ook nog eens voor mij bestaan mag...
Wat de toekomst brengen moge........