Marnix schreef:Ja dat klopt, alleen is dat onderscheid niet zo zichtbaar en ook niet zo relevant en we moeten uitkijken dat dit soort dogmatiek ons niet lui maakt. Wij kunnen inderdaad niets bijdragen aan onze redding, onze rechtvaardigmaking, daarvan zijn we volledig afhankelijk van onze Redder. Overigens kan je zelfs daar bepaalde kanttekeningen bij plaatsen, een drenkeling die in zee is gevallen en wacht op iemand die hem met een boot of helikopter naar hem toekomt, hem een touw toewerpt zal nooit zeggen: Ik kan niets bijdragen aan mijn redding dus ik kan wel op mijn achterwerk zitten niksen. Die probeert te blijven drijven, roept om hulp, als er een touw wordt toegeworpen pakt hij het aan maar kan vervolgens nooit zeggen: Zo, ik heb wel even een significante bijdrage aan mijn redding geleverd he. Maar los daarvan, stel je gelooft niet dat je kind van God bent. Je gaat naar de kerk en je hoort het evangelie, je voelt aanvechting, twijfel, maar je hoort ook da Jezus de Redder is en Hij ook jou kan en wil redden. Dan kan je twee dingen doen:
1. Je kan op je achterwerk gaan zitten niksen en zeggen: Ik moet eerst rechtvaardig gemaakt worden, daar kan ik niks aan doen. Mocht dat gebeuren, dan kan ik actief worden in het kader van de heiliging want daar word ik wel opgeroepen tot strijd en actie.
2. Je kan gehoor geven aan de oproep om Jezus te volgen, proberen te horen en te doen wat Hij zegt, te bidden en te danken, anderen te dienen enz.
Ik kan me in het bovenstaande wel vinden. Het eerste punt is inderdaad geen goede houding en het tweede punt wel. Maar het punt is dat een Christen wel eerst goed zicht moet hebben op de genade van Jezus Christus. Het moet 100% genade zijn en 100% Gods werk. Daar mag een Christen in rusten en geloven. Vanuit deze positie ontstaat ook een ontspannen "kind-relatie" en heeft een Christen een vrij geweten. Hij kan Jezus Christus dan zijn dankbaarheid uiten. Als er geen helder zicht is op de genade van de Heere Jezus Christus kan een Christen in het "werkhuis" komen om zich zo geschikt te maken voor Jezus Christus. Daarom is het belangrijk dat Romeinen goed begrepen en geloofd moet worden. Dat is het fundament.
Marnix schreef:Dat tweede is volgens mij wat de Bijbel leert. Als de mensen bij Johannes in de woestijn komen en vragen wat ze moeten doen is het antwoord niet: "Niets, je moet wachten tot je bekeerd wordt en daarna kan je aan het werk." Maar: "als je twee jassen hebt, geef er een aan de ander en als je eten over hebt, doe hetzelfde". Dat kan je nog denken: Maar dat waren mensen die al geloofden maar waar de sleur er wat ingekomen was maar we lezen dat er ook tollenaars bij hem komen en zo'n soort antwoord krijgen: "vraag niet meer geld dan wat je is opgedragen" en soldaten: "pers niet af, koop niet om, wees tevreden met je soldij". En als mensen de apostelen vragen wat ze moeten doen op de Pinksterdag is het antwoord al net zo actief: "Bekeer je, laat je dopen onder aanroeping van de naam van Jezus, laat je behouden uit dit verdorven geslacht". En als een rijke het aan Jezus vraagt is het antwoord ook heel praktisch. Kortom, het klopt dat we niets kunnen doen aan onze rechtvaardigmaking, alleen aan onze heiliging.... maar als we Hem willen volgen moeten we ook echt achter Hem aangaan. Het antwoord op de vraag hoe je gered wordt is in de Bijbel altijd activistisch.
Het geloof wordt getoond met werken. Een geloof zonder werken is een dood geloof inderdaad.
Marnix schreef:Dus het antwoord dat je niks hoeft te doen omdat je al gered wordt dat je op de linkerflank nog wel eens hoort en het antwoord dat je niks kan doen en dus moet wachten, hooguit bidden wat je aan de rechterflank nog wel eens hoort kloppen beiden niet. Je kan alleen door genade gered worden en die leer je kennen door Jezus te volgen om zo steeds meer die genade te leren kennen, te ontdekken dat jij niets kan doen maar alles al gedaan is.
Eens.
Marnix schreef:Klopt, omdat de uitverkiezing op voorhand leidend is geworden, daar kan je niets aan veranderen en het wordt vanzelf duidelijk of God je uitverkoren heeft of niet. Zo wordt wat Kierkegaard al eens concludeerde: Predestinatie, het dogma van de stilzittende vroomheid.
Men begint met de uitverkiezing het het persoonlijke leven. Het klopt theologisch dat God mensen heeft uitverkoren, dat hij ze met de wedergeboorte en het geloof begiftigd. Maar de mens moet rekenen met het gepredikte Woord. Dat is het middel dat God gegeven heeft om de weg van de zaligheid te bewandelen.
Marnix schreef:Ja maar de verwerpingen van dwalingen hebben nooit als doel gehad om de gelovigen onzekerheid aan te praten, om ze aan het twijfelen te brengen. Dan gaat het juist weer op de mens: doe ik het wel goed genoeg? En dan raakt de genade juist uit beeld. Dat is nooit de intentie geweest van degenen die de Dordtse Leerregels schreven.
Eens.