Cathy schreef:Maar wat vind jij dan een goede balans?
Veel teksten over uitverkiezing gaan over het verkiezen van mensen voor een bepaalde taak hier op aarde.
Ik las bijvoorbeeld bij een dominee in de hitte van deze discussie dat hij alleen het eerste deel van Joh 15: 16 citeerde maar de rest niet. Dan krijg je een vertekend beeld naar mijn idee.
Ja, er zijn teksten die duiden op een verkiezing van eeuwigheid tot hemel of hel maar het zijn er weinig.
En om er dan een heel theologisch bouwwerk omheen te creëren; ik vraag me af of dat wijs is.
Zeker gezien de vruchten van die ‘uitverkiezingsboom’.
En ik heb er in mijn tijd in de wijkverpleging akelige vruchten van gezien. Om die reden raakt het mij ook allemaal, ook al ben ik zelf gelukkig zo niet op gevoed en opgegroeid.
Elbert heeft dit grotendeels al beantwoordt. Deze leerstelling moet niet lijden tot passiviteit en lijdelijkheid (was helaas in orthodoxe kringen wel veel gebeurt). Lege avondmaaldtafels en mensen die op hun sterfbed verzuchten: het moet je wel gegeven worden. Terwijl de Bijbel oproept tot geloof en bekering en het volgen van Hem (met die oproep begon Jezus ook bij de roeping van Zijn discipelen waar het in Joh 15:16 primair om gaat) en gaandeweg ga je steeds meer ontdekken dat Hij je riep en je luisterde maar dat Hij je al had uitgekozen en je riep. De uitverkiezing is bedoeld als troost en zekerheid voor de gelovige maar het wordt zo vaak een angst voor ze.