Marnix schreef:- Allereerst denk ik dat er best een hoop vooroordelen richting christenen zijn (je moet vanalles, je mag niks etc) waardoor mensen het onderwerp "christelijk geloof" liever vermijden. Als je door je gedrag die vooroordelen kan wegnemen zullen mensen eerder geneigd zijn er vragen over te stellen.
Eens, al vind ik dat je dat ook gerust kunt zeggen. Dat doen we met andere dingen toch ook, ik wel in ieder geval.
Marnix schreef:- Het is helemaal waar dat er meer mensen zijn die liefdevol en behulpzaam zijn. Dat is geen concurrentie of zo. En die mensen zullen ook vragen krijgen over wat hun drijfveren zijn en door hun handelen meer de mogelijkheid krijgen om daarover te vertellen. Dus waarom zou je je daar ongemakkelijk bij voelen?
Ik voel me daar ongemakkelijk bij omdat het impliceert dat naastenliefde iets uitzonderlijks is terwijl het gewoon elke dag om je heen gebeurt door allerlei soorten mensen. Zo klinkt het een beetje als dat het alleen voorbehouden is aan christenen. (Niet dat ik jouw daarvan verdenk, absoluut niet.)
Volgens mij zijn mensen helemaal niet zo verbaasd dat ze vragen gaan stellen als ze naasteliefde zien.
Veel eerder krijg je vragen als ''geloof je echt dat de wereld in 7/24 geschapen is, in een sprekende slang en al die wonderen?
En uiteraard zie ik seculieren niet als concurentie. Eerder vind ik dat ze miskent worden, alsof alleen christenen aan naastenliefde doen.
Marnix schreef:- "Het moet van God" of "uit dankbaarheid" zijn inderdaad slechte antwoorden. Het gebod is om elkaar lief te hebben dus het goede antwoord is: Ik doe het uit liefde voor de ander. We geloven dat we liefhebben omdat God ons liefheeft, dat maakt het fundament iets anders maar je doet het uit liefde. Nogmaals, waarom zou je daar ongemakkelijk bij voelen?
Omdat atheisten of agnosten het ook gewoon uit liefde en compassie voor de ander doen.
In het genoemde topic is dat volgens @Elbert maar een oppervlakkeige liefde, dat vind ik best veroordelend en heel onterecht.
En als ik voorbeelden noemde wist hij er telkens wat negatiefs bij te bedenken over hun motieven of een eventueel bijoogmerk ofzo.
Ik zou het topic nog eens even door moeten lezen, maar in ieder geval had ik het een heel vies smaakje van in mijn mond.
Marnix schreef:Je verdraait het hier naar iets egoïstisch, waarbij je je uiteindelijk zelf beter zou gaan voelen dan de ander maar volgens mij is dat totaal niet terecht. Ik snap je punt want er zijn cultuurchristenen die er zo mee omgaan, maar die hebben van het evangelie dan niets van begrepen. Je hebt een schat ontdekt, iets wat je leven waarde geeft, zekerheid geeft, wat geluk en vreugde geeft en dat wil je graag delen met anderen. Natuurlijk wil je ze helpen, er voor ze zijn. Maar is het nou zo vreemd dat je mensen ook graag zou willen vertellen dat er een God is die van ze houdt, dat Jezus redt en mensen een nieuw, beter leven geeft?
Nou nee, egoistisch zou ik het niet noemen, eerder nogal hoogmoedig.
Alleen (echte) christenen weten wat waar en goed is en de rest heeft het niet begrepen.
En verder ga ik er maar vanuit dat cultuurchristenen en 'echte' christenen geen van beide 100% zuivere goddelijke liefde leveren.
In de praktijk zie ik meer vriendelijke humanitaire seculieren dan christenen die overlopen van naasatenliefde.
Ze zijn vaak te druk met allerlei regels, en te doen wat van hen verwacht wordt. En dat voelt best wel eens onecht aan, dat hebben mensen zo door.
En uiteraard heb ik er niets op tegen te delen wat je geluk, vrede en vreugde geeft.
En als christenen gaan zeggen 'dat gun ik jou ook' dan zeg je daarmee al dat die ander dat niet heeft.
Als christenen gaan vertellen hoe het 'echt' zit zijn zij degene die de waarheid in pacht hebben. (en laten we het dan maar niet hebben over het enige echte eigen gelijk van christenen onderling)
Als christenen gaan vertellen dat Jezus wil redden van de zonden, dan zeg je daarmee dat ze zondaar zijn. (ze horen zoiets als 'je bent een crimineel')
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)