naamloos schreef:In ieder geval 1 zinnete waar ik het mee eens ben.
Ik zou het zo zeggen: Jezus is een beetje klaar met de cultuur van de letters en regels en brengt de Geest erin.
Hij heeft al lang door wat Paulus later zei ''de letter doodt, de Geest maakt levend.''
En ook wat Paulus zei over het laten opleggen van geboden die door het gebruik al lang teloor zijn gegaan.
Jezus leerde dat het gaat over wat er in je hart leeft en wat van daaruit naar buiten komt.
Zijn kernboodschap is liefde. Behandel de ander zoals je zelf behandelt wilt worden - wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet.
Paulus zegt: 'Word een ander mens, door uw gezindheid te vernieuwen! ' Door je innerlijk, je hart te veranderen.
Wat de vrucht daarvan is kun je ook lezen, o.a. in Galaten 5.
Je hebt gelijk.
Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders; alleenlijk gebruikt de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees, maar dient elkander door de liefde. Want de gehele wet wordt in één woord vervuld, namelijk in dit: Gij zult uw naaste liefhebben gelijk uzelven. Maar indien gij elkander bijt en vereet, ziet toe dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Liefhebben. Maar zoals ik als schreef: Het komt het er wel op aan dat we duidelijk krijgen welke inhoud we beiden (en anderen) geven aan het woord 'liefde'. Anders kunnen we wel langs elkaar heen blijven praten. Dat bedoel ik met: Langs welke liniaal leggen we dat woord?
Ik ken bijvoorbeeld mensen die zeggen: "Liefhebben = Mij niet hinderen in wat ik graag doe."
Doe je dat niet? Dan is je vonnis getekend: Liefdeloos...
Hoe heb jij de liefde van de Heere Jezus Christus dan leren kennen? En de liefde van de Vader? Heb je ooit Zijn liefdesogen en handen gezien in de verdrukking of het kruis wat Hij je gaf toen Hij je naar Hem wilde lokken? Of in het Zwaard van Zijn mond? "Het is goed voor mij om verdrukt te zijn geweest opdat ik HEERE Uw Goddelijk recht zou leren" of "Ik dank U dat Gij toornig om mij geweest zijt maar Uw toorn is afgeweken en Gij vertroost mij." Of het lied van Hanna: "De Heere dood én maakt levend. Hij doet ter helle nederdalen én weer opkomen." Of het lied van Hebreeën 12? Die ogen die vlammen als een heilig liefdevuur. Hij waarschuwt in liefde. Lees de brieven maar eens die de verheerlijkte Koning stuurt aan Zijn gemeentes. (Openbaringen 2-3) Hoort dat dan niet bij Zijn liefde? Eerst het opensnijden voordat de kwaal kan worden genezen. Niet door een pleister te plakken op een kankergezwel. Dat is toch geen liefde?
De vervulling van de wet is liefhebben daar heb je helemaal gelijk in. Maar Galaten 5 is niet de enige tekst die daar over gaat. In Mattheus 22 krijgt de Heere een vraag en geeft Hij antwoord:
Meester, welk is het grote gebod in de wet? En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven.
Het 2e gebod is gelijk aan het 1e, het grote. Je kunt je naaste alleen liefhebben vanuit het 1e, grote gebod. En daarom schreef ik niet alleen over de 'cultuur' maar ook over de 'natuur'. Dan is het liefhebben de vrucht van de Geest van Christus Die Zijn Vader heeft verheerlijkt en nog Zijn Naam zal bekendmaken i.p.v. een evangelisch vermomde wet waarbij het bijten en vereten dan gaat over: ik heb meer lief dan jij... Zijn liefde ging in de eerste plaats uit naar Zijn Vader en de eer van Zijn Vader. Hij kwam om het Koninkrijk van God op te richten in de harten. Om te genezen en weer orde te maken in de chaos van na de zondeval. Om alles weer op z’n eigen plek te zetten. Hij zegt niet voor niets dat de ganse wet én de profeten hangen aan deze 2 geboden. Hij draagt die heilige wet in het binnenste van Zijn hart. En in het liefhebben van Zijn Vader had Hij ons ook lief.
Een ander voorbeeld om te illustreren wat ik bedoel gaat over het woord: 'wettisch'.
Pas sprak ik met een collega en liet het woord 'wettisch' vallen. Een collega, die tegenover haar zat, hoorde dat en zei: "Aah, dat ben jij toch? Wettisch?" Hij bedoelde: 'Jij gaat altijd naar de kerk en je zegt steeds dingen die ik anders zie.' De collega met wie ik sprak keek hem met open mond aan: "Zij? Wettisch?" Ze keek mij aan en zag de lichte verwarring in mijn ogen. Wij spreken vaak over de gerechtigheid en liefde van Christus. En als je met de andere collega wil spreken over Christus is er een muur waar je niet doorheen komt. Hij spreekt alleen over allerlei onzin regeltjes in de kerk of over dat waar hij zich zo goed aan houdt. Zie je dat iedereen vanuit zijn eigen beeld een betekenis geeft aan woorden? Mijn beide collega’s hadden ieder hun eigen definitie en ik denk dat die van mij nog een beetje anders is… Dus dat zijn er al 3.
Zo kan het zijn dat gerechtigheid van de wet, waar de Farizeeërs zich op verhieven, ingewisselt is voor de gerechtigheid van het 'Evangelie' waar je je op wil verheffen. Beide maken dat je de waarschuwingen van de ander niet echt kan ontvangen, proeven en toetsen.
naamloos schreef:Dat heeft allemaal bar weinig te maken met ''wie de broek aan heeft'' of wie wat doet in het huwelijk of in de gemeente.
Dat waren hooguit wat cultuuregels die -bij ons in het 'vrije westen'- z'n tijd al lang gehad heeft. (op wat achterblijvers na)
De macht willen hebben, willen heersen dat noemt Johannes in zijn brief juist wereldgelijkvormigheid. (macht, roem, geld en lust).
Snap je dat bij het eenvoudige spreken over dit onderwerp dus wel vaak dezelfde woorden gebruikt worden maar er verschillen in inhoud naar boven komen? Als er onderlinge liefde is dan zou het geen probleem hoeven zijn om rustig en inhoudelijk over dit onderwerp te spreken. Maar nu is het alsof er met een grote vinger van een afstandje naar sommige Bijbelteksten wordt gewezen: --> die mogen niet meedoen!
Dit is wat ik zei: "Dat hangt ervan af waar het over gaat, je kunt nou eenmaal niet alle teksten op alle onderwerpen toepassen. Die doen dan fff niet mee, klopt helemaal."
