Godsdienstvrijheid
Nederland is een land waar de godsdienstvrijheid hoog in het vaandel staat.
Dat is iets waar wij blij mee mogen zijn en wat in ere moet worden gehouden.
Of men u moslim, boeddhist, Jood, christen, Hindoeïstisch, of welke andere religie men ook aanhangt, in Nederland is men vrij om een gemeenschap te stichten en godsdienstoefeningen te houden.
Dat is iets wat bijna iedere Nederlander wel weet, christelijk, een ander geloof aanhangende en niet gelovigen. Echter als men de Nederlandse grondwet eropna slaat ziet men dat het iets genuanceerder ligt.
Art. 6 van de Nederlandse grondwet: Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De godsdienstvrijheid is dus altijd beperkt.
Maar is dat ook wel echt zo? Neem de moskeeën waar salafistische preken worden verkondigd. Daar heeft de Nederlandse regering beperkingen opgelegd, ja er is zelf een parlementaire enquête gehouden om te bezien of er zich zaken afspelen die in strijd zijn met onze godsdienst in vrijheid.
Nederland heeft zelf ook een roerige periode gekend van vervolging betreffende gelovigen.
Sinds de instelling van de inquisitie in Nederland onder Karel de 5e in het jaar 1520 tot rond 1600 werden circa 2000 tot 3000 protestanten tot de brandstapel veroordeeld. In die tijd vluchtten vele Nederlanders naar het buitenland door de vervolging onder Karel V. Velen naar Engeland maar ook veel naar het Duitse rijk (onder meer naar Emden )
Andersom gebeurde ook, omdat hier toen der tijd een redelijke vrijheid van Godsdienst uitoefening mogelijk was.Engelse en Schotse predikers hebben ook in Nederland gepredikt of hebben hier gewoond omdat men in hun vaderland gezocht werd wegens verraad van de Katholieke kerk. Veel Engelse en Schotse predikers vluchtten naar Amsterdam en vandaar verspreidde men zich over Nederland.Vooral in Zeeland, Leiden en Rotterdam vonden veel Schotse oudvaders een veilige haven. Robert Dury bijv. preekte van 1610 tot 1616 in Leiden in de Engels-Schotse kerk. William Spang preekte in Veere van 1630-1650. Zo was Nederland een prima toevluchtsoord en waren in vele steden Schotse/Engelse kerken, zoals in Amsterdam, Rotterdam (waar nu nog een Schotse kerk is), Haarlem, Heusden, Zwolle, Utrecht, Den Bosch, en nog diverse andere plaatsen. Dit zijn maar enkele voorbeelden van de gastvrijheid van het koninkrijk der Nederlanden om onderdak te bieden aan geloofsgenoten die werden vervolgd.
Nu kan ik hier nog veel meer namen noemen van predikers die hun toevlucht zochten in ons koninkrijk, denk ook maar eens aan de Hugenoten waarvan er vele duizenden in Frankrijk op de brandstapel werden verbrand.
Mijn vraag uiteindelijk is wat u lieden denkt van de vrijheid van godsdienst in Nederland en of deze niet onderdruk staat, of juist ruimer geïnterpreteerd kan worden.
Tijden van vervolging van predikers of anderen die niet vrijelijk het Woord Gods kunnen doen uitgaan zijn er ook heden ten dage nog.
Bekende landen zijn, Arabische landen, China, Noord-Korea. Ligt hier een taak, welke?
Dan nog deze stelling omdat de situatie daar nu om vraagt: De regering moet ook kerkgemeenschappen steunen in deze coronacrisis.
Inkomsten van kerken, collecten, concerten, bruiloften e.d. vallen nu weg maar de kosten blijven hetzelfde.
Kerken maakten al ruimschoots gebruik van vrijwilligers, dus bezuinigen zal niet meevallen.