mona schreef:
Twee dingen:
1) Het hoeft niet hard te klinken, want het hoeft niet hard gezegd te worden.
Zeg het maar normaal, dat maakt de discussie een stuk plezieriger.
2) een half jaar geleden had ik in je reactie toegestemd. Maar soms gebeuren er dingen waardoor je anders leert kijken.
In dit geval: hoe de satan kan werken. Niet alles heeft te maken met je eigen zonden en zwakten, al kan dit een hele grote rol spelen, daar ben ik het echt mee eens.
Maar de satan is zo listig, hij wil juist de uitverkorenen verleiden. En hij bedient zich van duivelse manieren!
Als je daar kennis mee hebt gemaakt, dan laat je het wel uit je hoofd om te zeggen:
Ik weet hoe verschrikkelijk hij is.
Van me het gevoel geven dat alles wel goed zit met God, als ik juist afgedwaald was, tot aan dat God me haat.
Van het idee dat het leven niet meer stuk kan met God, tot aan dat je net zo goed zelfmoord kan plegen, want je komt toch in de hel, want God wil me toch niet en dan totale eenzaamheid voelen.
En ik zie zijn listen in mijn nabije omgeving. Mensen die gelovig waren, die ineens niet meer geloven in God. Dat is wat met kinderen van mijn broer en zus is gebeurd.
En mensen die de Bijbel als verzinsel zien van mensen, om ons onder de duim te houden en de duvel en hel om ons bang te maken. Dat laatste zijn mijn eigen broer en zus, die dat geloven. Allemaal door beinvloeding van websites, graag gelovend wat daar verteld wordt, om van de angst van de hel af te zijn.
Ook geloven ze niet meer dat Jezus de Zoon van God is, maar een man die goed deed.
En ik krijg dat niet uit hun hoofd.
Ik ben de enige van het gezin, (buiten mijn ouders) die nog gelooft in de Bijbel en wat daar in staat.
En ja @Teus, niet geloven dat de duvel bestaat, is juist het bewijs van zijn aanwezigheid.
En als ik juist dicht bij God leef, worden andere mensen gebruikt, om me dwars te zitten.
Maar toch heb ik daarmee moeten leren, dat het aan mijn vertrouwen in God ligt, om te zorgen, dat het geen vat op me krijgt en als het dan anders gaat, dan mijn verwachtingen, moet ik het leren loslaten.
Ook wil ik graag dingen begrijpen, waarom het gebeurde, wat God daar dan mee wil laten zien, of me wil leren en als ik dan geen antwoord krijg, voel ik me in een niemandsland en dan kan de duvel zo vat op je gedachten krijgen. Maar ik moet dan leren, dat ook al is alles om me heen, omver en snap ik er niks van, waarom God het laat gebeuren, als ik op Hem blijf vertrouwen, dan krijg ik rust. En dat is het moeilijkste, maar daarom tegelijk ook mijn zwakheid, die andere zwakheden naar boven haalt. Zoals het negatief denken en dan alles wat ik wel met God had, dan ook maar als niks gaan zien en dat ik toch niks ben.
En ook al zijn het dan aanvechtingen van de duvel, die me dan zelfs als een deken, in een depressie kan trekken, toch gebeurt het, om mij steeds verder te leiden en leren, in mijn geloofsvertrouwen op God. Want dat heeft jaren goed gevoeld, maar dat was dat kind, wat nu weer verder geleid wordt, in die les van vertrouwen en dat voelt vaak niet zo goed en dan voel ik God ook vaak niet. Maar God laat de duvel vaak zijn gang gaan, omdat Hij hem, net als bij Job, wil gebruiken, om ons verder te leiden en leren in ons geloof. En weer dingen van onszelf af te leren. Want God laat me dan wel steeds weer zien, dat ik degene ben, die met mijn zwakheden, mijn eigen goede gevoel om zeep help. En mijn eigen rust.
Ik kan ook mijn familie niet terugbrengen in het geloof.
Als ik dat zou gaan proberen, dan ga ik proberen alles onder controle te krijgen en dat zal me nooit lukken.
Ik moet ook daarin op God vertrouwen en doe ik dat niet, dan loop ik God juist in de weg.
En zo ben ik ook dagelijks bezig, om de duvel in dingen te herkennen en zien, maar toch laat God me dan Zelf zien, dat mijn zwakheden om me druk te maken daarover, mij juist verzwakt en de duvel juist macht geef over mij,.
Als ik zie 2 jaar geleden, dat er door medegelovigen hier op het forum, mijn relatie met God belachelijk werd gemaakt, met de hatelijke opmerking, dat ik dan wel moe in mijn hoofd zou worden, als ik al die stemmen van God zo moet horen enzo, dan herken ik daar zeker het listige van de duvel daarin. Want ik hoor God ten eerste niet als stem in mijn hoofd, maar als gedachte of gevoel.
Mijn eigen natuur had me harde woorden laten gebruiken, maar God maande me toen tot kalmte. Want als een mens naar de duvel luistert, moet je nooit een ruzie met hem uitlokken. Het maakte me wel verdrietig, dat die personen wel de mond vol hadden over wat allemaal wel mag en niet, maar zelf niet wisten hoe een relatie met God dan echt werkt. En ik kon daar alleen maar voor bidden.
En dat is wat je altijd als beste kan doen, bidden, het aan God vertellen en los proberen te laten en het aan God overlaten. En als dat bijv iets in de liefde is, is dat het moeilijkste wat er is
Als het van mensen veraf is kan dat nog wel, maar als het uit je eigen privé is, dan is dat loslaten moeilijk en toch moet je dat doen, want anders gaat de duvel weer met je gedachten aan de haal.
En dat heb ik het laatste jaar moeten leren, als ik het dan blijf proberen om zelf dingen op te lossen, creëer ik de hel zelf en de duvel in mezelf, die de ergste dingen kan denken en zeggen.
En dan is het heel moeilijk, om dan de duvel te zien, omdat je zelf als mens, in het heetst van een strijd, de ergste dingen denken en zeggen kan. Maar dan leer je ook, dat je zelf de oorzaak bent, van de misleidingen en aanvechtingen, omdat het slechte in jezelf, graag naar de duvel luistert.
En zo werkt het ook bij andere mensen, waar we de duvel dan in horen, dat is ook vaak de slechte kant van de mens zelf, waar de duvel dan weliswaar het vuurtje aanwakkert, maar het is de mens zelf die het doet en wil voeden.
