Teus schreef:Als ik mijn trouwfoto,s terug kijk wordt ik inwendig boos en tevens verdrietig.
Verdrietig, als ik me weer staan met mijn vrouw met een donkere trouwjurk, nu ziende, op een huichelachtige achterbakse manier tegenover God. Tjonge wat waren we goed bezig, beter als andere mensen, we dachten dat we deden wat God van ons wilde.
En een schouderklopje van de kerkenraad, daar groeide je van, verschrikkelijk.
Boos, op me zelf dat ik jarenlang naar mensen heb geluisterd en niet naar God. Altijd maar deed wat mensen wilden dat je deed. Er was er een die er schik van had want het hield me wel van God af.
Anoniem_89 schreef:Weet je Teus, zie het dan als dat God je eruit getrokken heeft.
Van een leven met regels en dood geloof naar een leven met God, een levende relatie met Hem!
Geen schouderklopje dat je iets goed gedaan hebt, een schouder om je heen van Hem of een medegelovige om je door dit leven te slepen, wetend dat Hij voor jullie zorgt en achter jullie staat.
Bedankt, zo mag ik het nu ook zien. God brengt me nu zulke mensen op mijn pad en mag Hem dan Groot maken en vertellen wat Hij met mensen wil, waarbij grote wonderen gebeuren.