Spreken we God aan met "U" of met "Jij"?

[Arco]

Vanuit mijn opvoeding heb ik geleerd "U" te zeggen, zowel tegen de Allerhoogste, mijn (groot)ouders, mijn leraren, etc. Ik heb dit moeten afleren bij bijvoorbeeld mijn werkgever (een bedrijf van toen 12 mensen).

Niet zo gek lang geleden heb ik mij verbaast over de tutoyeren (jijen, jouen en jijjouwen) en vousvoyeren (u'en). Ten eerste omdat ik nu zelf kinderen heb en ja, wat leer je hun zeggen. Maar ook omdat ik in het Hebreeuws geen echt onderscheidt zie tussen u en jij. Hoofdletter gebruik en ook het tutoyeren en vousvoyeren is niet echt terug te halen in het Hebreeuws. In het Grieks weet ik dat zo niet te bepalen. Hierdoor lijkt me dat het aan te vertaler ligt, omdat het Nederlands wel werkt met hoofdletters, tutoyeren en vousvoyeren.

[leerling]

Als ik mijn mening mag geven?
Voorbeeld: toen ik nog een aardse vader
had, sprak ik hem aan als "u". Waarom?
Ik was een kind en vader wist meer dan ik.
Nu mag ik (met terugwerkende kracht) de
Schepper, die we als God betitelen, mijn
geestelijke Vader noemen en ondanks het feit
dat ik door Hem mag groeien naar vol-
wassenheid, is Hij waar het " weten" betreft
superieur aan de kinderen die uit Hem
geboren zijn. Vandaar dat "u" de voorkeur
heeft.

[Marnix]

Mooi. Ik sprak mijn vader overigens niet met "u" aan. Het was niet zo dat ik er geen respect voor had, of dacht minstens zoveel te weten, net zo sterk te zijn of wat dan ook. Gisteren hadden we een mooie preek over "En de Heer sprak met Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals met een vriend".