Volledig achter de grondslag van een kerkgenootschap staan

[Anoniem_89]

En als je er samen niet uitkomt? Of de gemeente verandert en één wil blijven en één wil gaan?

Wij gaan nu naar een multiculturele kerk.
Mijn vrouw wilde daar nooit heen.

God heeft haar wel veranderd in dat opzicht
Ze wil er niet meer weg

[Marnix]

Gewoon elke week om en om.
Niet zeuren.

Kan maar is niet ideaal voor de continuïteit. Heb je een mooie seriepreek, mis je de helft. Sowieso, als je dan 1x een weekend weg bent kom je een maand niet in je gemeente. Dat vind ik lang hoor.

[schelpje3]

En als je er samen niet uitkomt? Of de gemeente verandert en één wil blijven en één wil gaan?

Is er dan niet meer aan de hand?
Wij hadden in de kerk een gezin waar de moeder met 1 of 2 kinderen naar een andere (buiten verband gemeente) ging, vader bleef met de rest bij ons.
Geloven is ondanks het feit dat je getrouwd bent, toch een persoonlijke zaak.
Als de gemeente echt verandert, kan het idd een reden zijn voor één van de 2 om elders te kerken.
Het maakt wel verschil of je kinderen hebt, als je die keuze maakt en hoe oud die kinderen zijn.
Het is wel goed om hierover te communiceren binnen het gezin, zeker als de kinderen ouder zijn.

[mealybug]

Kan maar is niet ideaal voor de continuïteit. Heb je een mooie seriepreek, mis je de helft. Sowieso, als je dan 1x een weekend weg bent kom je een maand niet in je gemeente. Dat vind ik lang hoor.

Dan kun je ieder jaar wisselen.
Geweldig bevorderend ook voor het nadenken over bepaalde aandachtspunten.., ipv het indutten onder een te eenzijdige prediking.

[Marnix]

Is er dan niet meer aan de hand?
Wij hadden in de kerk een gezin waar de moeder met 1 of 2 kinderen naar een andere (buiten verband gemeente) ging, vader bleef met de rest bij ons.
Geloven is ondanks het feit dat je getrouwd bent, toch een persoonlijke zaak.
Als de gemeente echt verandert, kan het idd een reden zijn voor één van de 2 om elders te kerken.
Het maakt wel verschil of je kinderen hebt, als je die keuze maakt en hoe oud die kinderen zijn.
Het is wel goed om hierover te communiceren binnen het gezin, zeker als de kinderen ouder zijn.

Is er dan meer aan de hand? Als geloven een persoonlijke zaak is is het toch juist goed mogelijk dat de een zich meer thuis voelt in een gereformeerde kerk en de ander in een evangelische kerk? Of de een wat "rechtser" is en de ander wat "linkser?" Maar ideaal lijkt het me niet, volgens mij kan je dan beter naar een goede tussenoplossing zoeken dan allebei apart naar een kerk gaan. In een huwelijk hoor je alles met elkaar te delen en als je dit, wat zo belangrijk is, niet samen kan delen is dat een groot gemis wat je beter kan voorkomen, zelfs al moet je dan wat concessies doen. Ik denk ook niet dat geloven vooral een persoonlijke zaak is, natuurlijk is het ook persoonlijk, maar juist in het geloof gaat het ook heel sterk om het gezamenlijke. Daarom zijn er gemeenten ipv dat we allemaal thuis apart geloven. Maar ook in je relatie deel je je geloof samen, praat je samen, bidt je samen, zoek je samen naar Gods wil voor jezelf en voor elkaar.

[schelpje3]

Is er dan meer aan de hand? Als geloven een persoonlijke zaak is is het toch juist goed mogelijk dat de een zich meer thuis voelt in een gereformeerde kerk en de ander in een evangelische kerk? Of de een wat "rechtser" is en de ander wat "linkser?" Maar ideaal lijkt het me niet, volgens mij kan je dan beter naar een goede tussenoplossing zoeken dan allebei apart naar een kerk gaan. In een huwelijk hoor je alles met elkaar te delen en als je dit, wat zo belangrijk is, niet samen kan delen is dat een groot gemis wat je beter kan voorkomen, zelfs al moet je dan wat concessies doen. Ik denk ook niet dat geloven vooral een persoonlijke zaak is, natuurlijk is het ook persoonlijk, maar juist in het geloof gaat het ook heel sterk om het gezamenlijke. Daarom zijn er gemeenten ipv dat we allemaal thuis apart geloven. Maar ook in je relatie deel je je geloof samen, praat je samen, bidt je samen, zoek je samen naar Gods wil voor jezelf en voor elkaar.

Rozijn sprak over een gezin met kinderen, dus deze mensen zijn al enige tijd bij elkaar. Met meer aan de hand bedoel ik gewoon dat de één de boel vindt afglijden bijvoorbeeld, terwijl de ander het nog steeds naar de zin heeft.
In een modern huwelijk hoef je niet alles meer te delen, gezien de wetgeving. Maar dit terzijde.

In een goede relatie bidt en praat je samen, maar er zijn veel schrijnende situaties waarin dit niet gebeurt.
Ik benadrukte dat je hier nog zorgvuldiger mee om moet gaan, als er opgroeiende kinderen zijn. Om verwarring en tweedracht te voorkomen.
Je plaats in een kerkelijke gemeente moet allereerst een zaak van gebed zijn. En niet waar je je op je gemak voelt, of wat je liever hoort.

[Marnix]

Uiteraard. Daarom geef ik ook aan dat het beter is in zulke situaties een midden te zoeken dan beiden naar een andere gemeente te gaan.

[Rozijn]

Ik ken de situatie van heel dicht bij dat ouders gescheiden ter kerke gingen. Dat is niet goed voor een gezin, ook niet voor de godsdienstige opvoeding van de kinderen...

Mijn eerste punt is dat je het moet voorkomen. Voor je trouwen hierover praten. In je trouwen hierover praten. Als de ander moeite met de kerk heeft/krijgt hierover praten. (Ik kan het soms al aan voelen komen als er iets is in de gemeente wat mijn vrouw er van zal vinden, ook zonder praten... Meestal zijn we het erg eens. )

Maar komt er dan toch echt zo'n punt dat de gedachten scheiden, zoek dan toch naar een oplossing. En lukt dat niet? Tja, ik weet dat het moment kan komen, zoals ik al aangaf.
Is er een kant en klaar oplossing? Nee, iedere situatie is uniek. In één geval dat ik weet geef ik de vrouw gelijk dat ze niet met haar man mee verandert. In de andere situatie begrijp ik wel de moeite van de vrouw met de nieuwe predikant, maar begrijp ik haar weggaan niet.

Ik denk dat het voor ieder persoonlijk heel belangrijk is om jezelf dan wel de vraag te stellen: wat drijft mij om een andere weg te willen gaan dan de ander.

En spreek ik voor mijzelf: ik zou tot vrij vergaande stappen bereid zijn voor de eenheid in het gezin.

[Teus]

Verbijsterend, we hebben het over de man, of hij gehoorzaamt moet worden, misschien de vrouw en we moeten ook aan de kinderen denken, vooral geen breuk maken in het gezin en veel praten, zelfs met jezelf. Hiermee gaan we zelf een oplossing zoeken.
Ik zie nergens dat iemand het aan God over laat.
Naar de kerk gaan doe je alleen voor God, zou Hij je niet willen vertellen waar je heen moet als je het in het belang van Hem doet?
Dan hebben we het ook over geloven, dan zouden we het sowieso aan God over moeten laten toch? Als je gelooft dan verwacht je toch dat God je helpt? Het kan zijn dat je op dit gebied niet geloofd, dan kan er een probleem ontstaan en heb je denk ik wat anders aan je hoofd.
Gescheiden naar de kerk en doen wat je het beste of het fijnste vindt.
God zal nooit een breuk maken aangaande het geloof in een gezin, als je in Hem geloofd, dat kan niet.
Er zijn dan ook wel verschillende opvattingen of gedachten, maar als je er dan samen, met God, erover praat, komt het ook weer goed.

[Rozijn]

En als je bidt en beiden gelooft en het toch.niet samen eens wordt? (derde voorbeeld van dichtbij )

En wat als beiden wel ter kerke gaan maar niet van zichzelf getuigen werkelijk te geloven? Tja dan moeten ze dat eerst oplossen. Maar als je dan het gevoel hebt geen zuivere prediking te horen en je jezelf niet wilt laten bedriegen?

[Teus]

En als je bidt en beiden gelooft en het toch.niet samen eens wordt? (derde voorbeeld van dichtbij )

Als je gelooft op dat moment weet je het zeker dat God het doet, dat vertrouwen heb je want dat gaat altijd gepaard.

En wat als beiden wel ter kerke gaan maar niet van zichzelf getuigen werkelijk te geloven? Tja dan moeten ze dat eerst oplossen. Maar als je dan het gevoel hebt geen zuivere prediking te horen en je jezelf niet wilt laten bedriegen?

Dit wordt een lastige, wellicht ook niet, voor mij zeker niet maar dan moet je bij God zijn.

[Teus]

@Rozijn, ik bedoel lastig om over te praten, niet om tot God te gaan. Was het maar waar dat ik nooit moeite had om te geloven en vertrouwen te hebben.
Ik las zojuist dat ik het niet duidelijk omschreef en het wel eens verkeerd opgevat kon worden.
Oprecht excuses daarvoor.

[Anoniem_89]

En als je bidt en beiden gelooft en het toch.niet samen eens wordt? (derde voorbeeld van dichtbij )

En wat als beiden wel ter kerke gaan maar niet van zichzelf getuigen werkelijk te geloven? Tja dan moeten ze dat eerst oplossen. Maar als je dan het gevoel hebt geen zuivere prediking te horen en je jezelf niet wilt laten bedriegen?

Wat voor kerken gaat het om en waarom zou de ene 'beter' zijn dan de andere?

[schelpje3]

Ik ken de situatie van heel dicht bij dat ouders gescheiden ter kerke gingen. Dat is niet goed voor een gezin, ook niet voor de godsdienstige opvoeding van de kinderen...

Mijn eerste punt is dat je het moet voorkomen. Voor je trouwen hierover praten. In je trouwen hierover praten. Als de ander moeite met de kerk heeft/krijgt hierover praten. (Ik kan het soms al aan voelen komen als er iets is in de gemeente wat mijn vrouw er van zal vinden, ook zonder praten... Meestal zijn we het erg eens. )

Maar komt er dan toch echt zo'n punt dat de gedachten scheiden, zoek dan toch naar een oplossing. En lukt dat niet? Tja, ik weet dat het moment kan komen, zoals ik al aangaf.
Is er een kant en klaar oplossing? Nee, iedere situatie is uniek. In één geval dat ik weet geef ik de vrouw gelijk dat ze niet met haar man mee verandert. In de andere situatie begrijp ik wel de moeite van de vrouw met de nieuwe predikant, maar begrijp ik haar weggaan niet.

Ik denk dat het voor ieder persoonlijk heel belangrijk is om jezelf dan wel de vraag te stellen: wat drijft mij om een andere weg te willen gaan dan de ander.

En spreek ik voor mijzelf: ik zou tot vrij vergaande stappen bereid zijn voor de eenheid in het gezin.

Als je voor het trouwen hetzelfde over deze dingen denkt, wil dat niet zeggen dat dit levenslang zo blijft. Mensen veranderen soms.
Jij zegt: ik zou bereid zijn tot vergaande stappen.
Ik heb moeite met deze uitspraak.
Want stel dat jouw echtgenote naar een kerk wil, waar de leer niet zuiver is, dan zet je je kinderen wel onder een leugenleer!
Je hebt beloofd bij de doop om hen in de voorzeide leer op te voeden.
In de Bijbel staat dat de scheiding tussen families zal komen, zelfs in gezinnen!
Zouden wij in de refogezindte er dan aan kunnen ontkomen? Ik denk het niet.
Ik heb zelfs een predikantengezin gekend, waar de scheiding dwars doorheen liep.

[mealybug]

Ik heb moeite met deze uitspraak.
Want stel dat jouw echtgenote naar een kerk wil, waar de leer niet zuiver is, dan zet je je kinderen wel onder een leugenleer!
Je hebt beloofd bij de doop om hen in de voorzeide leer op te voeden.
In de Bijbel staat dat de scheiding tussen families zal komen, zelfs in gezinnen!

Ah, dus de doopbelofte houdt dus toch in dat je je aan de (vermeende enige juiste) leer onderwerpt ?
En die scheiding die in Mattheus beschreven staat is aan de joden gericht.
Uit hen zouden sommigen Jezus aannemen, de anderen zouden judaime blijven praktiseren, dat is de scheiding die daar besproken wordt.