(on)wederstandelijke genade

[1a2b3c]

En dus ook niet aan het boek van de heer Peppink?

Goed gezien. Alles wat ik lees moet de toets van de Bijbel kunnen doorstaan.
Onderzoek alle dingen en behoud het goede, geldt net zo goed voor de DL, als de artikelen van de remonstranten, als het boek van Jan enz. enz.
Neemt niet weg dat ik het boek Jan veel Bijbelgetrouwer vind dan de DL.

[Boaz]

De HEERE zei tegen Mozes: Nu u naar Egypte gaat terugkeren, zie erop toe dat u al de wonderen waartoe Ik u in staat gesteld heb,
vóór de farao doet. Ikzelf echter zal zijn hart verharden, zodat hij het volk niet zal laten gaan. (Exodus 4:21)

God heeft de beenderen van uw belagers verstrooid.
U hebt hen te schande gemaakt,
omdat God hen heeft verworpen. (Psalm 53:6)

Mijn God zal hen verwerpen, omdat zij naar Hem niet luisteren. Zij zullen zwervers onder de volken zijn. (Hosea 9:10)

Hij heeft hun ogen verblind en hun hart verhard, opdat zij niet met de ogen zouden zien en met het hart inzien en zich bekeren en Ik hen zou genezen. (Johannes 12:40)

Je geet het zelf al aan met een tekst:
God verwerpt, omdat mensen niet naar Hem luisteren. Hij verhart het hart van Farao, nadat er verscheidene keren geschreven staat dat farao zijn eigen hart verhardde.
God verwerpt dus geen mensen op voorhand omdat Hij hen Zijn heil onthoudt, maar Hij verwerpt omdat mensen het heil verwerpen. Dat is heel iets anders.

De tekst van Johannes 12:40 gaat over het Joodse volk als volk totaal (niet over de individuele Jood): het heil van de heidenen is aangebroken, en als de volheid van de heidenen gekomen is, gaat God de vervallen hut van David weder oprichten.
De tekst uit Hosea gaat ook niet over verworpen zijn ten eeuwige verdoemenis, maar over het uitverkoren zijn als volk van God, waardoor de tijd dat de Messias als Koning zal heersen vanuit Jeruzalem is uitgesteld. (niet afgemeld!) Individueel is God altijd doorgegaan met een deel van dit volk.

Niet om mezelf er makkelijk van af te maken, maar Jan gaat hier uitgebreid op in in zijn boek, en het ontbreekt me vandaag verder aan de tijd hier op in te gaan.

[Bambi]

="

[schelpje3]

Er is niets nieuws onder de zon, op theologienet kwam ik een geschrift uit 1906 tegen, waar dit o.m. in stond:

De christologische strijd liep over de persoon van Christus, over het vleesgeworden Woord, over de mensheid van de Middelaar. Allen roemden Hem als Zaligmaker. Niemand was er, die dacht aan zaligheid buiten Hem. Bij Hem alleen werden de woorden des eeuwigen levens gezocht. Maar naarmate de inhoud des geloofs in het bewustzijn opgenomen werd, ook om tegensprekers met een zeker geluid tegemoet te kunnen treden, kwam er meer verschil. Toen deden zich vragen voor als: is Christus waarachtig mens, of is Hij het slechts in schijn? Zijn in Hem twee naturen of één? Heeft Hij een God_menselijke of een Goddelijke èn menselijke natuur?

Lang en intensief is over deze en meerdere vragen gestreden. Maar gelijk te Nicéa in 325 en te Konstantinopel in 381 de theologische strijd ten einde werd gebracht, zo werden ook de vragen over de Christus Gods eenstemmig beantwoord, in 431 te Efeze en in 451 te Chalcedon. Van nu af gold als het rechtzinnig gevoelen, dat Christus waarachtig God en waarachtig mens was, en dat de menswording bestond in de aanneming der menselijke natuur in enigheid des persoons. De onderscheiding alzo van twee naturen, een goddelijke en een menselijke, onvermengd en onveranderd, ongedeeld en ongescheiden.


Antropologische worsteling
Waren alzo deze beide zaken in het Oosten ter tafel geweest, in het Westen zou een heel andere zaak de geesten bezig houden. In het Westen, in de Latijnse en Germaanse landen was de kerk van meet af méér praktisch dan in het zo bespiegelend en wijsgerig aangelegd Oosten.
In het Westen werd vooral de nadruk gelegd op het doen, op het handelen, op het leven. En zo kwam hier op een antropologische worsteling, niet over het goddelijk Wezen, niet over de persoon van Christus, maar over de mens, over de mens als zedelijk schepsel, gelijk hij al of niet, in meerdere of in mindere mate bedorven is en dienovereenkomstig niet of wèl genade behoeft.
Het zou hier gaan over de mens in deze bedeling; gevallen of niet; diep gevallen of minder diep; met vermogen of onvermogen ten goede; gezond, krank of dood.

Gelijk in de theologische strijd Arius en Athanasius de voormannen waren, en in die over de Christus Nestorius en Apollinaris naar voren traden, zo zullen door déze worsteling de namen van Pelagius en Augustinus voortleven.
Van de eerste als verdediger van de vrije wil des mensen, van de laatste als pleitbezorger van vrije genade, van de zowel noodzakelijke als onwederstandelijke werking van de Heilige Geest.
Aangezien Pelagius in orde de eerste was, zijn beschouwing over de mens de kerk opriep tot nadere omschrijving en dieper indenken, spreken we in dit verband over Pelagius en het Pelagianisme, waarbij we tevens gelegenheid hebben op Augustinus, de leraar bij uitnemendheid onder de christenen, het licht te laten vallen.
Zo wordt de vraag behandeld en beantwoord: des mensen vrije wil of Gods vrije genade.

Er was dus al vroeg een verschil tussen de christenen uit het oosten en uit het westen.

[1a2b3c]

Jvslooten: Hoe komt het dat de één wel, en de ander niet gelooft?

Ik vraag het jou toch? Of ben je geen mens?

Ik heb al antwoord gegeven, maar ws niet het antwoord wat je horen wilt.

Ik begrijp niet waarom je geen redenen zou willen aanreiken, en daarmee mijn vraag dus weer negeert. Jij neemt een standpunt in, ik stel verdiepingsvragen, waar ik geen antwoord op krijg. Ik krijg zélfs een beetje het idee dat ik ze helemaal niet zou mogen stellen, 'omdat ik daarmee de eigen verantwoordelijkheid van de mens zou aantasten'. Waarom die terughoudendheid? Als je een standpunt deelt, dan wil je dat toch zo goed mogelijk funderen?

Ik heb een dogmatisch antwoord gegeven en een antwoord vanuit de menselijke verantwoordelijkheid.
En omdat 'geloof' de verantwoordelijkheid van de mens is ben ik terughoudend om dat dogmatisch te analyseren.
Ik geloof ook niet dat dat de bedoeling is, dat heeft al zoveel ellende teweeg gebracht omdat het veelal verder gaat dat de Bijbel leert.
Ik hoef er geen systeem van te maken, de Bijbel spreekt zo divers over deze dingen dat je toch nooit een kloppend systeem krijgt (gelukkig maar)

Als jij dat niet wil zeggen, wil ik het ook niet horen. Ik wil gewoon een eerlijk antwoord. En als je het niet weet, dan is 'dat weet ik niet' ook een eerlijk antwoord. Desniettegenstaande denk ik dat je hier best wel een mening over hebt..

Ik heb je eerlijk antwoord gegeven, ook al in een ander topic. Ik geloof niet in de volgorde: eerst wedergeboorte daarna geloof.
De mens heeft pas geestelijk leven op het moment dat hij wordt wedergeboren door de Heilige Geest. Geboren uit water (= het Woord Ef.5: 26) en Geest. Joh.3:5.
Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het woord Gods. Wanneer de mens gelooft wordt hij verzegeld met de Heilige Geest: Ef.1:13 In Hem bent ook u, nadat u het Woord van de waarheid, namelijk het Evangelie van uw zaligheid, gehoord hebt; in Hem bent u ook, toen u tot geloof kwam, verzegeld met de Heilige Geest van de belofte.

Voordat een mens gelooft en wedergeboren is woont de Geest nog niet in hem/haar. Maar dat wil niet zeggen dat Hij niet werkzaam is.
Als iemand God zoekt komt dat omdat de Heilige Geest met hem bezig is, maar hij kan de Geest wederstaan en zich verhardden.
Gijlieden wederstaat altijd de Heilige Geest, gij hebt niet gewild enz.

Volgens mij verwar je geloof nu met bekering..

Nee hoor, ik bedoel bekering/geloof EN wedergeboorte zijn twee kanten van dezelfde zaak.
Gods kant wedergeboorte en de kant van de mens bekering en geloof. Leven door Woord/geloof en Geest/wedergeboorte.

[schelpje3]

Kun je met deze zin instemmen 1a2b3c? Hij komt uit de meditatie van vandaag.

Het geloof is een gave Gods, neergelegd in lege handen. De laatste gang. Maakt u gereed voor de laatste gang. Dat is een eis en een belofte tevens. Wat de Heere eist, wil Hij nog schenken.

[1a2b3c]

Kun je met deze zin instemmen 1a2b3c? Hij komt uit de meditatie van vandaag.

Het geloof is een gave Gods, neergelegd in lege handen. De laatste gang. Maakt u gereed voor de laatste gang. Dat is een eis en een belofte tevens. Wat de Heere eist, wil Hij nog schenken.

Ik heb de meditatie niet gelezen eerlijk gezegd.
Geloof als gave zie ik niet zoiets als 'een geloofsorgaan krijgen', want geloven op zich is voor ons helemaal geen onnatuurlijke zaak.
Het is meer dat je zicht krijgt op de drogredenen van je eigen ongeloof, daarom staat er ook dat de Geest de wereld zal overtuigen van zonde gerechtigheid en oordeel, van zonden omdat ze in Mij niet geloven.....

Met die lege handen ben ik het van harte eens, het evangelie is onvoorwaardelijk en er hoeft, nee mag niets van ons bij.

[schelpje3]

Ik heb de meditatie niet gelezen eerlijk gezegd.
Geloof als gave zie ik niet zoiets als 'een geloofsorgaan krijgen', want geloven op zich is voor ons helemaal geen onnatuurlijke zaak.
Het is meer dat je zicht krijgt op de drogredenen van je eigen ongeloof, daarom staat er ook dat de Geest de wereld zal overtuigen van zonde gerechtigheid en oordeel, van zonden omdat ze in Mij niet geloven.....

Met die lege handen ben ik het van harte eens, het evangelie is onvoorwaardelijk en er hoeft, nee mag niets van ons bij.

Niet gelezen, misschien daarom deze reactie.

[mealybug]

Wat de Heere eist, wil Hij nog schenken.

En weinigen nemen het aan, helaas

[schelpje3]

En weinigen nemen het aan, helaas

Ah, jij hebt hem wel gelezen?

[mealybug]

Ah, jij hebt hem wel gelezen?

nee, welke meditatie?
Er zijn er nogal wat.
Ik lees eigenlijk alleen maar de Bijbel.

[Bambi]

=

[Jvslooten]

Ah, jij hebt hem wel gelezen?

nee, welke meditatie?
Er zijn er nogal wat.
Ik lees eigenlijk alleen maar de Bijbel.

Je vergeet het boek van Jan.

[Jvslooten]

Wat de Heere eist, wil Hij nog schenken.

En weinigen nemen het aan, helaas

In mijn bijbel staat velen.

[Jvslooten]

Voordat een mens gelooft en wedergeboren is woont de Geest nog niet in hem/haar. Maar dat wil niet zeggen dat Hij niet werkzaam is.
Als iemand God zoekt komt dat omdat de Heilige Geest met hem bezig is, maar hij kan de Geest wederstaan en zich verhardden.

Is de Geest dan werkzaam in iedereen? En hoe komt het dat sommigen Hem weerstaan, en anderen niet? Zijn sommigen slimmer dan anderen? Intelligenter? Beter? Minder zondig? Of werk de Geest gewoon in de èèn krachtiger dan in de andere? En zo ja, waarom is dat dan?