Chaya schreef:k vind je wel heel stellig anti, opeens. En dat is iets wat ik niet kan begrijpen.
Chaya, ik kan je onbegrip heel goed plaatsen.
Maar dat '' ineens' is niet plotseling.
Als je mijn eerdere reacties had gelezen, dan had je gezien dat daar een zoektocht van jaren aan vooraf is gegaan. Het verlangen ontstond om de doop te onderzoeken, want wat betekende die nu voor mij? Ik was nooit echt betrokken geweest op mijn doop, tot ik mocht in gaan zien dat het een instelling van de Heere Zelf was.
Die zoektocht moest ik alleen doen, ik las van alles over de doop: kinderdoop, doop na geloof, overdoop, doop in de vroege kerk, doop in de RKK, historie van de doop, vervolgingen om het doopstandpunt, meningen van kerkvaders, oudvaders en puriteinen.
ik kende niemand die baptist was (alleen spurgeon en enkele puriteinen) maar geen mensen in mijn naaste omgeving.
Ik kende ook geen overdopers, ik heb zelfs nog nooit mee gemaakt dat er een volwassene werd gedoopt, en ik las alleen maar erge verhalen, over dwalende mensen die zich ergens anders lieten dopen.
Ik heb het een lange tijd heel diep weg gestopt, omdat ik veel te bang was dat de geloofsdoop waar zou zijn, en ik wist - toen al- dat dat op heel veel verzet zou gaan stuiten. En dat wilde ik niet. Je wilt niet weten hoe bang ik ben geweest in mijn omgeving die alleen maar kinderdopers kende.
Maar meer en meer zag ik in de Bijbel de rijkdom van de doop die de Heere Jezus Zelf instelde.
Hoe deze doop wees naar het verzoenende bloed van de Heere Jezus, naar het offer wat Hij bracht voor mij als zondaar.
Hoe de doop een getuigenis is dat je overgegaan bent van het rijk van de duisternis, naar het koninkrijk van het licht.
Dit teken/belijdenis is een getuigenis voor de zichtbare en onzichtbare wereld. De doop van een gelovige laat dan ook zien Wie de zijn Priester, Profeet en Koning is. De doop is dus tot eer van Christus.
Zoals wij steeds met het Avondmaal in eerbied en verwondering Zijn dood gedenken, zo laat de doop zien dat Zijn dood en opstanding redding aanbracht voor de persoon die gedoopt wordt.
Ik besefte opeens dat de Doop en het Avondmaal zo bijzonder met elkaar op één lijn liggen, en dat het één niet losgemaakt kan worden van het ander. Het is een eenheid, die allebei het verlossingswerk van Christus in het middelpunt zetten. Paulus schrijft daar ook zo heerlijk over in Romeinen 6.
Toen ik dat ontdekte was het voor mij duidelijk dat de kinderdoop daar geen plaats in kon hebben. Want dat is niet de doop die op persoonlijk geloof kan volgen. Bovendien was het duidelijk geworden hoe de verbondsvisie pas een paar honderd jaar bestaat, en ook welke gevolgen deze visie heeft gehad en nog heeft. Verder nog het doopformulier, de plaats van de besnijdenis enz.
Al deze dingen zijn maar een kleine toelichting hoe het is gekomen dat mijn visie op de doop is veranderd. Ik kan niet alles beschrijven natuurlijk.
Let wel: deze verandering is niet zonder bidden en afhankelijkheid van de Heere gegaan. In het begin was ik zo bang dat ik zou gaan dwalen, of hierdoor juist van de Heere af zou dwalen. Maar steeds mocht ik meer en meer in het Woord lezen waar de doop nu eigenlijk naar verwees, en meer nog wat het inhoud. Daardoor werd steeds meer bevestigd dat de doop (op geloof) als instelling van Christus, de Bijbelse doop is.
Het woord 'stellig anti' wat jij gebruikt, vind ik dan ook niet het juiste woord.
dit stukje van Spurgeon was zo heerlijk voor mij:
Ik las het Nieuwe Testament voor mijzelf en vond daarin de Doop der Gelovigen; en ik had geen lust deze te verwaarlozen want ik zag dat de doop een bevel des Heeren was.
Zo anderen niet zien wat ik zie, zij staan of vallen hun eigen Heere, maar mij was het licht, dat mijn verstand mij in geestelijke dingen schonk, tot levenswet Ik hoop dat dit altijd zo zijn zal.
Laten wij het Lam volgen, waar dat ook henen gaat!
Uw dienaar, C.H.Spurgeon
Excuus voor mijn lange toelichting. Ik kan het niet korter krijgen....