Hij had kanker...al ruim een jaar,
maar de laatste weken is het heel hard gegaan...
Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
J.A. schreef:Eveline de Pater schreef: Hij zou vanmorgen nog voorgaan in zijn gemeente.
Dit is niet waar, hij was al een paar weken te ziek om voor te gaan...
LeChat schreef:J.A. schreef:Eveline de Pater schreef:Hij zou vanmorgen nog voorgaan in zijn gemeente.
Dit is niet waar, hij was al een paar weken te ziek om voor te gaan...
Het stond nog wel in de Saambinder, wellicht dat Eveline zich daarop baseert.
pannenkoek schreef:dan is dat een slordige fout van degene die de preekbeurten door geeft. Als iets niet doorgaat moet hij dat afmelden.
gravo schreef:Het overlijden van ds. F. Mallan maakt bij mij zeker gevoelens wakker. Helaas kan ik hem niet anders herinneren dan als de predikant die zich met een eigen strikte interpretatie van het gereformeerd protestantisme buiten elke samenwerking met andere kerken en christenen geplaatst heeft en niet heeft nagelaten om de strijd met de andere christenen en in het bijzonder met de Geref. Gem. synodaal, waaruit zijn kerkverband is voortgekomen, aan te wakkeren en in stand te houden.
Zijn leer heb ik altijd verfoeilijk gevonden. De nadruk werd in dit kerkverband zozeer gelegd op de predestinatie, dat het er op leek alsof God zelf gebonden was aan Zijn eigen besluit en er daarom voor barmhartigheid en genade geen enkele plaats was.
De verhouding tussen het vermeend aantal ware gelovigen en ongelovigen is nergens zo uit verhouding geraakt als onder deze prediking. Bijna niemand werd in staat gesteld om zichzelf als ware wedergeboren christen te erkennen. Het waren uiteindelijk slechts de predikanten en een enkele ouderling die konden doorgaan voor Gods ware kinderen. Met alle ongebreidelde geestelijke macht en autoriteit die hiermee gepaard is gegaan.
Pijnlijk duidelijk werd dit altijd al in de begrafenissen die vanuit dit kerkverband werden gehouden: nooit ofte nimmer werd er de bevestiging gegeven dat een gewoon kerklid genade kende. Men was het er stilzwijgend over eens, dat allen buiten het enige ware kerkverband der Ger. Gem. in Ned en de meesten binnen dat kerkverband voor eeuwig verloren waren.
Alleen van de predikanten werd onomwonden en met een zeer merkwaardig aandoende zekerheid gezegd, dat zij door God gekend waren en in de eeuwige zaligheid zouden ingaan. Zo ook hier weer bij ds. F. Mallan, van wie nu, als in een eigentijds heiligenleven, gezegd wordt dat hij reeds op 6-jarige leeftijd al werkingen van God aan zijn hart heeft mogen ervaren. Dit staat in zo'n schril contrast met het geestelijk oordeel dat het kerkverband de overige leden over zichzelf doet vellen, dat de uitkomst van deze leer, namelijk dat er maar een handvol mensen ten hemel zullen gaan en een wereldwijde christenheid zich bedriegt voor de eeuwigheid, de leer hiermee ook volkomen ongeloofwaardig maakt.
Het sterven van een mens is altijd een indrukwekkend gebeuren. Ons komt het laatste oordeel niet toe. Maar er is wel degelijk ook door ds. F. Mallan een verantwoordelijkheid genomen voor de boven beschreven ontwikkeling in zijn kerkverband.
Ik daag elk Ger. Gem. in Ned lid uit om dit openlijk tegen te spreken en te getuigen dat hij dezelfde genade deelachtig geworden is als waar nu over ds. F. Mallan van wordt gesproken. Ik denk, niemand zal dat doen.
Wil dit kerkverband in de lijn van deze voorganger doorgaan, dan kan het bijna niet anders of niemand zal kunnen tegenspreken, dat die heilszekerheid voor het eigen persoonlijk leven er niet is en dat men alleen van voorgangers als. ds. F. Mallan gelooft dat ze door God gezaligd zijn. Dit is namelijk de kern van de leer van dit kerkverband.
Wij moeten de geesten onderscheiden en op de uitkomst, het einde en de vruchten letten. Welnu, met treurnis stel ik vast, dat hier een kerkverband overblijft dat zichzelf identificeert als de ware kerk, maar niettemin zo overtuigd is dat haar eigen ongeloof, onbekeerlijkheid en geestelijke doodstaat direct met Gods raad te maken heeft, dat men deze onbekeerde staat als een godewelgevallige situatie in stand lijkt te willen houden. Wie er zo van overtuigd is dat de zondige staat van de mens een altijddurend gegeven is, minacht het Evangelie en volhardt in wezen in het heidendom. Het heidendom ziet immers ook geen zin, geen troost en geen doel in dit leven? Het zwart van dit kerkverband lijkt op het zwart van het heidense nihilisme. De heiden sterft een dood van zinloosheid en het eeuwige niets, het Ger. Gem. in Ned.-kerklid sterft (zoals ik beluister op de begrafenissen van de "gewone" kerkganger) een dood door schuld en nooit ontvangen genade.
Alsof God in Christus ons niets gegeven heeft.
gravo
PS. Ik begrijp best dat dit in memoriam scherp en hard overkomt, maar het is mijn diepste overtuiging dat er geen heiligenlevens geschreven dienen te worden op het moment dat die heiligen zichzelf zozeer verheven hebben boven de schare als ik nu zie gebeuren. De waarschuwingen hiertegen zijn legio in de Bijbel. Wie wind zaait, zal storm oogsten.
Terug naar “[Religie] - Algemeen”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten