Waarom straft God?

[Riska]

In Psalm 103 staat: Hij straft, maar naar onze zonden niet.

Ik ga even puur menselijk reageren. Henkie schrijft, dat Mozes het beloofde land niet inmocht, als straf.
Dat is, hoe zwaar het ook voor Mozes was (hij mocht het wel zien, dus helemaal onthouden werd het hem niet) iets waar ik in kan komen. Het is een 'proportionele' straf.
Maar wat ik in dit topic heb gelezen aan mogelijkheden van wat we als straf van God zouden kunnen (of moeten) zien, is volledig disproportioneel. Velen van ons noemen God "Vader" en de meesten ervaren dat ook zo.
Maar als een aardse vader zijn kinderen zou straffen op de manier waarop een aantal aangeven dat God het doet, zou er sprake zijn van pure mishandeling.
De tsunami werd als straf van God gezien, de watersnoodramp van 1953 in Zuid-Holland en Zeeland idem-dito.
Daarbij zijn ongetwijfeld ook mensen geweest die hun hele leven aan God hadden toevertrouwd, die in Hem geloofden en met alle lek en gebrek probeerden naar Zijn wil te leven. Is dat straf of mishandeling?

Als een moeder uit een gezin met heel jonge kinderen wordt weggerukt door de dood, is dat een straf van God? Voor wie dan? Voor de vader? Maar zijn niet vooral de kinderen daarvan het slachtoffer en worden ze niet voor het leven beschadigd? Is dat straf?

Heel persoonlijk ervaar ik alleen al de suggesties als een vloek. Hoe kan een liefdevolle God zo wreed zijn? Nee toch?
Hij stuurt Zijn eigen Zoon naar deze wereld - zou Hij dan nog één mens zo 'genadeloos' straffen?
Veel van de beelden worden uit het OT gehaald. Maar in het NT hebben wij Gods liefde en zorg mogen zien. Zoals Jezus de liefdeloze wijze van wetten en regels aan de kaak stelde. Zoals Hij met ontferming werd bewogen, als er een mens was die niks van het leven had gemaakt, die was blijven steken in een bepaalde ontwikkelingsfase. Jezus reikte ze de hand. Ja, Hij zei: "zondig niet mer", maar met die handreiking zette Hij die mens met beide benen op de grond en gaf ze weer zin aan het leven!
Nee, Hij was geen doetje. Hij kon heel kwaad worden. Maar dat was, als je het goed bekijkt, waar macht in het spel kwam. En het daarmee gepaard gaande misbruik van macht. Maar de mens die zondigde?
Hij stuurde ze de wereld in - mens ga léven!

[Rolf]

Sorry ik begrijp het niet.

Wat vooral niet?

[lammetje]

Als God ons naar onze zonden zou straffen, zouden wij nu allemaal niet meer leven.

Mijns inziens straft God om ons weer op het 'rechte' pad te krijgen, als beproeving, dat we Hem weer gaan zoeken en naar Hem vragen, wat Hij wil dat wij doen.

Maar ik denk ook dat het juist tegenwerkt als men tegenslagen heeft, dat mensen juist zich tegen God keren en het geloof (met alles wat daaromheen is) vaarwel zegt en juist extreem tégen God wordt.

[Rolf]

De tsunami werd als straf van God gezien, de watersnoodramp van 1953 in Zuid-Holland en Zeeland idem-dito.

Ik denk dat we nooit op de stoel van God mogen gaan zitten.
Hij is veel hoger dan ons, wat we niet kunnen begrijpen, kunnen we daar niet beter "met onze vingers afblijven"?
En, we moeten allereerst toch op ons zelf letten.
Een discipel vroeg aan de Heere Jezus of er ook velen waren die ... .
Uit het antwoord (Luk. 13 : 24) kun je afleiden dat je allereerst voor jezelf moet zorgen. (Zie ook Joh. 21 : 20.)
Wat geopenbaard is, te begrijpen, en tot stichting is, daar mogen we ons mee bezig houden denk ik.

[Flappie]

Als God ons naar onze zonden zou straffen, zouden wij nu allemaal niet meer leven.

Mijns inziens straft God om ons weer op het 'rechte' pad te krijgen, als beproeving, dat we Hem weer gaan zoeken en naar Hem vragen, wat Hij wil dat wij doen.

Maar ik denk ook dat het juist tegenwerkt als men tegenslagen heeft, dat mensen juist zich tegen God keren en het geloof (met alles wat daaromheen is) vaarwel zegt en juist extreem tégen God wordt.

Kan ik inkomen. Maar met alle respect, snijdt God zich daarmee juist niet in de eigen vingers? Om in je gedachtengang te blijven, God straft mensen om weer op het 'rechte' pad te krijgen maar met het resultaat dat (sommige) mensen het geloof vaarwel zeggen en zich tegen God keren. Of is dit een triviale gedachte

[lammetje]

Dat is de vrije wil van de mens, die kiest een weg. De mensen die dan juist naar Hem gaan vragen en Hem gaan zoeken wil Hij het eeuwige leven schenken. De mensen die zich tegen God werken en ook niet meer terug gebracht (willen) worden, geloven dus eigenlijk niet dat God hen ook wil helpen in tegenspoed. Ik zie het dan zo, zij hebben de beproeving niet 'doorstaan' waardoor een scheiding zichtbaar wordt op aarde tussen christelijke en onchristelijke mensen. (Niet dat deze scheiding nu direct ook de scheiding is tussen bekeerden en onbekeerden, want er kan nog van alles gebeuren en niet alle christelijke mensen die in de kerk zitten zijn/worden ook daadwerkelijk bekeerd)

[Joepie Meloen]

Waarom zijn wij dan allerhande ellendigheid onderworpen?

Dat is dus geen straf volgens jullie?

Straft God collectief, of een ieder naar zijn of haar zonden volgens jou?

God straft ons niet naar onze zonden, maar de ellende die wij onderworpen zijn komt wel door onze zonden.

[essieee]

Indien God met rampen de mensen nu zou straffen, doet dit af van het werk dat Jezus Christus aan het kruis heeft volbracht. Jezus heeft de volledige straf gedragen. Zelfs als je gelooft dat Jezus alleen gestorven is voor de zonden van hen, die Hem hebben aan¬genomen, dan nog kan een ramp geen oordeel of straf zijn, tenzij er tussen de slachtoffers geen enkele christen zou zitten. Deze zouden dan immers gestraft worden, terwijl Jezus die straf ook al heeft gedragen?


Als God de mensheid nu zou straffen met rampen, dan openbaart God zich als een God van willekeur. Want waarom zij wel, en wij niet ...?
Dit is volkomen in strijd met de openbaring van God door de gehele Bijbel. De Bijbel laat de oorzaak en het verval van het kwaad zien in haar eerste elf hoofdstukken en vervolgens ontvouwt zich een weldoordacht en opeenvolgend redding¬plan door de rest van de Bijbel. Jezus openbaart daarin God als onze Vader en niet als een God van willekeur.

[Joepie Meloen]

Dus iemand die bekeerd is is ineens gevrijwaard van alle ellende?

Ik zie het gewoon als kastijding Gods dan, ook als je het over bekeerde mensen hebt.

[Riska]

Dus iemand die bekeerd is is ineens gevrijwaard van alle ellende?

Ik zie het gewoon als kastijding Gods dan, ook als je het over bekeerde mensen hebt.

Nee, nee en nog eens nee.
Essiee geeft iets heel wezenlijks aan. Het kruis en de Opstanding van onze Heer Jezus Christus maakt een wezenlijk verschil.
En als ik de Heer volg - probeer dat te doen met alle lek en gebrek, dus met alle tekortkomingen - dan word ik niet gevrijwaard van alle ellende. Veel ellende in de wereld is een kwestie van oorzaak en gevolg. Van machtsmisbruik, van wat mensen elkaar aandoen.
En als ik ziek word dan weet ik mij gedragen door God, die bij mij is.
Als mij iets overkomt of aangedaan wordt dan is Hij er, en geeft mij kracht om te verwerken.

"De kastijding Gods" geeft mij associaties met een mishandelende God, waar ik niets mee kan. Het kan zijn in het leven dat een mens wordt stilgezet, maar dat zie ik persoonlijk niet als een straf

[essieee]

Inderdaad, straf heeft zoiets negatiefs...of je moet het specifiek hebben over straffen vanuit de liefde. Wat dan als doel heeft ons naar Hem toe te trekken.....
Psalm 103 is er ook erg duidelijk over;
10 Hij straft ons niet naar onze zonden,
hij vergeldt ons niet naar onze schuld.

[Raido]

Inderdaad, straf heeft zoiets negatiefs...of je moet het specifiek hebben over straffen vanuit de liefde. Wat dan als doel heeft ons naar Hem toe te trekken.....
Psalm 103 is er ook erg duidelijk over;
10 Hij straft ons niet naar onze zonden,
hij vergeldt ons niet naar onze schuld.

Kastijding heeft dat ook in zich... God straft niet 'uit lust tot plagen'..

Hij zal Zijn volk niet eindeloos kastijden,
Noch eeuwiglijk Zijn gramschap ons doen lijden;
Hij is het, die ons Zijne vriendschap biedt.
Hij handelt nooit met ons naar onze zonden;
Hoe zwaar, hoe lang wij ook Zijn wetten schonden,
Hij straft ons, maar naar onze zonden niet.

Echter is de associatie niet vreemd. God gebruikt dingen om daar wat mee te bewerkstelliggen, om jou stil te zetten of tot zich te brengen. Hij roept aandacht, ook aan de mensen die stom door blijven gaan met hun eigen dingen en God elke dag weer de rug toe keren. Dan kan het best eens zijn dat God iets onprettigs voor de tijd laat gebeuren of iets ten goede wil gebruiken...

God de met de kromme stok rechte slagen kan geven. Ik bedoel, in mijn leven is het lang niet altijd makkelijk geweest. Ik was vaak enorm boos op God omdat Hij het toch ook anders had kunnen doen? Nu zie ik steeds vaker in dat het zo eigenlijk beter is, dat het wel op die manier moest gaan omdat ik anders gewoon voort was blijven gaan...

Ik ben niet de persoon die weet wat God allemaal doet en bedoeld, of Hij met elk ding wat bedoeld, een ding is zeker, Hij heeft het beste met ons voor.

[Riska]

Hij roept aandacht, ook aan de mensen die stom door blijven gaan met hun eigen dingen en God elke dag weer de rug toe keren. Dan kan het best eens zijn dat God iets onprettigs voor de tijd laat gebeuren of iets ten goede wil gebruiken...

Dat geldt kennelijk ook voor mensen die Hem niet de rug toekeren, die trouw Hem proberen na te volgen en een diep geloof hebben... Als ik zie wat sommige mensen te verstouwen krijgen... en als dan gezegd wordt dat God daar de hand in heeft snap ik er helemaal niets meer van.

Het is wat anders og God het wilde of dat God er in is. Als iemand een zware weg te gaan heeft, als diegene slag op slag te verstouwen heeft dan wil God dat niet, maar Hij is er wel bij. Hij lijdt mee met die mens. Ik ben misschien erg onduidelijk. Maar zo heb ik het in mijn leven ervaren. God wil ons geen leed toebrengen, maar als het leed ons overkomt, lijdt HIj met ons mee, draagt Hij ons erdoor.

[gerritse]

Ik las in een ander topic een opmerking die me bezig bleef houden:

Straf van God is bedoeld om je iets te leren, om je uiteindelijk te reinigen. Dat is net als wanneer een vader z'n kind slaat omdat die zichzelf in gevaar heeft gebracht.

Is dat zo? Waarom straft God eigenlijk? Is dat omdat Hij rechtvaardig is en Hij daarom gerechtigheid en genoegdoening wil?
Of is dat omdat Hij ons met liefdevolle hand op het rechte pad wil brengen?

Dag Denker,

Stráft God eigenlijk wél ? Ja later....bij de grote af0rekening van Matth 25. Daar zijn zwermen teksten over te vinden. Misschien kom ik daar nog wel aan toe. maar nú bleef ik maar kijken naar 1 Johannes 4 v 18. Daar staat:
" De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf"

Die grote, sterke, machtige, liefdevolle God van ons...is die eingenlijk niet veel te chique ( tegenwoordig: sjiek) om te straffen. In zijn vaandel en ook in het vaandel van Jezus, Gods Zoon, zie ik, bij dat breed- uitwapperen daarvan, alleen maar de woorden: herstel en bewaring.
Houd je daaraan , dan kom je nooit beschaamd uit en ga je nimmer onder.

Vrees houdt verband met straf. Je bent bang voor iets , wat God je aan kwaad zou kunnen aandoen. Maar hij is toch vol iliefde en ontferming. Hij hoopt zijn toorn op tegen de dag van het oordeel, maar die dag is nu nog niet.

Vrees, angst en bezorgdheid....dat ga je niet in verband brengen met God.
Al die nare begrippen kan je eigenlijk alleen maar in verband brengen met 'die andere', die zwelgt in al die ordinaire woorden. Ik bedoel natuurlijk de duivel, onze grote vijand, zoals Efeze 6 v 12 dat omschrijft, de vijand , waartegen Jezus nooit ophield te waarschuwien tijdens zijn eerste verblijf onder ons.

Laat je menselijke geest niet onder druk zetten.

Laatst vroeg een meisje aan mij:
"Ger...ik hou zo van uitgaan op zaterdagavond. maar hoe doe ik het nu eens zo, dat God niet kwaad wordt".

Het was best wel een oppassend meisje. Zij verzekerde mij, dat zij echt zondagmorgen in de kerk zou zitten, hoe laat het 's nachts ook werd.
Toch heb ik haar aan moeten raden om te handelen naar Spreuken 8 v 20:
" Ik wandel op het pad van de gerechtigheid,
MIDDEN OP de wegen van het recht"
(NBG. In de NBV is dat smaakmakende woordje 'middenop'nu juist vervallen)

Maaf aan de hand van NBG heb ik haar erop kunnen wijzen, dat je het pad van de gerechtigheid niet te knijperig moet belopen. Ga maar gerust middenop. Niet de randjes opzoeken.

En dat leidt me nu tot deze gedachte:
..............
Je blijft binnen de 'palissade'van de Heer, wanneer je middenop de wegen van het recht loopt. Bijvoorbeeld: niet in de vacantie doen, wat je in je geregelde leven wel zou láten.

Je kunt op alle mogelijke manieren buiten de palissades van God komen.

Toen ik al lang bekeerd was, wedergeboren, ja zelfs vervuld met Gods Geest, waagde ik eens, door hebzucht gedreven, een gokje op de beurs.
Werd ik minder in al die heerlijke dingen van God. Ik meen toch van niet. De schade bleef beperkt, maar dat even 'buiten de palissade gaan' op éen gebied kostte mij wel 50.000 euro.

Heb ik dat als een straf van God gezien. Welnee; haarscherp zag ik, dat ik buiten zijn veilig gebied was gekomen en terecht gekomen in de valkuilen en slangennesten van de duivel en zijn trawanten, die daarbuiten overal te vinden zijn. Het was mijn eigen stomme schuld, dikke bult. Nu ja; het is verleden tijd, ik heb ervan geleerd tot mijn eeuwig heil.

Maar gaat het ons allemaal niet zo. Even aan het kANTJE VAn de weg van het recht, even buiten de veilige omheining. En wanneer het dan fout loopt....en het loopt gegarandeerd fout....God niet de schuld geven.

De vrienden van Job zeiden bij diens tegenspoeden:
"Je hebt zeker iets heel ergs gedaan dat je zo door God gestraft wordt".
Jullie weten allemaal, dat het in het geval van Job heel anders lag. En God wees die vervelende 'vrienden' later heel duidelijk terecht.

Elk geval op zijn eigen mérites beoordelen. Maar zorgen, dat je niet eens, op de grote dag van het eindoordeel strafwaardig bent in het oog van de barmhartige, lankmoedige en genadige God, die lang van geduld is, ...lang, maar niet eindeloos lang.

Lees dienaangaande maar eens:
- Matth 25 v 46, Galaten 5 v 10
- 2 Thess 1 v 8, Hebr 10 v 29
- Judas 7, 2 Cor 10 v 6
- 2Petrus 2 v 9, Rom 3 v 19.

Daag
Ger

[Joepie Meloen]

Dus iemand die bekeerd is is ineens gevrijwaard van alle ellende?

Ik zie het gewoon als kastijding Gods dan, ook als je het over bekeerde mensen hebt.

Nee, nee en nog eens nee.
Essiee geeft iets heel wezenlijks aan. Het kruis en de Opstanding van onze Heer Jezus Christus maakt een wezenlijk verschil.
En als ik de Heer volg - probeer dat te doen met alle lek en gebrek, dus met alle tekortkomingen - dan word ik niet gevrijwaard van alle ellende. Veel ellende in de wereld is een kwestie van oorzaak en gevolg. Van machtsmisbruik, van wat mensen elkaar aandoen.
En als ik ziek word dan weet ik mij gedragen door God, die bij mij is.
Als mij iets overkomt of aangedaan wordt dan is Hij er, en geeft mij kracht om te verwerken.

"De kastijding Gods" geeft mij associaties met een mishandelende God, waar ik niets mee kan. Het kan zijn in het leven dat een mens wordt stilgezet, maar dat zie ik persoonlijk niet als een straf

Je wordt inderdaad niet gevrijwaard van alle ellende. Maar wat is dan de oorzaak van het oorzaak en gevolg-verhaal? Je kunt ellende niet afdoen met te roepen dat het een kwestie van oorzaak en gevolg is. Dat is namelijk gewoon een universele logische wet die geen oorzaak is van iets. Waardoor doen mensen elkaar dit aan?

Je weet wel waar de ondersteuning Gods vandaan komt, maar waar komt de ellende vandaan?