Kerkkeuze

[mealybug]

Mensen krijgen niet wat ze willen, omdat ze niet zeggen wat ze willen

[Anoniem_89]

Gewoon zeggen wat je denkt, dat heeft hier wel z'n vruchten af geworpen.

Zag jij het niet als hersenspoelen dan?
Kijk naar de volgende argumenten die ze aanhalen;

'Nee wij willen niet dat je weg gaat'.
'Dit is het ergste wat we ooit meegemaakt hebben'.
'Al heb je ervoor gebeden, je gaat niet weg'.
'Je moet je niet aanstellen'.
'Je hoort de man te volgen'.
'Je doet ons er heel veel pijn mee'.
'Hij heeft daar al belijdenis gedaan'.


Wat een trauma voor het leven zou je denken.
Pff. wees blij dat beiden nog geloven en samen de Heer zoeken en zelf keuzes willen maken m.b.t. kerkkeuze.

Het is dan mijn schoonouders normaal deden hierover anders was het contact verbroken als ze zich zo aanstelden.

Het lijkt wel alsof ze niet tegen veranderingen kunnen, want stel je voor dat je zoon en schoondochter naar een andere gemeente willen

[learsi]

Mensen krijgen niet wat ze willen, omdat ze niet zeggen wat ze willen

Vaak kun je zeggen wat je wilt, zonder dat je het krijgt

Beetje off-topic, maar de toepassing van wat je zegt is...........

................van de Heere krijg je niets als je er niet om bidt............

h.g.
Learsi

[Evelien]

Zag jij het niet als hersenspoelen dan?
Kijk naar de volgende argumenten die ze aanhalen;

'Nee wij willen niet dat je weg gaat'.
'Dit is het ergste wat we ooit meegemaakt hebben'.
'Al heb je ervoor gebeden, je gaat niet weg'.
'Je moet je niet aanstellen'.
'Je hoort de man te volgen'.
'Je doet ons er heel veel pijn mee'.
'Hij heeft daar al belijdenis gedaan'.


Wat een trauma voor het leven zou je denken.
Pff. wees blij dat beiden nog geloven en samen de Heer zoeken en zelf keuzes willen maken m.b.t. kerkkeuze.

Het is dan mijn schoonouders normaal deden hierover anders was het contact verbroken als ze zich zo aanstelden.

Het lijkt wel alsof ze niet tegen veranderingen kunnen, want stel je voor dat je zoon en schoondochter naar een andere gemeente willen

In mijn situatie niet. Maar misschien in de situatie van TO wel.

Oke ze mogen ook best wel vertellen dat ze het jammer vinden dat hun zoon of hun dochter een andere keuze maakt dan dat zij liever gezien hadden. Prima. Maar dan moeten ze niet van die zielige dingen gaan zeggen.

En daarmee kan ik me alleen maar voorstellen dat mensen steeds meer een hekel gaan krijgen aan het geloof.

[Boerin]

Daar ben ik nog niet zo helemaal van overtuigd.
Als je in hetzelfde dorp of plaats blijft wonen zitten ze misschien wel elke dag op de koffie.
Voor het huwelijk afspraken maken waarin je over de mate waarin je de bemoeienis van (schoon)ouders tolereert, regelt.

Als schoonouders dit al emotioneel chanteren door het ''het ergste wat ze ooit hebben meegemaakt'' te noemen, dan hebben ze in feite nog helemaal niets meegemaakt.
Ondertussen willen ze jullie met een schuldgevoel opzadelen...de relatie met hen is eigenlijk al verziekt, want liefde dwingt niet.

Doet me denken aan een video die ik een keer zag: Don't let your inlaws become outlaws. Sommige stellen in Amerika zijn naar een andere staat verhuisd alleen maar om onder die bemoeienis van die ouders weg te komen.

[ano9090]

Bedankt voor de reacties, het is inderdaad het geval dat we de keuze al hebben gemaakt, en ik denk dat we niet te jong zijn om daar nu een beslissing over te maken, hij is 28 en ik 22. Ook besef ik me wel goed dat wij degene zij die de keus maken en niet zijn ouders, maar me de emotionele en sentimentele houding van zijn ouders heb ik erge moeite ook was ik benieuwd of de argumenten die ze aanhalen wel echt bijbels zijn, doordat ik zelf midden in de situatie zit zie ik alles niet zo heel heldr meer en reacties als, je moet niks van zijn ouders aantrekken vind ik voor onmogelijk omdat het zijn ouders zijn, en we daardoor nog wel met ze om moeten en willen kunnen gaan, maar ik weet niet in hoeverre je door kan blijven gaan met praten en de verwijten over me heen laten storten, ze staan nu ook totaal niet open voor een gesprek omdat ze het verschrikkelijk vinden dat ik me niet huis kan voelen in hun gemeente.

[Jbkb]

Ik weet niet of dit topic je daarbij gaat helpen. Er staan overigens al honderden vragen als deze in de RefoWeb vragenrubriek. Ik zou zeggen, lees die eens door.

[Anoniem_89]

Vraag je ouders anders wat ze er zo erg aan vinden?

Het komt bij mij over dat je ouders hebt die nog nooit over kerkmuren heen gekeken hebben.

[schelpje3]

Bedankt voor de reacties, het is inderdaad het geval dat we de keuze al hebben gemaakt, en ik denk dat we niet te jong zijn om daar nu een beslissing over te maken, hij is 28 en ik 22. Ook besef ik me wel goed dat wij degene zij die de keus maken en niet zijn ouders, maar me de emotionele en sentimentele houding van zijn ouders heb ik erge moeite ook was ik benieuwd of de argumenten die ze aanhalen wel echt bijbels zijn, doordat ik zelf midden in de situatie zit zie ik alles niet zo heel heldr meer en reacties als, je moet niks van zijn ouders aantrekken vind ik voor onmogelijk omdat het zijn ouders zijn, en we daardoor nog wel met ze om moeten en willen kunnen gaan, maar ik weet niet in hoeverre je door kan blijven gaan met praten en de verwijten over me heen laten storten, ze staan nu ook totaal niet open voor een gesprek omdat ze het verschrikkelijk vinden dat ik me niet huis kan voelen in hun gemeente.

Okay, helder.
Ik denk ook dat je op deze leeftijden wel een weloverwogen keuze kan maken.
Meestal zijn de argumenten niet Bijbels, dat kan ook niet. Ik denk dat het een emotionele reactie is. Sommige mensen zijn nu eenmaal "kerkziek", dwz. alleen hun kerk is de ware. En zij hebben hun zoon in die kerk laten dopen, hij heeft belijdenis gedaan, en dan komt er zo'n meisje die hun zoon "inpikt" en hem meetroont naar een andere kerk, niet de hunne.

Ik denk dat jullie aan je standpunt moeten vasthouden, maar wel met enig begrip voor je (schoon)ouders.
Dus: wij begrijpen dat u dit niet fijn vindt/er verdriet van heeft/boos bent, maar wij hebben deze beslissing SAMEN, biddend genomen.

Ik wens je een fijne huwelijks-voorbereidingstijd. En hoop dat zijn ouders t.z.t. het wat genuanceerder zullen bekijken.

[mealybug]

Ik weet niet of dit topic je daarbij gaat helpen. Er staan overigens al honderden vragen als deze in de RefoWeb vragenrubriek. Ik zou zeggen, lees die eens door.

Je vraagt je af waar de ouders van die warme, intieme gezinnen het zo al over hebben, wanneer ze hun kinderen opvoeden en voorbereiden op een christelijk leven.
De communicatie lijkt wel op een erg laag pitje te staan.

[Spreeuw]

Mijn vriend en ik hebben nu ongeveer zo'n 3,5 jaar een relatie. Hij komt uit de gereformeerde gemeente en heeft daar belijdenis gedaan, en ik uit de hervormde kerk binnen de PKN waar ik nog geen belijdenis heb gedaan omdat ik daar mee wilde wachten tot we een keuze konden maken, dit zodat ik me niet voor een korte tijd aan een gemeente bind. Na een lange tijd onderzoeken in biddend opzicht zijn we er samen over uit dat we ons samen thuis kunnen voelen in een hervormde gereformeerde bondsgemeente, nou is het verhaal dat zijn ouders het daar niet mee eens zijn. En het als het ergste zien wat ze ooit hebben meegemaakt, ook vinden zij dat ik als vrouw de man hoor te volgen en hij als man z'n plek in een kerk door z'n belijdenis al heeft en daar niet vanaf mag wijken voor mij, ik kan deze redenatie niet volgen, dit omdat ik dit in de bijbel niet terug vind en ik denk dat je in een relatie vooral elkaar en God moet dienen, ook word mij verweten dat ik me niet moet aanstellen en hem geen concessies moet laten doen, wat ze wel totaal van mij eisen, en ik ze veel pijn en verdriet die omdat ik hun zoon meeneem.... Terwijl het een keuze is waar zowel hij als ik achter kunnen staan. Hij voelt zich wel thuis in de gereformeerde bond, maar ik niet in de gergem, dat is geen onwil maar ik vind de houding van de kerk heel erg verstikkend, en de genade in de prediking soms zo gering. Ik wol de familie niet uit elkaar trekken, en m'n relatie die echt heel goed is ook in ons geloofsleven niet opgeven, maar ik weet ook niet hoe ik respectvol met deze situatie om moet gaan. Iemand tips?

Op basis van je verhaal ben ik geneigd om zijn ouders meer gelijk te geven dan jij. Je hebt het heel vaak over "ik voel me/we voelen ons thuis in de gereformeerde bondsgemeente". De belangrijkste vraag is niet of we ons thuisvoelen in een gemeente, maar of het Woord van God getrouw verkondigd wordt. Waarop baseer je trouwens dat de genade in de prediking van de Ger. Gem. zo gering is?
Mooi dat je in biddend opzicht er mee bezig bent geweest, maar ik vind je redenen om af te wijken van het advies van zijn ouders erg minimaal. Het gaat er bovendien om dat we behoren tot de algemene, christelijke Kerk (de kerk met een hoofdletter!), dat is belangrijker dan de vraag tot welk kerkgenootschap we hier op deze aarde behoren!

Van harte Gods zegen toegewenst.

[schelpje3]

Op basis van je verhaal ben ik geneigd om zijn ouders meer gelijk te geven dan jij. Je hebt het heel vaak over "ik voel me/we voelen ons thuis in de gereformeerde bondsgemeente". De belangrijkste vraag is niet of we ons thuisvoelen in een gemeente, maar of het Woord van God getrouw verkondigd wordt. Waarop baseer je trouwens dat de genade in de prediking van de Ger. Gem. zo gering is?
Mooi dat je in biddend opzicht er mee bezig bent geweest, maar ik vind je redenen om af te wijken van het advies van zijn ouders erg minimaal. Het gaat er bovendien om dat we behoren tot de algemene, christelijke Kerk (de kerk met een hoofdletter!), dat is belangrijker dan de vraag tot welk kerkgenootschap we hier op deze aarde behoren!

Van harte Gods zegen toegewenst.

Over dat (thuis)voelen, wij hadden vrienden op bezoek die onlangs verhuisd zijn naar een andere woonplaats. Ze zochten een kerkelijk dak en gingen hier en daar luisteren.
Uiteindelijk kwamen ze bij een gemeente uit, een dorp verderop, omdat ~ de sfeer in dat dorpskerkje veel beter aanvoelde dan in de kerk in hun a.s. woonplaats. ~
M.a.w. zelfde kerkgenootschap en ze hadden er een kwartier rijden voor over, om toch in een andere kerkelijke gemeente te zitten.
Dus kennelijk is dit voor veel mensen ook belangrijk.

[Anoniem_89]

Op basis van je verhaal ben ik geneigd om zijn ouders meer gelijk te geven dan jij. Je hebt het heel vaak over "ik voel me/we voelen ons thuis in de gereformeerde bondsgemeente". De belangrijkste vraag is niet of we ons thuisvoelen in een gemeente, maar of het Woord van God getrouw verkondigd wordt.

Ik voelde me niet thuis in een gereformeerde gemeente.
Voor mij is dat juist wél belangrijk.
Het gaat erom hoe ik God kan dienen en mezelf kan inzetten.
Voor mij is een gereformeerde gemeente beperkt waar ik doen en laten kan wat ik wil.
Ik zou dolgraag bv. met jongeren willen werken, maar helaas kan dat niet in de ger. kerken omdat ik geen theologische opleiding heb.

Ik ben juist tot bekering gekomen door het warme welkom iedere keer van gemeenteleden die gewoon ouders waren, zelf in de 30-40 waren of hooguit 5 jaar ouder waren.

De gemeente waar ik nu kom is te klein om jongeren bij elkaar te laten komen, misschien komt het er nog een keer van.

Daarnaast ben ik charismatisch, ook dat past niet in een ger. kerk.

[ano9090]

Op basis van je verhaal ben ik geneigd om zijn ouders meer gelijk te geven dan jij. Je hebt het heel vaak over "ik voel me/we voelen ons thuis in de gereformeerde bondsgemeente". De belangrijkste vraag is niet of we ons thuisvoelen in een gemeente, maar of het Woord van God getrouw verkondigd wordt. Waarop baseer je trouwens dat de genade in de prediking van de Ger. Gem. zo gering is?
Mooi dat je in biddend opzicht er mee bezig bent geweest, maar ik vind je redenen om af te wijken van het advies van zijn ouders erg minimaal. Het gaat er bovendien om dat we behoren tot de algemene, christelijke Kerk (de kerk met een hoofdletter!), dat is belangrijker dan de vraag tot welk kerkgenootschap we hier op deze aarde behoren!

Van harte Gods zegen toegewenst.

Ik begrijp dat het zo over komt dat we het baseren alleen op ons gevoel. Maar dat is niet het geval, we zijn drie jaar lang naar drie verschillende gemeentes geweest en hebben ze alledrie onderzocht. Ik vind wat je zegt over het getrouwe woord van God dan ook helemaal waar, en dat is dan ook waar we ons latere huwelijk, onze Kerkkeuxe en ons leven naast willen en mogen leggen. En daarin durf ik eerlijk te zeggen dat dat in die bondsgemeeente ook van toepassing is. Ik baseer het op de prediking die ik in de gergem hoor. ( gelukkig niet alle prediking) de zonde en ellende staan vaak zeer centraal. Wel besef ik dat dit dingen zijn die genoemd moeten worden en het zit denk ik meer in de accenten. Ook vind ik de terughoudendheid In veel zaken en kerkvisievan de gergem erg lastig. Ik weet dit ligt heel persoonlijk ligten wil niemand tegen z'n schenen trappen met deze woorden. Ik vind het vooral lastig dat het in de ogen van zijn ouders niet bespreekbaar is.

[Bambi]

Ik begrijp dat het zo over komt dat we het baseren alleen op ons gevoel. Maar dat is niet het geval, we zijn drie jaar lang naar drie verschillende gemeentes geweest en hebben ze alledrie onderzocht. Ik vind wat je zegt over het getrouwe woord van God dan ook helemaal waar, en dat is dan ook waar we ons latere huwelijk, onze Kerkkeuxe en ons leven naast willen en mogen leggen. En daarin durf ik eerlijk te zeggen dat dat in die bondsgemeeente ook van toepassing is. Ik baseer het op de prediking die ik in de gergem hoor. ( gelukkig niet alle prediking) de zonde en ellende staan vaak zeer centraal. Wel besef ik dat dit dingen zijn die genoemd moeten worden en het zit denk ik meer in de accenten. Ook vind ik de terughoudendheid In veel zaken en kerkvisievan de gergem erg lastig. Ik weet dit ligt heel persoonlijk ligten wil niemand tegen z'n schenen trappen met deze woorden. Ik vind het vooral lastig dat het in de ogen van zijn ouders niet bespreekbaar is.

Zoals je schoonouders zich er bij neer moeten leggen, dat jullie naar een ander kerkverband overstappen, zullen jullie je er bij neer moeten leggen, dat het bij hun niet bespreekbaar is.
Ze zullen nog wel een tijdje zo blijven doen (ook afhankelijk van de reakties die ze krijgen van andere mensen uit hun eigen kerk).

Maar als jullie in de kerk trouwen en ze daar de preek horen, heb je ook kans dat er iets veranderd in hun denkwijze en houding.
Maar het hoeft niet.

Hou er rekening mee, dat ze nog een tijd zo blijven denken en reageren.
En voel je daar niet schuldig over, want jullie doen niets wat tegen God's Woord ingaat.
Als dit God's weg is met jullie, gaan zij juist tegen God's Woord in.
Jij wil nog een Bijbelse onderbouwing, of een man zijn vrouw mag volgen (in de kerkkeuze).
Misschien heb je hier iets aan:

Genesis 2:
23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is.
24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.