Marnix schreef:Je noemt "gereformeerd" maar dat is nogal een breed begrip. Dan ga je van de Oud Gereformeerde Gemeente, Gereformeerde Gemeente in Nederland enzovoorts (waar binnen de gemeente veel mensen niet aan het avondmaal aangaan, waar Psalmen worden gezongen, de SV wordt geleven, sobere kleding wordt gedragen etcetera) tot de linkerflank van de CGK, GKV en de NGK. Het zijn best grote verschillen.
De gereformeerde traditie is die van de drie formulieren van enigheid. Dat er verschillen zijn binnen de gereformeerde bandbreedte is evident, vandaar ook dat ik op Calvijn teruggreep.
Als we het echter hebben over bevindelijk gereformeerden hebben we het niet over alle kerken die vanuit de reformatie ontstaan zijn maar dan gaat het doorgaans over de kerken die vanuit de Nadere Reformatie en waarbij de persoonlijke bevinding de nadruk krijgt. Dat staat los van het feit dat overal wel een bepaalde mate van bevinding aanwezig is, dat staat niet ter discussie. Het gaat om de rol die die bevinding heeft binnen het geloofsleven en in orthodoxe kringen is dat meer leidend. Bevinding is een van de voorwaarden van geloof waar andere kerken eerder een gevolg is daarvan.
Als het goed is is bevinding nergens een voorwaarde voor het geloof. Dat is niet alleen onbijbels, maar ook in tegenspraak met de gereformeerde belijdenis. Gelukkig berust een dergelijke opvatting over de "zwaardere" kerkverbanden vaak vooral op beeldvorming, en niet op de inhoud van de prediking. Geloof valt echter, zoals in de belijdenisgeschriften en de werken van de reformatoren te vinden is, wel samen met bevinding. Het kan niet zo zijn dat er een louter verstandelijk geloven is. In die zin is het dus belangrijk dat bevinding aan de orde komt wanneer het gaat om het onderzoeken van onze staat voor God. Zijn wij in Christus (door het geloof, niet door de bevinding), of niet?
Maar waar ik vooral op doelde is dat het vaak een persoonlijk proces is terwijl de gemeente waar je als gelovige deel van uitmaakt een collectief is en bedoeld is om elkaar tot hand en voet te zijn, juist ook in je geestelijke leven. Daar kan je je bevinding delen, samen bidden, samen loven samen vragen, elkaar overeind helpen als je valt.
Ik zie dit niet als tegenstelling, je geeft het juist aan in dit gedeelte. Men kan de eigen bevinding delen. En dat is ook nodig omdat zo dwalingen en allerhande onbijbelse gevoelsgronden geen ruimte krijgen.