Johan100 schreef:
Dag vriendelijke medeforummers :D
Bij deze een topic over de verhouding tussen berouw en wedergeboorte. (Ik hoor sommige mensen denken, nee, niet weer hé).
Hoe zit dat nou?
Hoort berouw bij bekering?
Is berouw een gevolg van bekering?
Een gevolg van Gods liefde in je hart en dat je ziet wie je zelf bent (geweest) tegenover de liefde Gods?
Ben benieuwd naar jullie bevindingen!
Johan100,
Ik denk dat je een antwoord kunt vinden in Psalm 25. Toch is dit niet een blauwdruk die voor iedereen toepasbaar zal én mag zijn. Ieder mens is uniek en velen denken dat zij een vast omschreven bekeringsweg moeten volgen. Hier is iets wat niet geëtaleerd wordt, dat wil zeggen: David benoemt wel de zonde van zijn jeugd. Wat dat is wordt niet vermeld, dat is immers iets wat tussen de Eeuwige en hem in staat. Het is ook niet goed om ons te spiegelen aan de ander. Aan de buitenkant kan je heel veel op elkaar lijken. De binnenkant, het hart van de mens, is anders.
Toch wil David vanuit zijn psalmen ons een les leren zonder op de details verder in te gaan.
In Psalm 25:14 staat in het Hebreeuws: - סוֹד יְהוָה, לִירֵאָיו; וּבְרִיתוֹ, לְהוֹדִיעָם –
Letterlijk vertaald: Het geheim is om de Eeuwige te vrezen en Zijn verbond bekend te maken.
De Nederlandse berijming van 1773 is als volgt:
G’ds verborgen omgang vinden zielen waar Zijn vrees in woont,
’t Heilgeheim wordt aan Zijn vrinden
Naar Zijn vreêverbond, getoond
D’ Ogen houdt mijn stil gemoed
Opwaarts, om op God te letten
Hij, die trouw is, zal mijn voet
Voeren uit der bozen nettenVelen onder u zijn opgegroeid met deze Psalm. De Nederlandse berijming is zeer bloemrijk en geeft ook de uitleg hoe die weg kan zijn. Het blijft altijd het worstelen tussen de Eeuwige en u.
Kijk naar Jacob in zijn worsteling en de vraag: ik laat U niet gaan tenzij Gij mij zegent.
Niet spiegelen aan anderen, maar worstelen met de Eeuwige. Berouw en wedergeboorte is geen etalagestuk. Wat wel verkondigd dient te worden dat de Eeuwige goed is.