Gij geheel anders.

[Geytenbeekje]

mohamed schreef:
Alleen al om geen deel te hoeven hebben aan het knuffelen met joden wat refo's niet laten kunnen.

Gezien mijn reacties doe ik dat ook niet hoor, alhoewel ik ook geen doorsnee refo ben,
Ik houd niet zo van de RD, ik ben niet lid van de SGP,.

[mohamed]

Gezien mijn reacties doe ik dat ook niet hoor, alhoewel ik ook geen doorsnee refo ben,
Ik houd niet zo van de RD, ik ben niet lid van de SGP,.

Dan voel jij je ook niet aangesproken gelukkig!

[Niagara]

Wat maakt dat we anders geworden zijn, een leven in Jezus Christus hebben? Leven we anders?
Vroeger niet naar de kerk, nu wel, maakt nog niet dat we een verzekerde toekomst in Jezus Christus hebben, geloven in God omdat Hij Liefde is ook niet, evenmin het weten Wie God is.
Onderscheiden we ons, dankbaar aan God, van de wereld?

Leven we anders of zijn we anders?
Wat maakt een oprecht kind van God nu anders, en in zijn of haar leven?

Ongeacht de juistheid van toepassing van de bijbeltekst denk ik dat de geest van wat je zegt zeker ook in de bijbel staat: we moeten niet wereldgelijkvormig zijn. Waarin zit dat hem?
Gedeeltelijk in de dingen die je doet en laat, maar veel meer nog in de instelling waarmee je ze doet of laat.

Wat maakt mijn leven anders? Dat de Heilige Geest mijn denken vernieuwt. En dat ik naar Hem toega om dat te laten gebeuren (al schiet ik daarin tekort, ben ik te jachtig in mijn stille tijd en lukt het me niet goed te bidden waar ik dan vervolgens weer de wrange vruchten van pluk. Daar heb ik nog veel te leren). Ik zoek, en God vindt mij. Maar ook mijn zoeken komt van God, Hij stuurde de juiste mensen op mijn pad die allemaal hun eigen deel hebben gedaan in mij naar God leiden.
En wat zie je er praktisch van dat mijn denken vernieuwd wordt? Ik merk het zelf in dat ik daardoor de bijbel veel beter begrijp, teksten niet allemaal negatief op mezelf toepas vanuit gedachten dat ik zo slecht en zondig ben, maar veel meer zie wat teksten echt betekenen, hoe ze bedoeld zijn. Dat ik een zin met precies dezelfde woorden kan lezen op verschillende manieren, en dat de werkelijke bedoeling erin lezen alleen lukt als ik geïnspireerd word door de Heilige Geest.

Wat er praktisch te zien is van dat de Geest in mij werkt, is bijvoorbeeld dat ik graag naar de kerk ga. Niet uit verplichting, maar omdat ik dat graag wil. Liefst twee keer op een zondag. En graag had ik dat er ook nog een dienst op woensdagavond was. Ik vind het fijn om mensen van mijn gemeente te ontmoeten en samen God te eren. Het echte verschil tussen mensen die God niet kennen is echter niet de kwantiteit van de kerkgang, maar de instelling waarmee het gebeurt. Ga je omdat je graag gezien wil worden door mensen, omdat het sociaal gewenst is, omdat het nou eenmaal zo hoort? Of omdat het je verheugt om samen te komen met Gods gemeente, omdat je Hem wilt eren, omdat je gevoed wilt worden en ook wilt geven aan en om anderen, voor elkaar als Jezus zijn? (Niet alleen in de kerkdienst natuurlijk.) Dit maakt ook een verschil in hoe je alles ontvangt, en in of het Gods eer dient. Met de eerste instelling zit je de dienst uit, zucht je diep als het gebed een kwartier duurt, klaag je dat er teveel van dit of dat genre liederen was, zit je voortdurend te piekeren over wat anderen van je denken als je dit of dat doet, kortom: de liefde is ver te zoeken en dan zul je de dienst waarschijnlijk niet als opbouwend ervaren, noch zelf opbouwend zijn voor anderen, laat staan God dienen met je daden.
Zo ben ik zelf ook geweest, en nog steeds heb ik wel mijn zwakke momenten dat ik even pieker over wat mensen in de kerk van me denken bijvoorbeeld, maar over het algemeen zit ik er blij, ook als ik tegelijk verdrietig ben. De vreugde om bij Gods gemeente te horen is een constante factor, waarin het ook juist mogelijk is om bijvoorbeeld mijn verdriet te tonen en zij met mij mee kunnen treuren, troosten, bidden, bemoedigen etc. Zo laten zij mij Jezus zien. En zo kom ik daar ook om hén te dienen, als Jezus voor ze te zijn. Broers en zussen in Christus. Paulus zegt toch ook: als u werkelijk Christus wil dienen, wees dan samen één. Dát is wat de Heilige Geest in ons bewerkt! En daar kun je alleen maar dankbaar voor zijn en alle eer aan God geven, dat Hij dit in ons werkt!

God eren is hetgeen wat de Geest in je bewerkt en zichtbaar wordt in allerlei uitingsvormen (helaas nog veel te vaak niet, het blijft een strijd tegen de oude natuur).
Dat betekent twee dingen: Jezelf níet de eer geven, en God wél de eer geven.
Zo probeer ik (en hierin ben ik nog vrij onbekwaam) bijvoorbeeld als ik complimenten krijg niet zelf de eer op te strijken, maar God de eer te geven en te danken dat Hij me het vermogen heeft gegeven hetgeen wat het compliment behelsde te doen. Mijn waarde ligt immers niet in wat ik doe, maar in dat ik Gods kind ben, en alles kreeg ik van Hem: mijn gaven en vermogens, maar bovenal Zijn genadige adoptie van mij, een schuldige zondaar. Dan verdient Hij toch alle eer?
Ik leer graag over wie God is en wat Hij heeft gedaan, en wat dat over Hem zegt als persoon, want dat zijn de dingen die het waard zijn om Hem voor te eren. Dat is te lezen in de bijbel, getuigenissen etc, maar ook te zien in de schepping, waar ik graag van geniet door te wandelen, natuurdocumantaires en foto’s te kijken, maar ook door met m’n kat te knuffelen, het vernuft van de menselijke psyche te bestuderen, lief te hebben en liefgehad te worden. Want al die dingen bestaan door God en spreken zonder woorden over wie Hij is.
Het is niet zo dat mensen die niet geloven niet met hun kat knuffelen, maar ik denk niet dat zij daarbij gedachten hebben die gaan over God. De egyptenaren maakten de katten zelf afgoden, wat laat zien dat er wel degelijk iets van God in de schepping te ervaren is, maar wat zonder hulp van de Heilige Geest niet in het goede perspectief geplaatst wordt en dan in plaats van Gods eer te dienen een belediging en kwetsing voor God wordt. Wat maar weer laat zien hoe de zondeval alles wat mooi was heeft ontwricht, en hoe Gods wet leidt naar wat wel de bedoeling was en is met de schepping.
Gelukkig kunnen we met hulp van de Heilige Geest wél inzicht krijgen in hoe het bedoeld is. Over de dingen die ik dan zie, al het goede en grote van God, zing ik graag de hele dag door psalmen en liederen voor God.

Dat ik Gods kind ben betekent helaas niet dat ik geen zonden meer doe. Vaak genoeg verval ik ook in de eer niet geven aan Hem die eer toekomt. Vaak genoeg zit mijn ego in de weg om me werkelijk open te stellen voor wat God wil geven. Wat anders is, is denk ik de strijd tegen de oude natuur en de aanwezigheid van een nieuwe natuur, ook als die nog lang niet altijd dominant is. De strijd betekent een voortdurend bekeren. De resultaten van die veranderde hartsgesteldheid worden vooral indirect zichbaar in houding en instelling waarmee je dingen doet. Soms leidt dat tot iets concreets. Dat is te onderscheiden in twee categorieën: Offers die God van je eist, en vrijwillige offers.
Dingen als bijvoorbeeld vloeken en roddelen, dat zijn wel opvallende dingen die je kunt bemerken als het verandert in iemands houding, en die niet horen bij een christen. Daarvan zal God hoe dan ook graag zien dat je ermee stopt.
Dan heb je dingen zoals het stoppen met alcohol drinken of luisteren van popmuziek, die betekenen niet dat iedereen die dat wel doet meteen ongehoorzaam aan God is. Zo’n offer is God vooral welgevallig om de instelling waarmee het gedaan wordt. Als je verslaafd bent aan alcohol zal God erg blij zijn als je dat voor Hem opgeeft. Als het avondmaal de enige plek is waar je alcohol drinkt en het brengt je niet in verleiding maar de wijn helpt je juist aan Jezus’ offer te denken, zal Hij denk ik niet van je vragen dat je het opgeeft. Maar als je het wel zou opgeven om Hem ermee te dienen, zal hij dat denk ik ook aannemen. Hier gaat m.i. de tekst ‘ God ziet het hart aan’ over.
God geeft ons dingen waar we van mogen genieten, en daarin staat het je vrij om te genieten en God ervoor te danken of het te laten en zo te offeren. Beiden zal tot Gods eer zijn als he het met de goede instelling doet. We mogen elkaar daarin niet om elkaars keuze veroordelen, zoals te lezen in Romeinen 14.
Dus sommige vruchten zijn duidelijk zichtbaar voor de buitenwereld en sommige zijn zichtbaar afhankelijk van de interpretator. Die kan God gelukkig goed interpreteren, want Hij ziet het hart aan.

[Katlheen]

Verder reageren refo's niet inhoudelijk op kritiek, maar proberen op je gemoed in te spelen door te beweren dat je je ouderlijke nest bevuilt. Belachelijk vind ik dat en het doet me denken aan hoe ze bij het WTG omgaan met ex-leden. Wat ik overigens niet begrijp is dat je katholiek geworden bent, want ook meneer de pastoor duldt evenals meneer of mevrouw dominee geen kritiek. Feitelijk ben je van de ene dictatuur naar de andere overgegaan.

Over de RKK kan ik geen uitspraken doen, daarvoor verwijs ik je naar Yoshi, die heeft inmiddels aangegeven dat de tijden daar ook flink zijn verandert. Ik ben Oud-Katholiek geworden, en het beeld van een "top down" kerk waarbij eigen inbreng niet gewaardeerd wordt herken ik absoluut niet. Als er iets is waar de OKK wars van is, dan is het wel een "moeten" van meneer of mevrouw pastoor. Ik ga het ene dictatoriale regime natuurlijk niet inruilen voor het andere.

[Marnix]

Ik moet aan Jakobus 4:4 denken: .....weet gij niet dat de vriendschap der wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een vriend der wereld wil zijn, die wordt een vijand Gods gesteld.

En 2 Kor.6 Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een Volk zijn. 17 Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen.

Mooie teksten. Maar de praktische invulling verschilt natuurlijk wel per persoon. De een doet op basis van deze teksten allerlei dingen niet die anderen die deze teksten ook serieus nemen, weer wel doen. Dat is het lastige in deze discussie, met deze tekst en de tekst van de titel van het topic zijn talloze dingen verboden waarbij je moet afvragen of die hier wel bedoeld worden. Dan wordt het snel een onderhandelen over wat wel mag en wat niet mag en dat is volgens mij een vrij zinloze discussie waardoor we vaak meer vijandigheid dan vriendelijkheid en naar de wereld gaan uitstralen. En we vergeten snel of dat ook per persoon kan verschillen, dat de een iets wel kan doen en de ander niet omdat zijn geweten hem dan aanklaagt. Waar je ook weer mee uit moet kijken want de tegenhanger van de veel misbruikte tekst "Gij geheel anders" is een andere tekst die dan vaak als tegenargument wordt gebruikt: "een ieder zij in zijn gemoed ten volle verzekerd"

[Chaya]

Ongeacht de juistheid van toepassing van de bijbeltekst denk ik dat de geest van wat je zegt zeker ook in de bijbel staat: we moeten niet wereldgelijkvormig zijn. Waarin zit dat hem?
Gedeeltelijk in de dingen die je doet en laat, maar veel meer nog in de instelling waarmee je ze doet of laat.

Helemaal mee eens. Al zou ik het meer overtuiging willen noemen, maar dit terzijde.

Wat maakt mijn leven anders? Dat de Heilige Geest mijn denken vernieuwt. En dat ik naar Hem toega om dat te laten gebeuren (al schiet ik daarin tekort, ben ik te jachtig in mijn stille tijd en lukt het me niet goed te bidden waar ik dan vervolgens weer de wrange vruchten van pluk. Daar heb ik nog veel te leren). Ik zoek, en God vindt mij. Maar ook mijn zoeken komt van God, Hij stuurde de juiste mensen op mijn pad die allemaal hun eigen deel hebben gedaan in mij naar God leiden.

Heel mooi en het houdt je klein in jezelf.

Dus sommige vruchten zijn duidelijk zichtbaar voor de buitenwereld en sommige zijn zichtbaar afhankelijk van de interpretator. Die kan God gelukkig goed interpreteren, want Hij ziet het hart aan.

Dit kan troostrijk zijn, maar ook een aanklaging.

Mensen verwarren een uitwendige verandering soms met werkheiligheid. Je ziet vaak na een krachtdadige bekering dat mensen echt heel erg veranderen, maar het toch niet vol kunnen houden.
En God laat ons weleens los, om in te zien dat we uit onszelf niet staande kunnen blijven.
Het schaap dat de veilige kudde verlaat en denkt dat het gras elders groener en sappiger is.
Het komt uit zichzelf niet terug, de Herder moet het opzoeken en terughalen!

[Johan100]

Ik moet aan Jakobus 4:4 denken: .....weet gij niet dat de vriendschap der wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een vriend der wereld wil zijn, die wordt een vijand Gods gesteld.

En 2 Kor.6 Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een Volk zijn. 17 Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen.

In de juiste context bezien wordt daar met de wereld het Juda en Jeruzalem uit de eerste eeuw bedoeld.

Zo, het is hier weer enigszins opgeschoond! Heerlijk.
Kun je nu nog even uitleggen waarom Juda en Jeruzalem daarmee bedoelt worden, of komt die mening voort uit blinde anti-Joodse gevoelens?
Ik zie werkelijk geen één aanleiding waarom dat ermee bedoelt zou worden.
Wereld is hier m.i. een aanduiding voor alles wat buiten God is.
Jakobus richt zich aan de twaalf stammen die in de verstrooiing leefden en zegt in de tekst dat ze (geestelijke) overspelers zijn, ze hebben hun God verlaten en doen wereldse vermaken. Die wereldse vermaken en zonden noemt Jakobus hier vriendschap met de wereld en dat is vijandschap tegen God.

[Marnix]

mee eens.

Overigens noemt Jakobus wel voorbeelden erbij, voordat we denken dat de wereldse vermaken het buiten spelen op zondag, cafe-bezoek en dat soort dingen inhouden... voor we doorslaan naar wetticisme, wat helaas veel gebeurt.

De voorbeelden die Jakobus noemt:

Jaloezie
Egoisme
Zelfverrijking (ten koste van anderen)
Wel zeggen hoe het moet maar het niet doen (geloof zonder werken)
Het verkeerd gebruiken van je mond
Twisten met / Veroordelen van elkaar

Dat zijn punten waarin we niet gelijk aan de wereld moeten zijn, maar anders.

[Chaya]

mee eens.

Overigens noemt Jakobus wel voorbeelden erbij, voordat we denken dat de wereldse vermaken het buiten spelen op zondag, cafe-bezoek en dat soort dingen inhouden... voor we doorslaan naar wetticisme, wat helaas veel gebeurt.

Daarom vermaant elkander, en sticht de een den anderen, gelijk gij ook doet. 1 Tessalonicenzen 5

Het woord van Christus wone rijkelijk in u, in alle wijsheid; leert en vermaant elkander, met psalmen en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende den Heere met aangenaamheid in uw hart. Kolossenzen 3

En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is. Romeinen 12

Waarom zouden deze teksten toch in de Bijbel staan?

[Marnix]

Daarom vermaant elkander, en sticht de een den anderen, gelijk gij ook doet. 1 Tessalonicenzen 5

Het woord van Christus wone rijkelijk in u, in alle wijsheid; leert en vermaant elkander, met psalmen en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende den Heere met aangenaamheid in uw hart. Kolossenzen 3

En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is. Romeinen 12

Waarom zouden deze teksten toch in de Bijbel staan?

Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook niet tegen Bijbelse vermaningen. Je moet alleen wel onderscheid maken tussen enerzijds wat duidelijk in de Bijbel staat en menselijke interpretatie, eigen bedenksels etcetera anderzijds. Als de Bijbel zegt dat je niet egoistisch mag zijn en iemand is dat juist wel, of dat je armen niet mag minachten en iemand doet dat wel, of als iemand tegen je liegt, natuurlijk mag je zo iemand dan terecht wijzen. Wat hij doet gaat tegen Gods geboden in. Daarom staan die teksten in de Bijbel. Maar waarom staat er dan ook dat je niet elkaar moet veroordelen? Bijvoorbeeld in dat hoofdstuk over het eten van offervlees? Omdat het dan niet gaat over Bijbelse regels maar menselijke regels. En omdat de een in gewetensnood kan worden gebracht bij bepaalde dingen en een ander dat met een gerust geweten kan doen. En dan zegt Paulus niet: Als jij vindt dat iets niet kan en die ander vindt van wel moet je die ander vermanen want jij hebt gelijk. Dan zegt hij: geef elkaar geen aanstoot en veroordeel elkaar niet. Leg je eigen regels niet op aan de ander. Als iemand bijvoorbeeld vindt dat je niet naar cafe of bioscoop mag gaan moet die dat wel met een rein geweten kan doen daar niet om veroordelen.

Dat zijn twee lijnen die je in de Bijbel terugvindt en volgens mij is dat hoe die twee naast elkaar staan en elkaar niet "bijten".

[Johan100]

mee eens.

Overigens noemt Jakobus wel voorbeelden erbij, voordat we denken dat de wereldse vermaken het buiten spelen op zondag, cafe-bezoek en dat soort dingen inhouden... voor we doorslaan naar wetticisme, wat helaas veel gebeurt.

Je kunt de tekst ' een ieder zij in zijn gemoed ten volle verzekerd' niet zomaar toepassen op alles. Die tekst heeft een andere toepassing. Zonde blijft zonde. Uit liefde tot de Heer kom je niet graag op plaatsen waar veel alcohol genuttigd wordt, alleen maar wereldse praat gedaan wordt, afgod voetbal op een scherm getoond wordt, gevloekt wordt of grove taal gesproken wordt, etc.

Maar als jij graag naar een refo-café wilt, waar over het Woord gesproken wordt, daar heb ik geen moeite mee.

[Teus]

Daarom vermaant elkander, en sticht de een den anderen, gelijk gij ook doet. 1 Tessalonicenzen 5

Het woord van Christus wone rijkelijk in u, in alle wijsheid; leert en vermaant elkander, met psalmen en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende den Heere met aangenaamheid in uw hart. Kolossenzen 3

En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is. Romeinen 12

Waarom zouden deze teksten toch in de Bijbel staan?

Om ze te bestuderen, vermanen betekent hier niet waarschuwen maar bemoedigen.

[Marnix]

Je kunt de tekst ' een ieder zij in zijn gemoed ten volle verzekerd' niet zomaar toepassen op alles. Die tekst heeft een andere toepassing. Zonde blijft zonde.

Dat zei ik toch ook? Dat die tekst heel veel misbruikt wordt? En vervolgens heb ik uitgewerkt hoe je die teksten moet lezen zonder dat ze elkaar bijten. Toepassen op Gods Woord en niet op eigen bedenksels, interpretatie, eigen regels.

Uit liefde tot de Heer kom je niet graag op plaatsen waar veel alcohol genuttigd wordt, alleen maar wereldse praat gedaan wordt, afgod voetbal op een scherm getoond wordt, gevloekt wordt of grove taal gesproken wordt, etc.

Maar als jij graag naar een refo-café wilt, waar over het Woord gesproken wordt, daar heb ik geen moeite mee.

Hoezo? Ik zat vorige week nog met een paar broeders in de Engelse pub hier in het dorp. Er stond voetbal op ergens op een tv en we dronken een paar biertjes.

Grove taal hoor ik in het cafe net zo veel / weinig als op straat.

[Johan100]

Hoezo? Ik zat vorige week nog met een paar broeders in de Engelse pub hier in het dorp. Er stond voetbal op ergens op een tv en we dronken een paar biertjes.

Grove taal hoor ik in het cafe net zo veel / weinig als op straat.

Heb je over de Heer gepraat? Was God ook in jullie midden? Een heilig God.
Of is dat allemaal veel te ernstig voor jou? Zo nauw komt het allemaal niet?
Het voelt voor jou goed, dus is het goed. Zo meer? Gevoelscultuur als norm en niet laten leiden door het Woord?

[Marnix]

Heb je over de Heer gepraat? Was God ook in jullie midden? Een heilig God.

Ja.

Of is dat allemaal veel te ernstig voor jou?

Nee hoor.

Zo nauw komt het allemaal niet?

Niet zoals jij het beschrijft, als het als argument voor wetticisme gebruikt. De farizeeen dachten ook dat het heeel nauw kwam en als mensen dan hun regeltjes niet volgden zeiden ze ook: dus je denkt dat het niet zo nauw komt?

Het voelt voor jou goed, dus is het goed. Zo meer? Gevoelscultuur als norm en niet laten leiden door het Woord?

Als iemand zich volgens mij laat leiden door wat goed voelt en de gevoelscultuur als norm neemt ben jij het hier. Die de eigen gevoelscultuur als norm neemt. Je bewijst dat door al te veroordelen en je eigen aannames als feiten te poneren. Je wet al precies wat ik er wel en niet heb gezegd en gedaan en wat mijn motieven zijn. Denk je. En dat het van geen kant klopt komt nooit in je op. Ik heb dit al een paar keer gezegd maar jij beoordeelt anderen op wat je zelf goed vindt voelen. En dan kan je zeggen: nee ik laat me leiden door de Bijbel. Maar dat doe ik ook en talloze anderen die anders tegen dingen aankijken. Jij hebt ze al veroordeeld want jij weet hoe het hoort. Jij bent in je interpretatie onfeilbaar denk je. En dat maakt de gesprekken met je hier soms wel onaangenaam. Dat valt me iedere keer tegen en ik hoop dat je daar toch wat in wil veranderen.

En daarom is dit zo’n lastige discussie zoals ik in mijn vorige reactie al zei. Omdat mensen hun eigen regels maken en vervolgens met een oordeel gaan strooien als mensen niet doen wat zij doen en precies vinden wat ze vinden. Fijn dat je daar met je reactie in ieder geval het bewijs voor levert.