Mooie post Niagara.
Je bent tot nu toe nog de enige die antwoord op de gestelde vragen.
Wat me opvalt, dat we het meer over bijzaken hebben dan over het antwoord op de vraag.
We hebben het over de tekst die uit een andere vertaling moet zijn , ouders die ons verbieden om zondag's buiten te spelen en vertellen wat we niet moeten zijn of doen. Hoe komt het? Worden we misleid? Hebben we niets te vertellen wat ons anders maakt?
Je getuigd Niagara, van wie je bent in Christus en dat maakt dat je anders bent.
Ieder mens is verschillend en God werkt er naar. Hij werkt b.v. naar karakter of positie in de maatschappij maar herkennen dat iemand anders is, een ander leven heeft, is vrijwel altijd het geval.
We kunnen zeggen dat we niet in de wereld leven, dat we het wereldse, zoals men wel eens zegt, niet opzoeken maar wanneer we niet opnieuw geboren zijn, leven we in de wereld.
Ieder kind van God heeft een moment in zijn of haar leven gehad dat God kenbaar gemaakt heeft, en daardoor er van overtuigd was, en nu meestal nog is, dat al de zonden vergeven zijn. Dat maakt de mens anders.
Nadat ik op een avond God mijn zonden belijdde en Hem in mijn leven vroeg was ik de volgende morgen een ander mens. Ik wist niet wat me overkwam 'k was werkelijk anders, Niet voor de buitenwereld, nee alleen mijn vrouw en kinderen merkten het. Je wilde er zelfs niet met anderen over praten want je wist het niet onder woorden te brengen, temeer omdat het niet zomaar kan. Omdat volgens zeggen ik eers het besef moest hebben helwaardig te zijn. Dan houdt je wat je beleefd hebt een poosje voor jezelf want je wilt niet dat het geroofd wordt, het anders zijn wil je niet kwijtraken.
Dan gaat satan aan je trekken want je gaat denken “is het wel waar geweest?”
Twijfel en ongeloof gaan parten spelen en daarbij verlies je ook het anders zijn.
Ik vroeg God om een bevestigen van hetgeen er laatst gebeurd was, dat wil Hij doen hoor.
Hij wachtte totdat ik een week vakantie had die ik al gepland had, bewust die week.
In die week liet Hij mij weten dat mij de Genade geschonken is en dat Jezus voor mijn zonden betaald heeft. Dan wordt je pas écht een ander mens, dan wil je het wel van de daken schreeuwen want dan gaat het om Hem. Dan wil je er over praten, vertellen hoe groot God is en wat Jezus voor je gedaan heeft. Dan kun je bijna niet ophouden te vertellen als men vraagt wat je anders maakt.
Dan ben je niet alleen anders maar dan leef je ook anders. Dan leef je anders omdat je anders bent.
Je gaat alles in een ander licht zien. Het kan m.i. ook niet anders als je mag beseffen wat er afgepeeld heeft, en nog, tussen God en Jezus jegens jou, wanneer de verbinding door de Heilige Geest in stand blijft. Dan beseffen we dat het niet gewoon is dat we de ene voet voor de ander kunnen zeten of met onze ogen kunnen knipperen. Alleen daarom al kan de verwondering en bewondering, in de kracht van de Heilige Geest, voor God zodanig zijn dat je er niet over uit kunt.
Al je doen en je kunnen wijt je aan Gods Genade, Almacht en Liefde.
Dan ben je anders maar je gaat ook anders leven, het komt er uit.
Dan zit je op een feestje of zo en dan komt het ineens uit je mond “ De Heer is mijn herder, mij overkomt niets” zomaar ineens. Loopt de mond over, waar het hart van vol is?
Dan ga je God werkelijk ervaren, dan voel je, op je werk b.v., dat Hij naar je kijkt. Dan moet je je inhouden want je collegas zouden je gelijk af willen voeren.
In alles zie je de Hand van God. Toeval bestaat niet meer, je beseft dat God de leiding heeft. Je gaat God leren kennen want je wil meer van Hem weten. Je wilt dat Jezus je leert de weg te gaan die Hij nodig vindt, dan wordt het dagelijks gebed “Leer mij naar Uw wil te handelen.” Dan ervaar je de Liefde en de vreugde daaruit. Dan wil je meer, dan verlang je Hem te ontmoeten, dan zie je uit naar Zijn komst. Dan wil je alleen maar, in het besef voor wat Hij voor je gedaan heeft, groot maken, loven, prijzen en aanbidden. Dan merk je dat Jezus jou in Zijn Hart heeft i.p.v alleen Jezus in jou hart. Dan gaat het er niet meer om wat wij ervan vinden maar wat God ervan vindt
Niagara, je zegt het lastig te vinden om complimenten te ontvangen, ik heb dat ook. Probeer ze zelfs uit de weg te gaan omdat ik me werkelijk ongemakkelijk voel wanneer het gebeurd, vroeger groeide ik er van. Heb meerdere keren een korte discusie er over gehad. Toen zei men ook “zo, dat heb je mooi gemaakt, knap hoor” Ik zeg dan direct “Geef God maar de eer, ik kan het alleen maar met Hem.” Ja maar je heb het toch bedacht “God heeft me de wijsheid gegeven” Ja maar hebt wel iets goeds willen doen. “Mijn goede wil komt van God”. En zo gaat dat een poosje door.
Nee, Hem komt alle eer toe, en het mooie is dat het alleen vanuit Hem kan, anders zouden we onszelf op de borst slaan.
We kunnen ons dan verblijden in de Heer, weet je hoe geweldig! Altijd “Iets” om in te verblijden, wat een wonder. Alles wat je voor jezelf koopt om jezelf te verwennen of krijgt is leuk en wordt je blij van. Het is maar voor een korte tijd. Wanneer we Jezus in ons hart hebben is het voor altijd, nog meer dan altijd, het houdt nooit meer op. Hoe geweldig is het wanneer je het niet zo makkelijk af gaat dat je bij Jezus aan kunt kloppen, dat Hij je Trooster is. Dat Hij De Betrouwbare is.
Ziekte of de dood? Ben ik niet bang voor. Dood telt voor mij niet meer, juist dan ga ik Leven.
Nooit tegenslag? Absoluut wel maar dat breng ik bij God. Doe ik buiten mijn dierbaren nooit uit de doeken omdat satan er mee aan de haal probeert te gaan.
Tja, Gij geheel anders. Geheel anders, totaal anders, het tegenovergestelde.
Leven in Godverlatenheid of leven met en bij God. Het grootste tegenovergestelde. Slechter dan in Godverlatenheid leven kan niet, slechter kun je het niet hebben. Je kunt het niet beter krijgen dan bij God te zijn, het is het Allerbeste wat je kunt krijgen,
Prijs de Heer!
