mohamed schreef:In geen van die teksten staat dat God gebeden wil worden, dus bedankt voor het bevestigen van mijn punt bro! Wij weten dat men bidt voor zichzelf en niet voor Christus. Want wie bidt die vraagt maar wie tevreden is hoeft niet te bidden want hij heeft alles al. God danken mogen we vaker doen, want dit leven dat we hebben gekregen is een gave.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de Kanaänisitsche vrouw in Mattheus 15:22. Zij roept Jezus aan, dat is een stap in vertrouwen. Bidden is eigenlijk niet veel meer dan dat: Jezus dingen vragen in het vertrouwen dat Hij degene is die je kan helpen. De reactie van Jezus als zij aanhoudt, zelfs als hij eerst zwijgt en haar negeert: ‘U hebt een groot geloof, wat u verlangt zal gebeuren’. Zo zal soms ook tegen ons gezwegen worden, soms om ons geloof te testen, soms omdat je moet leren dat niet wat jij wil maar Gods wil geschiede, soms omdat het antwoord gewoon nee is, waarvoor jij bad niet het beste is of past bij het plan dat God heeft.
Mijns inziens staat de bijbel juist vol met de boodschap: wat er ook is, ga naar Jezus toe. Soms zal God andere dingen van je vragen dan alleen gebed, maar gebed is zeker niet overbodig, nee, juist heel belangrijk. Het is je contact met God, en Hij wil toch een relatie met je? Ja, een mens kan tevreden zijn maar is nog steeds afhankelijk van alles wat God geeft. Erom bidden getuigt ervan dat je je afhankelijk weet van Hem en getuigt ervan dat je niet alles voor vanzelfsprekend vindt. In alles zijn wij afhankelijk van Gods zegen.
Als vader neem je bijvoorbeeld je kind regelmatig op schoot, dat hoeft het kind niet te initieren. Toch vind je het leuk als het kind z’n armpjes naar je uit strekt en vraagt: mag ik bij jou?
God zegt niet voor niets bij de vraag van de dicipelen over bidden in Lucas 11:5 het voorbeeld van de vriend die zeer ongelegen gewekt wordt midden in de nacht om wat eten, dat de vriend alleen al geeft wat hem gevraagd wordt om dat zijn vriend onbeschaamd aan blijft dringen.
Net als een kind die tot in den treure ‘mama, mama, mama’ om je heen kan blijven zeggen, net zolang tot het de aandacht heeft (wat soms echt wel even duurt). Zo mogen wij ook naar God blijven bidden.
Hij leert ons bidden: geef ons heden ons dagelijks brood. Niet dat wij er bezorgd of krampachtig over moeten doen, maar in vertrouwen erom bidden, en dan weet je dat het goed komt want Zijn wil gebeurt en Zijn wil is het beste. Zo lijkt het me in het verlengde daarvan liggen om met biddag te bidden: zegen dit jaar de jaarlijkse oogst. In het vertrouwen dat God dat in de hand heeft. Hij geeft de boeren zeker middelen om slagen van een oogst te bevorderen en ze moeten niet op hun handen gaan zitten, maar God heeft nog steeds in de hand of er een ziekte of plaag komt of een droogte of te veel regen.
Waarom niet in je stille achterkamer? Dat mag natuurlijk ook, maar volgens mij gaat de tekst betreffende het niet bidden op straat over het schatten verzamelen op aarde/bewondering van mensen oogsten om je eigen eer. Biddag gaat daar niet om, maar om het creëeren en behouden van gezamelijk bewustzijn van onze afhankelijkheid van God, niet om dat alle mensen dan bewondering hebben voor onze persoontjes die zo goed zijn om daaraan te denken. Laat de glorie voor God zijn, die ons tot bidden en een biddag beweegt, die onze gebeden hoort en in alles voorziet.