Mensen willen geen lange posten lezen, dus schrijf ik de rest hierin
Ik kan zo een paar voorbeelden opnoemen
Te beginnen met mezelf
Geloofde als kind heilig, maar door van alles onder andere de dogma;s, (want die werden in onze gemeente echt wel gepreekt, uitverkoren voor de grondlegging en voor anderen een boeman), heb ik God zelf de rug toegekeerd. Bleef wel in Hem geloven, maar er kwam weinig meer uit. Leefde mijn eigen wil en bad nog wel es als gewoonte of in echte nood, maar meer niet. Ik kon het zonder Hem wel af
Nu ben ik terug bij Hem en moet er niet aan denken om 1 dag zonder Hem door te brengen
Een broer van mijn vader. Het geloof vaarwel gezegd. getrouwd met een ongelovige vrouw en deed nergens meer aan
Later kwamen beiden tot geloof en op het laatst werd ie zelfs ouderling in de gergem
Een neef, gooide het geloof weg, ws om dezelfde redenen als ik
Bij het overlijden van zijn broer kwam hij weer bij God terug
Een buurman van vroeger Was als kind gelovig opgevoed. Deed er niks meer aan
Zijn vrouw wel, die ging gewoon naar de kerk
Toen ze ziek werd, was ze een levende getuige en hij kon geen dag zonder haar.
Maar nu ze is overleden, gaat het goed met hem en geeft hij God daar alle eer voor, want daar moet die kracht vandaan komen dat hij het redt
Ik maak me dus niet erg druk, om alle familieleden die niet meer zouden geloven terwijl ze dat als kind wel deden
Zelfs mensen die nog op hun sterfbed liggen en in hun hart dat geloof hebben weggestopt,kunnen gewoon naar God. Want al die anderen (ik inclusief) waren niet uit Gods handen, maar hielden hun hart dicht en het geloof in de Heere Jezus diep weggestopt
Dus zet je allemaal over dat : Ik ben de brave thuisblijvende zoon/dochter syndroom heen, want God heeft die verlorenen altijd in het oog en staat dag en nacht op de uitkijk.
En als ik terugkijk op mijn goddeloze tijd, dan was Hij er altijd en beschermde me en liet me die fouten maken. die ikzelf nu betreur. Maar Hij heeft me nooit uit Zijn hand laten rukken
En verkijk je niet op uiterlijke zaken. En lees de apostelen eens door de ogen van Gods liefde in de verloren zoon. Dan zie je dat het wel donderpreken waren, maar niemand echt buitensloten uit Gods hand
Ik moet altijd lachen om een familielid, die niet meer in de bijbel, de Heere Jezus en God als in de Bijbel beschreven gelooft. Zo ook niet in de duivel en de hel
Maar als ik zeg dat ik van rockmuziek hou of met iets anders kom, dan komt ie ineens de opmerking:" Dat is van de duvel"
Ja zit diep in het hartje verstopt, maar hij wil het niet weten, tot je op een knopje drukt...............
Want die Vader wil dat Zijn kinderen naar Hem Zelf toegaan en vragen en vertellen
Hij stuurde geen boek naar de verloren zoon, om dat maar te lezen maar wilde dat hij naar Hem Zelf toekwam, dan zouden ze dat samen wel lezen.
En de thuisblijvende zoon, was in echte aanwezigheid van de Vader en praatte echt met Hem, niet tegen Hem en niet via een ander en ging ook niet buiten in zijn uppie het Boek van Zijn vader lezen, maar zocht Hem zelf op
Dus allen verloren zonen en dochters, zonder contact met de Vader, net als diegenen die het geloof in hun hart wegstoppen
De Bijbel is een boek, waarin God je leert hoe je met Hem moet leven, niet een vervanging van een leven met Hem
God vertelt de dingen Zelf in mijn hart en als ik Hem vraag waar dat staat in de Bijbel, dan geeft Hij me ideëen waar ik zoeken moet en zie dan dat dat hetzelfde is
(deze post is nu wel lang genoeg)