Chaya schreef:Het spijt me erg, maar daar kan ik niet in meegaan.
Ik kan in de Bijbel niet terugvinden dat God Zijn kinderen terugplaatst in het bedrijven van de zonden. Dat doet de mens zelf.
Ik wel hoor, een Sara die speelt dat ze Abrahams zuster is. Een Abraham die een kind verwekt bij een slavin, een Jacob die met 2 vrouwen getrouwd was en kinderen verwekt bij 4. Dat waren zelfs noodzaken om Zijn plan in te vullen
Zou het een keer niet over die broek en fiets kunnen gaan? Dat zijn bijzaken en het vermanen gaat over de hoofdzaken.
Marc Verhoeven zegt het evenzeer:
Weinig christenen laten zich vandaag nog vermanen of terechtwijzen. Als je dat “durft te doen” dan veranderen ze in zichzelf verdedigende, zichzelf rechtvaardigende, verontwaardigde, heftige tegenstanders.
En dan mag je al vele jaren in het geloof zijn, en al wat op leeftijd zijn gekomen, bewezen hebben bijbelvast te zijn … ze pikken het gewoon niet. De stereoptiepe slogans van “oordeelt niet”.“u bent onverdraagzaam en liefdeloos” worden snel afgevuurd om je de mond te snoeren.
Zij hebben niet door dat je hen juist vermaant omdat je de waarheid liefhebt, oprecht wilt zijn en omdat je weet dat zij die terechtwijzing broodnodig hebben voor hun geestelijke groei.
Vermanen en terechtwijzen behoort bij de manier waarop christenen elkaar aansporen om op het rechte spoor (gedrag) te blijven en bij de leer die ons is overgeleverd (Judas 3). Het is geen uitvindsel van hedendaagse “farizeeën en schriftgeleerden” en andere kwaadwilligen. Het is in wezen een heilige opgelegde taak die in het Nieuwe Testament uitbundig geleerd en bevolen wordt.
http://www.verhoevenmarc.be/PDF/vermanen-terechtwijzen
Als je dit topic terugleest, is er dus niemand hier die voluit zegt: ja hoor, een andere christen mag mij vermanen als ik volgens hem op het verkeerde spoor zit.
Ik lees alleen tegensputteren of jamaars.
Wat doen we dan met het gebod dat in de Bijbel staat?
Zou het niet zo zijn, dat jij een sterke zwakte hebt om mensen te willen vermanen (en oordelen)en dat dat juist tussen jou en God in staat en je daar eens vooral vanaf moet?
(Dat was ook een vermaning, die wel van God kwam. want tijdens jouw schrijven van het stuk waar ik op reageer, werd ik zo tegengehoude om mijn stuk over popmuziek te plaatsen, dat het mijn denken en voelen totaal blokkeerde en toen het over was en ik het stuk mocht plaatsen, zag ik deze verongelijkte reaktie van jou )