Toetsing en vermaning

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Toetsing en vermaning

Berichtdoor mona » 11 okt 2017 10:46

In het kinderdoop topic vroeg ik het volgende:
Mag de levenswandel van een Christen getoetst worden?

Als antwoord kreeg ik:
Nee - want de mens ziet wat voor ogen is - het is alleen God die het hart aanziet.

Het feit dat God alleen het hart aanziet is natuurlijk juist.
Maar dat betekent niet dat je niet op je zondige levenswandel aangesproken mag worden.
Want dat is iets wat zichtbaar is.
Paulus zegt het heel vaak in zijn brieven, dat we elkaar moeten vermanen, zodat we niet achterop raken in de genade.
Uiteraard is het zonder twijfel dat dit met een biddend hart, zachtmoedig en met zuivere motieven gedaan moet worden!!
Daarover wil ik de discussie dan ook niet laten gaan, wat dat staat voorop.

Het gaat mij om het volgende:
1) Zijn we bereid om met iemand te bidden en hem in liefde te vermanen als we zien dat iemand afdwaalt, in zonde leeft? Of denken we: wie ben ik om dat te doen? Iedereen doet zonde, dus ik mag niets zeggen... Ik haal me geen armoede op de hals door iemand ter verantwoording te roepen....
2) Zijn we bereid om ons zelf te laten vermanen als we in zonde leven? Kunnen we dat hebben? Of denken we: wie ben jij om wat van mij te zeggen? bemoei je met je eigen zaken. Moet je zien wat je zelf in het verleden hebt uitgespookt?......
3) wat vind je ervan dat er zoveel oproepen in de Bijbel staan om elkaar op te scherpen, en dat wij het de meeste tijd maar gewoon laten zitten omdat we het niet durven?
4)Denk je dat dat consequenties kan hebben voor het geestelijke leven in de gemeente, als we er het zwijgen toe doen?


Ik vind dit een belangrijk onderdeel van het elkaar dienen als het Lichaam van Christus.
Als een vinger van je hand zweert en ettert, dan pas je toch zorg toe? Schoonmaken, ontsmetten en zalf?
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4539
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor naamloos » 11 okt 2017 12:05

mona schreef:Ik vind dit een belangrijk onderdeel van het elkaar dienen als het Lichaam van Christus.
Als een vinger van je hand zweert en ettert, dan pas je toch zorg toe? Schoonmaken, ontsmetten en zalf?
Er zijn wondjes die genezen van binnen uit. Oftewel, iemand die in de fout is gegaan weet dat zelf mieters goed en voelt zoveel innerlijke onrust dat ie de boel snel weer in orde gaat maken. Dat lijkt me wenselijker dan dat er 1 of meer (over)bezorgde verpleegers op duiken.
Dan kom ik meteen bij mn tweede bedenking: Het lijkt mij niet nodig dat iemand door een horde gemeenteleden wordt aangesproken op zijn zonden. Dan wordt de wond misschien wel 20 x schoongemaakt, ontsmet en gezalfd. Niet bevordelijk!
En dan nog wat, wat de 1 zonde noemt is dat voor de ander niet.
Zo ben ik bijvoorbeeld een keer ernstig vermaand omdat ik op zondag bij een familielid 200 km verderop op visite ging.
Ik zie dat helemaal niet als zonde, ook niet als ik van mening zou zijn dat de sabbat verhuist is naar de zondag. Zo is nog wel meer te noemen.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Chaya » 11 okt 2017 13:48

mona schreef:1) Zijn we bereid om met iemand te bidden en hem in liefde te vermanen als we zien dat iemand afdwaalt, in zonde leeft? Of denken we: wie ben ik om dat te doen? Iedereen doet zonde, dus ik mag niets zeggen... Ik haal me geen armoede op de hals door iemand ter verantwoording te roepen....

Mooie vraag Mona.
En
1) Ja, daartoe ben ik bereid en heb dat ook weleens gedaan. Ik mocht hem in liefde vermanen en we zijn samen in gebed gegaan.
mona schreef:2) Zijn we bereid om ons zelf te laten vermanen als we in zonde leven? Kunnen we dat hebben? Of denken we: wie ben jij om wat van mij te zeggen? bemoei je met je eigen zaken. Moet je zien wat je zelf in het verleden hebt uitgespookt?.....

Dat kan ik hebben ja. En het is ook meerdere malen gebeurd omdat het nodig was.
Een paar jaar geleden kreeg ik een liefdevolle vermaning van schaapje, ik weet niet of ze het zelf nog weet. :D
Ik heb me er eerst innerlijk tegen verzet, ik wilde niet wat ze van me vroeg, maar ik moest het opgeven, omdat ze gelijk had en ik de liefde in haar mailtje proefde. Ze wilde me bewaren voor erger, voor verharding of zo, dus ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor.
We worden er echt niet slechter van.
mona schreef:3) wat vind je ervan dat er zoveel oproepen in de Bijbel staan om elkaar op te scherpen, en dat wij het de meeste tijd maar gewoon laten zitten omdat we het niet durven?

Die oproepen staat er niet voor niets in. God weet wat van Zijn maaksel is te wachten. En je kunt een blindheid hebben ergens voor.
Vóórdat je gaat vermanen is het goed om dit aan de Heere te vragen, te bidden om de juiste woorden te kunnen spreken en of Hij de weg daartoe wil vrijmaken. Als we het van onszelf verwachten, gaat het vaak mis.
mona schreef:4)Denk je dat dat consequenties kan hebben voor het geestelijke leven in de gemeente, als we er het zwijgen toe doen?

Zeker! Zowel als we zwijgen, zowel als we te vroeg of niet op de juiste wijze spreken.
De gemeente bestaat uit leden, die met elkaar verbonden zijn. Als dat goed is, in liefde.
En als je iemand waarvan je houdt te dicht bij een ravijn ziet staan, trek je hem daar weg, toch?
mona schreef:Als een vinger van je hand zweert en ettert, dan pas je toch zorg toe? Schoonmaken, ontsmetten en zalf?

Soms moet de arts er eerst het mes inzetten! Omdat er zoveel pus in zit, dat dit er eerst uit vloeien.
Daarna ontsmet hij het, doet er een steriel gaas en verband om en adviseert rust.
Zo is het geestelijk ook.
Het mes erin, vuil eruit, verzachten en dan een stille tijd houden om te overdenken.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Bambi

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Bambi » 11 okt 2017 14:05

Ik weet nog een verhaal van een vroegere vriendin, die zich door mensen had laten overhalen om eens bij hun kerkgenootschap te komen kijken. Ze waren zo aardig, dus is ze bij 2 diensten en bijbehorende koffie geweest. Daarna kwamen er 3 van dat genootschap onverwachts bij haar op visite en vertelden haar dat ze met roken moest stoppen, want dat was niet toegestaan als Christen.
Ik heb haar aangeraden om met die kerk te stoppen................
Want onverwachts na 2 kerkbezoeken met zijn 3en bij je langskomen om je te 'vermanen' was mijn idee iets TE.
Ze is ook gestopt, niet met roken, maar met die kerk.

Ik word vaak met dingen door God Zelf vermaand. Wil het niet altijd horen, maar het gebeurt wel
En verder flap ikzelf alles er gelijk uit en doen mensen dat bij mij ook en wat een ieder daar mee doet, moeten ze zelf weten.

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor mona » 11 okt 2017 17:05

Chaya schreef:We worden er echt niet slechter van.

Dat is inderdaad de bedoeling van een oprechte vermaning: juist dat je er beter van wordt!
Chaya schreef:Vóórdat je gaat vermanen is het goed om dit aan de Heere te vragen, te bidden om de juiste woorden te kunnen spreken en of Hij de weg daartoe wil vrijmaken. Als we het van onszelf verwachten, gaat het vaak mis.
Inderdaad, als we het varkentje zelf willen wassen dan kunnen we beter thuis blijven.
Als we Hem daarin niet nodig hebben, dan kunnen we ook geen zegen verwachten. Dan gaat het inderdaad vaak mis, en dan is de zegen weg, zowel voor de ander maar ook voor jezelf. Het komt zo nauw, en daarom gaat het ook zo vaak mis bij elkaar vermanen. Het betekent ook dat je je eigen intentie, waaróm je iemand vermaant, door de Heere moet laten toetsen.

naamloos schreef:Er zijn wondjes die genezen van binnen uit. Oftewel, iemand die in de fout is gegaan weet dat zelf mieters goed en voelt zoveel innerlijke onrust dat ie de boel snel weer in orde gaat maken.

Jazeker kan dat, gelukkig wel. Maar klaarblijkelijk is het niet altijd zo, anders gaf Paulus niet zoveel teksten en voorbeelden om elkaar op het rechte spoor te houden.
En als je zegt: ik vind dat niet nodig, dan zal je toch al die teksten uit de Bijbel moeten schrappen. En volgens mij staan ze er niet voor niets...

naamloos schreef:En dan nog wat, wat de 1 zonde noemt is dat voor de ander niet.

Het gaat niet om een fietstochtje, maar om zaken als overspel, roddel, verslaving, diefstal, dronkenschap, Gods Naam misbruiken, de samenkomsten nalaten, samenwonen, enz. Deze zaken staan duidelijk in de Bijbel als zonde, dus dat kan niet voor de één wel zonde zijn, en voor de ander niet.
naamloos schreef:Dan kom ik meteen bij mn tweede bedenking: Het lijkt mij niet nodig dat iemand door een horde gemeenteleden wordt aangesproken op zijn zonden.
Ik dacht dat jij heel Bijbelvast was, dus dan ken je vast de Koninklijke weg, die bewandelt moet worden als je je broeder gaat vermanen... Dus dan kan de horde achterwege blijven. Trouwens ik denk dat er weinig hordes zijn die je willen vermanen, uit echte liefde.
Zou jij vermaand willen worden als je in openlijke zonde leefde?

Bambi schreef:En verder flap ikzelf alles er gelijk uit en doen mensen dat bij mij ook en wat een ieder daar mee doet, moeten ze zelf weten.

Bambi, dit vind ik best een beetje moeilijk, want volgens mij is juist zelfbeheersing een vrucht van de Geest. Als je je laat leiden door de Heilige Geest dan kan dat toch niet samengaan?
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Bambi

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Bambi » 11 okt 2017 18:22

mona schreef:
Bambi, dit vind ik best een beetje moeilijk, want volgens mij is juist zelfbeheersing een vrucht van de Geest. Als je je laat leiden door de Heilige Geest dan kan dat toch niet samengaan?

Daarbij moet ik altijd denken aan dit plaatje

Afbeelding

Veendam
Majoor
Majoor
Berichten: 1510
Lid geworden op: 18 sep 2017 20:15

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Veendam » 11 okt 2017 20:14

Het vermanen van anderen mag van veel mensen tegenwoordig niet meer, maar in de Bijbel staat dat we dat wel moeten doen.
Er staat echter bij dat we dat in LIEFDE moeten doen.
Zonde betekend in de grondtekst het missen van je doel.
Die persoon gaat dus een kant op die hem of haar schade toe zal brengen.

Als je inderdaad liefde hebt voor je broeder of zuster laat je die dan zichzelf schade toebrengen ?
Of waarschuw je die dan ?
Ben je ook bereid om die persoon te helpen uit zijn probleem ?

Als je antwoord nee is dan niet vermanen dan helpt het niks.
Als je antwoord JA is dan vermaan, maar dan wel in liefde.
De liefde komt tot uitdrukking in de manier waarop je vermaand.
De beste vermaners zijn mensen die het zelfde gedaan hebben en daar weer uit zijn gekomen en daar van geleerd hebben.

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4539
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor naamloos » 11 okt 2017 22:21

mona schreef:Jazeker kan dat, gelukkig wel. Maar klaarblijkelijk is het niet altijd zo, anders gaf Paulus niet zoveel teksten en voorbeelden om elkaar op het rechte spoor te houden.
En als je zegt: ik vind dat niet nodig, dan zal je toch al die teksten uit de Bijbel moeten schrappen. En volgens mij staan ze er niet voor niets...
Volgens mij zeg ik nergens 'ik vind dat niet nodig'. kBedoel ermee aan te geven om niet altijd meteen met het vermaandende vingertje te zwaaien. Je kan ook iemand even de tijd gunnen om zn eigen fouten in te zien en zich ervan te bekeren.

mona schreef:Het gaat niet om een fietstochtje, maar om zaken als overspel, roddel, verslaving, diefstal, dronkenschap, Gods Naam misbruiken, de samenkomsten nalaten, samenwonen, enz. Deze zaken staan duidelijk in de Bijbel als zonde, dus dat kan niet voor de één wel zonde zijn, en voor de ander niet.
Uiteraard snap ik dat het niet om een fietstochtje gaat, dat is natuurlijk helemaal geen zonde. Maar er zijn dingen genoeg waarvan men vind dat iets duidelijk in de Bijbel staat als zijnde verkeerd, terwijl een ander dat toch echt heel anders ziet.

En met dingen zoals uit deze vraag hoeven ze bij mij ook niet mee aan te komen; http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/252 ... echisatie/
mona schreef:Ik dacht dat jij heel Bijbelvast was, dus dan ken je vast de Koninklijke weg, die bewandelt moet worden als je je broeder gaat vermanen... Dus dan kan de horde achterwege blijven. Trouwens ik denk dat er weinig hordes zijn die je willen vermanen, uit echte liefde.
Zou jij vermaand willen worden als je in openlijke zonde leefde?
Ik begreep uit je openingspost dat het je meer ging om christenen onder elkaar.
En dan kan het zomaar gebeuren dat meerdere mensen iemand gaan vermanen voor wat ie verkeerd heeft gedaan.

Als ik in openlijke zonden leef mag iedereen me daarop aanspreken.
Tenslotte heb ik me ook openlijk laten dopen en daarmee aangegeven in Christus het nieuwe leven te willen leiden.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Bambi

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Bambi » 11 okt 2017 23:39

vermanen om de onderlinge samenkomsten bijv te bezoeken.Wat waren dat? Daar zaten ze allemaal aan om samen het avondmaal te vieren. Allen die geloofden in de Heere Jezus. Niet een paar aan de tafel, terwijl de rest als toeschouwer zit te kijken. Wat heb ik vandaag in 1 dag al gehoord over mijn geloof?
Ik heb een klein geloof, ben teveel een gevoelsgelovige en ik heb de vruchten van de Heilige Geest niet.
Wow
Al in 1 dag
Kan niet wachten om naar de kerk te gaan, waar nog meer van zulke oogjes en hoofdjes zitten

Toen de hemel voor mij een stukje open ging, ging er steeds door me heen de boodschap:"Je bent apart gezet" Laat ik dat ook maar op alle gebied zo houden. Want om naar een kerk te gaan en door mensen juist buitengesloten te worden, van God en te horen at ik de God waar ik een relatie mee heb, nog niet heb, daar heb ik geen behoefte aan. Ik doe het wel alleen met God
Als het niet zo triest was, zou ik er hartelijk om lachen.
Voor God meer dan genoeg, zelfs zoveel dat ik al een stukje van de hemel mocht ervaren en VOELEN
Maar voor mensen te weinig
Wie zit er dan fout?
Ik ga hier niet voor niks zo tekeer tegen alle dwalingen
Ik weet bijna zeker, dat er zullen zijn, die denken te weten dat ik God niet heb en de hemel ook niet gevoeld heb
Want ik voldoe niet aan hun uit de Bijbel bij elkaar geschraapte verstandelijk beredeneerde regels

Voor de wereld ben ik jaren en jaren aan het bewijzen dat ik niet gek ben en voor de kerk dat ik er voor God allang bij hoor
Ga je allemaal diep schamen en dat is mijn vermaning
Want ik ben niet van plan om net als mijn vader, die zo 75 jaar lang als ongelovige weggeduwd is door die kerk, door mensen veroordeeld te worden. Hij had niet genoeg om erbij te horen en aan het Avondmaal te gaan enz
Terwijl hij er voor God allang bij hoorde.
Ik ben niet van plan om mij relatie met God, weg te gooien en als niks te zien, omdat mensen menen dat er bij mij veel mist en ik God niet heb. Absurd toch? Wat zal God daar van vinden, dat ik volgens de kerk Hem niet heb, terwijl ik dag in dag uit met Hem leef en Hij mij in alles leidt, zelfs via andere mensen, zelfs via mensen hier mij boodschappen laat geven? Maar dan zeggen heren kerk en kerkvaders dat ik Hem niet heb en er nog lang niet ben,. Want ik bezoek de kerk niet, ik draag een lange broek, ik heb een verkeerd geloof en de vruchten, die missen behoorlijk. Ik denk dat God dan de vrucht van zachtmoedigheid even heel erg laat varen......................................

Ga me dus niet meer vermanen dat ik naar de kerk moet, zodat ik daar mag horen dat ik niet bij God hoor
Want dan is er toch zoveel mis bij mensen die die kerken leiden, die dat oordeel vellen, net als bij mijn vader en velen, waar datzelfde bij gebeurd is en nog zal gebeuren

In de 1e gemeente kwamen ze samen, allen die geloofden dat de Heere Jezus was Gods Zoon die aan het kruis gehangen heeft en opgestaan
Dat was de belijdenis, die nodig was om aan het Avondmaal te gaan.
Er was geen preek van voorbereiding , geen preek van nabetrachten. Nee, gewoon Avondmaal, iedere samenkomst
Het lijkt wel of de kerk de positie van de hemel heeft overgenomen en daar voor God speelt, met regels die God niet eens heeft gegeven
En tijdens en na het Avondmaal werden geloofservaringen gedeeld, ook gevoelservaringen en werden mensen vermaand door de voorganger. En mochten ze de voorganger vermanen. Dat laatste staat in de huidige kerk gelijk aan zonde tegen de Heilige Geest, alsof de dominee de Heere Jezus is
Tegenwoordig moet je eerst aan de lijve ervaren hebben, dat de Heere Jezus ook voor jouw zonde aan het kruis gehangen heeft, anders mag je niks. dan ben je een gelovige die wel het goede gelooft, maar volgens de kerk er nog niet bijhoort, bij hen en bij God
Dat staat nergens in de Bijbel
" God moet je ontdekt hebben aan je zondige staat", heet dat plechtig
Hoe kan God dat doen, als je volgens de kerk pas een relatie hebt en mag hebben met God, als je aan je zondige staat ontdekt bent?

Als je verstandelijk gelooft, dat de Heere Jezus de Zoon van God is, dat is al een wonder, want welke atheïst of Moslim zou dat zomaar geloven? Dat is al een bewijs VAN GOD ZELF in een mens. Dan mag je een relatie met God hebben en dan kan God je langzaam maar zeker, wijzen op je zonde en dan mag je groeien in die relatie en ga je steeds meer ervaren dat je niet meer jezelf bent zoals je vroeger was, maar pas jezelf bent als je de liefde en nabijheid van God in je hart ervaart. En jezelf totaal kwijt bent, als je Gods nabijheid niet meer ervaart

Dit was trouwens een vermaning uit ECHTE LIEFDE VOOR GOD EN MEDEGELOVIGEN.
Ik gun iedereen een relatie met God en gun God dat alle mensen Hem nodig hebben in echte nabijheid in hun hart

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4539
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor naamloos » 12 okt 2017 08:17

Bambi schreef:Ga je allemaal diep schamen en dat is mijn vermaning
Onderstreepte van mij.

Nou, dankiewel hoor. ik was én ben me van geen kwaad bewust Mijn vermaning aan jou is dat je niet zo vreselijk moet generaliseren.
Ik herken werkelijk waar niets van het karikatuur 'kerk' wat je beschrijft.
Bij ons wordt je veeleer aangesproken als je Jezus niet hebt aangenomen als je verlosser, en niet naar het avondmaal gaat.
En dat niet op een verwijtende manier, maar je probeert te ontdekken waar die persoon 'staat' om daarbij aan te sluiten; en hem het evangelie uit te leggen op een manier waarvan je denkt hoe dat dat het beste bij hem aansluit.
Dat hoeft niet eens per direct met woorden te zijn, het kan ook best zijn dat zo iemand eerst gewoon praktische hulp nodig heeft.
Het lijkt erop dat je maar 1 bepaald soort kerk kent en daar de rest op afrekent. [-X

Kijk, dat rijtje duidelijke zonden vanuit de Bijbel van Mona, daar hoort m.i. het verzuimen van de samenkomsten (lees kerk?) ook niet bij.
Als jij zegt ''Ik doe het wel alleen met God'' dan zou je ook serieus moeten nemen wat er staat over het lichaam van Christus.
Dat we aan elkaar gegeven zijn. (niet alleen anderen aan jou, maar jij evengoed aan anderen) Niemand staat op zichzelf.
Mee eens, dat hoeft niet perse in een institueel kerkverband te zijn. Maar het is niet waar dat je niemand nodig hebt.
Hier op het forum hebben we een digitale samenkomst. Ook goed, maar wel vrij kil en wat onpersoonlijk.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor mona » 12 okt 2017 10:08

naamloos schreef:daar hoort m.i. het verzuimen van de samenkomsten (lees kerk?) ook niet bij.

Dat is waar, dat hoort niet bij het rijtje zonden. Meer bij vermaningen en adviezen. :wink:

En voor de rest begrijp ik er ook helemaal niets van, ook het plaatje van de Heere Jezus in de tempel begrijp ik niet als antwoord op mijn vraag.
Ik proef veel frustratie in het antwoord van Bambi, terwijl ik (mijns inziens) een normale vraag, op een normale toon heb gesteld.
Maar als ik je ergens mee gekwetst heb: Excuus.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Bambi

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Bambi » 12 okt 2017 14:05

Vermaningen wordt vaak veroordelingen
Ik heb al een paar keer een verhaal verteld over een vrouw in het zwart gekleed, die in de tuin aan het werk was en ik die aan het wandelen was, omdat het niet zo goed met me ging en had het nodig om door een medegelovige alleen maar een groet terug te krijgen. Maar ipv een groet terug, kreeg ik een misprijzende blik naar mijn broek. Ik hoorde er in haar ogen niet bij. Ze veroordeelde me en in haar opinie was dat haar recht en haar vermaning. Ik vroeg aan God:" Waarom doet ze zo?" Toen zei God:" Zo zijn mensen"

Zo zijn er veel meer gelovigen buiten de kerk, dan erin
Gelovigen die al door Gods genade, in Hem en de Heere Jezus geloven.
Er wordt wel vaak gezegd, dat het geloof je gegeven moet worden, maar niet ingezien, dat geloven in God en de Heere Jezus, niemand al uit zichzelf kan doen
Dan wordt er een excuus uit een Bijbeltekst gehaald:" Zelfs de duvel gelooft" Ja, door zien. De duvel heeft God Zelf gezien en de Heere Jezus. Die kent Hen gewoon en haat Hen.
Dat is geen geloof, dat is weten door het te zien.

Er zijn ook gelovigen die zelfs God weggedaan hebben hierom. Denk maar aan een Maarten 't Hart, een Freek de Jonge, een Johan Derksen enz. die wel goede gelovigen als ouders hadden, maar ook door de kerk zo gek gemaakt zijn, dat ze God met de kerk weggegooid hebben.
Mensen zijn getraumatiseerd, door dingen als mijn bovenstaande verhaal. Dat is de ouwe garde, die door de kerk en mensen daarin, gedacht hebben:" Als dat God is, laat dan maar, zo'n God hoef ik niet, ik doe het ook wel zonder God"
En die worden veroordeeld ipv dat er hand in eigen boezem gestoken wordt.
En er wordt veroordeeld onder het mom van recht
En dat wordt ook nog vaak vermaning, of met andere woorden waarschuwen genoemd

In veel kerken in de refo hoek, worden mensen bij God vandaan gepraat. Ze moeten eerst zondekennis hebben. Geloof is niet genoeg. Lees het verhaal van de kamerling nog maar es. Die geloofde en werd gedoopt en ging in blijdschap verder. Een gevoelsgelovige? Nee hoor, die man voelde de vreugde in God. En zal daarom wel anders naar zijn leven en alles gaan kijken, als hij in zijn relatie met God verder gaat.
Wat als hij thuiskwam en daar naar een kerk ging en daar aan het Avondmaal wilde, maar tegengehouden werd.
"Je mag niet aan, je bent niet in het zwart. En heb je al ervaren, dat je de Heere Jezus echt voor je zonden nodig hebt, ben je al ontdekt aan al je zonden? En hoe zit het met je belijdenis? Eerst belijdenis catechisatie volgen en daarvoor heb je die voorgaande dingen al nodig. Dus je hebt eerst nog veel te leren, voor je jezelf als kind van God mag noemen. Kom maar iedere zondag in de kerk, waar we dat nog eens flink benadrukken en Oh, mocht de Heere je hart dan maar raken en je het geloof geven"
Wat gaat zo'n man doen en wat gebeurt er met de vreugde in God in zijn hart en met de relatie met God die hij juist op het punt stond op te gaan bouwen?

Daarom met je uitkijken met zogenaamde vermaningen.
Laatst gewijzigd door Bambi op 12 okt 2017 14:26, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Jesaja40
Kapitein
Kapitein
Berichten: 955
Lid geworden op: 27 jun 2017 10:38
Locatie: Het Gooi

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Jesaja40 » 12 okt 2017 14:17

Mona citeert:

Het gaat mij om het volgende:
1) Zijn we bereid om met iemand te bidden en hem in liefde te vermanen als we zien dat iemand afdwaalt, in zonde leeft? Of denken we: wie ben ik om dat te doen? Iedereen doet zonde, dus ik mag niets zeggen... Ik haal me geen armoede op de hals door iemand ter verantwoording te roepen....


Je stapt niet zomaar op iemand af om te zeggen: jij leeft in zonde en dwaalt af, ik wil daar eens met je over praten. Als je dat te weten komt wordt je al direct voor een keuze gesteld. Neutraal is een inactieve houding en wellicht kruist deze iemand jouw levenspad. Eigenlijk is er maar een keuze: o, G’d geef mij de juiste woorden en inzicht om deze persoon terug te brengen naar U. Help mij, en maak mij sterk en wilt U mij genade geven om in liefde de juiste woorden te spreken. Laat toch uw genade en liefde die persoon weer tot U terugkeren. Zegent u de gesprekken en leer mij afhankelijk van U te zijn.
Deze houding is beslist geen armoede, maar eerder een rijk getuigenis, gesterkt door de woorden en de belofte van de Eeuwige dat deze persoon de fouten of dwaling herkent. Je bent dan alleen maar bezig geweest om het Woord te zaaien. G’d gebruikt jou persoonlijk om de ander te kunnen bereiken. Vraag altijd of de ander het goed vindt om een gebed uit te spreken.

2) Zijn we bereid om ons zelf te laten vermanen als we in zonde leven? Kunnen we dat hebben? Of denken we: wie ben jij om wat van mij te zeggen? bemoei je met je eigen zaken. Moet je zien wat je zelf in het verleden hebt uitgespookt?......
Eerlijk gezegd gaat dat tegen onze natuur in, wij laten ons vaak niets gezeggen of doen alsof er niets is gebeurd. Het hangt er ook vanaf wie dat zegt en op welke wijze. Zodra het uit de hoogte komt van: “ik moet iets tegen je zeggen” dan volgt direct de reactie “waar bemoei jij je mee?”


Iemand benaderen zou net zo moeten zijn als mijn reactie op de eerste vraag, de volgorde is anders. Ook hier zou ik zeker vragen om een gebed uit te mogen spreken.

3) wat vind je ervan dat er zoveel oproepen in de Bijbel staan om elkaar op te scherpen, en dat wij het de meeste tijd maar gewoon laten zitten omdat we het niet durven?


Spreuken 27:17 is het kassikale voorbeeld hoe het moet. 2 Timotheus 4:2 is het klasieke voorbeeld om het vol te blijven houden. Mijn persoonlijke ervaring is dat, wanneer ik parels ontdek inde Bijbel die wil delen met anderen. Ik heb ontdekt dat ik door het delen met anderen, steeds meer parels ga ontdekken. Dat is genade van G’d om anderen te bemoedigen en vertroosten om op de Koninklijke weg te blijven wandelen.

4) Denk je dat dat consequenties kan hebben voor het geestelijke leven in de gemeente, als we er het zwijgen toe doen?[/u]


Wie zwijgt bedekt en verbergt iets. Dat kan zomaar leiden tot een geestelijke dorheid in een gemeente. Een klein deel ziet dat maar kan daar niet zo goed mee omgaan. Ook hier is er een vraag: hoe breng ik iets onder de aandacht? Wie is betrouwbaar in de gemeente om je persoonlijke zorgen kenbaar te maken? Vaak is het zo, dat velen hun nek niet uit durven steken. Wat te doen als de betrouwbare persoon je af wil houden omdat jij een splijtzwam kan zijn in de gemeente? De gelijkenis die Nathan gebruikt om David te raken had het juiste effect. Daarna kon David Psalm 51 schrijven en kam er een lofzang uit zijn mond.
Ik kreeg niets waar ik om vroeg. Ik kreeg alles wat ik nodig had.

Gebruikersavatar
Jesaja40
Kapitein
Kapitein
Berichten: 955
Lid geworden op: 27 jun 2017 10:38
Locatie: Het Gooi

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor Jesaja40 » 12 okt 2017 14:17

Mona citeert:

Het gaat mij om het volgende:
1) Zijn we bereid om met iemand te bidden en hem in liefde te vermanen als we zien dat iemand afdwaalt, in zonde leeft? Of denken we: wie ben ik om dat te doen? Iedereen doet zonde, dus ik mag niets zeggen... Ik haal me geen armoede op de hals door iemand ter verantwoording te roepen....


Je stapt niet zomaar op iemand af om te zeggen: jij leeft in zonde en dwaalt af, ik wil daar eens met je over praten. Als je dat te weten komt wordt je al direct voor een keuze gesteld. Neutraal is een inactieve houding en wellicht kruist deze iemand jouw levenspad. Eigenlijk is er maar een keuze: o, G’d geef mij de juiste woorden en inzicht om deze persoon terug te brengen naar U. Help mij, en maak mij sterk en wilt U mij genade geven om in liefde de juiste woorden te spreken. Laat toch uw genade en liefde die persoon weer tot U terugkeren. Zegent u de gesprekken en leer mij afhankelijk van U te zijn.
Deze houding is beslist geen armoede, maar eerder een rijk getuigenis, gesterkt door de woorden en de belofte van de Eeuwige dat deze persoon de fouten of dwaling herkent. Je bent dan alleen maar bezig geweest om het Woord te zaaien. G’d gebruikt jou persoonlijk om de ander te kunnen bereiken. Vraag altijd of de ander het goed vindt om een gebed uit te spreken.

2) Zijn we bereid om ons zelf te laten vermanen als we in zonde leven? Kunnen we dat hebben? Of denken we: wie ben jij om wat van mij te zeggen? bemoei je met je eigen zaken. Moet je zien wat je zelf in het verleden hebt uitgespookt?......
Eerlijk gezegd gaat dat tegen onze natuur in, wij laten ons vaak niets gezeggen of doen alsof er niets is gebeurd. Het hangt er ook vanaf wie dat zegt en op welke wijze. Zodra het uit de hoogte komt van: “ik moet iets tegen je zeggen” dan volgt direct de reactie “waar bemoei jij je mee?”


Iemand benaderen zou net zo moeten zijn als mijn reactie op de eerste vraag, de volgorde is anders. Ook hier zou ik zeker vragen om een gebed uit te mogen spreken.

3) wat vind je ervan dat er zoveel oproepen in de Bijbel staan om elkaar op te scherpen, en dat wij het de meeste tijd maar gewoon laten zitten omdat we het niet durven?


Spreuken 27:17 is het klassieke voorbeeld hoe het moet. 2 Timotheus 4:2 is het klasieke voorbeeld om het vol te blijven houden. Mijn persoonlijke ervaring is dat, wanneer ik parels ontdek inde Bijbel die wil delen met anderen. Ik heb ontdekt dat ik door het delen met anderen, steeds meer parels ga ontdekken. Dat is genade van G’d om anderen te bemoedigen en vertroosten om op de Koninklijke weg te blijven wandelen.

4) Denk je dat dat consequenties kan hebben voor het geestelijke leven in de gemeente, als we er het zwijgen toe doen?[/u]


Wie zwijgt bedekt en verbergt iets. Dat kan zomaar leiden tot een geestelijke dorheid in een gemeente. Een klein deel ziet dat maar kan daar niet zo goed mee omgaan. Ook hier is er een vraag: hoe breng ik iets onder de aandacht? Wie is betrouwbaar in de gemeente om je persoonlijke zorgen kenbaar te maken? Vaak is het zo, dat velen hun nek niet uit durven steken. Wat te doen als de betrouwbare persoon je af wil houden omdat jij een splijtzwam kan zijn in de gemeente? De gelijkenis die Nathan gebruikt om David te raken had het juiste effect. Daarna kon David Psalm 51 schrijven en kwam er een lofzang uit zijn mond.
Laatst gewijzigd door Jesaja40 op 12 okt 2017 21:38, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik kreeg niets waar ik om vroeg. Ik kreeg alles wat ik nodig had.

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: Toetsing en vermaning

Berichtdoor mona » 12 okt 2017 15:43

naamloos schreef:Volgens mij zeg ik nergens 'ik vind dat niet nodig'. kBedoel ermee aan te geven om niet altijd meteen met het vermaandende vingertje te zwaaien. Je kan ook iemand even de tijd gunnen om zn eigen fouten in te zien en zich ervan te bekeren.

Natuurlijk!
Het is goed om - hoe dan ook - de tijd te nemen, want de eerste stap is om het voor de Heere neer te leggen.

naamloos schreef:Volgens mij zeg ik nergens 'ik vind dat niet nodig

Nee dat zei je niet letterlijk. Maar omdat je in je eerste reactie gelijk met drie tegenargumenten komt, kwam dat op mij wel zo een beetje zo over. Vooral ook omdat je in je reactie niet zegt dat je een vermaning op zijn tijd wél nodig vind. Ik zag dus alleen ontkenningen in je reactie, vandaar dat ik het interpreteerde als een afwijzing.

naamloos schreef: kBedoel ermee aan te geven om niet altijd meteen met het vermaandende vingertje te zwaaien

Ik heb in de openingspost heel duidelijk aangegeven dat en vermaning uit liefde en met een biddend hart gegeven moet worden.
Paulus is daar heel duidelijk over. Maar blijkbaar roept alleen het woord vermaning al weerstand op.

Jesaja40 schreef:Je stapt niet zomaar op iemand af om te zeggen: jij leeft in zonde en dwaalt af, ik wil daar eens met je over praten. Als je dat te weten komt wordt je al direct voor een keuze gesteld. Neutraal is een inactieve houding en wellicht kruist deze iemand jouw levenspad. Eigenlijk is er maar een keuze: o, G’d geef mij de juiste woorden en inzicht om deze persoon terug te brengen naar U. Help mij, en maak mij sterk en wilt U mij genade geven om in liefde de juiste woorden te spreken. Laat toch uw genade en liefde die persoon weer tot U terugkeren. Zegent u de gesprekken en leer mij afhankelijk van U te zijn.
Deze houding is beslist geen armoede, maar eerder een rijk getuigenis, gesterkt door de woorden en de belofte van de Eeuwige dat deze persoon de fouten of dwaling herkent. Je bent dan alleen maar bezig geweest om het Woord te zaaien. G’d gebruikt jou persoonlijk om de ander te kunnen bereiken. Vraag altijd of de ander het goed vindt om een gebed uit te spreken.

In mijn openingspost heb aangegeven hoe de houding moet zijn. Dat kan nooit zonder de Heere gaan. Een vermaning moet altijd in liefde en onder leiding van de Heilige Geest gegeven worden. Ik weet wel: hierin zijn verschrikkelijk veel fouten gemaakt!!
Maar betekent het dan dat we daarom de vermaning of tucht achterwege moeten laten?
En hoe zou het dan wel moeten gaan volgens jullie?
En wat doen we met de opdrachten uit de Bijbel?

Jesaja40 schreef: De gelijkenis die Nathan gebruikt om David te raken had het juiste effect. Daarna kon David Psalm 51 schrijven en kwam er een lofzang uit zijn mond.

Een geweldig voorbeeld hoe de een vermaning gegeven moet worden, de Heilige Geest is hier de leidende Persoon!

Even enkele opdrachten tot vermaning:

1 “Maar als uw broeder tegen u gezondigd heeft, ga naar hem toe en wijs hem terecht tussen u
en hem alleen; als hij naar u luistert, hebt u uw broeder gewonnen” (Mattheüs 18:15).
2 “Daarom: wees waakzaam, en bedenk dat ik drie jaar lang, nacht en dag, niet heb opgehouden
iedereen onder tranen terecht te wijzen” (Handelingen 20:31).
3 “Nu ben ik ervan overtuigd, mijn broeders – ook ikzelf met het oog op u – dat u zelf ook vol
bent van goedheid, vervuld met alle kennis, in staat ook elkaar terecht te wijzen” (Romeinen
15:14).
4 “Ik schrijf deze dingen niet om u te beschamen, maar als mijn geliefde kinderen wijs ik u terecht”
(1 Korinthiërs 4:14).
5 “Wie echter profeteert, spreekt tot mensen woorden van opbouw en vermaning en troost”
(1 Korinthiërs 14:3).
6 “En wij staan gereed om elke ongehoorzaamheid te bestraffen, zodra uw gehoorzaamheid
volkomen zal zijn” (2 Korinthiërs 10:6).
7 “En vaders, wek geen toorn bij uw kinderen op, maar voed hen op in de onderwijzing en de
terechtwijzing van de Heere” (Efeziërs 6:4).
8 “Hem verkondigen wij, terwijl we ieder mens terechtwijzen, en ieder mens onderwijzen in
alle wijsheid, opdat wij ieder mens volmaakt zouden stellen in Christus Jezus” (Kolossenzen
1:28).
9 “Laat het woord van Christus in rijke mate in u wonen, in alle wijsheid; onderwijs elkaar en
wijs elkaar terecht, met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen. Zing voor de Heere met
dank in uw hart” (Kolossenzen 3:16).
10 “Want onze vermaning kwam niet voort uit dwaling, of uit onzuivere motieven, en ging ook
niet met bedrog gepaard” (1 Thessalonicenzen 2:3).
11 “En wij vragen u, broeders, hen te erkennen die onder u arbeiden, u leiding geven in de Heere
en u terechtwijzen” (1 Thessalonicenzen 5:12).
12 “En wij roepen u ertoe op, broeders, hen die ordeloos leven terecht te wijzen, de moedelozen
te bemoedigen, de zwakken te ondersteunen, en met allen geduld te hebben” (1 Thessalonicenzen
5:14).
13 “En beschouw hem niet als een vijand, maar wijs hem terecht als een broeder” (2 Thessalonicenzen
3:15).
14 “Blijf bezig met het voorlezen, met het vermanen, met het onderwijzen, totdat ik kom” (1 Timotheüs
4:13).
15 “Wijs hen die zondigen, in tegenwoordigheid van allen terecht, opdat ook de anderen vrees
zullen hebben” (1 Timotheüs 5:20).
16 “Predik het Woord. Volhard daarin, gelegen of ongelegen. Weerleg, bestraf, vermaan, en dat
met alle geduld en onderricht” (2 Timotheüs 4:2).
17 “Dit getuigenis is waar. Wijs hen daarom streng terecht, opdat zij gezond zullen zijn in het
geloof” (Titus 1:13).
18 “Spreek over deze dingen, bemoedig en wijs met alle gezag terecht. Laat niemand u verachten”
(Titus 2:15).
19 “Verwerp een ketters mens na een eerste en tweede terechtwijzing” (Titus 3:10).
20 “En u bent de vermaning vergeten waarmee u als kinderen wordt aangesproken: Mijn zoon,
acht de bestraffing van de Heere niet gering en bezwijk niet, als u door Hem terechtgewezen
wordt” Hebreeën 12:5).
21 “Om over allen het oordeel te vellen en alle goddelozen onder hen terecht te wijzen voor al
hun goddeloze daden, die zij op goddeloze wijze bedreven hebben, en voor al de harde woorden
die zij, goddeloze zondaars, tegen Hem gesproken hebben” (Judas 1:15).
22 “Ieder die Ik liefheb, wijs Ik terecht en bestraf Ik. Wees dan ijverig en bekeer u” (Openbaring
3:19).

Ik heb ze niet bedacht. Ze staan in Gods Woord.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten