Berichtdoor Teus » 31 aug 2017 08:19
De waarheid over de sabbat
Uit de zeven gemeentetijdperken "Het Patmosvisioen" van W. Branham
En ik was in de geest op de dag des Heren; en ik hoorde achter mij een grote stem, als van een bazuin. (Openb.1:10)
Allereerst zijn er nogal wat goedbedoelende mensen, die de dag des Heren uitmaken voor de Sabbatdag; deze is voor hen de zaterdag. Anderen noemen de dag des Heren de zondag, de eerste dag der week. Maar hoe kan het één dier dagen zijn of zelfs beide dagen tezamen, als Johannes in de Geest was en deze visioenen kreeg gedurende een periode van twee jaar? Wat er in feite gebeurde, was dat Johannes in de Geest opgevoerd en naar de dag des Heren werd verplaatst, die nog komen moet. De Bijbel spreekt van de dag des Heren als één die in de toekomst komt en Johannes ziet nu de dingen, die in die toekomstige dag gaan gebeuren. Maar laten we eens, om even onze gedachten te bepalen, precies nagaan wat er in de tegenwoordige tijd nu eigenlijk met de Sabbat bedoeld wordt.
De Sabbat -- zoals uit het Nieuwe Testament blijkt -- betekent NIET dat men de een of andere dag houdt. Wij kennen geen gebod om de zaterdag als een Sabbatdag in acht te nemen; er is ook geen gebod, dat ons voorschrijft de eerste dag der week, de zondag, te houden. Hier volgt de waarheid over de Sabbat, hetgeen "rust" betekent. Hebreeën 4:8--10: "Want indien Jezus hen in de rust (of rustdag) gebracht heeft, dan had Hij daarna niet gesproken van een andere dag. Er blijft dan een rust (het houden van de Sabbat) over voor het volk van God. Want die ingegaan is in Zijn rust, heeft zelf ook van zijn werken gerust, gelijk God van de Zijne." Hebt u goed geluisterd naar het laatste gedeelte van het vers, waar alles om draait? "God heeft van Zijn werken gerust." De zevende dag werd door God als Sabbatdag aan Israël, als herinnering aan Zijn eigen werk -- waarin Hij de wereld en al wat daarin is geschapen heeft en daarna ophield te scheppen -- gegeven. Hij rustte van Zijn werken. Hij rustte. Nu was het goed dat er een Sabbatrust gegeven werd aan een volk dat op een zeker tijdstip geheel op één plaats bijeen was, zodat zij allen een zekere dag konden onderhouden. Tegenwoordig is de helft van de wereld in duisternis, terwijl de andere helft in het licht is en dus zou het helemaal geen zin hebben. Maar dat is slechts een argument vanuit een natuurlijk standpunt.
Laten we eens gaan zien wat de Bijbel ons leert over deze Sabbatrust.
"Want die ingegaan is in Zijn rust." Dit ingaan houdt niet slechts een ingaan in, maar ook een "blijven in" de rust. Het is een eeuwige rust waarvan de zevende dag slechts een beeld of een type is. "Zeven" geeft de volheid aan. "Acht" is weer de eerste dag. De opstanding van Jezus was op de eerste dag der week en gaf ons het eeuwige leven en een eeuwige Sabbatrust. En zo zien we dus waarom God ons geen bepaalde dag van de week als Sabbat (rust) kon geven. Wij zijn "ingegaan in" en blijven absoluut in onze rust, hetgeen Israël niet kon, daar het slechts een afschaduwing kende van het ware waarin wij ons verheugen. Waarom zouden wij teruggaan naar een afschaduwing terwijl wij de werkelijkheid kennen?
Hoe ontvangen we deze rust, of deze voortdurende Sabbat? Het is op de uitnodiging van Jezus. Hij zei in Matthéüs 11:28--29: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u en leert van Mij,... en gij zult rust vinden (ofwel het houden van de Sabbat, niet een dag, maar het eeuwige leven, Sabbat) voor uw zielen."
Het doet er niet toe hoelang u hebt getobd onder de last van uw zonden, of het nu tien, twintig, dertig of vijftig jaar of nog langer geduurd heeft, kom met uw afgetobde moede leven en u zult Zijn rust vinden, de ware Sabbat. Jezus zal u rust geven.
Wat is nu precies die rust, die Jezus u wil geven? Jesaja 28:8--12:
"Want alle tafels zijn vol van uitspuwsel en van drek, zodat er geen plaats schoon is. Wie zou Hij dan de kennis leren, en wie zou Hij het gehoorde te verstaan geven? De gespeenden van de melk, de afgetrokkenen van de borsten? Want het is gebod op gebod, gebod op gebod, regel op regel, hier een weinig, daar een weinig. Daarom zal Hij door belachelijke lippen, en door een andere tong tot dit volk spreken; tot wie Hij gezegd heeft: Dit is de rust (Sabbat), geeft de moeden rust (ofwel het onderhouden van Zijn Sabbat), en dit is de verkwikking; doch zij hebben niet willen horen."
Hier staat het geprofeteerd, precies hier in Jesaja. En het kwam zo'n zeven honderd jaar later op Pinksteren te geschieden, toen zij allen vervuld werden met de Heilige Geest precies zo als gezegd was hoe het zou zijn. Dit is de ware Sabbat, die beloofd was. Toen zij zo vervuld werden met de Geest rustten zij van hun wereldse werken, wereldse praktijken en hun boze handelingen. De Heilige Geest nam hun levens in beslag. Zij gingen in de rust. Daar is uw rust. Dat is uw Sabbat. Het is niet een dag of een jaar, het is een eeuwigheid van het vervuld zijn en gezegend zijn in de Heilige Geest. Het is uw rusten en God die werkt. God werkt het willen en werken in u naar Zijn voornemen.
Laat ik hier nog een opmerking maken over de "Zaterdagsamenkomers", die beweren dat wij er verkeerd aan doen op de eerste dag van de week, de zondag, samen te komen. Hier volgt wat Justinus ervan zei in de tweede eeuw:
"Op zondag wordt een samenkomst gehouden voor allen die in dorpen en steden wonen en er wordt dan een gedeelte voorgelezen uit de gedenkschriften van de apostelen en de geschriften, zolang de tijd dit toelaat. Als men klaar is met lezen, vermaant en waarschuwt degene die voorgaat in een toespraak tot het navolgen van deze edele dingen. Hierna staan allen op voor een gezamenlijk gebed. Na afloop hiervan -- zoals wij hebben beschreven -- wordt brood en wijn voor ons neergezet en de dankzegging uitgesproken waarop de gemeente met 'Amen' antwoordt. Het brood en de wijn wordt uitgedeeld en een ieder neemt een deel, waarna de diakenen het brood en de wijn naar de huizen van hen die niet aanwezig waren brengen. De rijken en die dat willen, geven gaven overeenkomstig hun vrije wil en deze collecte wordt aan degene die voorgaat afgedragen, die er de wezen, weduwen en de gevangenen en vreemdelingen in hun behoeften mee voorziet."
We zien dus dat zij die beweren, dat de vroege gemeente de Judese traditie in stand hield door op de laatste dag der week samen te komen, helemaal niet kennis hebben genomen van wat de geschiedenis in werkelijkheid leert. …
Och, dat de mensen toch tot Hem kwamen en die rust zouden vinden! Er is een schreeuwend verlangen in aller harten naar die rust, maar de meesten weten er niet het antwoord op. Daarom trachten zij het verlangen te bevredigen door godsdienst te bedrijven: het houden van bepaalde dagen of het aanvaarden van de belijdenissen en dogma's van de godsdienstige groeperingen. Maar als dat hun niet voldoet, proberen velen het met drinken, zwelgpartijen en meer van die lichamelijke uitspattingen en ze denken door wereldse genietingen enige bevrediging te vinden. Maar daarin bestaat geen rust. Ze roken en slikken pillen om hun zenuwen te kalmeren. Maar er is geen rust te verkrijgen door het nemen van aardse drankjes. Zij hebben Jezus nodig. Zij hebben de hemelse geneeswijze van node, de rust die de Geest geeft.
Dan gaan de meesten van hen nog 's zondags naar de kerk. Dat is allemaal wel goed, maar zelfs daar hebben zij er geen idee van hoe zij tot God moeten naderen en hoe zij Hem aanbidden moeten. Jezus heeft gezegd, dat de echte aanbidding is in Geest en in Waarheid. Zie Johannes 4:24. Maar wat voor aanbidding kunt u verwachten in een kerk, die zo weinig van God afweet, die met Kerstmis een kerstboom en met Pasen paashaasjes heeft? Hoe komen ze daaraan? Ze hebben het overgenomen van de heidenen en het tot een onderdeel van hun kerkleer gemaakt. Maar als er iemand is, die zich tot de Here wendt en vervuld wordt met de Heilige Geest dan houdt hij met al dit gedoe op. Hij heeft rust voor zijn ziel gevonden. Hij begint werkelijk te léven,
„Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is.” 1 Kor.2:14a