Pelgrimschap volgens de Bijbel vereist binnengaan door de smalle poort.
Enkele citaten uit dit interessante artikel op RD.nl:
De Bijbel gebruikt vaak het beeld van een weg, baan of pad als beeld van de levensreis. Dat onderstreept het tijdelijke van het leven: de mens is op aarde slechts reiziger, voorbijganger, passant. Dat beeld van een pelgrim heeft oude papieren. Het is te vinden in allerlei godsdiensten: de islam, het boeddhisme en het hindoeïsme. Schrijvers als Homerus (Odysseus), Swift (Gulliver), Defoe (Robinson Crusoe) en Verne (Phileas Fogg) lieten hun hoofdpersonen lange reizen maken.
...maar deze passage uit Mattheüs 7 stelt ook vragen aan de duizenden bezoekers van evangelische bijeenkomsten, zoals de EO Jongerendag of Opwekking. Hoe compleet is hun Bijbel? De evangelische beweging komt eigentijds over en ervaart geen kloof met de hedendaagse cultuur. Maar past dat bij de Bijbelse invulling van het pelgrimsleven als een vreemdeling, die niet gelijkvormig wil zijn aan deze wereld? In evangelische kring ligt veel nadruk op de liefde, barmhartigheid en genade van God. Blijdschap overheerst, de diepe tonen van zondebesef en ootmoed worden weinig gehoord
Maar ook de duizenden kerkgangers uit reformatorische kring moeten niet te gemakkelijk de vinger uitsteken naar De Lange. Hun Bijbel is compleet en ze beschouwen die van kaft tot kaft als Gods Woord. Maar is dat ook zichtbaar in een leven als pelgrim, als vreemdeling? Ze staan pal voor de zuivere leer, ze weten de weg, maar bewandelen ze die ook? Dat vereist binnengaan door die smalle poort. Niet als een vrome maar als een strafwaardige: „Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!/ Toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered.”
Het is aan te bevelen om eerst het GEHELE ARTIKEL te lezen, alvorens een discussie te starten of opmerking te maken.
Ervaren jullie je leven als een pelgrimsreis?