Berichtdoor gravo » 10 mei 2017 20:45
Het is jammer dat er in de gereformeerde theologie niet veel aandacht is voor de Geest. Veel problemen die ontstaan op het gereformeerde erf zijn terug te voeren op dit "pneumatologische vacuüm" zoals de onderwaardering voor de Geest ook wel wordt genoemd.
Denk bijvoorbeeld eens aan de opkomst van de geestesbewegingen, de pinksterchristenen en de evangelicals. Deze kunnen als reactie worden gezien op het ontbreken van een visie op (het werk van) de Heilige Geest in protestantse kring.
De nadruk ligt veel en vaak op God en de verbroken relatie tussen mens met God. Of op Christus, op Zijn werk, Zijn lijden, sterven en Opstanding. En binnen de wat rationele omgeving die het protestantisme toch is, is het vaak gebleven bij prachtige maar toch wat kille uitwerkingen van de theologie, gebaseerd op kennis over God en een sterke christologische nadruk.
Alleen in bevindelijke kring is meer over de Geest gesproken, als Toepasser van het (gepredikte) Woord aan het hart. Al werd de werking van de Geest dan wel vaak heel ver weg gestopt, namelijk alleen bij de weinige ware kinderen van God. Die mochten daar in uurtjes van korte duurtjes dan eens iets van smaken. Maar ook zij werden nu niet bepaald beschreven als mensen die vervuld waren van de Heilige Geest. En zo als altijd, ook hier steeds het protestantisme-breed opgeheven vingertje: let op, het gaat niet om het gevoel, niet teveel emotie, geen geestdrijverij en geen toestanden.
Het is en blijft echter een manco, dit rationele denken.
Want waar in de Bijbel gesproken wordt over de Geest, daar gaat het altijd om enorme indrukwekkende, ontroerende, machtige bewegingen. De Geest brengt namelijk leven en kracht. Met Pinksteren manifesteert de Geest zich in tekens van verdeelde vlammen van vuur en als het geluid van een geweldig gedreven wind. De Geest is de werking, de kracht, de stuwing, de dynamiek van God. De Geest is de adembenemende intrede van God. Dat kan zijn in ons hart, waar alles wordt schoon geblazen als door een Noordenwind of Zuidenwind, waar we worden overrompeld door de geweldige impact van Gods liefde en genade. Persoonlijk dus.
Maar dat kan ook zijn in de beweging die ontstaat in een gemeente, in een bijeenkomst van gelovigen die Hem (Haar?) verwachten. Ook dan kan een onvoorstelbare emotie van licht, warmte , kracht en nabijheid de komst van de Heilige Geest begeleiden. De Geest kan een huis vervullen. Sowieso hoort het woord "vol" bij de Geest. Mensen worden vervuld. De Geest komt met een overvloed. Er is genoeg voor iedereen. Het is als een stroom, een ruisende neerslag, werk van doorbraak, macht en ongekende zuiverheid en schoonheid. Want de Geest is de Geest van de Schepping, van het tot leven wekken. Een levenwekkende Geest. Kom, Schepper, Geest, veni creator spiritus.
Het is toch geen wonder dat pinksterchristenen altijd reikhalzend uitzien naar deze komst van God, deze krachtige werking, waarin alles wat ons beloofd is, alles waar we al zo lang op wachten werkelijkheid wordt. En ik begrijp dat gelovigen die deze hunkering hebben dit soms te lang hebben gemist in kerken waar de gereformeerde theologie andere nadrukken legde. Niets ten nadele van de gereformeerde theologie, met haar fijnbesnaarde dogmatiek, haar leerboeken, haar Bijbeluitleg, haar preken, spreken, belijden en haar heilsorden, maar als de Geest vaardig wordt, als de kracht van het Volle Evangelie, inclusief de onstuitbare werking van de Geest van God over ons komt, als de charismata, de gaven van de Geest ons leven tegelijkertijd vervullen en ontregelen, dan houden we het niet droog. Dan vallen we voor de overmacht aan genadige omhelzing en liefderijke ontmoeting die de Heilige Geest in en om ons heen (altijd in de gemeenschap) bewerkstelligt. Dan wordt niet alleen ons verstand gescherpt en aangesproken, maar dan vlamt ons hart. Dat is geen geestdrijverij, geen "zoete wijn", laat staan "alleen maar afgaan op je gevoel". Nee, dat is het proeven en smaken van de goedheid van God, van Zijn nabijheid, Zijn vrede, Zijn genade. Waar de Geest is, is vrijheid. Dans en zang, vreugde en blijdschap. Het leidt tot opwekking, tot levendmaking, tot lof en prijs.
Dat is het werk van de Geest. Wij kunnen veel leren van de pentecostals en de evangelicals. Te vaak weggezet als drijvers of door emotie overmande zwakke broeders in het geloof. Zij hebben iets serieus genomen, waar velen van ons vaak overheen gekeken of gelezen hebben. Ik kan iedereen aanraden om bijvoorbeeld het Nieuwe Testament voortaan te lezen met speciale aandacht voor wat over de Heilige Geest gezegd wordt. Dat kan ronduit onthullend zijn voor gereformeerde gelovigen.
gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)