3parels schreef:Jezus zegt: 'Volg mij'.' tegen zijn discipelen. Geen van hen had zondekennis. Hij riep, zij volgden. Zijn wij al gevolgd, Hij roept ons immers ook? Pas later is in hun leven de zondekennis gekomen. Wie van zondekennis een voorwaarde maakt, beland weer aan de verkeerde kant. Er zijn geen voorwaarden om tot Christus te komen. Je mag m nodig hebben vanwege de zonden in je leven, maar je mag ook komen omdat je zo onder de indruk bent gekomen van zijn liefde voor jou. Eén ding is wel zeker: alleen wie er belang bij hebben zullen komen. Maar je hoeft niets mee te brengen. Je mag komen zoals je bent, dan maakt Christus je wie Hij wil dat je bent. Dan gaat de Heilige Geest werken! En ja er zijn mensen die eerst door het stof gaan, maar ook dan hebben zij de Geest al ontvangen (zonder dat ze het zelf zien). Want alleen de Geest zal overtuigen van zonde en oordeel. In die zin zijn zij ook al behouden, want het zaligmakende werk van de Geest loopt altijd uit op het ontvangen van vergeving.
Met een iedere gelovige gaat de Heere Zijn eigen weg. Sommigen hebben nou eenmaal grotere klappen nodig dan een ander. Ligt ook aan je karakter, als je koppig bent zal de Heere meer werkt met je hebben. Ook als je vol zit met verkeerde denkbeelden zal het een strijd worden.
Sommigen worden snel overtuigd. Zonder moeite. Pas later komt de strijd. Laten we de Heere er ook vrij in?
Ik ben het grotendeels met je eens, maar waar je zegt dat er mensen zijn die eerst door het stof gaan, maar ook dan hebben zij de Geest al ontvangen (zonder dat ze het zelf zien) is absoluut niet waar. Ze kunnen wel overtuigd zijn door de Geest, maar je hebt de Geest nog niet en je bent nog niet gerechtvaardigd als je nog met 'je zondenpak op je rug loopt' en ze nog niet vergeven zijn.
Dan ben je misschien in de war met de zogenaamde embryoleer.
Trouwens, er staan genoeg voorbeelden in de bijbel ter waarschuwing van mensen die overtuigd waren van zonden, maar niet behouden werden.
Het Avondmaal is voor degenen die Hem lief hebben. Die niet zonder Hem kunnen en willen leven. Hoe klein geloof ze dan ook hebben, hoe hopeloos ze zichzelf dan ook vaak vinden, want ze schieten altijd te kort. Wie belijden hun zaligheid in Hem te zoeken en niets zelf mee te kunnen brengen, mogen aan het Avondmaal.
Wat je eigenlijk nu doet is zeggen wie er aan het avondmaal mogen, terwijl de bijbel iets anders zegt.
Weet je wat we eigenlijk moeten doen? Ik denk dat het heilzamer is om onverkort aan de bijbel vast te houden, ook als die tegen onze eigen gevoelens of gedachten ingaat. Dat kost soms strijd, maar lijkt me wel heilzamer.
Want als je zegt dat je een legitieme reden hebt om aan het Avondmaal te gaan als je overtuigd bent dat Hij je zalig wilt maken of als je het verlangen hebt dat Hij je Redder wilt zijn of je zegt dat je je zaligheid in Hem zoekt, dan wil dat zeggen dat je die zaligheid nog niet gevonden hebt en is de reden dat je aangaat dus niet zoals het in de Bijbel staat en ook niet logisch volgens mij.
Omdat het tot een gedachtenis is, moet je het dus zeker weten dat Hij het is die in jouw plaats is gestorven.
Verlangen is niet altijd hebben. Als je dan toch aangaat, loop je op de Heere vooruit. Maar dat kan denk ik een beetje lastig liggen. Je kan ook verlangen naar meer. Maar het Avondmaal is geen middel om onze zonden af te betalen. Ik weet zeker dat we dat eens zijn.
Als je vergeving van zonden wilt, dat is goed en is dat denk ik een teken dat God met je van doen hebt, omdat een mens van zichzelf daar niet mee bezig is of dat zoekt, maar laten we Hem niet voor de voeten lopen en het zelf grijpen. Ik zou zeggen, laten we daar voor waken, dat lijkt mij heilzamer. En laten we er ook geen genoegen in hebben dat we in de zonde liggen, dat is ook geen vrucht van God.
