Op RD.nl staat een artikel (helaas achter de decoder) dus ik kon alleen dit lezen:
U bakt er in eigen ogen weer helemaal niks van op een slechte maandag. Op het werk of thuis loopt het niet lekker. Uw oude vader is ook al niet tevreden over u, vermoedt u. God lijkt ver weg. Wat denkt u als u zich ’s avonds somber voelt over de voorbije dag? Is dit droefheid voor God vanwege de zonden? Of is die somberheid gewoon een karaktertrek?
Dat zie je inderdaad hier op het forum ook wel terug. Iemand die opgewekt van karakter is, zal in het geloof ook niet zo snel somberen denk ik.
Het gaat echter niet altijd op heb ik gemerkt.
Naar depressie neigende mensen kunnen heel blij in hun geloofsleven staan.
In hoeverre heeft het geloof invloed op het karakter en andersom?