De bedelaarsgestalte

[Marnix]

Helder. En mee eens. Jezelf verhogen ten koste van anderen. Ik dank U dat ik niet ben zoals die ander, die huichelaar. Ik vast, ik hou me aan allerlei regels, ik draag nette / sobere kleding, ik luister niet naar die muziek etcetera. Maar het kan ook andersom. Ik ben blij dat ik niet zo wettisch ben, niet in donkere kleren loop etc. Ik moet denken aan de oudste zoon. Als je je zelf wil verhogen ten koste van de ander is dat hoogmoed, ook al lijk je nog zo nederig. Je probeert het dan toch zelf te verdienen en je eigenwaarde af te laten hangen van hoe je je gedraagt ten opzichte van anderen.

[Chaya]

Ik bedoel het als stelling en het is ook zo dat je een grond kan maken van je nederigheid en voorbij gaat aan de Heere Jezus. En je denkt er aangenaam mee te zijn. Dan is je hart gesteldheid niet juist.
Ook kan er achter zogenaamde nederigheid een groot ego schuilgaan.

Dit gaat over schijnvroomheid en heeft dus ook niets met de bedelaarsgestalte te maken.
Jesaja 58

http://herzienestatenvertaling.nl/teksten/jesaja/58

Niet alle voor het oog 'nederigheid' is echte nederigheid, zoals een verbroken hart waar God naar vraagt. Het is niet alles goud wat er blinkt.

Nee, waar!

Ik vond dit stukje op de site van Reinier van den Berg:
Heb jij ook niet de indruk dat vandaag de dag het niet meer belangrijk is wat je gelooft, maar wat je beleeft? De eerste vraag in een interview is vaak:”Wat hebt u beleefd?” Het traditionele geloof is ook niet interessant meer, maar wel de vraag wat de mens heeft beleefd. Beleving is subjectieve waarheid geworden. Er is veel belangstelling voor allerlei onthullingen en ontboezemingen. Maar wat heb ik daaraan? Het zal best waar zijn wat sommige mensen vertellen. Maar het is een kwalijke zaak als de beleving doel in zichzelf wordt.

Elke geloofsbeleving behoort een band, een binding te hebben met de waarheid. Als die band er niet is, ben ik overgeleverd aan allerlei geestelijke machten en krachten. Dan ben ik zonder stuur. Dan blijf ik op mijn gevoel drijven. Is er dan een waarheid die buiten mij zelf bestaat? Ja, die waarheid is een Persoon. Die waarheid is Jezus Christus. Een Bijbelse geloofsbeleving heeft een relatie met Hem, want elke geloofsbeleving is nog geen christelijke geloofsbeleving.

Weet je wat in deze belevingscultuur totaal ontbreekt? Dat is het besef dat de mens als hij geconfronteerd wordt met de ontzag-wekkende heiligheid van God slechts van genade kan leven. In de moderne belevingscultuur ontbreekt wat de ‘verloren zoon’ ervoer toen zijn vader hem zo hartelijk omhelsde bij zijn thuiskomst! In deze belevingscultuur ontbreekt de bedelaarsgestalte die van genade wil leven.

BELEVINGSCULTUUR

[mona]

Kunnen jullie hiermee instemmen of ligt dit ver buiten het persoonlijk geloofsleven?

Ik wil even terug naar de openingspost van Chaya.
Het gaat om de gestalte van een bedelaar, niet om het bedelaar zijn.
Dat zijn Gods kinderen niet, maar ze bedelen (vragen voortdurend) bij de Vader zoals een kind zich afhankelijk weet van zijn aardse vader.
Vrijmoedig, zonder schroom, met de volledige zekerheid van Zijn goedheid.
Dat betekent overigens ook regelmatig een NEE, als de vader dat beter acht voor het kind.

Bedelaar en nederig zijn niet exact dezelfde begrippen, maar hebben wel met elkaar te maken en als je het topic een beetje gevolgd heb begrijp je het wel denk ik.

Ik denk in dit opzicht aan het woord verootmoediging.
Dat past zowel een kind als een bedelaar. Maar in vertrouwen op de genade van God de Vader.
En dat laat gelijk zien dat we totaal afhankelijk zijn van God.
Dat is iets wat niet van nature in onze genen zit.

Laatst hoorde ik nog weer dat iemand het er over had om God de Vader Pappa te noemen.
Dat stuit me toch tegen de borst.
Jezus Zelf zei nooit Pappa o.i.d. tegen Zijn Vader.
Zelfs in het intieme gebed wat wij mogen lezen in Johannes 17, noemt de Heere Jezus Zijn Vader 'Heilige Vader'.
In alles wat wij weten uit de Bijbel, van de omgang van de Heere Jezus met Zijn Vader, krijg ik nooit de indruk dat de Hij bij Zijn Vader op schoot kroop.
Maar goed, dit is off topic.

[schaapje]

@Mona
Ik Markus 14:36 zegt de Here Jezus wel zeker Abba en ik heb me laten vertellen dat het papa betekent.

Verder ben ik het eens met je schrijven

[Marnix]

Totdat je een keer in het midden-oosten bent en alle kleine kindertjes hoort roepen naar hun vaders: Abba! Abba! Dan besef je pas hoe intiem het is dat de Bijbel leert dat we God Abba mogen noemen. Nou hoeft "abba" niet als papa vertaald te worden, "vader" kan ook goed. Maar dan moeten we wel beseffen wat het inhoudt. Een band van kind tot vader.

Misschien moeten we wat beter gaan beseffen wat het betekent dat we kinderen van God mogen zijn. Zien wij het vooral als een soort beeldspraak die we maar voor een deel begrijpen. God meent het echter serieus. En ja, helemaal met je eens, we mogen "bedelen" zoals kinderen dat ook goed kunnen bij hun ouders. Als we maar beseffen dat we niet bedelen als afstandelijke mensen die hopen iets te ontvangen van een ander.... maar dat we mogen bedelen om kinderen bij hun Vader en dat we dan mogen weten dat Hij van ons houdt en ons het goede ook zal geven. En als het niet goed is, dan niet.

Weet je wat in deze belevingscultuur totaal ontbreekt? Dat is het besef dat de mens als hij geconfronteerd wordt met de ontzag-wekkende heiligheid van God slechts van genade kan leven. In de moderne belevingscultuur ontbreekt wat de ‘verloren zoon’ ervoer toen zijn vader hem zo hartelijk omhelsde bij zijn thuiskomst!

Ik weet niet in hoeverre dat ontbreekt. Het is een lastig onderwerp. Het kan namelijk ook heel gevaarlijk zijn als die ontzagwekkende heiligheid leidt tot een afstandelijkheid of angst, iets wat je ook vaak leest. De Bijbel leert dat God ontzagwekkend heilig is en toch zo dichtbij, dat wij kinderen van Abba mogen zijn en Hem zo mogen aanspreken, benaderen, zonder angst, zonder schroom. Dat is het wonder van het evangelie. Het een doet ook niets af aan het ander. God is niet minder ontzagwekkend of heilig daardoor, maar die grote en ontzagwekkende God wil onze Vader zijn en wij mogen Zijn kinderen zijn en Hem Abba noemen.

En als de verloren zoon thuiskomt en zegt: Laat mij maar gewoon een knecht heeft de vader hem al in zijn armen genomen en zegt: Nee. Jij bent mijn kind en ik ben blij dat je er bent. Wat een wonderlijke liefde.

[pindas83]

@Mona
Ik Markus 14:36 zegt de Here Jezus wel zeker Abba en ik heb me laten vertellen dat het papa betekent.

Verder ben ik het eens met je schrijven

Dat dacht ik ook maar Abba schijnt 'Mijn' te betekenen.

[Marnix]

nee, Abba betekent "papa" of "vader". Alleen in het oud-aramees werd het ook formeel gebruikt, hoe een volwassen zoon zijn vader aansprak. "Vader" is dus misschien wel een betere vertaling dan "papa". Dat is in de loop van de tijd ook wel wat meer verschoven naar hoe kleine kinderen hun vader aanspreken. Je kan dat ook positief uitleggen he. God wil ons niet als peuters behandelen maar als volwassen mensen.

[mona]

@Mona
Ik Markus 14:36 zegt de Here Jezus wel zeker Abba en ik heb me laten vertellen dat het papa betekent.

Twee artikelen waarin juist dat wordt uitgelegd,
ik vond ze beiden heel duidelijk:

http://www.zoeklicht.nl/artikelen/abba+vader_2689
http://www.smouter.net/docs/abba-is-geen-pappa.htm

[schaapje]

Bedankt Mona, weer wat geleerd.

[pindas83]

nee, Abba betekent "papa" of "vader". Alleen in het oud-aramees werd het ook formeel gebruikt, hoe een volwassen zoon zijn vader aansprak. "Vader" is dus misschien wel een betere vertaling dan "papa". Dat is in de loop van de tijd ook wel wat meer verschoven naar hoe kleine kinderen hun vader aanspreken. Je kan dat ook positief uitleggen he. God wil ons niet als peuters behandelen maar als volwassen mensen.

Dan klopt de internetbron blijkbaar niet, excuus.

[Marnix]

De verwarring ontstaat doordat de betekenis wat meer is verschoven naar "papa". Ach het maakt het er niet minder mooi op. Vader of papa, het tekent de vader / kind-relatie en die is prachtig. De grote almachtige God die alles maakte, wil onze Vader zijn en we mogen bij Hem schuilen, kind zijn bij Hem en alles van Hem verwachten. Worden als een kind, die gelooft dat zijn vader alles kan. En als wij onze kinderen al het goede geven zal Hij Zijn kinderen nog veel meer al het goede schenken.

[Chaya]

Ik weet niet in hoeverre dat ontbreekt. Het is een lastig onderwerp. Het kan namelijk ook heel gevaarlijk zijn als die ontzagwekkende heiligheid leidt tot een afstandelijkheid of angst, iets wat je ook vaak leest. De Bijbel leert dat God ontzagwekkend heilig is en toch zo dichtbij, dat wij kinderen van Abba mogen zijn en Hem zo mogen aanspreken, benaderen, zonder angst, zonder schroom. Dat is het wonder van het evangelie. Het een doet ook niets af aan het ander. God is niet minder ontzagwekkend of heilig daardoor, maar die grote en ontzagwekkende God wil onze Vader zijn en wij mogen Zijn kinderen zijn en Hem Abba noemen.

Nee, veel mensen stellen God voor als een Jezus-figuur, zoals Hij in kinderbijbels getekend is. Maar toen was Hij mens!
God is heilig.
In Jesaja 6 staat:
De serafs stonden boven Hem; een iegelijk had zes vleugelen; met twee bedekte ieder zijn aangezicht, en met twee bedekte hij zijn voeten, en met twee vloog hij.
En de een riep tot den ander, en zeide: Heilig, heilig, heilig is de Heere der heirscharen! De ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol!

En in Openbaring 4:
En de vier dieren hadden elkeen voor zichzelven zes vleugelen rondom, en waren van binnen vol ogen; en hebben geen rust dag en nacht, zeggende: Heilig, heilig, heilig is de Heere God, de Almachtige, Die was, en Die is, en Die komen zal.

In Exodus 19 kunnen we lezen:
En de ganse berg Sinai rookte, omdat de Heere op denzelven nederkwam in vuur; en zijn rook ging op, als de rook van een oven; en de ganse berg beefde zeer.

Mozes was een uitverkorene, God wees hem Zelf aan als leider om het volk Israël te leiden, hij was dus een kind van Hem.
Maar Mozes mocht God niet zo dicht naderen.
Iemand mag God pas Vader noemen, wanneer hij weet dat hij een kind van Hem is.

[Marnix]

Het heeft weinig zin om God Vader te noemen als Hij dat niet is nee. Maar wie in Hem gelooft mag Hem om Christus Vader noemen.

Vraag 120: Waarom heeft Christus ons geboden God aan te spreken als: Onze Vader?
Antwoord:
Christus wil reeds bij het begin van ons gebed in ons het kinderlijk ontzag en vertrouwen jegens God wekken, waarop ons gebed gegrond moet zijn.
God is immers door Christus onze Vader geworden en Hij zal ons nog veel minder onthouden wat wij met waar geloof van Hem vragen, dan onze vaders ons aardse dingen weigeren1.

God is inderdaad geen mens maar de Heilige en Ontzagwekkende. Maar in Christus mogen we toch zonder schroom bij Hem komen, bij Hem schuilen. Dat is het wonder van het evangelie zoals ik al zei: De almachtige en ontzagwekkende God wil in Christus Jezus onze Vader zijn, dichtbij komen... Zoals Hij in de hof van Eden kwam en met Adam wandelde en sprak.... Zoals Hij met Abraham sprak als met een vriend. Wat niets afdoet aan Zijn heiligheid of de eerbied die we voor Hem mogen / moeten hebben.

[pindas83]

Nee, veel mensen stellen God voor als een Jezus-figuur, zoals Hij in kinderbijbels getekend is. Maar toen was Hij mens!
God is heilig.
In Jesaja 6 staat:
De serafs stonden boven Hem; een iegelijk had zes vleugelen; met twee bedekte ieder zijn aangezicht, en met twee bedekte hij zijn voeten, en met twee vloog hij.
En de een riep tot den ander, en zeide: Heilig, heilig, heilig is de Heere der heirscharen! De ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol!

En in Openbaring 4:
En de vier dieren hadden elkeen voor zichzelven zes vleugelen rondom, en waren van binnen vol ogen; en hebben geen rust dag en nacht, zeggende: Heilig, heilig, heilig is de Heere God, de Almachtige, Die was, en Die is, en Die komen zal.

In Exodus 19 kunnen we lezen:
En de ganse berg Sinai rookte, omdat de Heere op denzelven nederkwam in vuur; en zijn rook ging op, als de rook van een oven; en de ganse berg beefde zeer.

Mozes was een uitverkorene, God wees hem Zelf aan als leider om het volk Israël te leiden, hij was dus een kind van Hem.
Maar Mozes mocht God niet zo dicht naderen.
Iemand mag God pas Vader noemen, wanneer hij weet dat hij een kind van Hem is.

Is het niet zo dat Jezus het karakter van God laat zien en zelf God is? Mensen opzoekt, met ze eet en drinkt, al zijn ze niet bepaald van onbesproken gedrag.
"Ja maar toen was Hij mens" , zeg jij.
Maar zo wil Hij zich wel laten kennen, want zo zoekt Hij ons op en is Hij heel dichtbij!
Natuurlijk moeten wij beseffen dat God, ontzagwekkend heilig en groot is, vroeger boezemde dat mij meer dan eens angst in, totdat ik ontdekte wie Jezus is, Hij zegt: "Vreest niet!" Nu heb ik gelukkig geen angst meer, des te meer bewondering, en het klinkt raar: trots! Trots voor onze Heiland, juist omdat Hij zo machtig en groot is en alles in Zijn hand houdt en Hij noemt ons zijn kinderen, God zij alle
dank.

[MoesTuin]

Eens met Marnix en Pinda53

Als er bij jou het geloof in de Heere Jezus Christus is in je hart en de leiding door de Heilige Geest, dan wordt waar wat in de bijbel staat in Romeinen 8:14: "Zovelen als er door Gods Geest geleid worden, die zijn kinderen Gods." de Geest maakt levend, leidt je tot Christus en leert je om voor Hem te leven. Die Geest is ook de Geest die ons aanneemt tot kinderen van God, door wie wij roepen: ‘Abba, Vader!’ (Romeinen 8:15). Deze Geest wil de hemelse Vader geven aan degenen die Hem daarom bidden.

Wie dit niet gelooft of blijft hangen in (topic titel, bedelaarsgestalte, iets wat niet terug te vinden is in de bijbel!)
Blijft met lege handen staan (bewust of onbewust)
Vader laat je niet staan en vult je handen, maar als je niet gelooft of niet wilt geloven in de Heere Jezus Christus, dan blijf je maar in de gestalte van een bedelaar staan met handen die misschien open staan, maar die je niet wilt laten vullen.
Dat is een zeer trieste zaak.

Want in de bijbel leren we het gebed wat voor ons allen er is om te bidden....wat de Heere Jezus Christus ons zelf geleerd heeft, voor allen die Hem willen kennen dienen en volgen met heel je hart, heel je ziel en al je verstand.
Als je daar nee op zegt, je blijft hetgeen de topicstarter iedereen wilt aanpraten. een bedelaar.
Als je daar ja op zegt, dan zeg en bid je van harte mee



en met de woorden uit Psalm 103

https://www.youtube.com/watch?v=KGRl5Sthx0U

Geen vader sloeg met groter mededogen
Op teder kroost ooit zijn ontfermend' ogen,
Dan Isrels HEER op ieder, die Hem vreest;
Hij weet, wat van Zijn maaksel zij te wachten,
Hoe zwak van moed, hoe klein wij zijn van krachten,
En dat wij stof, van jongs af, zijn geweest.

Maar 's HEEREN gunst zal over die Hem vrezen,
In eeuwigheid altoos dezelfde wezen;
Zijn trouw rust zelfs op 't late nageslacht,
Dat zijn verbond niet trouweloos wil schenden,
Noch van Zijn wet afkerig d' oren wenden,
Maar die, naar eis van Gods verbond, betracht.