De bedelaarsgestalte

[Chaya]

Onder de indrukwekkende mail van ds. Pronk trof mij de reactie van Omega.
Ik citeer: Ik heb aan het sterfbed van diverse kinderen van God mogen staan. Opvallend dat daar altijd maar één ding over blijft: de bedelaarsgestalte. Of zoals ds. Pronk het verwoordt: Wie ben ik voor die heilige God! Zo ook Luther: "Wij zijn bedelaars. Dat is waar."

Voor Nina ( e.a.) enige uitleg:


„Geloofszekerheid moeten we niet verdacht maken”, aldus ds. De Vries. „Maar bij echte geloofszekerheid hoort wel de bedelaarsgestalte. Typerend hiervoor is dat Toplady zijn lied ”Vaste rots van mijn behoud” oorspronkelijk de volgende titel gaf: ”Het gebed van de verst gevorderde christen in leven en in sterven”. Dat laat iets zien van de volledige overgave aan Christus in de nood: daar ligt geloofszekerheid.”
KOMT UIT DIT ARTIKEL

Een korte meditatie waarin deze uitdrukking uitgelegd wordt:

'Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijfduizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.' Mattheüs 14:21

Van een rijke Gastheer is in ons tekstverhaal sprake. Er waren omtrent vijfduizend mannen; dus was het aantal vrouwen en kinderen minstens wel tweeduizend. En voor die allen had de Heere een genoegzaam deel!
In de loop der eeuwen is Zijn voorraad geenszins verminderd. Hij verzekert: 'Al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij 't smeekt - niet karig of schriel, maar - mild en overvloedig.'

Lezer, lezeres, zijt gij begerig gemaakt naar de hemelse spijze, maar vraagt gij schroomvallig: 'Zou er wel plaats voor mij zijn?' Grijp moed en zeg: 'Heere, daar kan er toch nog altijd wel eentje bij, zonder dat U in verlegenheid geraakt.'
Wat was de aanbeveling der duizendtallen bij de Heiland dat Hij hen beweldadigde? Och, zij bezaten niets om zich op te beroemen. Zij waren hongerig en dat was voldoende aanbeveling bij de Ontfermer. Mensen die niets hebben, zijn welkom. Wat is het eenvoudig! Wat is het moeilijk! Ons vlees verzet zich tegen de bedelaarsgestalte; wij willen wel allerlei uit Gods voorraadsschuren ontvangen, doch voor het overige zullen wij zelf zorgen. De Heilige Geest drijve ons gedurig aan om ledige handen tot de Heere op te heffen.

Wij lezen dat de gasten neerzaten bij waardschappen (Markus 6:39). Eigenlijk staat er: als bloemperken. Op het groene gras deden de groepjes in hun veelkleurige kledij aan bloembedden denken. Ook innerlijk waren deze lieden veelkleurig, verschillend van aard en karakter. Maar de Zaligmaker spijzigde hen gelijkelijk. Hebt gij de natuur van Martha of van Maria, van Petrus of van Johannes? Voor alle waarlijk hongerenden stelt de Heere Zijn brood ter beschikking.
En de kinderen werden niet vergeten. Dat is een boodschap voor onze jongens en meisjes. Doch ook voor de geestelijk kleinen, die schreien om voedsel. De Heere slaat geen vader of moeder in Israël over, maar evenmin een zuigeling in de genade.

bron: HHG Harskamp

Mijn vraag,
Hoe bekend is deze uitdrukking (nog) eigenlijk, wordt deze hier en daar gebruikt?
Kunnen jullie hiermee instemmen of ligt dit ver buiten het persoonlijk geloofsleven?

[benefietdiner]

Mijn vraag,
Hoe bekend is deze uitdrukking (nog) eigenlijk, wordt deze hier en daar gebruikt?
Kunnen jullie hiermee instemmen of ligt dit ver buiten het persoonlijk geloofsleven?

Het is een zeer ouderwets gezegde die in zwaar georiënteerde denominaties gebruikt wordt en in vroeger tijden bij gezelschapskringen.
De uitdrukking ‘bedelaarsgestalte’ is zeker niet verkeer maar wel als de zaligheid/verlossing daarop gebouwd wordt en dát gebeurden nog wel eens in genoemde denominaties en gezelschappen dan wordt het een derde weg.
Als je niet verder komt dan ‘zondaar zijn’ is maar wel de helft van de waarheid want een zondaar gaat verloren buiten Christus.

[Marnix]

Chaya, ik denk dat het voor de meesten wel herkenbaar is, hoewel niet iedereen het zo zal noemen. Er is niets zo menselijk dan de eigenschap om alles zelf te willen doen. Daar ging het in het paradijs al mis. En dat zit sindsdien in ons. Het leven is een proces van leren uit handen te geven en alles van Hem te verwachten. Ik denk dat als je terugkijkt op je leven, niet anders kan dan beseffen dat je zelf van alles hebt geprobeerd maar je gewoon volledig afhankelijk bent van Hem. Je hand ophouden, vragen.

Ik snap ook wel weer moeite met dit begrip want een bedelaar klinkt nogal negatief. De Bijbel leert ons eigenlijk niet dat we bedelaars zijn maar kinderen van God. De uitwerking is het zelfde. Omdat we kinderen van Hem zijn hebben we alles al omdat Hij dat heeft en het ons wil geven. We hoeven de Vader alleen maar te vragen en dan zullen we het ontvangen, leert de Bijbel. Ik weet dus niet of ik de term "bedelaar" zo toepasselijk vind maar goed, we bedoelen dus het zelfde. Je hoeft het niet zelf te doen, Hij heeft het al gedaan. Hij geeft wat je nodig hebt. Als we dat echt ontdekken en dat gaat stap voor stap, beetje bij beetje, geeft dat zoveel rust! Dan weet je jezelf meer dan een bedelaar. Een bedelaar krijgt dingen zonder er recht op te hebben. Wij krijgen ze omdat we Zijn kinderen zijn. Niet omdat we dat verdiend hebben maar om Jezus wil.

[naamloos]

Ik vind een bedelaar ook niet zo een goede uitdrukking want een bedelaar moet maar afwachten of hij wat krijgt of niet.
Wij mogen vragen met verwachting, in geloof en vertrouwen. God heeft een aantal onvoorwaardelijke beloften gedaan, dus wij weten dat wij die ontvangen zullen als we daarom in geloof tot hem komen. Verder eens met Marnix.

[MoesTuin]

Eens met bovenstaande sprekers.
Bedelaars gestalt, het begrip ken ik niet (gelukkig)

Lees eens Handelingen 3

https://www.bible.com/nl/bible/328/act.3.nbg51

Je kan wel blijven hangen in je eigen ach en wee en dat je het zelf niet kan uit eigen kracht (wat zeker waar is)
Maar wat doe je dan toch te kort aan Gods Genade.
Er zijn mensen die zeggen: "de Heere is niets aan ons verplicht" maar dat klopt toch niet helemaal. God sloot een verbond " Ik zal u tot een God zijn, gij zult Mij tot een volk zijn"

Het is belangrijk om je schuld eerlijk onder ogen te zien zelf, loop er niet voor weg, maar staar je er ook niet op blind. Blijf er niet in hangen.
Zeg niet "Nou ja, zolang ik zo verkeerd en zondig ben, kan ik het wel vergeten"
dat klinkt vroom, maar dat is het niet.
Dan laat je je schuld belangrijker zijn dan Gods genade
Alsof je schuld niet opgewassen kan zijn tegen Gods genade
Dat klinkt wel heel nederig, maar is ten diepste heel hooghartig.
Wat wat denk je dan als mens wel, dat God het niet zou aan kunnen jou schuld?

Mensen roeren vaak in hun eigen ziel en daar vind je van alles, behalve wat je zou moeten vinden.
en heb je daar houvast aan?
De Heere God zegt, "Ik Ben die Ik Ben"

Titus 3:5-7. "Hij heeft ons behouden, niet op grond van werken in gerechtigheid, die wij hadden gedaan, maar naar zijn barmhartigheid, door de wassing van de wedergeboorte en de vernieuwing van de Heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort door Jezus Christus, onze Heiland, opdat wij, door zijn genade gerechtvaardigd, erfgenamen werden naar de hoop van het eeuwige leven."

Ja, dan alleen dan wordt je gezet in de Vrijheid in Christus en weg is het bedelaarsgestalte wat misschien vroom klinkt alsof je een worsteling doet die je niet kan winnen en dat is ook zo, want buiten Christus om zal je die worsteling in het bedelaarsgestalte ook nooit winnen, want enkel in Christus alleen is de overwinning in een persoonlijk geloof vanuit het hart en leef je reeds nu in Vrijheid op weg naar een Hoopvolle Toekomst!

[Marnix]

Ik vind een bedelaar ook niet zo een goede uitdrukking want een bedelaar moet maar afwachten of hij wat krijgt of niet.
Wij mogen vragen met verwachting, in geloof en vertrouwen. God heeft een aantal onvoorwaardelijke beloften gedaan, dus wij weten dat wij die ontvangen zullen als we daarom in geloof tot hem komen. Verder eens met Marnix.

Het beeld gaat denk ik niet over de identiteit van de bedelaar maar om wat hij doet. Hij heeft van zichzelf niets (en weet dat ook) en is volledig afhankelijk van wat hij krijgt. Hij kan alleen zijn hand ophouden en vragen en alles wat hij krijgt is genade. Zo is dat ook met ons en wat dat betreft is het een mooi beeld. Het gaat niet om onze identiteit, alsof God ons zou zien als bedelaars aan de deur. Wat dat betreft is het beeld van kind veel Bijbelser en mooier. Een kind is immers ook afhankelijk van wat zijn ouders hem geven, hij kan niet voor zichzelf zorgen, maar tegelijk mag hij weten dat zijn ouders zullen geven wat hij nodig heeft omdat ze het beste voor hem voorhebben. Dat is het Bijbelse beeld en dat is nog veel mooier, veel rijker. Omdat het niet alleen over je gedrag gaat maar ook over je identiteit. God geeft zijn kinderen wat ze nodig hebben. Ze kunnen het niet zelf, ze hoeven het niet zelf.

[benefietdiner]

Het beeld gaat denk ik niet over de identiteit van de bedelaar maar om wat hij doet.

Het voorbeeld van een bedelaar wordt wel gebruikt in de Bijbel in de gelijkenis voor Lazarus en de rijke man in Lukas 16.

[mona]

Hoe bekend is deze uitdrukking (nog) eigenlijk, wordt deze hier en daar gebruikt?
Kunnen jullie hiermee instemmen of ligt dit ver buiten het persoonlijk geloofsleven?

Ik ken deze uitdrukking ook.
Maar heel vaak hoor ik hem niet in de preek.
De strekking is duidelijk: alles wat we in Hem en van Hem krijgen is genade,
verdiend door het offer Christus.

Daarnaast vind ik de uitspraak van Maarten Luther toch wat aan de karige kant.
Want hoewel ik hem wel begrijp, doet het toch echt te kort aan de eer van God.
De volheid die een kind van God mag ontvangen in Jezus Christus, is een bron van onpeilbare diepte.
Deze rijkdom erven we niet pas als we sterven, maar daaraan krijgen we al deel in het aardse leven.
Wel erven we volkomen als we sterven, maar in het aardse leven is alles nog bevlekt met zonden.
We zijn geen bedelaars, maar kinderen en erfgenamen.
We mogen alles aan God vragen en onze hand ophouden (in die zin begrijp ik de bedelaarsgestalte),
maar dat gaat, als het goed is, wel in een houding van vertrouwen op Hem, als hemelse Vader.

Als je alles van Hem mag ontvangen, (het leven in Hem, Zijn trouwe zorg, Zijn leiding in je leven, Zijn lessen, Zijn openbaringen),
dan is de dankbaarheid wel van toepassing!
Op dat punt gaat het nog wel eens mis.
Het vragen en ontvangen gaat ons goed af, maar dankbaarheid is geen vrucht die op onze eigen akker groeit.
Terwijl dankbaarheid het meest tot eer van God is.

[Chaya]

Het is een zeer ouderwets gezegde die in zwaar georiënteerde denominaties gebruikt wordt en in vroeger tijden bij gezelschapskringen.

Is een uitdrukking wanneer hij ouderwets is, meteen maar waardeloos geworden dan? Ik ken Omega verder niet, maar het lijkt mij geen man (gezien zijn profielfoto) die zich alleen in rechtse afgescheiden gemeentes bevindt of in gezelschapskringen.

ik denk dat het voor de meesten wel herkenbaar is, hoewel niet iedereen het zo zal noemen

Wat ik tot nu toe lees in de reacties, is dat dus niet zo.

Ik vind een bedelaar ook niet zo een goede uitdrukking want een bedelaar moet maar afwachten of hij wat krijgt of niet.

De Heere is ons niets verplicht!

Wij mogen vragen met verwachting, in geloof en vertrouwen. God heeft een aantal onvoorwaardelijke beloften gedaan, dus wij weten dat wij die ontvangen zullen als we daarom in geloof tot hem komen. Verder eens met Marnix.

Als je het zo stelt, zou je er dus recht op hebben.
Die onvoorwaardelijke beloften gelden voor hen die Hem recht hebben leren kennen.
Heb je de mail gelezen trouwens?
Dan had je dit kunnen zien:

Zo ervaar ik dit. Dieper mijn zondig bestaan leren kennen. Dat doet pijn. Maar ook dieper verstaan de kennis van Christus. Hij heeft een volkomen verzoening en zaligheid tot stand gebracht. Hij alles en ik niets. Er zijn ogenblikken dat ik geheel op Hem mag rusten. Het is zeer zeker waar dat ik zalig word met mijn armen over elkaar. Niets uit ons, alles uit Hem. Ik mag rusten in de bloedwonden van Christus en Zijn gehoorzaamheid.


DAT is nou de bedelaarsgestalte naamloos.

Daarnaast vind ik de uitspraak van Maarten Luther toch wat aan de karige kant.

Wanneer je het door mij geplaatste citaat - het dikgedrukte - leest, kun je dat niet stellen.
Zo wordt het opgevat, misschien, door sommigen, maar zo werd het niet bedoeld.

Het vragen en ontvangen gaat ons goed af, maar dankbaarheid is geen vrucht die op onze eigen akker groeit.

Soli deo Gloria.

[Marnix]

Is een uitdrukking wanneer hij ouderwets is, meteen maar waardeloos geworden dan? Ik ken Omega verder niet, maar het lijkt mij geen man (gezien zijn profielfoto) die zich alleen in rechtse afgescheiden gemeentes bevindt of in gezelschapskringen.

Ik heb hem wel eens ontmoet en toen was dat in ieder geval totaal niet zo

Wat ik tot nu toe lees in de reacties, is dat dus niet zo.

Jawel, alleen is het een beperkt beeld. Dat heb ik uitgelegd in mijn vorige reactie.

De Heere is ons niets verplicht!

Nee en maar dat is precies waar het om gaat. Ondanks dat Hij ons niets verplicht is belooft Hij ons veel. Stel, je neemt een kind aan. Het groeide op in een arm land zonder uitzicht op werk, een gevulde buik enz. Wat heeft het dan voor zin om te praten over de verplichtingen van de ouders naar dat kind? Dan zeg je toch niet: De ouders zijn dat kind niets verplicht. Het maakt deel uit van je gezin, je houdt van het kind en wil er zo goed mogelijk voor zorgen. God neemt ons in Jezus Chrisus aan dat Zijn kinderen om niet. Met Christus zijn we erfgenamen. Hij belooft voor ons te zorgen en ons te geven wat we nodig hebben, ondanks dat Hij ons niets verplicht is. We hoeven niet af te wachten of we wat krijgen zoals een bedelaar. We mogen weten dat Hij ons geeft wat we nodig hebben als Zijn kinderen.

ls je het zo stelt, zou je er dus recht op hebben.
Die onvoorwaardelijke beloften gelden voor hen die Hem recht hebben leren kennen.
Heb je de mail gelezen trouwens?
Dan had je dit kunnen zien:

Zo ervaar ik dit. Dieper mijn zondig bestaan leren kennen. Dat doet pijn. Maar ook dieper verstaan de kennis van Christus. Hij heeft een volkomen verzoening en zaligheid tot stand gebracht. Hij alles en ik niets. Er zijn ogenblikken dat ik geheel op Hem mag rusten. Het is zeer zeker waar dat ik zalig word met mijn armen over elkaar. Niets uit ons, alles uit Hem. Ik mag rusten in de bloedwonden van Christus en Zijn gehoorzaamheid.

Precies. Uit onszelf verdienen we het niet, hebben we nergens recht op. Maar Christus heeft het voor ons verdiend. Door Hem zijn we kinderen erfgenamen met de bijbehorende rechten. Niets uit ons, alles uit Hem. Ook het kindschap, de rechten. Geen bedelaar meer, maar kind van de almachtige Vader.

[naamloos]

Ik vind een bedelaar ook niet zo een goede uitdrukking want een bedelaar moet maar afwachten of hij wat krijgt of niet.

De Heere is ons niets verplicht!

Zolang God niets beloofd heeft is hij niets verplicht, maar zodra Hij een belofte doet legt Hij zich 'vast'.
Verdienen wij dat? Nee! Hadden we daar recht op? Nee! Mogen we Hem eraan houden? Absoluut!
Iemand die niet doet wat hij beloofd is onbetrouwbaar. En daarom is het geen misschientje of Hij geeft wat Hij belooft heeft.

Wij mogen vragen met verwachting, in geloof en vertrouwen. God heeft een aantal onvoorwaardelijke beloften gedaan, dus wij weten dat wij die ontvangen zullen als we daarom in geloof tot hem komen. Verder eens met Marnix.

Als je het zo stelt, zou je er dus recht op hebben.
Die onvoorwaardelijke beloften gelden voor hen die Hem recht hebben leren kennen.

Die onvoorwaardelijke beloften gelden voor iedereen. Jij gaat hier een voorwaarde stellen die God zelf niet stelt.
Trouwens, hoe zul je ooit weten of je Hem recht kent? Het kan niet eens, een klein mensje dat de grote God kent! Owww

Heb je de mail gelezen trouwens?
Dan had je dit kunnen zien:

Zo ervaar ik dit. Dieper mijn zondig bestaan leren kennen. Dat doet pijn. Maar ook dieper verstaan de kennis van Christus. Hij heeft een volkomen verzoening en zaligheid tot stand gebracht. Hij alles en ik niets. Er zijn ogenblikken dat ik geheel op Hem mag rusten. Het is zeer zeker waar dat ik zalig word met mijn armen over elkaar. Niets uit ons, alles uit Hem. Ik mag rusten in de bloedwonden van Christus en Zijn gehoorzaamheid.


DAT is nou de bedelaarsgestalte naamloos.

Geheel mee eens dat de redding volkomen uit God is.

[Chaya]

Precies. Uit onszelf verdienen we het niet, hebben we nergens recht op. Maar Christus heeft het voor ons verdiend. Door Hem zijn we kinderen erfgenamen met de bijbehorende rechten. Niets uit ons, alles uit Hem. Ook het kindschap, de rechten. Geen bedelaar meer, maar kind van de almachtige Vader.

Dat klinkt rechtzinnig, maar voor wie gelden die beloften nou?

Verdienen wij dat? Nee! Hadden we daar recht op? Nee! Mogen we Hem eraan houden? Absoluut!
Iemand die niet doet wat hij beloofd is onbetrouwbaar. En daarom is het geen misschientje of Hij geeft wat Hij belooft heeft.

Dus toch rechthebbend?

Dan wordt er tekort gedaan aan de mail en het antwoord van Omega dus niet verstaan?
Wat Omega zei:

Ik heb aan het sterfbed van diverse kinderen van God mogen staan. Opvallend dat daar altijd maar één ding over blijft: de bedelaarsgestalte. Of zoals ds. Pronk het verwoordt: Wie ben ik voor die heilige God! Zo ook Luther: "Wij zijn bedelaars. Dat is waar."

heb ik ook zo ervaren.
Wat jullie beiden zeggen is: we zijn rechthebbend want God heeft het beloofd.

Ik hoop dat Omega hier meeleest.
Ik vind het heel fijn dat dit hier nog zo geschreven wordt. En beleefd.

[MoesTuin]

De Heere is ons niets verplicht!

dat klopt toch niet helemaal. God sloot een verbond " Ik zal u tot een God zijn, gij zult Mij tot een volk zijn"
Maar blijkbaar zijn er mensen die dit niet willen zien, ziende blind zijn.
Als je dit zegt, "de Heere is ons niets verplicht" , ja, dan blijf en ben je in bedelaarsgestalte, arm en ellendig. je zoekt het in jezelf, waar je het niet vinden kunt.
Kiest dan heden voor Jezus, Hij maakt waarlijk vrij, want zonder Hem ben je voor eeuwig verloren!

[mona]

Bedelen mag!
Je hand op de belofte leggen mag!
Hij zal Zijn beloftes vervullen!
Waarom? Tot eer en glorie van Zijn Naam.
Dat is de enige reden: dat Hij alle eer ontvangt.
Dat is de weg die God heeft uitgedacht:
Door het offer van Zijn Zoon komt Hij aan Zijn eer,
en de zondaar aan zijn zaligheid,
en dan mag de
gerechtvaardigde zondaar
zijn leven in Zijn dienst besteden
(met vallen en opstaan).

[Chaya]

Bedelen mag!
Je hand op de belofte leggen mag!
Hij zal Zijn beloftes vervullen!
Waarom? Tot eer en glorie van Zijn Naam.

Precies Mona!
Terwijl ik geloof dat Gods kind aan de ene kant een bedelaar is en blijft (Math. 15:27). Bedelaar in de zin van rechteloos in zichzelf (Math. 5:3). Geen hoogmoedige en rechthebbende houding, maar een gebroken hart is de Heere aangenaam. De keerzijde is dat hij in Christus een nieuw schepsel is en het oude is voorbijgegaan het is alles nieuw geworden (2 Kor. 5:17). Zo heeft hij macht gekregen om zich Gods kind te noemen (Joh. 1:12). Twee kanten en toch dezelfde man of vrouw.

Uit: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/808 ... elaar-zijn