Ruis77 schreef:Toen God deze wereld schiep, zei hij: Heers, wees vruchtbaar en wordt talrijk. Toen de Heere Jezus naar de hemel ging zei Hij: mij is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde, ga heen, maak alle volken tot mijn discipelen, hen lerende wat ik u geleerd heb.
Wij zijn geschapen voor God konnkrijk, dat had Hij al van voor de grondlegging der wereld in gedachten. We kunnen daar alleen in wandelen, door het verzoenende offer van de Heere Jezus. Wij zijn gemaakt om te heersen, om Zijn koninkrijk zichtbaar te maken. God wil door zijn Heilige Geest in ons wonen en door ons heen werken. Genees de zieken, bevrijd gebonden van zonde en demonen, verkondig het koninkrijk, zie om naar armen in nood, met als doel dat Gods koninkrijk zichtbaar gaat worden door ons heen.
Ik verlang naar dit leven, maar als ik kijk naar hoe mijn leven eruit zie, kom ik bij rom. 7 uit. Het goede wat ik wil doe ik niet enz... Dan overvalt mij de vraag: wat is nu mijn doel? Bouw ik Gods koninkrijk door te soppen en te studeren?
Herkenbaar?
Chaya schreef:Beste Ruis, Lees
DEZE vraag en antwoord eens waaruit dit citaat komt:
Toch blijven al Gods’ kinderen in dit leven worstelen met de gevolgen van onze zondigheid die ons aankleeft. Maar de Heere weet ook van die worstelingen af. Hij weet wat maaksel we zijn en hoe zelfs de meest geheiligde in dit leven niet verder komt dan een klein begin. Zo toepasselijk!
Wat nu dan volgens jou? Ik lees geen maar........., achter je citaat. Moeten we zeggen: “o das waar, dan moet ik er mee leren leven denk ik.
Of zeggen: “dat wil ik niet!, zo kan ik niet groot spreken van mijn Heiland, zo durf ik niet eens over hem te spreken. Hoe kan ik nu tegen een ander zeggen dat het een vreugdevol leven is om Jezus als Heiland te hebben. Hoe kan ik nu zeggen dat ik niet meer zonder Hem kan, dat als ik Hem maar enigszins mis niet meer verder kan leven. Hoe kan ik dan zeggen: “Vader, ik wil meer en meer van u leren om U te kunnen berijpen, om te weten wat U van me wilt, wat U wilt dat ik doen zal. Hoe ik over U kan vertellen opdat u aan Uw eer komt.
Nee zo zie ik je citaat zeker niet Chaya, zoals het omschreven staat. Jou intentie is wederom de zondekennis terwijl we het daar niet over hebben.
We hebben het hier over dienstbaar voor God zijn.
Ruis heeft het verlangen om dienstbaar voor God te zijn en is op zich al een zegen.
Je duwt haar weer terug naar "ik ben zo zondig, ik kan niet goed genoeg voor God zijn". Daar zouden we het dan bij moeten laten? Bij jou staat daar de kar stil.
Het is ongeloof, inderdaad God weet hoe we zijn maar Hij heeft een oplossing gegeven en dat is Zijn Eigen Zoon. Als we dan blijven worstelen met onze zonden is het ongeloof en gericht op onszelf en niet op God. Het gaat niet om onze zonden maar om het verdriet dat we God aan doen.
De zondigheid kleeft een oprecht kind van God niet aan hoor we roepen het zelf over ons af.
Wel komen andere zonden elke keer op ons af. Maar om dan te zeggen dat ieder kind van God het heeft en dat God er van af weet is heel gevaarlijk. Het grote gevaar is dat men er achter kan gaan schuilen. We moeten onze verantwoordelijkheden kennen, kenbaar gemaakt met een ontvankelijk en verstaanbaar hart door de kracht van de Heilige Geest.
Ik ben het met je eens dat de meest geleerde door God eigenlijk nog niets weet vergeleken met wat we straks bij Hem mogen weten. Maar moeten we er in berusten?
Onbegrijpelijk, we zijn zoals Jezus, waar Hij is zijn wij ook, we weten alles, kunnen alles en ontvangen alle Liefde.
We begrijpen de begrippen alles, eeuwig en volledig niet. We kunnen ons er niets van voorstellen zegt God in Zijn Woord.
