Zalig op rechtsgronden

[Chaya]

Ik heb een vriendin die getrouwd is met een man die altijd gebukt lijkt te gaan onder zijn (vergeven, want dat weet hij zeker!) zonden. Hij straalt dat ook helemaal uit in zijn houding. (Ik vind het een anti-getuigenis naar ongelovigen) Ik kan daar echt niet bij...

Wat een troost dat God in Zijn Woord heeft laten optekenen dat er ook onder Zijn volk zoveel verschillende mensen zijn, met een eigen karakter.
De driftige Petrus, de ongelovige Thomas, de standvastige Daniël, maar ook de wankelbare David.

[janneke7337]

Wat een troost dat God in Zijn Woord heeft laten optekenen dat er ook onder Zijn volk zoveel verschillende mensen zijn, met een eigen karakter.
De driftige Petrus, de ongelovige Thomas, de standvastige Daniël, maar ook de wankelbare David.

Precies.
Iemand met een opgeruimd vrolijk karakter zal anders uitstralen dan iemand met een van nature depressieve houding.
Echter, focus zal niet moeten liggen op zonde maar op de Heere Jezus Christus alleen, Hij alle eer.

[Marloes1g]

Als wij dan alleen maar heiligen zijn waarom worden wij dan door de Heere nog gekastijd?
"Opdat wij Zijn heiligheid deelachtig worden".
Lees maar eens Romeinen 7 vanaf vers 14 over de inwendige strijd tussen vlees en Geest.
Wij zijn niet alleen maar heiligen.
Asaf in psalm 73 was zeker een man die de vergeving van zonde kende.
Toch lees ik in vers 21: "Als mijn hart opgezwollen was en ik in mijn nieren geprikkeld werd".
Zware zonde tegen God toch metterdaad. Daarom werd hij ook een groot beest voor God.
Daarna kwam de vreugde. Dus altijd na zonde belijdenis weer vergeving ontvangen en dan de juichtonen, iedere keer opnieuw.

[Nina]

Marloes schreef:

Als wij dan alleen maar heiligen zijn waarom worden wij dan door de Heere nog gekastijd?
"Opdat wij Zijn heiligheid deelachtig worden".
Lees maar eens Romeinen 7 vanaf vers 14 over de inwendige strijd tussen vlees en Geest.
Wij zijn niet alleen maar heiligen.
Asaf in psalm 73 was zeker een man die de vergeving van zonde kende.
Toch lees ik in vers 21: "Als mijn hart opgezwollen was en ik in mijn nieren geprikkeld werd".
Zware zonde tegen God toch metterdaad. Daarom werd hij ook een groot beest voor God.
Daarna kwam de vreugde. Dus altijd na zonde belijdenis weer vergeving ontvangen en dan de juichtonen, iedere keer opnieuw.

Als dit een reactie is op wat ik schreef: ik heb nergens gezegd dat wij alleen maar heiligen zijn. We zijn heiligen die nog steeds zondigen, maar God ziet ons door Zijn Zoon heen als heiligen.

Lees de brief aan Korinthe maar eens door. Paulus spreekt hen aan met 'heiligen', ondanks alle mistoestanden die daar waren.

[Nina]

Chaya schreef:

Wat een troost dat God in Zijn Woord heeft laten optekenen dat er ook onder Zijn volk zoveel verschillende mensen zijn, met een eigen karakter.
De driftige Petrus, de ongelovige Thomas, de standvastige Daniël, maar ook de wankelbare David.

Ik denk dat het in dit geval niet veel met karaktertrekken te maken heeft, maar met de leer waar deze man onder zit.
Ik ben daar een keer geweest, maar nooit weer! Alles wat donker, moeilijk en zwaar..

[Marloes1g]

God ziet ons in Christus aan als heiligen.
Maar mijn reactie was op de opmerking dat wij geen dagelijkse vergeving nodig hebben omdat alles al vergeven is.
En dat is natuurlijk wel zo maar toch: Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren en dat niet één keer maar telkens opnieuw.

[naamloos]

@Marnix, je schrijft dit:
“Een ware christen zal zich altijd kenmerken door smart over de zonde.”
Dat betekend dat je jezelf herkent in het feit dat je altijd verdriet hebt over je zonden.
Dat betekend ook dat je niet vrij bent als je je zonden bij God gebracht hebt.
Ook betekend dat dat je God niet geloofd anders bleef je niet in verdriet over je zonden, je gelooft niet dat ze je vergeven zijn en ontvangt daar dan ook geen vreugde uit.

Wat een geoordeel toch weer. Ik ben het met Nina eens dat de focus bij bepaalde richtingen voornamelijk op de zonde ligt.
Blijdschap is daar een soort van een veeg teken. Maar jij doet het tegenovergestelde, da's net zo fout!

Vrij zijn in Christus betekent niet dat je geheugen gewist is. Dat hoeft niet te betekenen dat je verkeerde dingen oprakelt of erin blijft hangen.
Toen u nog slaven was, van de zonde was u niet gebonden aan de gerechtigheid. Wat hebt u daarmee geoogst? Dingen waarvoor u zich nu schaamt ... (dat is geen verleden tijd hè)

[Marnix]

@Marnix, je schrijft dit:
“Een ware christen zal zich altijd kenmerken door smart over de zonde.”
Dat betekend dat je jezelf herkent in het feit dat je altijd verdriet hebt over je zonden.
Dat betekend ook dat je niet vrij bent als je je zonden bij God gebracht hebt.
Ook betekend dat dat je God niet geloofd anders bleef je niet in verdriet over je zonden, je gelooft niet dat ze je vergeven zijn en ontvangt daar dan ook geen vreugde uit.

Wat bedoel je te zeggen met “dat staat nergens”

Als je zonde doet, heb je daar ook wel verdriet van ja. Juist als je van Hem houdt, heb je er spijt van als je die ander kwetst. Maar je mag wel weten dat de zonden je vergeven zijn in Christus en daarom blij zijn en zonder schuldgevoel leven. Wat jij noemt is een blijvend schuldgevoel en dat is niet goed. Maar dat is niet wat ik noem. Ik wil niet beweren dat als ik nu iets verkeerd doe, ik daar de rest van mijn leven mee moet blijen rondlopen. Ik er de rest van mijn leven verdriet van moet hebben, een schuldgevoel. Als ik zonde doe heb ik daar spijt van, ga ik naar God toe en Hij vergeeft de zonde en doet die weg. Dat merk je helemaal terecht op. Als iemand zich schuldig zou blijven voelen vanwege die zonde klopt er inderdaad iets niet. Christus verlost ons immers van de zonde.

Wat ik bedoel is: We blijven verkeerde dingen doen. Ik doe iets fout en God vergeeft me. Maar de volgende dag doe ik weer wat fout. En daar baal ik van. Dat raakt me. En ik weet dat ik iedere keer weer naar God toe mag gaan en vergeving ontvang. Wat een rijkdom.

Ik denk dat Teus de focus bedoelt, die ligt namelijk in sommige kringen erg op 'zonde'. In sommige kerken worden mensen ook telkens aangesproken met 'zondaren', terwijl de Bijbel hen 'heiligen' noemt. Dat is een totaal ander focus.

Ik ben het ermee eens dat ik, als gelovige verdriet, spijt en schaamte kan voelen over mijn zonden, maar ik ben niettemin een erg blij mens, want ik weet: God heeft me vergeven!

Ik heb een vriendin die getrouwd is met een man die altijd gebukt lijkt te gaan onder zijn (vergeven, want dat weet hij zeker!) zonden. Hij straalt dat ook helemaal uit in zijn houding. (Ik vind het een anti-getuigenis naar ongelovigen) Ik kan daar echt niet bij...

Ik had al wel zo'n vermoeden dat dat beeld daar vandaan kwam. Ik wilde alleen aangeven dat "verdriet hebben van de zonde" ook Bijbels kan zijn. Dat het dan niet altijd maar gaat over een soort zelfmedelijden, je omwentelen in je ellende en maar roepen: Ik ben zo slecht, ik ben zo slecht.... en de verlossing van je slechtheid niet kennen of niet durven noemen. Je vat mooi samen wat ik probeerde te verwoorden:

Als gelovige kan ik verdriet, spijt en schaamte voelen over mijn zonden, maar ik ben niettemin een erg blij mens, want ik weet: God heeft me vergeven!

[Marnix]

Wat een troost dat God in Zijn Woord heeft laten optekenen dat er ook onder Zijn volk zoveel verschillende mensen zijn, met een eigen karakter.
De driftige Petrus, de ongelovige Thomas, de standvastige Daniël, maar ook de wankelbare David.

Dat kan zijn, maar God roept mensen wel op tot geloof. Niet alleen als het gaat om onze ellende maar ook als het gaat om de verlossing daarvan en de dankbaarheid. Als bij iemand altijd maar de nadruk ligt op zijn ellende en niet op wie hij is in Christus, verlost, geheiligd, een kind van God in plaats van een vijand van God, moet zo iemand nog wel heel veel leren. En dan ben ik het met je eens: God is heel geduldig en liefdevol. Maar de bedoeling is wel dat zo iemand dat gaat ontdekken. Het is NIET zijn bedoeling om dat zo te laten want ach, dat is nou eenmaal zijn karakter, jij mag er ook zijn met je zwartgalligheid of wat dan ook. God houdt van je zoals je bent, maar Hij houdt teveel van je om je zo te laten.

[Marloes1g]

Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen.

[MoesTuin]

Ik las deze zin zo: een ware christen zal de ander uitnemender achten dan zichzelf. M.a.w. hij gelooft eerder dat de ander bekeerd is, dan hijzelf.
Zou het dat kunnen zijn?

Een ware christen oordeeld niet over de ander, maar heeft een persoonlijk relatie met Zijn Heer en Heiland die Hem het mooiste en de allergrootste Zekerheid geeft die er maar is.

De Zekerheid van het Geloof.
Het is niet de zekerheid van iemand die weet hoe het zit en in elkaar steekt, niet de zekerheid van iemand die de waarheid in pacht heeft en geen twijfels meer kent.
De zekerheid van het geloof is de zekerheid van een mens die zijn ongeloof en twijfel, zijn zonde en onvermogen neerlegt bij Hem van wie hij weet: "Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden" (Ps. 103:10).
Over vertrouwen en zekerheid gesproken!

De zekerheid van het geloof is het weten van Zijn Trouw aan mij betoond.
Wat zou ik meer nog wensen?
Moet ik nog meer weten?
Moet ik me nog meer te weten komen om van Hem zeker te zijn?

Welnee!

Groot is Uw Trouw O Heer!, de tekst in het lied zegt het nog vele keren mooier en duidelijker!
Gods recht, aan de mens betoond, die tot Hem komt met lege handen, zijn zonden belijdt, Genade ontvangt en met volle handen (zekerheid) mag gaan een hoopvolle Toekomst tegemoed, niks meer, niks minder, Hem zei de Glorie en eer en dank hiervoor.

https://www.youtube.com/watch?v=MFlN6rMgoL0


Groot is uw trouw, o Heer,
mijn God en Vader.
Er is geen schaduw van omkeer bij U.
Ben ik ontrouw, Gij blijft immer Dezelfde
die Gij steeds waart,
dat bewijst Gij ook nu. 2 x

Refrein:
Groot is uw trouw, o Heer,
groot is uw trouw, o Heer,
iedere morgen aan mij weer betoond.
Al wat ik nodig had, hebt Gij gegeven.
Groot is uw trouw, o Heer,
aan mij betoond. 2 x

Gij geeft ons vrede, vergeving van zonden,
en uw nabijheid, die sterkt en die leidt:
Kracht voor vandaag,
blijde hoop voor de toekomst.
Gij geeft het leven tot in eeuwigheid. 2 x

Refrein:
Groot is uw trouw, o Heer,
groot is uw trouw, o Heer,
iedere morgen aan mij weer betoond.
Al wat ik nodig had, hebt Gij gegeven.
Groot is uw trouw, o Heer,
aan mij betoond. 2x

[mona]

Als wij dan alleen maar heiligen zijn waarom worden wij dan door de Heere nog gekastijd?
"Opdat wij Zijn heiligheid deelachtig worden".

Hij kastijd ons juist omdat wij zonen (en dochters) zijn.
Als wij geen kastijding ondervinden zijn wij bastaarden.
Zie Hebreeen 12.
De Heere gebruikt kastijding om te onderwijzen en deze zijn dus voor eigen bestwil.
Ze bevestigen het zoonschap.

[Marloes1g]

Juist daarom. Als wij alleen maar heiligen zijn en geen zonde meer doen hoeven wij toch niet meer gekastijd te worden?
Dat is mijn punt: Wij zondigen nog steeds en daarom hebben wij iedere keer weer vergeving nodig, totdat wij verlost worden van dit ons vleselijk lichaam.

[Chaya]

Ik las deze zin zo: een ware christen zal de ander uitnemender achten dan zichzelf. M.a.w. hij gelooft eerder dat de ander bekeerd is, dan hijzelf.

een ware christen oordeelt niet over de ander,

Filippenzen 2
Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.

[Marloes1g]

Den een uitnemender achten dan zichzelf gaat niet over ons geloof en bekering want daar geeft God zelf de verzekering van door de H Geest.
Dit gaat erover dat we in ootmoedigheid moeten zien op de gaven en diensten van de ander en die hoger achten dan onze eigen gaven en verdiensten omdat we zelf wel weten, als het goed is, hoe onvolkomen we daarin zelf zijn.
Dus niet hoogmoedig boven de ander gaan staan.