Zalig op rechtsgronden

[Chaya]

Den een uitnemender achten dan zichzelf gaat niet over ons geloof en bekering want daar geeft God zelf de verzekering van door de H Geest.
Dit gaat erover dat we in ootmoedigheid moeten zien op de gaven en diensten van de ander en die hoger achten dan onze eigen gaven en verdiensten omdat we zelf wel weten, als het goed is, hoe onvolkomen we daarin zelf zijn.
Dus niet hoogmoedig boven de ander gaan staan.

Er is zelfs een topic over
viewtopic.php?t=28778

[Teus]

Volgens mij zijn er nog steeds mensen die menen als hun zonden vergeven zijn dan ook gelovig leven hebben, een oprecht christen zijn.

Een oprecht/ware christen die zich kenmerkt door smart en zonden, Daar ging het om.

Het is iemand die zichzelf herkent als verdriet hebbend en zondaar is.
Hij kijkt naar zichzelf, hij heeft aandacht voor zichzelf en niet voor God, Die hem niet als zondaar ziet. Als je omhoog kijkt krijg je een wijs hart, niet als je naar jezelf kijkt. Weet je waar dat vandaan komt, naar jezelf kijken?
Hij beseft dus niet in welke positie God hem geplaatst heeft en heeft daar dus ook geen vreugde uit.
Ook niet dat hij geheiligd is in Jezus Christus en dat God Jezus in Hem ziet.
Hij kan dan ook niet roemen in Jezus Christus, wat Hij voor hem gedaan heeft. Want hij beseft het niet.
Ook geloofd hij niet wat God beloofd heeft. Dat alle zonden vergeven zijn en ook de komende. Is dan ongeloof.
Kennelijk brengt hij zijn zonden niet direct bij God want hij vindt zich zelf nog zondaar, als hij het wel doet geloofd hij niet dat het dan vlak ligt met God, terwijl de Bijbel zegt dat we geen zondaar meer zijn.
Waarschijnlijk heeft hij verdriet over de zonden, niet om het verdriet wat hij God aandoet.
Wellicht ook bang is om te zondigen.

Een oprecht christen wil oprecht voor God leven. Hij wil dicht bij God zijn om oprecht te kunnen blijven en om er achter te komen welk onderdeel hij van Zijn Plan is. Hij wil zien, weten en ervaren wat God met Hem voor heeft.
Hij gelooft God in alles wat Hij beloofd heeft blindelings met een vast vertrouwen.
Hij wil zijn hele leven aan God beschikbaar stellen. Hij wil alles achterlatend opzien naar de dingen die van boven zijn.
Hij wil zich niet als een zondaar zien maar als een wonderlijk uitverkoren kind van God, waar God een welbehagen in heeft, hij neemt God serieus.
Een oprecht christen weet dat God Jezus in hem ziet en wil, omdat God dat wil, daar naar leven.
En als hij God verdriet doet.......brengt hij het direct bij Hem en is het weer direct zoals voorheen. Hij zal weer verwonderd zijn over de Liefde, Barmhartigheid en Geduld van God en daaruit leven, hij zal weten en opmerken dat de relatie weer geheeld is. En dat hij weer mag weten dat Hij heilig mag zijn voor het Aangezicht van God. Want dat is de reden dat God wil dat we het direct bij Hem brengen om de relatie te verstevigen.
Hij heeft geen angst want angst is zonde.
Zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
Het is niet makkelijk om een kind van God te zijn, laat staan een oprecht christen.
We onderschatten het, we weten niet waar we het over hebben.
We roepen vaak maar wat.

Zo oprecht zijn we niet.

[Yoshi]

Laat het oordelen maar aan God over.

[Teus]

Laat het oordelen maar aan God over.

Dat ligt je nogal makkelijk in de mond of niet?
Dat woord oordelen ben je nogal gek op, alleen je weet het nog niet zo goed toe te passen.
Weet je wat vaak het geval is Yoshi? De mensen die dit voorin de mond hebben voelen zich vaak min of meer bedreigd.
Bang dat het toepasbaar is op zichzelf, van ho, nee, daar moeten we het ff niet over hebben, terwijl het niet zo hoeft te zijn.
Misschien is het een bepaalde onzekerheid of zo. Je laat zien dat je het persoonlijk niet prettig vindt.

Heb je God wel eens hartelijk gevraagd over je te oordelen, gevraagd of Hij je wilt laten zien wie jij bent?
Ik adviseer je het eens te doen. Dan gaan er bijzondere dingen gebeuren.
Ik weet zeker dat je reacties anders zullen zijn.

[Yoshi]

Dat ligt je nogal makkelijk in de mond of niet?

Klopt. In mijn visie heeft God volledige autonomie als het op oordelen aan komt. God zij dank.

Dat woord oordelen ben je nogal gek op, alleen je weet het nog niet zo goed toe te passen.

Dat is het juist; ik hoef het niet toe te passen. Omdat God autonoom daarin is. Hij en alleen Hij zal oordelen de levenden en de doden.

Weet je wat vaak het geval is Yoshi? De mensen die dit voorin de mond hebben voelen zich vaak min of meer bedreigd.

Ik zou niet weten waar ik mij bedreigd door zou moeten voelen.

Bang dat het toepasbaar is op zichzelf, van ho, nee, daar moeten we het ff niet over hebben, terwijl het niet zo hoeft te zijn.
Misschien is het een bepaalde onzekerheid of zo. Je laat zien dat je het persoonlijk niet prettig vindt.

Dat is iets tussen mij en God. Maar als je ook maar een greintje verstand hebt van de katholieke moraal theologie dan weet je dat je volstrekt onzin staat uit te kramen. Die kennis ontbreekt bij jou kan ik constateren, maar ook daar heb geen oordeel over.

[Marnix]

Volgens mij zijn er nog steeds mensen die menen als hun zonden vergeven zijn dan ook gelovig leven hebben, een oprecht christen zijn.

Een oprecht/ware christen die zich kenmerkt door smart en zonden, Daar ging het om.

Het is iemand die zichzelf herkent als verdriet hebbend en zondaar is.
Hij kijkt naar zichzelf, hij heeft aandacht voor zichzelf en niet voor God, Die hem niet als zondaar ziet. Als je omhoog kijkt krijg je een wijs hart, niet als je naar jezelf kijkt. Weet je waar dat vandaan komt, naar jezelf kijken?
Hij beseft dus niet in welke positie God hem geplaatst heeft en heeft daar dus ook geen vreugde uit.
Ook niet dat hij geheiligd is in Jezus Christus en dat God Jezus in Hem ziet.
Hij kan dan ook niet roemen in Jezus Christus, wat Hij voor hem gedaan heeft. Want hij beseft het niet.
Ook geloofd hij niet wat God beloofd heeft. Dat alle zonden vergeven zijn en ook de komende. Is dan ongeloof.
Kennelijk brengt hij zijn zonden niet direct bij God want hij vindt zich zelf nog zondaar, als hij het wel doet geloofd hij niet dat het dan vlak ligt met God, terwijl de Bijbel zegt dat we geen zondaar meer zijn.
Waarschijnlijk heeft hij verdriet over de zonden, niet om het verdriet wat hij God aandoet.
Wellicht ook bang is om te zondigen.

Een oprecht christen wil oprecht voor God leven. Hij wil dicht bij God zijn om oprecht te kunnen blijven en om er achter te komen welk onderdeel hij van Zijn Plan is. Hij wil zien, weten en ervaren wat God met Hem voor heeft.
Hij gelooft God in alles wat Hij beloofd heeft blindelings met een vast vertrouwen.
Hij wil zijn hele leven aan God beschikbaar stellen. Hij wil alles achterlatend opzien naar de dingen die van boven zijn.
Hij wil zich niet als een zondaar zien maar als een wonderlijk uitverkoren kind van God, waar God een welbehagen in heeft, hij neemt God serieus.
Een oprecht christen weet dat God Jezus in hem ziet en wil, omdat God dat wil, daar naar leven.
En als hij God verdriet doet.......brengt hij het direct bij Hem en is het weer direct zoals voorheen. Hij zal weer verwonderd zijn over de Liefde, Barmhartigheid en Geduld van God en daaruit leven, hij zal weten en opmerken dat de relatie weer geheeld is. En dat hij weer mag weten dat Hij heilig mag zijn voor het Aangezicht van God. Want dat is de reden dat God wil dat we het direct bij Hem brengen om de relatie te verstevigen.
Hij heeft geen angst want angst is zonde.
Zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
Het is niet makkelijk om een kind van God te zijn, laat staan een oprecht christen.
We onderschatten het, we weten niet waar we het over hebben.
We roepen vaak maar wat.

Zo oprecht zijn we niet.

Hoho, je moet wel goed citeren. Zo kan ik het ook.

Een ware christen zal zich altijd kenmerken door smart over de zonde en vervolgens kwamen daar nog een aantal dingen achteraan. Je gaat het nu brengen alsof er is gesteld dat een oprecht christen alleen maar bezig is met zonde, ellende. Dat is er helemaal niet gezegd. Dat heb jij er van gemaakt, misschien ook wel er in gelezen. Maar dan moet je je bril even afzetten en objectief nog een keer lezen. En dat is wat ik je al 10x heb uitgelegd. Een christen maakt fouten, heeft daar spijt van, het doet hem verdriet. Hij gaat ermee naar Christus en vindt er verlossing, vergeving. Hij blijft echter wel zonde doen en blijft daar ook verdriet van hebben, maar desondanks weet hij zich verlost en dat verblijdt hem.

Dat is heel wat anders dan wat jij er bij haalt, een rechts gereformeerde kijk waarbij de nadruk alleen maar ligt op de ellende en je van verlossing en dankbaarheid nauwelijks wat hoort, en weinigen die ook kennen.

[Johan100]

Den een uitnemender achten dan zichzelf gaat niet over ons geloof en bekering want daar geeft God zelf de verzekering van door de H Geest.
Dit gaat erover dat we in ootmoedigheid moeten zien op de gaven en diensten van de ander en die hoger achten dan onze eigen gaven en verdiensten omdat we zelf wel weten, als het goed is, hoe onvolkomen we daarin zelf zijn.
Dus niet hoogmoedig boven de ander gaan staan.

Het heeft inderdaad niets er mee te maken dat je eerder voor de ander gelooft dat die bekeerd is.
Paulus zegt (Rom.) : 37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem Die ons liefgehad heeft.
38 Want ik ben verzekerd dat noch dood noch leven, noch engelen noch overheden noch machten, noch tegenwoordige noch toekomende dingen,
39 Noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.

De vrucht van het den één uitnemender achten dan zichzelf bij Paulus kun je lezen in 1kor.15:9/10: ...ik ben de minste van de apostelen, die niet waardig ben een apostel genaamd te worden, daarom dat ik de gemeente Gods vervolgd heb.
10 Doch door de genade Gods ben ik wat ik ben..

Dat heeft niets met onzekerheid te maken dus, en dat hij het voor Petrus er wel voor kon houden, maar niet voor zichzelf.

[MoesTuin]

Ik las deze zin zo: een ware christen zal de ander uitnemender achten dan zichzelf. M.a.w. hij gelooft eerder dat de ander bekeerd is, dan hijzelf.

een ware christen oordeelt niet over de ander,

die grote t die in mijn bericht staat is helemaal niet van mij. Ik denk dat Chaya in mijn tekst heeft gezeten en zitten veranderen.
Ik vraag me alleen af waarom?

Filippenzen 2
Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.

Dat pas je dan goed toe in je totale reactie
Overigens, ik had meer geschreven, wat denk ik meer van belang is rondom het onderwerp van het topic.
Misschien nog eens terug lezen?

[Teus]

Hoho, je moet wel goed citeren. Zo kan ik het ook.

Een ware christen zal zich altijd kenmerken door smart over de zonde en vervolgens kwamen daar nog een aantal dingen achteraan. Je gaat het nu brengen alsof er is gesteld dat een oprecht christen alleen maar bezig is met zonde, ellende.

Nee Marnix, juist niet, ik laat zien dat een ware christen niets met zonden heeft, die heeft over het verdriet doen aan God. Ik laat zien dat we niet zomaar een ware christen zijn. En ware christen ken zijn positie en weet waarvoor Christus aan het kruis geweest is en waarom Hij zei “het is volbracht” Hij beseft dat hij in Christus is en dat hij ook overwinnaar is in Christus, en satan kan zeggen dat hij moet op moet rotten, in de naam van Jezus, dat is het kenmerk van een christen, dan gaat het niet meer om de zonden maar om de gehoorzaamheid.
Jij legt graag de nadruk op zonden, ik leg graag de nadruk op christen zijn. Wellicht zou je het eens op die manier moeten lezen. Je herkent een christen aan het doen van verdriet aan God i.p.v het hebben van verdriet over doen van zonden. Het gaat alleen en dan ook alleen om God.


We hebben het over een kenmerk hè. Wat is mooier om te zien , wat spreekt je het meest aan:
A. Een kind van God die verdriet heeft over wat hij zojuist gedaan heeft. (ik bedoel niet wat hij gedaan heeft, oude zonden oprakelen, wat jij denk dat ik het over hebt.)
Of
B. Een kind van God die direct God aanroept als hij iets verkeerd doet.(zichzelf niet eens de tijd geeft om er maar iets over na te denken.) Dan heeft hij er geen verdriet van en is bang dat het ten koste gaat van de relatie met God. Niet over wat hij God aangedaan heeft want hij gelooft dat God ze al weggenomen heeft, al voor dat hij ze deed.
Eigenlijk heeft hij er geen verdriet van gehad omdat hij zich geheel overgeeft aan God.

In geval A, (jou geval) denkt die persoon nog over wat Hij verkeerd doet, heeft er nog verdriet van. (is het kenmerk van zichzelf toch?) Misschien vertelt hij God later nog in detail wat hij verkeerd gedaan heeft.

In geval B brengt die persoon het direct bij God, had geen tijd voor verdriet. Hij zegt tegen God vergeef het me alstublieft en help me opdat het niet weer gebeurd. Hij vertelt God niet wat er gebeurd is want hij weet en gelooft dat God het al eerder wist dan hij. Zijn relatie, zijn oprechtheid, het ware in hem zegt dat. Hij weet ook dat God er niet over wil hebben, dat God ze niet eens in hem ziet en direct met hem verder wil.

Het gaat God er niet om dat zijn kinderen gericht zijn op het niet zondigen en verdriet er over hebben maar de erkenning dat ze Hem nodig hebben om de relatie te versterken, en een oplossing zien tegen satan. dat is tot Zijn Eer.

We kijken alleen maar naar onszelf. We willen onszelf eerder herkennen als lijdende dan God verhogen.
Kijk wat je hieronder schertst.

Een christen maakt fouten, heeft daar spijt van, het doet hem verdriet. Hij gaat ermee naar Christus en vindt er verlossing, vergeving. Hij blijft echter wel zonde doen en blijft daar ook verdriet van hebben, maar desondanks weet hij zich verlost en dat verblijdt hem.

Alles gaat om het belang van de persoon, niets om God. Dit is niet de intentie van een ware christen Marnix.
Nogmaals ik probeer uit te leggen wat een ware christen is, je praat over “door zonden of over zonden” wat niet van belang is maar over het verschil tussen christen en een oprecht of ware christen heb je het niet.
Je denk dat als je zonden vergeven zijn dat je dan automatisch een oprecht geloofsleven hebt, altijd gevuld met de H.G. En op de toppen van je geloof loopt. We zouden niet meer hoeven te groeien in geloof.

Nee Marnix ik weet heel goed wat je bedoelt je kunt het nog 30x uitleggen maar ik heb het over een wat meer genuanceerde visie op het christen zijn. Een ware christen.

[Marloes1g]

Ik haak hier maar af.
Laten we, ieder voor zich, maar bidden om de leiding van de Heilige Geest om ons in Zijn Waarheid te onderwijzen.
Daar zijn we beter mee dan hier te blijven "kissebissen".

[MoesTuin]

Ik haak hier maar af.
Laten we, ieder voor zich, maar bidden om de leiding van de Heilige Geest om ons in Zijn Waarheid te onderwijzen.
Daar zijn we beter mee dan hier te blijven "kissebissen".

Dat heb je mooi gezegd Marloes.
Dat is een waarheid.
We hoeven ook niet te kissebissen, zeker niet in dit topic, want Zalig op rechtsgronden, dat is gewoon een zekerheid, een vaststaand feit waar niet aan te toornen valt. De mens die dat doet is hoogmoedig, want wie denkt de mens dan te zijn.......

Er zijn mensen die zeggen: "de Heere is niets aan ons verplicht" maar dat klopt toch niet helemaal. God sloot een verbond " Ik zal u tot een God zijn, gij zult Mij tot een volk zijn"

Het is belangrijk om je schuld eerlijk onder ogen te zien zelf, loop er niet voor weg, maar staar je er ook niet op blind. Blijf er niet in hangen.
Zeg niet "Nou ja, zolang ik zo verkeerd en zondig ben, kan ik het wel vergeten"
dat klinkt vroom, maar dat is het niet.
Dan laat je je schuld belangrijker zijn dan Gods genade
Alsof je schuld niet opgewassen kan zijn tegen Gods genade
Dat klinkt wel heel nederig, maar is ten diepste heel hooghartig.
Wat wat denk je dan als mens wel, dat God het niet zou aan kunnen jou schuld?

Mensen roeren vaak in hun eigen ziel en daar vind je van alles, behalve wat je zou moeten vinden.
en heb je daar houvast aan?
De Heere God zegt, "Ik Ben die Ik Ben"

Titus 3:5-7. "Hij heeft ons behouden, niet op grond van werken in gerechtigheid, die wij hadden gedaan, maar naar zijn barmhartigheid, door de wassing van de wedergeboorte en de vernieuwing van de Heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort door Jezus Christus, onze Heiland, opdat wij, door zijn genade gerechtvaardigd, erfgenamen werden naar de hoop van het eeuwige leven."

[Marnix]

Nee Marnix, juist niet, ik laat zien dat een ware christen niets met zonden heeft, die heeft over het verdriet doen aan God. Ik laat zien dat we niet zomaar een ware christen zijn. En ware christen ken zijn positie en weet waarvoor Christus aan het kruis geweest is en waarom Hij zei “het is volbracht” Hij beseft dat hij in Christus is en dat hij ook overwinnaar is in Christus, en satan kan zeggen dat hij moet op moet rotten, in de naam van Jezus, dat is het kenmerk van een christen, dan gaat het niet meer om de zonden maar om de gehoorzaamheid.
Jij legt graag de nadruk op zonden, ik leg graag de nadruk op christen zijn. Wellicht zou je het eens op die manier moeten lezen. Je herkent een christen aan het doen van verdriet aan God i.p.v het hebben van verdriet over doen van zonden. Het gaat alleen en dan ook alleen om God.

Je doet telkens aannames waar ik me helemaal niet in kan vinden. Ik leg de nadruk helemaal niet op de zonden. Ik kom ook helemaal niet uit een milieu waar dat wordt geleerd, ik zit niet in een kerk waar dat wordt geleerd. Ik leg de nadruk op het christen-zijn en stel dan dat een christen wel last heeft van zijn zonden maar tegelijkertijd de verlossing door Jezus Christus kent. Dat staat centraal, de verlossing door Hem. Het enige wat ik vervolgens heb genoemd is dat een christen nog wel zonde doet en dat dat hem raakt, dat hij daar verdriet van heeft en tegelijkertijd met zijn zonde naar Christus gaat en weet dat daar volledige vergeving te krijgen is. Maar een christen zal, als hij fouten maakt, niet de schouders ophalen en denken: Ach, wat maakt het uit, er is toch vergeving dus het is niet erg. Juist als je de verlossing en heiliging kent baal je van je fouten en daarom ga je er ook mee naar Christus.

Dat onderscheid mis ik bij jou, dat ondanks dat er verlossing en volkomen vergeving is, het een christen niet koud laat als hij ziet dat hij zo makkelijk het verkeerde doet.

We hebben het over een kenmerk hè. Wat is mooier om te zien , wat spreekt je het meest aan:
A. Een kind van God die verdriet heeft over wat hij zojuist gedaan heeft. (ik bedoel niet wat hij gedaan heeft, oude zonden oprakelen, wat jij denk dat ik het over hebt.)
Of
B. Een kind van God die direct God aanroept als hij iets verkeerd doet.(zichzelf niet eens de tijd geeft om er maar iets over na te denken.) Dan heeft hij er geen verdriet van en is bang dat het ten koste gaat van de relatie met God. Niet over wat hij God aangedaan heeft want hij gelooft dat God ze al weggenomen heeft, al voor dat hij ze deed.
Eigenlijk heeft hij er geen verdriet van gehad omdat hij zich geheel overgeeft aan God.

In geval A, (jou geval) denkt die persoon nog over wat Hij verkeerd doet, heeft er nog verdriet van. (is het kenmerk van zichzelf toch?) Misschien vertelt hij God later nog in detail wat hij verkeerd gedaan heeft.

In geval B brengt die persoon het direct bij God, had geen tijd voor verdriet. Hij zegt tegen God vergeef het me alstublieft en help me opdat het niet weer gebeurd. Hij vertelt God niet wat er gebeurd is want hij weet en gelooft dat God het al eerder wist dan hij. Zijn relatie, zijn oprechtheid, het ware in hem zegt dat. Hij weet ook dat God er niet over wil hebben, dat God ze niet eens in hem ziet en direct met hem verder wil.[/quote]

Dat is een onjuiste tegenstelling die je schetst, waarmee je maar weer aantoont dat je me totaal niet begrepen hebt. In mijn geval is dat niet A of B maar A en B. Als je hebt gezondigd denk je niet: Ach, boeiend, lekker belangrijk. Ik vraag wel om vergeving en dan is het weer goed. Je hebt verdriet om wat je gedaan hebt, juist omdat je Hem liefhebt en iets hebt gedaan wat niet goed is voor je relatie met Hem. (A) en daarom ga je er mee naar God toe. Dat doe je niet uren of dagen later nadat je je eerst fijn in de ellende hebt omgewenteld, dat doet je meteen. En God doet de zonde weg. (B) Maar nogmaals, dat sluit A niet uit. Dus, het raakt een kind van God en hij gaat naar Hem toe en vraagt vergeving en God vergeeft. Dat is heel wat anders dan wat jij stelt, dat het een christen helemaal niet raakt want ach, er is toch vergeving.

En dan wil ik helemaal geen zwartgalligheid propaganderen, of een nadruk leggen op de zonden zoals in sommige kerken gebeurt. Het gaat om de verlossing door Jezus Christus en daarom mogen wij vrij van schuld met Hem leven. Wat een genade. Het enige wat ik wil stellen is dat ik desondanks vaak fouten maak, verkeerde dingen doe en daar van baal. En dan mag ik naar Jezus Christus gaan die ook mens was en daarom met mijn zwakheid kan meevoelen en door Hem iedere keer weer genade ontvangen. En dan weet ik dat de schuld volkomen weg is. Halleluja!

[Marloes1g]

Ja, als je dan mag zien in welke weg die vrede is verdiend: De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem en door Zijn striemen is ons genezing geworden. Dan zak je toch weg in liefde en verwondering.